Een nieuwe wereld

door | 15 januari 2021 | Inspiraties | 24 reacties

Het is hoog tijd om een nieuwe wereld te dromen. De juiste tijd om onze rechtmatige plaats in het universum in te nemen.

Sinds we God, de Bron van alle leven, de deur uit hebben gedaan zijn we de verbinding met moeder natuur, met onze ware natuur, kwijtgeraakt. Hebzucht werd onze nieuwe religie. We associeerden ons meer en meer met buitenkant. Ontleenden onze identiteit aan status, aan bezit en als dit niet toereikend was aan een of andere overtuiging of geloofssysteem. Kortom, het ego wil gezien worden en heeft een onverzadigbare honger om zichzelf te onderscheiden.

De media en de reclame voeden dit concept voortdurend. Hoe verkoop je iets wat je niet nodig hebt? Geef de consument het gevoel dat het betreffende product iets toevoegt aan hun identiteit.

Na de tweede wereldoorlog werd het leven meer en meer maakbaar. We bouwden aan morgen, zorgden voor de toekomst en gaven onszelf een gevoel van schijnzekerheid. Alles werd in hokjes verdeeld, risico’s weggenomen. Dat wat de wetenschap niet kon bewijzen werd naar het land van de fabelen verwezen. We leerden te vechten tegen. Dus trokken we ten strijde tegen ziekte, terrorisme en andere denkbeeldige vijanden die we eerst in het leven riepen. Ondanks onze strijd tegen kanker is er nog nooit zoveel kanker geweest. Dat geldt ook voor terrorisme en alles wat we meenden onder controle te moeten krijgen. Wist je dat medicatie en vaccinatie na hart en vaatziekten en kanker de derde doodsoorzaak is?

Identificatie

Zolang we ik, mij en mijn zeggen, zolang we ons identificeren met dat wat we hebben en niet met wat we zijn, zullen we oorlog voeren, anderen onderdrukken en laten we onszelf uit gemakzucht manipuleren en vaccineren. Angst, schuldgevoel en plichtsbesef zijn de perfecte ingrediënten om het volk onder de duim te houden.

We hebben een cultuur gecreëerd van slachtoffers en kwetsbaren. We beschermen het zwakke en straffen degenen die dit zichtbaar maken. Een helende aanpak zou zijn om het zwakke te versterken. Het ware leven is nu eenmaal niet voor mietjes.

Heb je ooit een gezond mens ontmoet? Een gezond mens kun je herkennen aan zijn vitaliteit, zijn innerlijke staat van zijn, de vreugde die hij uitstraalt. Zijn lichaam kan allerlei kwalen hebben, maar het licht van de liefde schijnt door hem heen. Zijn glimlach raakt vele harten.

Immuun

Leven is lef hebben. Leven is grenzen overschrijden en risico’s nemen. Je lijf wordt sterk en gezond wanneer het ziektes doorleeft en weerstanden transformeert. Bewust ademhalen, zingen, kruiden, homeopathie en acupunctuur versterken niet alleen op natuurlijke wijze ons immuunsysteem, zij ondersteunen het proces naar waarachtig heel worden. Verboden vruchten zoals ayahuasca, iboga en een vision quest*, kunnen onze waarachtige potentie naar boven halen, door de hel, welke de poort naar de hemel maskeert, in onszelf zichtbaar te maken. In tegenstelling tot de meeste gangbare therapieën, passen ze ons niet aan in de matrix, maar openen de weg naar ons authentieke zijn.

Het leven is een geschenk

In deze tijd, waarin vluchten niet langer mogelijk is, kunnen we twee dingen doen. Of we spelen de rol van slachtoffer en wijzen naar anderen. Of we staan op en beginnen onze angsten onder ogen te zien. We zetten de televisie buiten spel en gaan op onderzoek uit.

We hebben nu de tijd om onszelf te omarmen en te voelen hoe het leven zich op een speelse manier door ons heen beweegt.  We gaan letterlijk voelen wie we Zijn. We zijn geen materie. We zijn energie, bewustzijn, mysterie, een wonder. We kunnen het mysterie niet ontrafelen, dus laat het wonder gewoon het wonder zijn. Probeer het onkenbare niet te kennen door het in een wetenschappelijk kader te plaatsen. Dat is absoluut onmogelijk.

Datgene wat we zijn is niets, is leegte, is grenzeloze ruimte, is stilte. En in die stille ruimte is geen plaats voor angst. Daar is niet langer het besef van mijn huis, mijn vrouw en mijn auto. Daar is uitsluitend zijn en eeuwigheid.

Eeuwig

Angst heeft altijd met verleden of toekomst te maken. Met een gedachte wat er zou kunnen gebeuren. Voor mij is er geen angst. Voor mij is er geen afstand. Sinds ik de dood heb doorvoeld is er geen reden om bang te zijn. Ik zie me nog liggen in een hutje in Zuid-Afrika in bed met een jonge moeder in mijn armen die stierf aan Aids. Ik zie de kindjes in Boksburg doodgaan. ‘Als er een God is dan is dit niet zoals het zou moeten zijn’, dacht ik. Toen zag ik wat er werkelijk gebeurde. Dat wat we in wezen zijn is eeuwig en onveranderlijk en kan nimmer sterven.

Het leven is geven en nemen. Het leven is ieder moment sterven om weer opnieuw geboren te worden. Een waarachtig spiritueel wezen voert die strijd binnenin zichzelf. Een waarachtig mens is bereid zijn eigen imperfectie onder ogen te zien. Weten is het einde van imperfectie.

Achter alle schijnbare dualiteit komt de eeuwigheid in zicht. Dan stoppen we met iets of iemand te willen zijn die we niet Zijn. Dan gaat ziel steeds meer door ons lichaam stralen. Worden we min of meer transparant. We worden letterlijk bakens van Licht die vreugde verspreiden zonder daar iets voor te doen.

Vluchten kan niet meer

Het is de juiste tijd om de nieuwe wereld vorm te geven. Tijd om onze rechtmatige plaats in het universum in te nemen. Dat heeft niets te maken met buitenkant. Vrijheid is een innerlijke staat van zijn. Niemand kan onze ware essentie aan banden leggen. Ze kunnen ons in de gevangenis gooien. Ze kunnen ons dwingen onszelf te laten vaccineren. Ze kunnen ons lichaam, ons tijdelijk omhulsel, doden. Maar datgene wat we waarachtig zijn is eeuwig en onsterfelijk en laat zich niet langer verloochenen.

All life matters

door | 8 juli 2020 | Inspiraties | 14 reacties

Zolang we niet heel zijn in onszelf, zoeken we een vijand in de buitenwereld. Zolang we ons gelijk willen halen, zijn we niet vrij van eigen pijn. Een ander haten betekent dat we onszelf niet liefhebben. Het veroorzaakt innerlijk lijden en vervreemd ons van ons zelf.

Verdeel en heers

Na jarenlange discussies over zwarte piet, wordt nu de moord op een zwarte man in USA aangegrepen om aan te tonen dat discriminatie nog steeds bestaat. We begrijpen niet dat verdeel en heers de methode is die leiders gebruiken om ons tegen elkaar op te zetten, zodat de aandacht wordt afgeleid van datgene wat er in het verborgene gebeurt.

Het is van belang dat we erkennen wat we uitgevreten hebben in het verleden. Daar hoeven we niet trots op te zijn. De Nederlanders niet, de Moren niet, de Amerikanen niet, de Afrikaners niet, de Arabieren niet en noem maar op.
Op het moment dat we onszelf en de ander kunnen vergeven, hoeven we ons niet langer schuldig te voelen en kunnen we een streep trekken onder het verleden, zodat we in het heden hand in hand kunnen gaan staan voor datgene wat ons allen aangaat: onze democratie, onze met bloed bevochten vrijheid.

Uitdagingen polijsten de ziel

We worden geboren als vrije wezens op die speciale plek waar we de lessen kunnen leren die onze ziel gekozen heeft om een beter en oprechter mens te worden. De weg die we bewandelen is er een van vallen en opstaan, van uitdagingen en verlangens, van verdeeldheid en verbondenheid. Het doel is niet meer en niet minder dan ons ego te overstijgen en ons in alle opzichten één te voelen met AL wat Leeft. We zijn allen broeders en zusters. We komen allen voort uit dezelfde bron. Uiteindelijk kunnen we niet meer spreken over ik en jij maar uitsluitend over wij.

Het maakt niet uit waar we geboren worden. Onschuld, vrijheid en heelheid zijn het geboorterecht van ieder mens. In plaats dat we onze kinderen eren om hun heelheid, nemen we hen stukje bij beetje alles af wat hen aan de hemel, aan totaliteit en aan perfectie herinnert. Langzaam maar zeker worden we inkadert in een dualistische wereld van goed en kwaad. Afhankelijk van waar we geboren zijn, wordt onze kleur of onze afkomst superieur.

Discriminatie is van alle tijden

Er zijn ook blanken als slaven verhandeld en ik zou zeggen dat de situatie waarin mijn vader belandde niet meer en niet minder was dan slavernij. Na de vroegtijdige dood van mijn ouders heb ik enorm met mijn gezondheid en mijn verleden geworsteld. Door niet langer iemand buiten mijzelf daar de schuld van te geven vond ik mijn zelf terug en leerde ik de kracht van vergeving. Ik dacht dat ik mijn moeder haatte, maar ik haatte mijzelf. Ik vergaf haar en gaf mezelf terug aan mezelf. Dat is pure vrijheid. Vreugde, dankbaarheid en een steeds sterkere gezondheid werden mijn deel. Door mezelf lief te hebben vielen alle grenzen tussen mij en die ander weg en kon ik iedereen vergeven en liefhebben. Ik ontdekte dat elke ziel hier op aarde op zoek is naar zichzelf. Ieder mens verlangt ernaar erkend en herkend te worden.

Dacht je dat het toeval is dat je in een zwart, blank of blauw lijf bent geboren? Dacht je dat het toeval is dat je de dochter van een koning bent of de zoon van een drugsdealer? Natuurlijk niet. Je ziel koos ervoor om jeZelf in alle diepte te leren kennen.

Erkenning bevrijdt ons

Het is de hoogste tijd dat blanken erkennen dat ze lang genoeg de wereld hebben gedomineerd. Maar denk nu niet dat het beter wordt als Afrika die rol over gaat nemen. Wanneer mensen macht krijgen en daar innerlijk niet klaar voor zijn, (en wie is dit wel) gaat zelfs de meest integere ziel voor de bijl.

Iedereen discrimineert

Ik zette me af tegen rijke mensen, zij hadden het in mijn ogen verdraaid gemakkelijk. Tot ik in India echte armoede zag en me realiseerde dat ik mijn verleden koesterde. Kon ik me lekker afzetten tegen de buitenwereld en hoefde ik niet de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn binnenwereld. Dit inzicht gaf mij de mogelijkheid om eeuwig slachtoffer te blijven of heer en meester(es) te worden over mijn eigen leven. Ik koos voor het laatste.

Het is een uitdaging om in de wereld te zijn en je verworvenheden te delen met anderen, maar niet langer van de wereld te zijn.

De kunst van leven

We zijn niet op aarde gekomen om de aardse realiteit te ontvluchten. We hoeven evenmin gehecht te zijn aan lijden om het walhalla te verdienen. We zijn op aarde om ons zelf in alle opzichten te vervolmaken. Sinds ik wakker ben kan ik iedere ervaring omarmen. Er zijn geen goede en geen slechte ervaringen. Iedere ervaring is voedsel voor de ziel. Ik vind het leven een godsgeschenk.

Door mezelf te omarmen, leerde ik anderen in hun ware essentie te zien en te omarmen. Ik houd van mensen. Mijn vrienden hebben alle kleuren van de regenboog. Ik doe mijn afkomst eer aan en voel me thuis bij het úitschot in onze maatschappij: de zwerver, de beachboy, de vluchteling, de kerels in de bajes en noem maar op. Wanneer we niets te verliezen hebben, wanneer er geen verleden en geen toekomst is, staan we dicht bij de Bron en leren we de kunst van Leven.

Alles wat we bestrijden groeit

Door te vechten tegen ziekte, creëren we een ziek lijf en een zieke maatschappij. Door te vechten tegen discriminatie, creëren we verdeeldheid. Door een ziekte te doorleven eren we niet alleen ons immuunsysteem, we worden groot en sterk. We zouden zwakkeren niet moeten beschermen, maar hen uitdagen in hun ware kracht te gaan staan. We zouden niet moeten demonstreren tegen discriminatie, we zouden moeten demonstreren voor vrijheid in verbondenheid. Dat verdeelt niet maar verbindt. En dat is ware Liefde.

Weerspiegeling

Door ons op te laten butsten door de massamedia zijn we sinds 11 september 2001 systematisch elkaar gaan haten en wantrouwen. En niet alleen in het rijke westen. Christenen haten moslims, zwarten haten blanken, rijken haten armen en visa versa. Natuurlijk komt dat onze machthebbers goed uit.

De regering is een weerspiegeling van onszelf. Het heeft dus weinig zin om met de vinger te wijzen. De eerlijkheid gebiedt ons om naar binnen te kijken en te accepteren dat wij onze verantwoordelijkheid volledig uit handen hebben gegeven.

Makke schapen

Het is tijd dat we ophouden met polariseren. Daarmee verzwakken we onze positie en spelen we de machthebbers in de kaart. Door ons systematisch een beetje meer vrijheid te geven, laten we ons verblinden en als makke schapen naar de slachtbank leiden. Tot we murw genoeg zijn om die noodmaatregel en zelfs de verplichte vaccinatie te accepteren. We zien voor het gemak maar even over het hoofd dat dit niet alleen het einde is van onze vrijheid, maar ook van onze democratie.

De kunst van niet weten

Voor alle duidelijkheid, we kunnen niet terug naar het verleden. Het is hoog tijd dat we onder ogen zien dat we niet alleen elkaar, maar vooral onze aarde hebben uitgebuit. Hoog tijd voor een nieuwe wereldorde, een nieuw moraal.
Natuurlijk weten we nog niet hoe we dit in gaan kleuren. We mogen leren de kunst van het niet weten te omarmen. Als het verlangen groot genoeg is, we actief blijven dromen en de Liefde die we in wezen zijn samen bundelen,  kunnen we deze tijd vol vertrouwen tegemoet treden als het grootste avontuur ooit.

Slachtoffer zijn is een keuze

Stoppen anderen te beschuldigen is moeilijk. Je geeft je slachtofferrol op, je valse gevoel van veiligheid. Dat is ware spiritualiteit. In alle opzichten verantwoordelijkheid nemen voor het resultaat van jouw zijn. Wanneer we onze verloren vrouwelijk kant opnieuw initiëren en integreren, in onszelf en in de samenleving, voelen we een diepe verwondering voor de schepping en al haar schepselen.

Het ware leven

In essentie worden we allemaal naakt geboren en zijn we een en dezelfde. Als je dit in alle diepte durft te voelen, heb je geen behoefte meer om met je vinger naar wie dan ook te wijzen. Niemand kent de blauwdruk van de ander.

Wanneer we ophouden het verleden op te rakelen, kunnen we onze handen ineenslaan en onze harten in Liefde verbinden, zodat we samen kunnen staan voor het meest waardevolle wat we op aarde kunnen verwerven: Broeder- en zusterschap. Het ware Leven kan zich uitsluitend ontvouwen in vrijheid. Liefde is eenheid in verscheidenheid en kleurt de wereld een tikkie mooier.

 

 

 

De grootste leugen ooit

door | 17 mei 2020 | Inspiraties | 56 reacties

Toen ik vanmorgen wakker werd wist ik dat het tijd was voor een volgende stap. Ik kan niet leven met de grootste leugen ooit. Ik kan niet doen alsof ik het beleid van 1,5 meter ondersteun als zijnde normaal, laat staan dat ik het kan accepteren als het nieuwe normaal.

Ik voel mededogen. Ik heb mededogen met alle mensen aan de top. Zolang wij onze kracht weggeven, gedragen wij ons als makke schapen en kunnen zij ons gemakkelijk bespelen.
Zij hebben het goed voorbereid. Toen ik hoorde over het corona-virus was ik in Griekenland. De situatie met de vluchtelingen was onmenselijker dan ooit. Ik wist onmiddellijk dat ze nu een perfect excuus hadden om datgene te verbergen wat wij niet dienen te weten. En dat geldt niet alleen voor de schandelijke manier waarop we met onze vluchtelingen omgaan.

Vanaf 11 september 2001 is er systematisch wereldwijd angst geïnjecteerd

Sinds we geld hebben verheven tot onze nieuwe God, zijn we meer en meer losgeraakt van het wonder dat we God, Liefde of Universum noemen. We voelen ons afgescheiden, vergaten de Eenheid en begonnen elkaar te haten.

We waren klaar om op een veel grotere schaal gehersenspoeld te worden. Jarenlang werd dit voorbereid. In een paar weken tijd namen ze wereldwijd de controle over. Het begin van een nieuwe oorlog…
De zaden waren reeds geplant. Nu begonnen ze leugens te verspreiden rond een virus dat miljoenen mensen zou doden. We worden 24 uur per dag gehersenspoeld door de media. Zonder protest accepteerden we de regels en lieten we onszelf tot slaven maken in ruil voor zogenaamde bescherming.

Mijn lichaam is mijn verantwoordelijkheid. Het is de tempel van mijn ziel. Ik mag het met liefde omarmen en voeden met heilzaam voedsel en positieve gedachten.
We hebben onze verantwoordelijkheid en onze vrijheid weggegeven voor de illusie van veiligheid.
We vertrouwen erop dat artsen ons lichaam zullen repareren en dat de regering ons voor rampen zal behoeden.

We zijn zo bang om te sterven dat we niet weten wat het is om volledig te Leven. Waarachtig Leven is elk moment bereid zijn risico’s te nemen. Leven, volledig Leven, is jezelf overgeven aan de stroom zonder te willen beheersen of te controleren. Niet mijn wil geschiede, maar de Uwe…

De farmaceutische industrie heeft miljoenen jonge mensen in Afrika en India de dood ingejaagd door hen te gebruiken als proefkonijn voor medicijnen en vaccins. Nu sleuren we hen opnieuw mee in het drama dat wij hebben gecreëerd. Miljoenen mensen in Afrika zitten in een strikte lock-down. Mijn Keniaanse vrienden kunnen geen voedsel verzamelen en lijden honger. Velen zullen sterven als wij hun niets te eten sturen. De golf van armoede die we daar ontketenen is ongekend…

De echte ramp is niet dat we sterven aan corona of een hartinfarct, de echte ramp is dat we de dood niet in de ogen durven te kijken. We denken dat het leven eeuwig kunnen manipuleren en zijn vergeten dat we meer zijn dan een fysiek lichaam. Geboren worden betekent automatisch dat we zullen sterven. Hoe we de tijd daartussen inkleuren is aan ons.

Anders dan voorheen hersenspoelen we onszelf door dag en nacht de reguliere media te volgen en te geloven dat dit waarheid is. Ik daag je uit om op onderzoek uit te gaan en je eigen waarheid te ontdekken. Dat kan schokkend zijn. Als je echter weet waar je werkelijk bang voor moet zijn, is er niets meer om bang voor te zijn. Je begint compassie te voelen voor iedereen. Je begint te beseffen dat ook daders slachtoffers zijn.

De enige reden dat we hier een tijdje rondlopen is om onze ware natuur te leren kennen en onszelf te polijsten door het leven ten volle te ervaren.

We staan aan de vooravond van een nieuwe tijd. We kunnen kiezen om te blijven slapen, of wakker te worden in onze onmetelijke kracht. In het laatste geval voelen we ons verbonden met Al wat Is. Er is geen verschil tussen jouw wezen en het mijne. We zijn allen broeders en zusters.

De echte misdaad is datgene wat verborgen is. De echte misdaad is het nieuwe normaal. De afstand van 1,5 meter, de maskers en alle leugens die we voor waarheid aannemen omdat we te laf zijn om in opstand te komen.

De echte misdaad is dat we onszelf opsluiten, onze ouderen isoleren en onze kinderen scheiden van hun vriendjes. Dat we alles wegnemen wat het leven kleur en blijheid geeft en ons waarachtig tot mens maakt. De echte misdaad is polarisatie, onze verlammende angst waardoor we haat begonnen te zaaien in plaats van liefde.

Masuru Emoto uit Japan ontdekte dat zelfs water reageert op onze gedachten van liefde of haat. Wanneer we liefde de wereld in sturen, zullen we de kracht van de natuur nimmer misbruiken en zal alles en iedereen in overvloed groeien en bloeien. Als we angst en haat de wereld in sturen, gaat alles dood en creëren we tekorten.

Je kunt me niet vertellen dat je blij bent met deze situatie. Je kunt me niet vertellen dat je er trots op bent om deze wereld – dit nieuwe normaal – achter te laten voor volgende generaties.

Het enige dat we hoeven te veranderen is ons denken. Op het moment dat wij onze taak hier op aarde aanvaarden, ervaren we het leven als een wonder. We genieten van Al wat Is en voelen ons dankbaar voor elk moment.

Leven in angst is dodelijk en vergiftigt alles wat we tot ons nemen. Leven met een liefdevol en open hart betekent dat we zorgen voor moeder aarde en haar bewoners. We denken niet langer in beperking. Er is overvloed voor iedereen.

Als we onze verantwoordelijkheid terugnemen worden we wakker en zijn we innerlijk vrij. Dat is het einde van onze onderdrukking. Het begin van een nieuwe wereld. Geen wereld waar het nieuwe normaal hoogtij viert, maar een wereld om onszelf in alle opzichten te vergoddelijken. Een wereld om het Leven te vieren, te groeien, lief te hebben, aan te raken, te creëren, bidden, mediteren, dansen en te lachen…

Het is aan jou. Kies je ervoor om een lafaard te zijn en met je vinger naar anderen te wijzen, of ben je trots genoeg om op te staan in jouw volle glorie. De tijd is nu rijper dan ooit. Door dit te doen ondersteun je niet alleen jouw Zelf, maar stimuleer je anderen om hetzelfde te doen…
Om Shanti,
Yasmin

1e publicatie 17 mei 2020

Niet langer kan ik zwijgen

door | 2 april 2020 | Inspiraties | 46 reacties

Liefde is niet Lief. Liefde maakt feilloos zichtbaar wat er mis is in onze binnenwereld en in de buitenwereld. Liefde is als het Licht dat schijnt in de duisternis.

Niet langer kan ik zwijgen

Ik leef bij de gratie van Liefde. Bij de gratie van mijn huisarts die de deur opende naar het alternatieve circuit. Bij de gratie van mijn geweldige chirurg. Bij de gratie van mensen zoals Marthe. wiens alchemistische praktijk vernield werd omdat een van haar patiënten stierf. Zij werd uitgemaakt voor heks en met gevangenschap bedreigd omdat ze vele mensen het leven redde die uitbehandeld waren bij de traditionele geneeskunde.

Maar vooral leef ik bij de gratie van mijn eigen wijsheid. De rebel in mij die me steeds opnieuw dwong mijn eigen eenzame pad te bewandelen en mijn eigen waarheid te ontdekken. Die me leerde niet langer een schuldige buiten mezelf aan te wijzen, maar naar binnen te kijken.

Leve onze vrijheid

Leve het zelfbeschikkingsrecht van ons westerse mensen. We hebben ons overgegeven in handen van wetenschappers die het beter menen te weten dan wijzelf. Moeders, vaders, rebellen en artsen die vragen hebben worden in het belachelijke getrokken of, zoals de laatste groep, moeten voor hun leven vrezen. En hoewel er nog nooit zoveel mensen aan kanker zijn dood gegaan, durven we de waarheid niet onder ogen te zien. Kan het zijn dat ze moedwillig ons immuunsysteem naar de gort helpen om een reden te hebben ons te vaccineren. Om een reden te hebben ons als makke schapen naar de slechtbank te voeren.

En hoewel ik de eerste helft van mijn leven mijn mond dichthield omdat ik immers niets te vertellen had en niets voorstelde, ik had immers niet gestudeerd en kon mijn visie dus nergens op baseren, ben ik inmiddels door de wol geverfd en is het nu de juiste tijd om naar buiten te treden.

Immuun

Godzijdank heeft het leven mij gepolijst en zeer kritisch gemaakt. Ik eet al decennialang geen vlees, behalve bij hoge uitzonderingen. Ik geef mijn lijf tijd om te helen en ondersteun dit met homeopathie of andere natuurlijk methoden. Ik slik geen paracetamol. Niet voor het lijf en niet voor de ziel. Alles, maar dan ook alles, wat er op mijn pad komt durf ik te omarmen. Niets of niemand geef ik de schuld van mijn welbevinden. Ook mezelf niet meer. Ik sta te midden van het lawaai en ben inmiddels redelijk immuun voor alle negatieve invloeden om me heen. Poten op de grond, dat wel. Met alle respect, ik ben niet het type die problemen weg visualiseert of liefde over de wereld gaat sturen. Als je hart open is hoef je je nergens meer mee te bemoeien. Liefde volgt immers als vanzelf haar natuurlijke stroom.

We weten het niet

Niemand weet het, ik dus ook niet. Ik baseer me op ervaring. Datgeen wat ik zelf heb ontdekt en doorleefd. Dit lichaam is van ziek en ongezond groot en sterk geworden, niet omdat ik mijn basisprikken niet heb gehad. Dat was in die tijd helaas zo.

Later toen ik begon te reizen sloeg ik alle aanbevelingen voor vaccinaties in de wind. Ik ging zelfs met een fake-document voor gele koorts de grens van Kenia naar Tanzania over omdat ik dat vergif niet in mijn lijf wilde. Ik slikte gaan malariapillen terwijl ik jaren aan de kust van Kenia doorbracht, malariagebied bij uitstek. De beachboys maakten voor mij het drankje van hun wonderboom wat zij slikten voordat onze medische kennis ook daar haar intrede deed. Vergelijkbaar met onze levertraan in vroegere tijden om de winter door te komen. Ik kreeg al die jaren geen malaria.

In maart 2020 hoorde ik in Griekenland over het corona-virus.  Wouw nu hebben ze echt iets gevonden om de waarheid achter te verbergen, ging het door mij heen. De waarheid over vluchtelingen, over 5G, over onze dierindustrie, kinderporno, vaccinaties, over… vul zelf maar in.

Wake-up call

Een ding is zeker. Ik ben positief. Ik denk dat we handelen vanuit onwetendheid totdat we hardhandig wakker worden geschud. Wie weet is dit voor velen nu het juiste moment, wie weet is dit de wake-up call.

Eerlijk is eerlijk. Ik heb nog nooit zulke mooie ontmoetingen gehad in mijn bos en in mijn dorp als sinds de lock-down. Een dorp waarin ik jaren outcast was omdat ik anders schijn te zijn.
Mijn hart is verbonden met de mensen om me heen, met mijn vrienden in Kenia die opgesloten zitten en niets meer te eten hebben. Met al datgene wat er op dit moment in India gebeurt. Met mijn vrienden vluchtelingen. Zij zijn een onlosmakelijk deel van mijzelf en tonen een duidelijk staaltje van pure kracht en heldenmoed.

Dankbaar

Hoewel ik niet van plan was om terug te komen naar Nederland, is dit de plek waar ik nu hoor te zijn. Ik ben dankbaar dat ik hier geboren ben. Ik ben dankbaar voor alle voorzieningen die er zijn. Ik ben dankbaar dat we een aantal van deze voorzieningen in gaan leveren en daardoor sterker en onafhankelijker worden. Vergelijkbaar met ons immuunsysteem als we ons lichaam de kans geven haar natuurlijke intelligentie te volgen. Ik ben dankbaar dat ik de vrijheid had om uit de gevestigde orde te stappen zonder daar (openlijk) voor gestraft te worden.

Wanneer we een andere zichtbare werkelijkheid willen creëren, zullen we de moed moeten hebben om voor onze eigen waarheid te gaan staan. Daarmee dienen we niet alleen ons zelf, maar bemoedigen we al die mensen die het ook zo voelen maar nog een klein zetje nodig hebben om er openlijk mee naar buiten te komen.

Goed en kwaad

We hebben onze buitenwereld opgedeeld in goed en kwaad. In rangen en standen. Gezond en ziek. Vluchteling en migrant. In mensen die niet het recht hebben om hun landsgrenzen te overschrijven en de vrije mens die mag gaan en staan waar hij wil. Althans dat was tot voor kort nog zo…

Liefde is de basis

Angst maakt dat we onszelf ontkrachten en gewillig uitleveren. Liefde betekent in verbinding zijn. We hoeven er niets voor te doen. We zijn dat gewoon. We hoeven het alleen maar te delen om het te laten vermeerderen. Baby’s en kinderen die we knuffelen en onvoorwaardelijk liefhebben tijdens hun eerste zeven levensjaren, worden doorgaans mensen die een stootje kunnen verdragen. Wat zou de wereld er anders uitzien als we kinderen en volwassenen vertellen dat ze niets hoeven te bereiken, dat ze gewoon zichzelf mogen zijn en we van ze houden en in ze geloven.

Elke natuurlijk doorgemaakte griep etc. maakt ons fysiek sterker. Ook op emotioneel en geestelijk niveau. Ziektes die we platslaan met medicijnen of vaccinaties helpen ons niet ons immuunsysteem te versterken en ons karakter te vormen, integendeel. Ziektes bestrijden betekent vechten tegen. Elk gevecht is al bij voorbaat verloren. Waarachtige genezing begint bij de vraag: Wat wil je mij vertellen.

We menen dat het leven maakbaar is. Dat we alles kunnen kopen voor geld. Maar Liefde is niet te koop. Het is een teken van gezondheid dat je in alle opzichten het leven Leeft en uitstraalt. Dat je niet langer je leven opdeelt in goed of slecht, maar tevreden bent met dat wat is en dit volledig kunt omarmen.

Ik durf te onderscheiden zonder te oordelen. Vraag me niet om mijn kop in het zand te steken en klakkeloos de kudde te volgen. Als ik dat gedaan had zou ik hier niet meer zijn. Ik beschuldig niemand. Hoewel ik in wezen niets bezit dan mezelf, ben ik niet jaloers en hoef ik met niemand te ruilen.

Ik ben niet bang om het virus te krijgen. Ik heb zoveel doorleefd wat vele malen ernstiger was en ben daar sterker en gezonder door geworden. En mocht het zo zijn, dan vertrouw ik erop dat ik met evenveel vreugde dit lichaam teruggeef aan moeder aarde als waarmee ik het op dit moment bewoon.

Een waarachtig mens

We zijn niet op aarde om 90 of 100 of onsterfelijk te worden. We zijn op aarde om onszelf in alle opzichten te vervolmaken zodat we een levend voorbeeld kunnen zijn voor anderen. Een waarachtig mens laat zich niet weerhouden door denkbeeldige angsten en is niet bezig om zijn eigen huid te redden.

Ik denk terug aan ons zijn in de Aidskliniek in Boksburg in Zuid-Afrika*. Kleine kinderen en jonge mensen stierven als ratten. Ik dacht niet aan bescherming. Ik vond het een voorrecht om naast hen te zitten, ze aan te raken en mee te reizen. Niemand die ziek of oud is zou alleen moeten zijn wanneer hij of zij dat niet wil. Er is geen grotere kracht op de wereld dan Liefde. Geen groter genezend vermogen dan die van de helende aanraking.

Wanneer mensen mij zien valt hun doorgaans iets op. Mijn levendigheid, mijn vitaliteit, mijn beweeglijkheid. Mijn sprankelende ogen, ook wel spiegels van de ziel genoemd. Naarmate we meer onszelf worden en omarmen dat wat is, begint ons innerlijk licht meer en meer naar buiten te stralen.

Vrijheid ons hoogste goed

Het is van de zotte dat we zonder protest onszelf het meest kostbare dat we bezitten af laten pakken. Vrijheid van handelen, vrijheid van meningsuiting. Ik bedoel niet het schelden op elkaar of op de sociale media. Ik bedoel dat we respectvol naar elkaar kunnen luisteren, ook al heeft die ander een andere mening. Laten we weer nieuwsgierig worden als kinderen. Dan stromen we mee op de golven van de zee en blijven we eeuwige zoekers.

Het is te gek dat we elkaar het meest essentiële in dit leven ontzeggen: een liefdevolle aanraking.

Achter de schermen groeit het bewustzijn. Ik vecht niet. Ik scheld niet. Ik sluit mijn ogen niet. Ik zie dat in alles Liefde is. Ook daar waar ik het moeilijk kon zien. Hoewel ik geen enkele religie aanhang, doet het me deugd dat de meester Jezus geen watje was en dat liefde geen doekje is om het bloeden achter te verbergen. Hij was niet geïnteresseerd in de massa. Waarachtige verandering begint binnen in het individu, als een flits van inzicht.

Het pad van de Liefde is eerlijk, oprecht en confronterend. Liefde maakt zichtbaar al datgene wat verborgen is. Ook en vooral in jezelf. Liefde daagt je uit om alles op te ruimen wat er tussen jou en de waarheid staat. Liefde maakt dat ik mijn lijf minimaal maar goed voed en onderhoud. Liefde maakt dat ik mijn immuunsysteem niet afbreek door rotzooi tot me te nemen wat niets met voeding te maken heeft.

Zolang je jouw negatieve gedachten voedt, zolang er angst in jou is, ben je te manipuleren. Het is van belang dat we onze vibratie hooghouden door schoonheid in alles te zien. Door te zingen, te dansen, te mediteren en lief te hebben. Dat is een goede boost voor ons immuunsysteem.

 

Het einde van de wereld

door | 23 maart 2020 | Inspiraties | 7 reacties

Ik voel me grenzeloos dankbaar. Deze laatste dagen in Athene, waarin alles in quarantaine ging, bleef er één ding overeind, en dat was de liefde. We zagen onze jongens terug. Abdulrahman reisde de hele nacht om bij ons te zijn, samen te zijn met zijn broers uit Togo die hij zo lang niet had gezien, hier te slapen en de liefde te ervaren die hij in essentie is…

Bassirou kwam met een vriend uit Korinthe. Hij was dolblij ons en zijn broers terug te zien en ging ’s avonds huiswaarts met een glimlach en voldoende geld in zijn broekzak om via een advocaat een politierapport voor een half jaar te verkrijgen…

Vogelvrij

De TogoboysWant ze zijn vogelvrij deze jongens die nu in grote getale illegaal Athene binnen komen. Ze hebben nergens recht op. Moeten zien te overleven en vooral uit handen van de politie zien te blijven. Maar de opluchting om van het eiland Samos, waar inmiddels alle hulp vertrokken is, af te zijn is groot. Alles, maar dan ook alles, lijkt beter dan in een gesloten kamp te verdwijnen en gedeporteerd te worden naar een land waar je onmiddellijk de gevangenis in verdwijnt omdat je jezelf verzette tegen het regime. Een land dat bij de EU gewoon op de lijst van veilige landen staat…

Jammer, onze koppeltjes en hun kindjes konden we niet zien, maar wat een rijkdom deze prachtige kerels weer even in onze armen te kunnen sluiten…

De stad ligt zo goed als plat. Ons gore straatje wordt schoongeveegd. Letterlijk en figuurlijk. De motorpolitie is zeer actief…

Het einde van de wereld

Ik krijg bericht uit Kenia van John, een van mijn dierbare vrienden van de beach, die ik nog steeds steun zodat zijn prachtige dochters naar school kunnen…

‘Yasmin, ik denk dat dit het einde van de wereld is. We mogen niets meer doen en moeten thuis blijven’.
Ik zie zijn armoedige hutje voor me en schiet in de lach.
‘Lieve John, je hebt gelijk. Dit is het einde van de wereld. Het wordt tijd voor een nieuwe wereldorde. Een orde waarin wij westerlingen minder hebzuchtig zullen zijn zodat er meer ruimte en welzijn kan ontstaan voor iedereen…

En weet je lieve John, laat je niet gek maken. Ga niet mee in de angst die de hele wereld in haar greep probeert te krijgen. Blijf gecentreerd in je hart. Luister naar jouw intuïtie. Leef jouw waarheid en er kan niets verkeerd gaan…

Ontwaken

We boeken onze vlucht twee dagen naar voren. We zijn klaar hier, er valt niets meer te doen. Alleen te vertrouwen dat we langzaam maar zeker zullen ontwaken in deze wereld van illusies en dat we het onmenselijke lijden wat we anderen aandoen niet gaan bedekken achter een virus omdat we bezorgd zijn over ons eigen leven en welzijn en daardoor niet meer zien wat er onder onze ogen gebeurt…

Een situatie zoals ontstond voor de 2e wereldoorlog. Wij in Nederland sloten onze grenzen voor de Joden. Niemand wilde ze hebben. We weten allemaal wat er toen gebeurde…

Rechteloos

De geschiedenis herhaalt zich. Wij sluiten onze grenzen want niemand wil ze hebben. Corona sluit onze monden en tegelijkertijd doen we onze ogen dicht. We zijn zo bezig ons vege lijf te redden dat we vrij spel geven aan het feit dat de vluchtelingen nu in alle kampen volledig aan hun lot worden overgelaten. Dat zij geen recht meer hebben op medische zorg, dat ze zelfs geen kans meer krijgen om asiel aan te vragen en als beesten worden behandeld en afgevoerd…

Ssentamu Oeganda en Abdulrahman uit TogoVeilig geland

Ik voelde angst om me heen maar koos voor de liefde.
Na een half jaar was er niets aanwezig in ons huisje maar in de winkel was voldoende om onze honger te stillen.
Na een dag heeft de frisse buitenlucht de mufheid verdreven en is ons plekje weer een veilige haven.
De tuin komt tot leven en de vogeltjes brengen een ode aan allen die zich herinneren wie zij in wezen zijn.
Ik ben in verbinding met allen die ik achterliet en allen om me heen.
Mijn hart vibreert van vreugde. Er is niets om bang voor te zijn zolang we ervoor kiezen om wakker te worden en de media niet verheffen tot waarheid.
Een diepe buiging voor allen die ons spiegelen en allen die ons dienen…

Om Shanti,
18 maart 2020

Liefde is het antwoord

 

 

Samos – schoonheid en verval

door | 15 november 2019 | Vluchtelingen | 10 reacties

Wat is er met ons mensen gebeurd dat we elkaar op straat in elkaar slaan en voor dood laten liggen. Dat we mensen die om wat voor redenen dan ook hun huis en haard verlaten, en daarbij letterlijk de dood in de ogen kijken, als beesten behandelen en laten leven op plekken die dieren onwaardig zijn…

Onmenselijk

We zijn onsZelf en de weg kwijt. Ook voor de vluchteling is het een heftige tijd. Zij zijn ahw vogelvrij nu Griekenland de regels zo onmenselijk heeft aangescherpt. Onze Isaac uit Nigeria, vader van Conrad, werd nadat alle squats en hotels waren ontruimd van de straat geplukt toen hij van zijn werk kwam en de gevangenis in gegooid. Honderden met hem. Ze willen zo’n 20.000 mensen deporteren…

Angst

Er is heftig gevochten in Samos in de eerste week dat we hier waren. Toen ging het kamp in de fik.

Honderden mensen waren hun tentje kwijt en leefden in angst en op straat. We waren temidden van de mensen. Ik raakte aan.  Luisterde en bracht hun verhalen naar buiten via Facebook. De politie pakte ons op. Een Ngo beschuldigde ons dat we een bedreiging waren voor hen beleid. Ik besloot dat luisteren en aanraken niet strafbaar kon zijn…

Training

Als altijd zijn we omringd door mooie  mensen. Koppeltjes uit de Arabische wereld met soms een heftige geschiedenis. Maar vooral door mannen. Veelal zwart. Ik besloot samen met Giri een weerbaarheidstraining te geven voor mannen. Goed dat ik een aardige Afrikatraining achter de rug heb. Want hoeveel ik ook van die kerels houd, afspraken maken is haast een onmogelijke opgave…

Geduld

In een enorme puinhoop zijn we van start gegaan. Na bijna twee weken durf ik te zeggen: Het begint ergens op te lijken. Ik heb veel geleerd. Vooral geduld. En zei leerden volgens zeggen ook…

Verbinding

Anthony uit Ghana: ‘Mom, voordat ik jou ontmoette hoefde het niet meer. Maar nu wil ik Leven. Zelfs als ik gedeporteerd word weet ik dat het Gods wil is en ga ik er iets goeds van maken…’
Toure uit Togo is vreselijk mishandeld. Hij was een schuw diertje toen wij hem ontmoetten. Hij bloeit helemaal open, heeft een prachtige binnenwereld. Hij is lief en zorgzaam en zingt als een nachtegaal…

Zingen

We wonen buiten Vathy en reizen met de bus. En daardoor ontmoeten we het ware hart van de Griek. Wij brengen hen in contact met onze vrienden. Velen waarderen dat zeer. Durven zelf niet omdat ze bedreigd of gestraft worden.
Een dag in de week nemen we een aantal van deze knullen mee de bergen in. We betalen hun reiskosten, hun eten etc. Het is een feest voor ons allemaal. Ik voel me onvoorstelbaar mezelf tussen deze prachtige kerels. We dansen spontaan in het restaurantje van Katharina op de top. Zingen hun traditionele liederen. En dan komen we na uren klimmen en dalen thuis en staan ze ineens onder de douche waar geen deur voor zit en doen ze gedrieën hun gebed in ons kleine optrekje alsof het altijd zo is geweest.

Stralend van dankbaarheid zetten we ze op de bus. Ik realiseer me dat ik een beter mens ben geworden dankzij hen…

Opvoeding

Ik ben heel direct. Ook in de cursus. We praten over bloedwraak, over homofilie, over relaties tussen mannen en vrouwen, over tradities. Over dat wat anders is en dat wat ons verbindt…

Ik voed en laat me voeden. Wanneer we s’avonds naar de bus lopen maken we een praatje met deze of gene. Omhels ik mannen en vrouwen en knuffel ik met kinderen. Zij die genegeerd worden door de  bevolking vinden dit heerlijk. Gezichten breken open en een stralende lach is onze beloning…

Kanjers

Op weg naar watervallen Ampelos-SamosHoewel ik met ze meeleef,  zie ik niemand als slachtoffer. Waar we ook staan in het leven, hoe beroerd het ook kan zijn, en veel beroerder dan hier kan het niet zijn. De buitenwereld daar heb je niet altijd invloed op. Maar je binnenwereld dat is jouw verantwoordelijkheid.
Ik heb een diep respect voor deze kanjers die het flikken om in deze bizare omstandigheden hun leven te leven en een voorbeeld te zijn voor de buitenwereld.

Om het maar platvloers te zeggen: daar kunnen we er in Nederland wel een zooitje van gebruiken…

Om Shanti.
Yasmin

Kerstactie

Op de eerste plaats voor Georgia die haar leven geeft voor de vluchteling en bankroet is omdat ze onmenselijk gestraft werd nadat ze een vluchteling wilde helpen en op de 2e plaats voor onszelf heeft Ilse voor ons deze doneer actie gestart…

Vluchten kan niet meer

door | 5 oktober 2019 | Vluchtelingen | 15 reacties

Hoewel Europa dacht de situatie onder controle te hebben en haar ogen sloot voor pijn en lijden, loopt de situatie op dit moment volledig uit de hand. Een brand in Moria liet Lesbos weer in het nieuws komen. Inmiddels begint het door te dringen dat de situatie op Samos, waar nauwelijks sprake is van enige voorziening of hulp, vele malen schrijnender is dan waar ook op de eilanden. Over Athene en het vaste land hoor je nauwelijks iets. Daar waar voor velen die minder veerkracht hebbeb dan onze vriend Larabou de laatste hoop de bodem wordt in geslagen…

Brescia – Italië

We ontmoetten hem in juli 2016 in Moria, deze schoonheid uit Egypte. Het was liefde op het eerste gezicht. Hij vloog op een looklike paspoort naar Italië en werkte dag en nacht in het shoarma-tentje van zijn broer in Turijn. We bezoeken hem 4 keer onderweg.
Dit keer is hij extra blij. Hij kreeg zijn status. Dat betekent dat hij na bijna vier jaar zijn gezinnetje over kan laten komen. Deze week begint hij in een nieuwe baan waar hij eindelijk een redelijk salaris gaat verdienen.

We brengen een heerlijke dag samen door in en rond het water van het prachtige meer van Iseo en vliegen de volgende dag naar Athene.

Athene

Onze start in Athene is geen vliegende. In de metro van het vliegveld naar Omonia wordt Giri zijn portemonnee gestolen met rijbewijs en pinpas. Om dat op te lossen moet hij naar Nederland. Op zijn minst erg onhandig…

Oase

Ons appartementje in Omonia is een oase temidden van alle lawaai. Larabou uit Togo is onze eerste gast aan tafel. We ontmoetten hem vorig jaar met Kerst in de stromende regen voor kamp Moria en namen hem en twee anderen mee naar huis. Zoals vele anderen kwam hij in opstand tegen de regering. Hij werd gemarteld en moest zijn land ontvluchten. Ondanks dat zijn hart huilt om zijn vrouw en kinderen en hij minstens nog een jaar moet wachten op zijn eerste interview, is deze optimist een levend voorbeeld hoe je je leven onder elke omstandigheid zelf vorm geeft. Deze grootgrondbezitter heeft inmiddels een baan als schoonmaker in een hotel, is een Nelson Mandela voor de zwarte communiteit in Athene en huurt sinds vandaag zijn eigen appartement van zijn eigen centjes…

Samen delen

We koken voor hem, voor Kondor van onze regenboogfamilie uit Samos en andere vrienden. Kondor leeft zoals vele alleenstaande mannen in een huis met elf anderen. Zij krijgen 90 Euro per maand waarvan ze alles zelf moeten doen en hangen rond wachtend op betere tijden of vluchten Europa in in de hoop dat het elders beter zal zijn. Zij verdwijnen in de iligaliteit of worden gedeporteerd.

Regenboogfamilie uit Samos

We hebben onze eerste logé uit Kos. Ons koppeltje uit Togo, nu in een oud militair kamp in de buurt van Larisa, durft de reis van bijna 400 kilometer niet aan. Zura is deze week bevallen met keizersnee van een zoontje, verwekt in ons regenbooghuisje in Samos. Als het een dochter was geweest hadden ze haar Yasmin genoemd.

Twee van onze andere regenboogkids zijn in Kos en Thessaloniki en komen volgende week een paar dagen logeren…

Mormoon

De hele wereld komt samen in Athene. We ontmoeten vele culturen op straat en in de winkeltjes. Zwart zijn is hier niet langer heen probleem…

Reza uit Iran, drie jaar geleden ontmoet in Moria, heeft zijn status. Hij is verliefd op een meisje uit Moldavië en is mormoon geworden. Hij verdient zijn eigen geld met klussen en kunst en neemt ons mee naar een project voor vluchtelingen.

Ik ben nog niet gewend aan de hoeveelheid Turkse vluchtelingen die momenteel de zee oversteken. Echt bizar.

Vergetelheid

Hotel City Plaza in stadsdeel Victoria, waar onze familie uit Nigeria 2.5 jaar heeft gewoond, is plotseling ontruimd en vergrendeld. Het herinnert ons aan het project Old Hospital in Ano Patisia waar we in 2016 de eerste Syrische gezinnen heen brachten toen het kamp in de haven van Pireaus werd ontruimd. Het gore gebouw werd snel omgetoverd tot een Syrische leefgemeenschap. Na drie maanden werd de boel ontruimd en vergrendeld. Dat gebeurt nu op meerdere plaatsen in Athene tijdens gewelddadige nachtelijke razzias, horen we. De bewoners worden naar afgelegen kampen gebracht, her en der verspreid over het vaste land van Griekenland en verdwijnen langzaam maar zeker in de vergetelheid…

Nigeria

Ons gezinnetje uit Nigeria wil ons dolgraag zien maar ze vrezen dat dit niet kan. Ze zijn tijdelijk ondergebracht in een dorp 1.5 uur van Athene.
Tja de eilanden zijn één ding. Maar eenmaal in Athene is alle controle zoek…

Armoede alom

Onze extra kleding gaat niet naar de vluchtelingen maar naar de Grieken die hier op straat leven…

Het is steeds opnieuw een ware kunst om niet vanuit emoties actie te ondernemen maar gecenterd te blijven in de grenzeloze ruimte in het hart…

Om Shanti
Yasmin

Dankbaar voor jullie ondersteuning…

Yasmin & Giri

Moederliefde

door | 20 september 2019 | Inspiraties, Vluchtelingen | 27 reacties

Dat gaf Edith Rinkens aan iedereen die voor haar voeten kwam. Ze was één bonk Liefde, één bonk vibrerend Leven. Ze vertrok naar gene zijde met haar uitbundige lach, een traan en de snelheid van de wind. Het ware Leven dat ons verbindt is een Mysterie dat geen begin en geen einde kent. Lieve kanjer, jij kleurde de wereld in alle opzichten mooier. Je reist voor altijd met me mee.

Moederliefde

Ssentamu uit Samos verwoordt het zo: ‘Mummy, I cannot forget one hour we spent together. I learnt a lot from you and Giri. Unlike before, you made me feel loved. Indeed, I was a child. Mummy, I had never seen or experienced this in my whole life. I have a mother but due to our situation, she could not give us that love. To get food on the table she had to wake up early and she came home late. All I missed in my childhood, you gave to me in four weeks: Mother love…

I cannot find words to show how grateful I am. Those hugs and kisses before going to bed and before breakfast! I love you my Malaika – my Dushi. You learnt me something important: Sharing Love is more valuable than giving a person a million dollars. You brought my happiness back where I had lost hope due to the camp stress. You are my inspiration…’

Zonder wrijving geen glans

Het is maar goed dat Ssentamu niet weet dat ik die liefde zelf niet gekend heb. Dat ik opgroeide in armoede, mijn ouders jong verloor en dat ik eerst alle dieptes van de hel moest leren kennen voor ik mezelf kon liefhebben en de hemel op aarde kon gaan leven…

We vertrekken 24 september

Giri en ik vliegen via Milaan en Osama naar Athene waar we in Omonia – het hart van de vluchtelingen – een huis hebben gehuurd met vele bedden. Of het gaat lukken weten we niet, maar we willen onze regenboogfamilie uit Samos, inmiddels verspreidt over heel  Griekenland, samenbrengen. En uiteraard zullen we in Athene vele vrienden ontmoeten.

Verdere plannen hebben we niet. Als altijd gaan we met lege handen en zal alles zich ontvouwen zoals een bloem zich ontvouwt in de warmte van de zomerzon

Warme omhelzing,
Yasmin

Dear members of the European Parliament

door | 11 september 2019 | Vluchtelingen | 0 Reacties

Today they are on the run, tomorrow we may be the one…

Years ago, the registration officer in Lesbos asked me to speak for the European Parliament.
I told him: ‘Listen, I am a peacemaker, not an activist.’ By writing on request my book: ‘One Love – One Tribe – Face behind the refugee’, I had to go through enormous depths. Now I do not have an excuse anymore, the time is ready to speak.

I lived for many years in Africa between the poor. Even if their lifestyle is different, they have something we lost: the power of trust in the unseen. Classifying them all as fortune hunters, we will only do if we never stood in their shoes.

Since four years, my partner and I spend lots of time between the refugees. We meet them, embrace them and let them know that they are welcome. Believe me: if we really take the time to look them into their eyes, we immediately start to realize that there is no difference between them and us. Never again, we will take the same decisions as we are taking now.

Because everybody is focusing on women and children, we focus particular on man. Those people we like to classify as terrorists, criminals and rapists. When they arrive, most of them are pure and innocent, no different from us. After treating them as we are doing, many of those beautiful souls get stuck somewhere in Europe and lose their hope.

A shame for Europe

The refuge-crisis is a shame for Europe. The Turkey deal, the way we push refugees back and let them drown before our eyes without even acting, is a shame for Europe, a shame for humanity. All the money we spend on Frontex, we can better spend to give our brothers and sisters a better life.

How can we speak about human rights and turn our back to all those suffering. How can we accept that thousands of those young beautiful souls are dying, while we mourn for years when it is one of our family members?

How can we sleep, while they are fighting for their lives? From behind our desks, we have already divided them in refugees and migrants and classified as real or unreal. How can we live with this?

The real slaves, the real losers are we, the privileged ones. We are not only closing our borders, we are even closing our hearts and by doing this we have degraded ourselves from human beings to human doings.

Our policy is as much divided as we are

Believe me, the refugee is not the problem, we are the problem. As long as we nourish the illusion that we are better than others, because of our religion, our position or our skin, we think we have the right to explore the world and to feed our boundless greediness, while we exclude others by building high walls and detention centers.

After 11th of September 2001, willingly or unwillingly, we have spread fear all over the planet. When we are fearful, we lose our power. We also lose our integrity and we are taking decisions we never should take.

I do not make a difference between migrants or refugees. All people who leave their homeland and take the risk to lose their lives, have a reason to come here.

Let us open our eyes and see how mother earth is reacting on our manipulation. Ultimately, we are destroying our selves. One day we will wake up realizing we cannot exclude anyone. We are One World – One family. We breathe the same air.

If we realize it or not, we are all moving in the same direction. Even if we think we are more privileged than others, we will all end up in the grave. Be honest, if we look back at the end of our lives, can we be proud on the way we have exploited our earth and its inhabitants, on the legacy we leave for our children and grandchildren? I do not believe this!

Life on earth is beautiful because of her differentiation. If we like it or not, the world has to mingle. When we are living our true nature, without fear and with an open heart, we will honor all life and never destroy anything or kill anybody. Then we unfold our full potential and do not take more then we really need. Then we know there is abundance for all of us.

I challenge you to read my book. It is a touching but beautiful book about beautiful people…

Before we send them back, let us go there and life with them for a while. Then we start to realize that no solutions invented by westerners behind their desks will work there, because they are not living and controlling their life the way we are doing.
If we like it or not we need each other. How more we like to control others, the more we will lose control and nature will take over. Deep inside of our heart, we know this…

I wish you and every living being on this beautiful planet, a long and an abundant life,

Yasmin Verschure
– The Netherlands

  • Our appointment for this week was cancelled because of renovation. Today I got permission to sent a box of 20 books and letters to Sophie in ’t Veld and her secetary Sylvia Heerbaart. They will divide them…