Geloof is een weg die naar waarheid leidt. Het is niet de waarheid zelf. Er is slechts één waarheid, jouw waarheid. Er zijn vele wegen die naar waarheid leiden. Wanneer mensen dit ten volle beseffen is er geen enkele reden om oorlog te voeren…
Liefde
Tijdens een training komt ze naar me toe. Ze zegt dat ik weet wat leven is. Het feit dat ze dat aan me ziet betekent ongetwijfeld dat ze diezelfde weg bewandelt.
Haar zoon heeft in de bajes gezeten. Op een dag kwam hij thuis en vertelde haar dat hij een einde aan zijn leven wilde maken. Wacht even, zei ze, ik moet even naar de wc. Dat doe ik altijd in dat soort situaties, legt ze me uit. Na een poosje had ze zich hervat en zei tegen haar zoon: Weet je lieverd. Als jij dat echt wilt dan ga ik jou niet tegenhouden. Het enige wat ik voor jou wil is dat jij gelukkig bent en als jij dat hier niet kunt ervaren, kan ik jou niet beletten om te doen wat jij voelt dat je doen moet.
Ik houd mijn adem in. Jeetje, wat een onvoorwaardelijke Liefde spreekt hieruit! Nee, dat zal niet iedereen met me eens zijn. Wanneer we zo ongehecht zijn dat we zelfs ons eigen kinderen niet meer willen redden, zijn we op weg. Op weg naar Waarheid, jouw waarheid, en worden we een levend voorbeeld voor anderen vanuit onze eeuwige bron van zijn…
Keuze
Ik heb haar in tijden niet gezien. Ze heeft een zware tijd achter de rug en haar gezicht is getekend door het leven zelf. Ze heeft een psychiatrisch verleden. Toch neemt ze volledig de verantwoordelijkheid voor alles wat er is gebeurd. Volgens haar zeggen heeft ieder mens op elk moment een keuze.
Ze vertelt me dat ik degene was die haar volledig zag. Dat had een dusdanig effect op haar leven dat ze vanaf dat moment zichzelf begon te omarmen en meer en meer zichzelf durfde te laten zien.
Geluk
Ik luister met een open hart. Ik realiseer me dat ik mensen kan zien in hun essentie omdat ik intussen onvoorwaardelijk mezelf heb geaccepteerd. Het licht in mij zowel als het donker. Ik ben niet op jacht naar geluk omdat dit zo’n gigantische utopie is! Geluk is niets anders dan het leven omarmen met al haar facetten. Niet langer de boel proberen te manipuleren, niet langer de ene ervaring wel willen en het andere niet. Geluk bestaat bij de gratie van het ongelukkig zijn. Pijn en lijden maken deel uit van de natuurlijke cyclus van het leven van ieder mens hier op aarde, zonder uitzondering. Het verschil tussen de bewuste en onbewuste mens is dat de eerste zich niet langer identificeert met het lijden. Hij/zij realiseert zich maar al te goed dat hij/zij het lijden niet IS. Hij/zij zal ongetwijfeld nooit meer zeggen: Ik moet daar mee leren leven. Omdat hij heel goed weet dat wat vandaag werkelijkheid is, morgen totaal anders kan zijn. Hij/zij zal proberen te accepteren dat wat is op dat moment. Pas wanneer we door het proces van overgave zijn gegaan en vol-ledig accepteren dat wat IS, openen we een mogelijke weg naar nieuwe inzichten en genezing, een weg naar een ander universum, een weg naar een andere werkelijkheid.
Alles waar je in gelooft, zal waarheid voor je worden…
Crisis
Wanneer angst ons leven beheerst, creëren we onbewust een toekomst. In het heden kan angst niet bestaan. Door bang te zijn voor kanker, creëren we kanker. Door bang te zijn voor een crisis, creëren we met zijn allen de grootst mogelijke crisis ooit. Onze sociale media maakt dat alles wat we zeggen, denken en voelen binnen no-time de wereld overspoelt. Tot het moment dat we ontwaken gedragen we ons als kuddedieren die klakkeloos alles wat buiten ons is als waarheid naar binnen lepelen. Ons doemdenken en onze angst voor tekort heeft dit alles gecreëerd. Dat is niet goed of slecht, dat is zoals het IS. Als we allen tegelijkertijd zouden besluiten om niet langer één enkele gedachte vuil te maken aan crisis of te kort, is het snel gedaan met de crisis.
Toch heeft de crisis zin. Het wordt tijd dat we een totaal andere manier van leven durven te omarmen. Materie heeft de plaats van het Allerhoogste in genomen. We hebben God de deur uit gedaan en aanbidden de materie, het gouden kalf. De hele economie is er op gericht ons nog meer te laten consumeren van datgene wat ons al jarenlang de strot uitkomt. We zien nog geen andere mogelijkheid om overvloed te creëren. We werken in banen die we niet prettig vinden omdat we bang zijn dat we niet aan onze verplichtingen kunnen voldoen. We zijn ontevreden, kankeren over van alles en nog wat en leggen de schuld voor ons welbevinden buiten onszelf. We kunnen nu nieuwe wegen, nieuwe mogelijkheden gaan onderzoeken en ontdekken. We zijn creatieve manifestaties; we zijn goddelijke scheppers. We zijn hier op aarde om de essentie te leven van datgene wat we zijn, en dat is Liefde. Dienstbaarheid vanuit het Hart is de essentie van ons wezen. We kunnen uitsluitend die essentie leven als we ons bevrijden van angst. Maar is dat iets wat ik aan anderen kan leren of opleggen? Nee, daar kunnen we uitsluitend zelf voor kiezen. Pas op het moment dat we gedwongen worden ons leven onder de loep te nemen, zijn we bereid te onderzoeken wie we werkelijk zijn…
Puberaal
De huidige hulpverlening is finaal uit balans. Met alle goede bedoelingen is ze betuttelend en maakt mensen afhankelijk in de foute vooronderstelling dat zij jouw problemen kunnen oplossen. Er is niemand die andermans problemen op kan lossen. Jij en jij alleen bent de kapitein op jouw eigen schip. Jij en niemand anders is verantwoordelijk voor de crisis in jouw leven. Of die nu financieel is, fysiek of psychisch. Zolang we situaties bestrijden, zoals kanker en crisissen, zullen zij blijven groeien. Alles wat we onderdrukken wil gezien worden. Pas wanneer we accepteren dat het is zoals het is, ligt de weg open naar verandering.
In plaats van onszelf eerlijk en oprecht in de ogen te kijken en zonder schuldgevoel de verantwoordelijkheid te durven dragen voor al onze acties, hebben we er een gewoonte van gemaakt om anderen de schuld te geven van onze situatie. De banken zijn de schuld van de on-verkoopbaarheid van onze huizen. Jeetje, wat een onvolwassen en puberaal gedrag. Hoe komt het dat wij nog steeds onze macht uit handen geven aan banken, regeringen, priesters en leiders, zowel materieel, spiritueel als emotioneel? Natuurlijk maken goeroes, machthebbers en banken handig gebruik van de hebzucht en de zwakheid in de mens. Ik zou haast zeggen geef ze eens ongelijk! Maar als je eerlijk bent dan heb jij zelf gekozen om dat dure huis te kopen. En nu het niet gaat zoals jij dat gedroomd hebt, voelt het veilig om anderen de schuld te geven.
Waarheid
In onze maatschappij is een ieder gefocust op zichzelf en lijkt eenheidsbewustzijn ver te zoeken. Etiketten en zorgsystemen hebben de plaats ingenomen van intuïtie en gezond verstand. Betutteling viert hoogtij. Mensen worden systematisch geïnjecteerd met angst. Natuurlijke geneeswijzen worden naar het rijk van de fabelen verwezen, integere behandelaars zonder schroom aan het kruis genageld. In plaats van op onze intuïtie te vertrouwen, geven we onze macht vrijwillig uit handen aan zorgverleners, wetgevers en farmaceutische industrie. Blijkbaar hebben we een crisis nodig om ons leven onder de loep te nemen en opnieuw te leren wat belangrijk is. Wanneer we bereid zijn onze angst voor verandering los te laten, en niet langer iets voor waarheid aannemen zolang het niet vanbinnen resoneert, is deze crisis een geweldige kans om de bestaande situatie te resetten. Systemen en situaties die wij voor waarheid hebben aangenomen en waar we onze zekerheid aan hebben ontleend, blijken niets anders te zijn dan gebakken lucht. Maar achter deze ogenschijnlijke ellende ligt een oneindig universum van nieuwe mogelijkheden op ons te wachten om gecreëerd te worden op het moment dat wij ont-waken en weer durven te dromen. Materie is slechts het vergankelijke deel van ons zijn. Wij in het rijke westen hebben de vrijheid om te kiezen: of we spelen de rol van slachtoffer of we omarmen onze goddelijke essentie. De crisis is een geweldige kans om onze huidige manier van leven te transformeren, onszelf te verbinden met onze Kern en onze goddelijke essentie uit te drukken. Ogenschijnlijk zullen we het een en ander in moeten leveren. Een aantal zaken, zoals het zorgsysteem, zijn niet langer vanzelfsprekend. Misschien mogen we onszelf de vraag stellen of we een bepaalde behandeling of therapie nog nodig hebben als we die zelf moeten betalen. De bereidheid tot verandering is een keuze op zielniveau, een individuele keuze. Elke stap die we voorwaarts zetten op weg naar Zijn, opent poorten naar nieuwe, nog ongekende, mogelijkheden.
Gezichtsverlies
Ik kom regelmatig in de gevangenis. Het zijn doorgaans jongens – en soms meiden – die net als wij op zoek zijn naar waarheid, naar een andere manier van leven. Maar och arme het lijkt wel of het hen is overkomen! Het is een enkeling die zonder blikken of blozen de verantwoordelijkheid durft te nemen voor zijn daden. En dat is de eerste stap op weg naar vrijheid, innerlijke vrijheid! Ik heb geen medelijden met een van hen, integendeel. Wie zijn gat verbrandt moet zelf op de blaren zitten, zei mijn moeder altijd. Ik heb ook geen oordeel over wat zij deden. Het gaat mij niet aan, ik voel me er niet beter door en ik heb genoeg aan mezelf. Eén ding weet ik wel, slechts een enkeling zal de weg in deze maatschappij gaan vinden. Is dat hun schuld? Ja en nee. Het systeem is ziekmakend. We zijn de essentie van Mens-Zijn vergeten. In plaats van onze binnenwereld te exploreren, zijn we voortdurend op jacht naar nieuwe uitdagingen om de leegte in onszelf niet te hoeven voelen. Hoe dan ook, de jongens en meiden in de bajes worden niet klaargestoomd voor hun terugkeer. Ze worden, met alle goede bedoelingen, te zeer betutteld en in de watten gelegd. Daarnaast is het oordeel van de brave burger genadeloos: eens een boef, altijd een boef. Hoe het dan wel zou moeten? Ik weet het niet. Maar ik durf intussen toe te geven dat ik de wijsheid niet in pacht heb. Naar mijn gevoel is iedereen maar een beetje aan het aanmodderen. Wanneer we in al onze kwetsbaarheid durven toe te geven dat we niet meer weten waar we mee bezig zijn, kunnen we weer gaan dromen en nieuwe wegen ont-dekken…
Wat een ruimte zal het geven als we niet langer bang zijn voor gezichtsverlies. Als we regels durven te gebruiken als leidraad en niet als doel op zichzelf. Als we gewoon mens durven te zijn en durven te zeggen: Ik weet het niet…
Balans
Het leven is een mysterie, een aaneenschakeling van ontdekkingen. Door zelf verantwoordelijk te durven zijn, het leven te leven en steeds meer ruimte te ervaren, leren we onsZelf steeds beter te doorgronden. En als we onszelf doorgronden, doorgronden we het leven.
Wanneer ik goed in mijn vel zit ben ik in balans tussen beiden werelden. Ben ik dan gelukkig? Nou nee, ik ben noch gelukkig, noch ongelukkig. Ik ben…
Uniciteit
Zij was een bang en angstig kind toen ik haar mocht behandelen. Ik ontdekte al snel dat ze zeer gevoelig en paranormaal was. Ze deed Reiki, werd bevestigd in haar zijn en bloeide helemaal op. Het was een vreugde om haar ontwikkeling mee te mogen maken van kind naar jonge vrouw en bewuste moeder. Toch is ze niet echt gelukkig. Ze heeft de deur dichtgedaan. Letterlijk en figuurlijk. Naar haar partner, maar vooral naar zichzelf. Ze probeert zich in te passen in een maatschappij waar ze geen binding mee heeft, krijgt begeleiding en medicatie en ogenschijnlijk gaat het wel lukken. Maar de basis van dit alles is dat ze zichzelf niet omarmt, dat ze niet accepteert dat ze is die ze is. Ze wordt niet bevestigd in haar uniciteit, men probeert haar weerbaar te maken aan het leven in deze harde buitenwereld. Een buitenwereld die we niet meer willen!
Ons samenzijn is intens liefdevol maar ook confronterend. Ik ben niet geïnteresseerd in de etiketten die ze haar toebedacht hebben. Het kan even helpen om te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. Maar als je jezelf ermee gaat identificeren ben je verloren of beter gezegd, is je ziel verloren! Ik daag haar uit om zichzelf te omarmen. Om haar unieke vermogens voorzichtig weer uit de kast te halen. Om zichzelf te gaan behandelen, lees in liefde te omarmen.
Ieder mens is uniek. Ieder mens heeft haar eigen specifieke pad te bewandelen. We proberen ons wanhopig in te passen om ‘normaal’ te zijn en niet buiten de boot te vallen. Maar het is niet de kuddegeest die deze aarde tot een betere plek maakt. Het is de authentieke mens, de rebel, die zich durft te onderscheiden, die nieuwe wegen zal exploreren en een nieuwe aarde zal creëren door te durven ZIJN wie we in wezen zijn!
Vergankelijk
De weg naar waarheid is een eenzame weg met veel obstakels. Een ieder zal proberen jou te overtuiging van zijn/haar waarheid. Er is niets bedreigender voor de mens dan te moeten toezien dat jij het ‘normale’ leven de rug toekeert en lak schijnt te hebben aan alles wat voor anderen werkelijkheid is. Maar die werkelijkheid is slechts ontstaan uit een idee, een gedachte die wij als waarheid hebben aangenomen. Het zegt niets over mij, niets van jou. Het is een illusie. Evenals geld, wat slechts de waarde heeft die wij eraan toekennen. Op zich is het ontzettend grappig dat we onszelf zo belangrijk vinden en dat we zo gewichtig doen over dingen die vergankelijk zijn, over buitenkant.
Staan mijn tanden wel recht, zijn ze wit genoeg? Zijn mijn rimpels goed verborgen. Is mijn haar geverfd in het kleurtje wat in is? Zijn mijn nageltjes netjes gelakt? Is mijn jurk naar de laatste mode en van het merk waarmee ik de meeste punten scoor? Drink ik de juiste wijn en heb ik goede tafelmanieren? Eet ik vegetarisch, haal ik mijn groenten in de bio-winkel? Ga ik naar de meest populaire vakantiebestemming? Doe ik het nog twee keer per week zodat ik voldoe aan de statistieken of zoek ik mijn heil bij viagra of porno om er bij te willen horen…
Lef
En JA het is een nachtmerrie voor een mens om er niet bij te horen en we gaan heel ver om dat te voorkomen…
En dan gebeurt er iets wat je een handje helpt om los te laten. Je hebt al twaalf jaar een eigen zaak, je hebt verschillende mensen in dienst. Je hebt je vaste vriendenclub die allemaal in dezelfde cultuur leven en och arme, jij bent de eerste die failliet gaat. Kommer en kwel. Of toch niet? Je ontdekt plots dat het leven veel meer te bieden heeft dan die ogenschijnlijke buitenkant. Ook al ben je jouw eigen huis kwijt en zit je in de schuldsanering, je hebt het gevoel dat je nu pas begint te leven. Maar o wee, vertel dat niet tegen je vrienden die nog in het successchuitje zitten. Ze snappen toch al niet dat je bijna een jaar thuis bent en nog steeds niet aan het werk. Je hebt verdorie toch twee gezonde handen aan je lijf! Maar wat zij nog niet kunnen voelen en jij intussen wel, is dat het leven zoveel meer diepgang heeft. En tegelijkertijd is daar die angst die levensgroot voor je staat. Je weet dat het onontkoombaar is, dat alles om jou heen weg gaat vallen, want jij verstoort hun droom. Je weet het maar je hebt het lef nog niet om er vrijwillig uit te stappen. Maar ook dat is een kwestie van tijd, dus laat maar zijn. Het ware leven wacht op jou en je kunt er niet meer aan ontsnappen. Hoe dichter je bij je basis komt, hoe echter dat je wordt…
Uniek
We leven in een unieke wereld. In tegenstelling tot voorheen en in veel andere culturen, hebben wij het voorrecht dat we zelf mogen kiezen en alles kunnen onderzoeken en ervaren. We mogen ons mening naar buiten brengen zonder dat we op de brandstapel terechtkomen, vervolgd worden, worden onderdrukt of gedood. Dat is een groot voorrecht waar we intens dankbaar voor mogen zijn en optimaal gebruik van moeten maken. Om niet overspoeld te raken door de veelheid aan informatie, zullen we keuzes moeten maken in de frequentie die we willen ontvangen. We dienen en er te allen tijde van doordrongen te zijn dat wijzelf en niemand anders verantwoordelijk zijn voor alles wat we tot ons nemen en creëren. Vanuit respect voor onszelf, vanuit respect voor de ander, is het dan ook zaak om alles kritisch te onderzoeken en onszelf niet te laten manipuleren door wie dan ook, door wat dan ook.
Onvoorwaardelijk
Ik houd van mezelf, onvoorwaardelijk. Ik omhels mijn lijf met al haar beperkingen, maar vooral met al haar ongekende mogelijkheden! Ik omarm mijn emoties, die niet goed zijn, die niet slecht zijn, die gewoon ZIJN. Ik omarm al mijn gedachten. Die niet goed zijn, die niet slecht zijn, die gewoon ZIJN. Gedachten die ik niet positief wil sturen, omdat er dan automatisch iets negatiefs tegenover komt te staan. Kortom, ik houd van meZELF zoals ik niet eerder deed. En daarom houd ik van jou. En ik houd van de ‘boeven’ in de bajes. En ik houd van de ‘gestoorden’ in de psychiatrie en ik houd ook nog steeds van dat handjevol ‘normalen’ wat er overblijft na al de etiketten die we zo graag willen plakken omdat wij menen dat we beter zijn dan de rest. Ik ben niet beter, ik ben niet slechter, ik ben deel van het geheel. Ik Ben Al Wat Is…
Thuis
O ja en voor ik het vergeet: Ik heb niets tegen religie. Ik heb niets tegen therapieën of stromingen of wat dan ook. Ik heb niets tegen mensen die met al hun goede bedoelingen denken dat zij de enige ware weg gevonden hebben, dat openlijk belijden en daar anderen van menen te moeten overtuigen. Ik heb er niets tegen, maar ik heb er ook niets meer mee. Het is gewoon deel van het spel. En laten we vooral lekker blijven spelen zolang we dat nodig menen te hebben. Dat doe ik ook. Maar mijn belangrijkste spelregel is: Ik, en alleen IK, ben verantwoordelijk voor de kwaliteit van mijn leven. Ik wens daar niemand de schuld van te geven. De regering niet, de media niet, de priesters en de nonnen niet, de islam niet en zelfs de banken niet. Het zijn allemaal creaties van onze eigen verbeeldingskracht! Ik eet waar ik zin in heb. Ik doe waar ik zin in heb en ik geniet ervan. Ik ben dankbaar voor de wegwijzers op mijn pad. Er is echter geen enkele weg of methode die iets aan mij toe kan voegen of mij iets kan laten bereiken, want er valt niets te bereiken. Er is niets buiten mijn Zelf wat mij gelukkig kan maken, want dat laatste beslis ik nog altijd zelf. Ik Ben daar waar ik al die tijd naar heb verlangd. Ik ben THUIS – thuis in mezelf…
Om Shanti
Yasmin
