Val uit het Paradijs

Ze kijkt me doordringend aan. Yasmin, niet iedereen hier is blij met jou. Je hart is helemaal open. Je energie is over de hele plek en ver daarbuiten. Jouw zijn is als een spiegel en niet iedereen is bereid naar zichzelf te kijken. Maar troost je. Diezelfde openheid beschermt je eveneens. Je had hier nooit kunnen zijn voor zulk een lange tijd zonder die bescherming…

Evolutie

En God werd toornig en dacht: Als ze niet uit vrije wil het paradijs verlaten dan zal ik ze een handje helpen. En hij creëerde een situatie waardoor Adam en Eva uit de volmaakte staat van eenheid vielen in de wereld van de dualiteit. Per slot van rekening schiep hij het universum om te evolueren. En er is geen evolutie mogelijk buiten de wereld van tegenstellingen…

Pelgrims

En zo begon de reis van de mens hier op aarde. De reis die gekleurd wordt door voorspoed en geluk -door oorlogen, ziektes, pijn en lijden. Totdat dat wat ogenschijnlijk twee lijkt weer samensmelt tot één en de wereld van tegenstellingen in onze beleving ophoudt te bestaan. We zijn pelgrims op pad. Voortdurend in beweging…

Ik zit op het strand en kijk naar de wolken. Ogenschijnlijk is er geen beweging maar het beeld is voortdurend anders. Zij geven zich over aan de stroom van dat moment…

Wolken

De primitieve mens bewoog zich als de weg van de wolken. Zij volgden de stroom van het moment en lieten zich daar brengen waar voldoende voedsel was. Zij zorgden niet voor morgen. Dat idee bestond eenvoudig niet. Er was uitsluitend het eeuwige Hier en Nu.

De mens begon te evalueren en wilde controle uitoefenen over het leven. En dat wat begon als iets wat werkelijk een vruchtbare aanvulling was, werd meer en meer een strijd om het leven dusdanig onder controle te krijgen dat wij het konden besturen naar onze wil en niet langer naar de Zijne…

En wij menen dat ons dat aardig is gelukt. Maar zie wat er gebeurt. Alles wat we dachten te kunnen controleren begint haar controle te verliezen en we vallen terug naar een staat van leven die vraagt naar meer en meer vertrouwen en overgave. Achteruitgang of vooruitgang?

Scheppers

Wij zijn geboren als scheppers. Als evenbeeld van de Vader en de Moeder. We hebben het vermogen om goddelijk te zijn en te stromen in een voortdurende stroom die liefde heet. Dat vraagt echter een totale overgave aan onze innerlijke Godheid. En dat laatste, dat willen we niet. We menen dat wij de totale macht kunnen overnemen over het universum zonder enige vorm van verbondenheid. En daardoor is het behoorlijk misgegaan, is de hele wereld uit balans geraakt en keert datgene wat volledig bereid was voor ons te werken -de natuur- zich ogenschijnlijk tegen ons…

Maar is het wel zo mis gegaan of is het gewoon het proces van evolutie wat we volgen om vandaag of morgen of ooit te ontwaken om ons te realiseren dat we alleen maar ons hoofd kunnen buigen en zeggen: ‘Niet mijn  wil maar de Uwe’…

En misschien is deze hele weg wel nodig om ons los te weken van al datgene wat we menen te zijn en waar we onze identiteit aan verlenen maar wat we in wezen niet zijn…

Revolutie

We zijn allemaal pelgrims op weg. We kwamen naar de aarde als een blanke bladzijde, helemaal open om onsZelf in te vullen. En zie wat er gebeurde. We werden ingevuld. Stuk voor stuk afhankelijk van cultuur, religie, tribe, seksuele revolutie of whatever en we begonnen te geloven dat we dat waren.

En de meesten van ons proberen zich feilloos in te passen in het geijkte systeem want dat schijnt de enige manier te zijn om je geliefd te mogen voelen en bij de clan te horen…

Rebel

Helaas, het is dodelijk voor de stroom die Leven heet. Het universum is niet geïnteresseerd in een kudde schapen die de code volgt die de massa heeft gecreëerd. Het universum moet het hebben van die ene rebel die de moed heeft om uit het systeem te stappen en de eenzame weg te volgen die leidt naar heelheid: de weg van het Hart.

Weerstand

En ieder pionier loopt tegen weerstand aan. Niemand is blij met degene die zich niet aan wil passen aan datgene wat de massa vertrouwen schijnt te geven. Die ene druppel schudt de hele vijver door elkaar en brengt onrust teweeg. Dus aanpassen, kosten wat kost of negeren, of opruimen…

De mens die wandelt met een open hart zal zich terdege bewust moeten zijn van datgene wat hij/zij teweeg brengt. Het is meer dan een storm in een glas water.

Afrika

In de Afrikaanse cultuur wordt er hardhandig afgerekend met een ieder die niet binnen het systeem wenst te lopen. Op kleine schaal worden mensen vergiftigd of buiten spel gezet. Op regeringsniveau wordt een ieder die tegen de president wenst te getuigen afgemaakt.

In beschaafde landen doen wij dat ogenschijnlijk anders. Maar de essentie is dezelfde.

Risico

Hoe dan ook, het leven is één groot risico. Je kunt jezelf daar niet tegen verzekeren door een polis af te sluiten of probleemgebieden te vermijden. Je kunt alleen het leven in al haar dieptes en hoogtes ervaren en daar in alle opzichten rijker van worden. Ook al voelt dat niet altijd zo op dat moment.

Dit is de weg van de hele moedige- de enkeling…

Massa

De massa koestert zich in het bekende en volgt de kudde. En als het misgaat in zijn leven dan wacht hij tot hij gered gaat worden. En zie – het hele hulpteam treedt in actie. In Nederland is het zo dat iedereen die in de gevangenis terechtkomt, zwaar verslaafd is of anderzijds in de problemen zit, dient te veranderen. Hoe komt het dat er aan het einde van de rit slechts een enkeling werkelijk een nieuwe start kan maken? De massa is binnen no-time terug in detentie, terug in de verslaving, terug in haar oude gewoonte.

Gewoontes

Er is niets hardnekkiger dan gewoontes te doorbreken. Misschien zou het helpen wanneer hulpverleners hun verlangen zouden loslaten anderen te willen redden en gewoon aan zichZelf gingen werken, waardoor zij niet langer iets hoeven te doen, maar een levend voorbeeld kunnen zijn. Pas op het moment dat het slachtoffer (er zijn trouwens geen slachtoffers) diep van binnenuit voelt dat hij wenst te veranderen is de tijd rijp om dit proces te ondersteunen…

Reis

Het leven op aarde is slechts een reis door de wereld van ogenschijnlijke tegenstellingen terug naar de eenheid. Ik weet dat als geen ander. Ik was en ben bereid om deze weg te gaan. Er is geen ruimte voor gehechtheden. Er is geen ruimte om iets vast te willen houden. Er is volop ruimte om te genieten van dat wat is op dit moment…

Liefde is ‘Al Wat Is’
Yasmin – Mutanu

Het onkenbare kun je niet kennen

De Taoïst maakt zich geen voorstelling van God – simpel omdat dit niet mogelijk is…

Wij westerlingen vooral christenen, joden en moslims, hebben een pasklaar concept ontworpen van God. En dat is niet alleen de reden dat we andersdenkenden met de grond gelijk maken, door in voorstellingen en concepten te blijven hangen en datgene te beperken wat niet beperkt kan worden, missen wij ook de boot die verlichting heet.

En dat is angst – allemaal angst. En zolang wij in systemen blijven hangen zijn we keurige aangepaste volgelingen en voor de machthebber controleerbaar en beheersbaar…

Schepping

De natuur is een prachtig weerspiegeling van de eindeloosheid van de schepping. Ook hier beperken wij onszelf door onze neiging alles te willen labelen. Kinderen doen dat niet. Ze plakken nergens etiketjes op. Ze spelen en verwonderen – vechten – hebben lief en starten opnieuw zonder herinnering en zonder ideeën over hoe het zou moeten zijn.
Ook in de Bijbel – ook in de Koran – vind je de diepere wijsheid van het Onkenbare. Maar dan moet je bereid zijn buiten de box te stappen, bereid zijn grenzen te overschrijden, bereid zijn om voorbij de uiterlijke vorm te gaan.

Het niet benoemen doch uitsluitend waarnemen is één van de oefeningen die ik gebruik als ik met mensen de natuur inga: waarnemen met no response. 

Ik Laat God

Sinds ik op een morgen wakker werd en opschreef: ‘Ik laat los – ik laat God’ – heb ik mijn controle over dingen die niet te controleren zijn losgelaten en geef ik me over aan de stroom van leven die voor mij liefde heet. Ik ben een druppel in de oceaan. Ik ben deel van die ongrijpbare – onkenbare kracht die heel het Universum bezielt – die heel het Universum verbindt. Is dat geen reden om goddelijk dankbaar te zijn?

Dankbaar voor het geschenk dat Leven heet…
Yasmin

Kenia – Ribe district

Na veertien dagen intens vasten en weken niet op het internet geweest te zijn, voel ik me herboren. De pijn in mijn lijf is zo goed als verdwenen. Mijn innerlijke ruimte voelt grenzeloos groot…

Ribe district

Met Chai en Rasta Chai reizen we uren op de motor door de bush naar het Ribe-district. Het is een prachtig gebied met rivieren en heuvels. Ik zie de restanten van de eerste kerk, het kerkhof, de brug en de eerste school.

We laten de motor achter, lopen door smalle bospaadjes en staan aan de poort van de Kaya, de heilige plek. Hier verbleven de voorouders. Wanneer er een epidemie uitbrak of in tijden van oorlog werden zij geraadpleegd. Rhasta Chai kijkt me aan. ‘Je bent zeer bevoorrecht. Er was geen blanke op deze plek, laat staan een blanke vrouw’. Ik voel dat ik daar hoor te zijn…

Kaya – voorouders

Kaya-Rasta-ChaiIn die tijd was er een directe weg naar God. Er was geen tussenpersoon. Je hoefde niet gedoopt te worden om uitverkoren te zijn. Iedereen was uitverkoren…



Godsbeleving

Het is ongetwijfeld waar dat de Kerk en het westen met al hun goede bedoelingen veel kapot hebben gemaakt. Tegelijkertijd is dit deel van het evolutieproces. We kunnen niet terug naar dat wat was. Het wordt tijd dat Afrika zich haar innerlijke kracht herinnerd en stopt haar ziel te verkopen aan het westen in ruil voor geld.

Deze roerige tijden geven een ieder van ons de mogelijkheid om naar binnen te keren en thuis te komen bij onszelf. Zodat we op onze eigen wijze in iedere kerk of moskee, in de natuur of waar dan ook de verbondenheid kunnen ervaren met dat wat wij God noemen – met Al Wat Is…

Mombasa

Op het moment dat ik er serieus over denk of het mogelijk is om hier te blijven, worden we weer even wakker geschud:

Al Shabab lokt kinderen voor de Jihad met gratis voedsel. De politie doet een inval in een overvolle moskee. Er worden twee agenten gedood met panga’s. De politie opent het vuur. Verschillende kinderen vinden de dood. De volgende vrijdag is er een wraakactie. Moslims bekogelen de politie met stenen. Mensen zitten opgesloten in hun huizen. Straatwinkeltjes worden gesloopt en er vallen doden. De politie heeft de zaak redelijk onder controle.

Natuur

Kenia-poesjesDe halve wilde poes heeft haar kinderen verplaatst naar mijn appartementje. Ik geniet met volle teugen van hun ontwikkeling…

Het mannetje van de struisvogels doet regelmatig zijn paringsdans voor mij.  De lovebirds doen me aan mijn gestorven vriendin Marijke denken. De aapjes dragen hun kindertjes op hun buik en spelen vrolijk rond de pool…

Yasmin-Mutana

Kenia – eiland Lamu

De tijd op het eiland Lamu lijkt stil te staan. Het vervoer gaat per dhow, per ezel of per fiets. De bevolking is een mix van Swahili, Arabisch, Indiaas en Chinees en merendeels moslim…

Old Town

We vinden een artistiek onderkomen in Old Town, de best bewaarde Arabische nederzetting. We slapen in een open huis met honderden treetjes en verborgen plekjes. Het enige nadeel: de hitte kan niet weg.

Geketend

Terwijl ik hier zit te werken, is de jongeman hiernaast een hoop herrie aan het produceren. Hij zit vastgeketend op het dak. Volgens zeggen functioneert hij straks weer normaal. Wonderlijk, ik hoef me niet af te sluiten en het brengt me ook niet uit mijn evenwicht. Er is zelfs geen behoefte om de situatie te veranderen.

Gesluierde vrouwen steken lachend hun handen uit om mij aan boord te helpen. Mannen reiken mij de hand om me heelhuids de kade op te helpen. Dienstbaarheid is even natuurlijk als in en uitademen…

Droombeeld

De mensen zijn vriendelijk en respectvol. Er is geen bewaking in dit huis. Ook hier heeft het toerisme echter een flinke klap gehad. Dat resulteert in werkeloosheid, drugsgebruik, aids/hiv, verborgen armoede en een droombeeld dat het elders beter zal zijn.

We genieten van de prachtige tafereeltjes van mensen en ezels. Als je te voet bent verdwijnt status. We kopen groenten en fruit op de lokale markt en drinken Afrikaanse koffie op straat…

Dolfijnen

Kenia-Lamu-Shela-duinenShela, met haar twaalf kilometer hagelwitte strand, is koeler dan Lamu en paradijselijk. We lopen een uurtje langs de kust of nemen de boot, zwemmen in de zalige zee en genieten van een tiental prachtige grote dolfijnen die speciaal voor Dennis en mij een optreden verzorgen. Wat een geschenk.

Kinderen komen spontaan naar me toe. Ze steken hun handje uit, drukken er een kusje op en zeggen stralend Jambo…

Matondoni

Kenia-Lamu-MatondoniMet een afgeladen dhow varen we via Mkowe naar Matondoni. Het voelt meteen als thuis. Hoe bijzonder om in een gemeenschap te zijn waar de tijd schijnt stil te staan en tegelijkertijd is daar alles waar de westerling naar verlangd: vreugde –  heelheid – spontaniteit – speelsheid – innerlijke rijkdom. Een grote familie – kortom een eenheid – waar ik naadloos in pas. We dansen, we zingen, we knuffelen.
Er is ogenschijnlijk niets wat de stilte verstoord, geen auto, geen machine. Maar daar waar het vuil zich ophoopt op plaatsen die door de toerist niet gezien worden, groeit achter de stilte bij de werkloze jeugd het verlangen…

Onze hoofden zijn leeg, zegt Skyna van veertien. Ik grinnik naar haar. Weet je lieverd. In het westen geven mensen kapitalen uit om die staat van leegte te bereiken. Ze zullen ontzettend jaloers op je zijn!

Cultureel festival

Kenia-Lamu-Dhow-racesDhowraces, donkeyraces, drummers en tribedansers, het eiland is vol. We horen de drummens en haasten ons naar het plein. Hier danst men niet in het openbaar, maar uitsluitend op bruiloften. Dus dans ik in mijn eentje. Dit keer krijg ik een geweldige danspartner. John is kunstenaar en heeft acht kinderen! Ik geniet, zweet en speel bellenblaas met de kinderen. Heerlijk!


Dennis moet naar huis om de bruiloft van zijn zus te regelen. Ik besluit om te blijven.

Shela

Het is moeilijk schaduw te vinden in Shela, maar het water is heerlijk. Ik val waarachtig in slaap en besluit tegen vijven ook te voet terug te gaan. En daardoor beland ik in een Moslim trouwerij met stokdansen en fantastische drummers! Het ritme is meeslepend en brengt me in tranche. De sfeer is vrolijk. Na afloop is het te laat om te lopen en neem ik alsnog de boot.

Bruiloft

Kenia-Lamu-dansenMohammed zegt dat ik de harten van de mensen in Matondoni heb gestolen en nodigt me uit voor een bijzondere bruiloft in het Fort. Ik mag meehelpen de verrassingsboxen in te pakken en zit daarna als enige blanke met box, flesje Fanta en wat zoetigheid tussen driehonderd vrouwen te wachten op het bruidspaar. Christenvrouwen dansen in de cirkel in hun kleurrijke dure gewaden. De zwarte gewaden van de moslimvrouwen vormen een prachtig decor. Ik geniet van de authentieke vrouwen en de ceremonies. Wanneer vier uur later het bruidspaar binnenkomt en het podium beklimt, wordt alle aandacht in beslag genomen door de bruid. Haar verschijning vaagt de bruidegom volledig weg.

Ware macht

Ogenschijnlijk is de macht in handen van de mannen op dit eiland en ongetwijfeld in het hele Mombasa kustgebied. Maar achter de buibui en de sluier gaat de waarachtige macht schuil. Ingetogen, maar niet te verslaan…

Ik besluit de laatste nacht door te brengen in Matondoni, tot groot plezier van Mohammed.

Yasmin-Mutanu

Waarheid

Geloof is een weg die naar waarheid leidt. Het is niet de waarheid zelf. Er is slechts één waarheid, jouw waarheid. Er zijn vele wegen die naar waarheid leiden. Wanneer mensen dit ten volle beseffen is er geen enkele reden om oorlog te voeren…

Liefde

Tijdens een training komt ze naar me toe. Ze zegt dat ik weet wat leven is. Het feit dat ze dat aan me ziet betekent ongetwijfeld dat ze diezelfde weg bewandelt.
Haar zoon heeft in de bajes gezeten. Op een dag kwam hij thuis en vertelde haar dat hij een einde aan zijn leven wilde maken. Wacht even, zei ze, ik moet even naar de wc. Dat doe ik altijd in dat soort situaties, legt ze me uit. Na een poosje had ze zich hervat en zei tegen haar zoon: Weet je lieverd. Als jij dat echt wilt dan ga ik jou niet tegenhouden. Het enige wat ik voor jou wil is dat jij gelukkig bent en als jij dat hier niet kunt ervaren, kan ik jou niet beletten om te doen wat jij voelt dat je doen moet.
Ik houd mijn adem in. Jeetje, wat een onvoorwaardelijke Liefde spreekt hieruit! Nee, dat zal niet iedereen met me eens zijn. Wanneer we zo ongehecht zijn dat we zelfs ons eigen kinderen niet meer willen redden, zijn we op weg. Op weg naar Waarheid, jouw waarheid, en worden we een levend voorbeeld voor anderen vanuit onze eeuwige bron van zijn…

Keuze

Ik heb haar in tijden niet gezien. Ze heeft een zware tijd achter de rug en haar gezicht is getekend door het leven zelf. Ze heeft een psychiatrisch verleden. Toch neemt ze volledig de verantwoordelijkheid voor alles wat er is gebeurd. Volgens haar zeggen heeft ieder mens op elk moment een keuze.
Ze vertelt me dat ik degene was die haar volledig zag. Dat had een dusdanig effect op haar leven dat ze vanaf dat moment zichzelf begon te omarmen en meer en meer zichzelf durfde te laten zien.

Geluk

Ik luister met een open hart. Ik realiseer me dat ik mensen kan zien in hun essentie omdat ik intussen onvoorwaardelijk mezelf heb geaccepteerd. Het licht in mij zowel als het donker. Ik ben niet op jacht naar geluk omdat dit zo’n gigantische utopie is! Geluk is niets anders dan het leven omarmen met al haar facetten. Niet langer de boel proberen te manipuleren, niet langer de ene ervaring wel willen en het andere niet. Geluk bestaat bij de gratie van het ongelukkig zijn. Pijn en lijden maken deel uit van de natuurlijke cyclus van het leven van ieder mens hier op aarde, zonder uitzondering. Het verschil tussen de bewuste en onbewuste mens is dat de eerste zich niet langer identificeert met het lijden. Hij/zij realiseert zich maar al te goed dat hij/zij het lijden niet IS. Hij/zij zal ongetwijfeld nooit meer zeggen: Ik moet daar mee leren leven. Omdat hij heel goed weet dat wat vandaag werkelijkheid is, morgen totaal anders kan zijn. Hij/zij zal proberen te accepteren dat wat is op dat moment. Pas wanneer we door het proces van overgave zijn gegaan en vol-ledig accepteren dat wat IS, openen we een mogelijke weg naar nieuwe inzichten en genezing, een weg naar een ander universum, een weg naar een andere werkelijkheid.

Alles waar je in gelooft, zal waarheid voor je worden…

Crisis

Wanneer angst ons leven beheerst, creëren we onbewust een toekomst. In het heden kan angst niet bestaan. Door bang te zijn voor kanker, creëren we kanker. Door bang te zijn voor een crisis, creëren we met zijn allen de grootst mogelijke crisis ooit. Onze sociale media maakt dat alles wat we zeggen, denken en voelen binnen no-time de wereld overspoelt. Tot het moment dat we ontwaken gedragen we ons als kuddedieren die klakkeloos alles wat buiten ons is als waarheid naar binnen lepelen. Ons doemdenken en onze angst voor tekort heeft dit alles gecreëerd. Dat is niet goed of slecht, dat is zoals het IS. Als we allen tegelijkertijd zouden besluiten om niet langer één enkele gedachte vuil te maken aan crisis of te kort, is het snel gedaan met de crisis.
Toch heeft de crisis zin. Het wordt tijd dat we een totaal andere manier van leven durven te omarmen. Materie heeft de plaats van het Allerhoogste in genomen. We hebben God de deur uit gedaan en aanbidden de materie, het gouden kalf. De hele economie is er op gericht ons nog meer te laten consumeren van datgene wat ons al jarenlang de strot uitkomt. We zien nog geen andere mogelijkheid om overvloed te creëren. We werken in banen die we niet prettig vinden omdat we bang zijn dat we niet aan onze verplichtingen kunnen voldoen. We zijn ontevreden, kankeren over van alles en nog wat en leggen de schuld voor ons welbevinden buiten onszelf. We kunnen nu nieuwe wegen, nieuwe mogelijkheden gaan onderzoeken en ontdekken. We zijn creatieve manifestaties; we zijn goddelijke scheppers. We zijn hier op aarde om de essentie te leven van datgene wat we zijn, en dat is Liefde. Dienstbaarheid vanuit het Hart is de essentie van ons wezen. We kunnen uitsluitend die essentie leven als we ons bevrijden van angst. Maar is dat iets wat ik aan anderen kan leren of opleggen? Nee, daar kunnen we uitsluitend zelf voor kiezen. Pas op het moment dat we gedwongen worden ons leven onder de loep te nemen, zijn we bereid te onderzoeken wie we werkelijk zijn…

Puberaal

De huidige hulpverlening is finaal uit balans. Met alle goede bedoelingen is ze betuttelend en maakt mensen afhankelijk in de foute vooronderstelling dat zij jouw problemen kunnen oplossen. Er is niemand die andermans problemen op kan lossen. Jij en jij alleen bent de kapitein op jouw eigen schip. Jij en niemand anders is verantwoordelijk voor de crisis in jouw leven. Of die nu financieel is, fysiek of psychisch. Zolang we situaties bestrijden, zoals kanker en crisissen, zullen zij blijven groeien. Alles wat we onderdrukken wil gezien worden. Pas wanneer we accepteren dat het is zoals het is, ligt de weg open naar verandering.

In plaats van onszelf eerlijk en oprecht in de ogen te kijken en zonder schuldgevoel de verantwoordelijkheid te durven dragen voor al onze acties, hebben we er een gewoonte van gemaakt om anderen de schuld te geven van onze situatie. De banken zijn de schuld van de on-verkoopbaarheid van onze huizen. Jeetje, wat een onvolwassen en puberaal gedrag. Hoe komt het dat wij nog steeds onze macht uit handen geven aan banken, regeringen, priesters en leiders, zowel materieel, spiritueel als emotioneel? Natuurlijk maken goeroes, machthebbers en banken handig gebruik van de hebzucht en de zwakheid in de mens. Ik zou haast zeggen geef ze eens ongelijk! Maar als je eerlijk bent dan heb jij zelf gekozen om dat dure huis te kopen. En nu het niet gaat zoals jij dat gedroomd hebt, voelt het veilig om anderen de schuld te geven.

Waarheid

In onze maatschappij is een ieder gefocust op zichzelf en lijkt eenheidsbewustzijn ver te zoeken. Etiketten en zorgsystemen hebben de plaats ingenomen van intuïtie en gezond verstand. Betutteling viert hoogtij. Mensen worden systematisch geïnjecteerd met angst. Natuurlijke geneeswijzen worden naar het rijk van de fabelen verwezen, integere behandelaars zonder schroom aan het kruis genageld. In plaats van op onze intuïtie te vertrouwen, geven we onze macht vrijwillig uit handen aan zorgverleners, wetgevers en farmaceutische industrie. Blijkbaar hebben we een crisis nodig om ons leven onder de loep te nemen en opnieuw te leren wat belangrijk is. Wanneer we bereid zijn onze angst voor verandering los te laten, en niet langer iets voor waarheid aannemen zolang het niet vanbinnen resoneert, is deze crisis een geweldige kans om de bestaande situatie te resetten. Systemen en situaties die wij voor waarheid hebben aangenomen en waar we onze zekerheid aan hebben ontleend, blijken niets anders te zijn dan gebakken lucht. Maar achter deze ogenschijnlijke ellende ligt een oneindig universum van nieuwe mogelijkheden op ons te wachten om gecreëerd te worden op het moment dat wij ont-waken en weer durven te dromen. Materie is slechts het vergankelijke deel van ons zijn. Wij in het rijke westen hebben de vrijheid om te kiezen: of we spelen de rol van slachtoffer of we omarmen onze goddelijke essentie. De crisis is een geweldige kans om onze huidige manier van leven te transformeren, onszelf te verbinden met onze Kern en onze goddelijke essentie uit te drukken. Ogenschijnlijk zullen we het een en ander in moeten leveren. Een aantal zaken, zoals het zorgsysteem, zijn niet langer vanzelfsprekend. Misschien mogen we onszelf de vraag stellen of we een bepaalde behandeling of therapie nog nodig hebben als we die zelf moeten betalen. De bereidheid tot verandering is een keuze op zielniveau, een individuele keuze. Elke stap die we voorwaarts zetten op weg naar Zijn, opent poorten naar nieuwe, nog ongekende, mogelijkheden.

Gezichtsverlies

Ik kom regelmatig in de gevangenis. Het zijn doorgaans jongens – en soms meiden – die net als wij op zoek zijn naar waarheid, naar een andere manier van leven. Maar och arme het lijkt wel of het hen is overkomen! Het is een enkeling die zonder blikken of blozen de verantwoordelijkheid durft te nemen voor zijn daden. En dat is de eerste stap op weg naar vrijheid, innerlijke vrijheid! Ik heb geen medelijden met een van hen, integendeel. Wie zijn gat verbrandt moet zelf op de blaren zitten, zei mijn moeder altijd. Ik heb ook geen oordeel over wat zij deden. Het gaat mij niet aan, ik voel me er niet beter door en ik heb genoeg aan mezelf. Eén ding weet ik wel, slechts een enkeling zal de weg in deze maatschappij gaan vinden. Is dat hun schuld? Ja en nee. Het systeem is ziekmakend. We zijn de essentie van Mens-Zijn vergeten. In plaats van onze binnenwereld te exploreren, zijn we voortdurend op jacht naar nieuwe uitdagingen om de leegte in onszelf niet te hoeven voelen. Hoe dan ook, de jongens en meiden in de bajes worden niet klaargestoomd voor hun terugkeer. Ze worden, met alle goede bedoelingen, te zeer betutteld en in de watten gelegd. Daarnaast is het oordeel van de brave burger genadeloos: eens een boef, altijd een boef. Hoe het dan wel zou moeten? Ik weet het niet. Maar ik durf intussen toe te geven dat ik de wijsheid niet in pacht heb. Naar mijn gevoel is iedereen maar een beetje aan het aanmodderen. Wanneer we in al onze kwetsbaarheid durven toe te geven dat we niet meer weten waar we mee bezig zijn, kunnen we weer gaan dromen en nieuwe wegen ont-dekken…

Wat een ruimte zal het geven als we niet langer bang zijn voor gezichtsverlies. Als we regels durven te gebruiken als leidraad en niet als doel op zichzelf. Als we gewoon mens durven te zijn en durven te zeggen: Ik weet het niet…

Balans

Het leven is een mysterie, een aaneenschakeling van ontdekkingen. Door zelf verantwoordelijk te durven zijn, het leven te leven en steeds meer ruimte te ervaren, leren we onsZelf steeds beter te doorgronden. En als we onszelf doorgronden, doorgronden we het leven.

Wanneer ik goed in mijn vel zit ben ik in balans tussen beiden werelden. Ben ik dan gelukkig? Nou nee, ik ben noch gelukkig, noch ongelukkig. Ik ben…

Uniciteit

Zij was een bang en angstig kind toen ik haar mocht behandelen. Ik ontdekte al snel dat ze zeer gevoelig en paranormaal was. Ze deed Reiki, werd bevestigd in haar zijn en bloeide helemaal op. Het was een vreugde om haar ontwikkeling mee te mogen maken van kind naar jonge vrouw en bewuste moeder. Toch is ze niet echt gelukkig. Ze heeft de deur dichtgedaan. Letterlijk en figuurlijk. Naar haar partner, maar vooral naar zichzelf. Ze probeert zich in te passen in een maatschappij waar ze geen binding mee heeft, krijgt begeleiding en medicatie en ogenschijnlijk gaat het wel lukken. Maar de basis van dit alles is dat ze zichzelf niet omarmt, dat ze niet accepteert dat ze is die ze is. Ze wordt niet bevestigd in haar uniciteit, men probeert haar weerbaar te maken aan het leven in deze harde buitenwereld. Een buitenwereld die we niet meer willen!

Ons samenzijn is intens liefdevol maar ook confronterend. Ik ben niet geïnteresseerd in de etiketten die ze haar toebedacht hebben. Het kan even helpen om te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. Maar als je jezelf ermee gaat identificeren ben je verloren of beter gezegd, is je ziel verloren! Ik daag haar uit om zichzelf te omarmen. Om haar unieke vermogens voorzichtig weer uit de kast te halen. Om zichzelf te gaan behandelen, lees in liefde te omarmen.

Ieder mens is uniek. Ieder mens heeft haar eigen specifieke pad te bewandelen. We proberen ons wanhopig in te passen om ‘normaal’ te zijn en niet buiten de boot te vallen. Maar het is niet de kuddegeest die deze aarde tot een betere plek maakt. Het is de authentieke mens, de rebel, die zich durft te onderscheiden, die nieuwe wegen zal exploreren en een nieuwe aarde zal creëren door te durven ZIJN wie we in wezen zijn!

Vergankelijk

De weg naar waarheid is een eenzame weg met veel obstakels. Een ieder zal proberen jou te overtuiging van zijn/haar waarheid. Er is niets bedreigender voor de mens dan te moeten toezien dat jij het ‘normale’ leven de rug toekeert en lak schijnt te hebben aan alles wat voor anderen werkelijkheid is. Maar die werkelijkheid is slechts ontstaan uit een idee, een gedachte die wij als waarheid hebben aangenomen. Het zegt niets over mij, niets van jou. Het is een illusie. Evenals geld, wat slechts de waarde heeft die wij eraan toekennen. Op zich is het ontzettend grappig dat we onszelf zo belangrijk vinden en dat we zo gewichtig doen over dingen die vergankelijk zijn, over buitenkant.
Staan mijn tanden wel recht, zijn ze wit genoeg? Zijn mijn rimpels goed verborgen. Is mijn haar geverfd in het kleurtje wat in is? Zijn mijn nageltjes netjes gelakt? Is mijn jurk naar de laatste mode en van het merk waarmee ik de meeste punten scoor? Drink ik de juiste wijn en heb ik goede tafelmanieren? Eet ik vegetarisch, haal ik mijn groenten in de bio-winkel? Ga ik naar de meest populaire vakantiebestemming? Doe ik het nog twee keer per week zodat ik voldoe aan de statistieken of zoek ik mijn heil bij viagra of porno om er bij te willen horen…

Lef

En JA het is een nachtmerrie voor een mens om er niet bij te horen en we gaan heel ver om dat te voorkomen…

En dan gebeurt er iets wat je een handje helpt om los te laten. Je hebt al twaalf jaar een eigen zaak, je hebt verschillende mensen in dienst. Je hebt je vaste vriendenclub die allemaal in dezelfde cultuur leven en och arme, jij bent de eerste die failliet gaat. Kommer en kwel. Of toch niet? Je ontdekt plots dat het leven veel meer te bieden heeft dan die ogenschijnlijke buitenkant. Ook al ben je jouw eigen huis kwijt en zit je in de schuldsanering, je hebt het gevoel dat je nu pas begint te leven. Maar o wee, vertel dat niet tegen je vrienden die nog in het successchuitje zitten. Ze snappen toch al niet dat je bijna een jaar thuis bent en nog steeds niet aan het werk. Je hebt verdorie toch twee gezonde handen aan je lijf! Maar wat zij nog niet kunnen voelen en jij intussen wel, is dat het leven zoveel meer diepgang heeft. En tegelijkertijd is daar die angst die levensgroot voor je staat. Je weet dat het onontkoombaar is, dat alles om jou heen weg gaat vallen, want jij verstoort hun droom. Je weet het maar je hebt het lef nog niet om er vrijwillig uit te stappen. Maar ook dat is een kwestie van tijd, dus laat maar zijn. Het ware leven wacht op jou en je kunt er niet meer aan ontsnappen. Hoe dichter je bij je basis komt, hoe echter dat je wordt…

Uniek

We leven in een unieke wereld. In tegenstelling tot voorheen en in veel andere culturen, hebben wij het voorrecht dat we zelf mogen kiezen en alles kunnen onderzoeken en ervaren. We mogen ons mening naar buiten brengen zonder dat we op de brandstapel terechtkomen, vervolgd worden, worden onderdrukt of gedood. Dat is een groot voorrecht waar we intens dankbaar voor mogen zijn en optimaal gebruik van moeten maken. Om niet overspoeld te raken door de veelheid aan informatie, zullen we keuzes moeten maken in de frequentie die we willen ontvangen. We dienen en er te allen tijde van doordrongen te zijn dat wijzelf en niemand anders verantwoordelijk zijn voor alles wat we tot ons nemen en creëren. Vanuit respect voor onszelf, vanuit respect voor de ander, is het dan ook zaak om alles kritisch te onderzoeken en onszelf niet te laten manipuleren door wie dan ook, door wat dan ook.

Onvoorwaardelijk

Ik houd van mezelf, onvoorwaardelijk. Ik omhels mijn lijf met al haar beperkingen, maar vooral met al haar ongekende mogelijkheden! Ik omarm mijn emoties, die niet goed zijn, die niet slecht zijn, die gewoon ZIJN. Ik omarm al mijn gedachten. Die niet goed zijn, die niet slecht zijn, die gewoon ZIJN. Gedachten die ik niet positief wil sturen, omdat er dan automatisch iets negatiefs tegenover komt te staan. Kortom, ik houd van meZELF zoals ik niet eerder deed. En daarom houd ik van jou. En ik houd van de ‘boeven’ in de bajes. En ik houd van de ‘gestoorden’ in de psychiatrie en ik houd ook nog steeds van dat handjevol ‘normalen’ wat er overblijft na al de etiketten die we zo graag willen plakken omdat wij menen dat we beter zijn dan de rest. Ik ben niet beter, ik ben niet slechter, ik ben deel van het geheel. Ik Ben Al Wat Is…

Thuis

O ja en voor ik het vergeet: Ik heb niets tegen religie. Ik heb niets tegen therapieën of stromingen of wat dan ook. Ik heb niets tegen mensen die met al hun goede bedoelingen denken dat zij de enige ware weg gevonden hebben, dat openlijk belijden en daar anderen van menen te moeten overtuigen. Ik heb er niets tegen, maar ik heb er ook niets meer mee. Het is gewoon deel van het spel. En laten we vooral lekker blijven spelen zolang we dat nodig menen te hebben. Dat doe ik ook. Maar mijn belangrijkste spelregel is: Ik, en alleen IK, ben verantwoordelijk voor de kwaliteit van mijn leven. Ik wens daar niemand de schuld van te geven. De regering niet, de media niet, de priesters en de nonnen niet, de islam niet en zelfs de banken niet. Het zijn allemaal creaties van onze eigen verbeeldingskracht! Ik eet waar ik zin in heb. Ik doe waar ik zin in heb en ik geniet ervan. Ik ben dankbaar voor de wegwijzers op mijn pad. Er is echter geen enkele weg of methode die iets aan mij toe kan voegen of mij iets kan laten bereiken, want er valt niets te bereiken. Er is niets buiten mijn Zelf wat mij gelukkig kan maken, want dat laatste beslis ik nog altijd zelf. Ik Ben daar waar ik al die tijd naar heb verlangd. Ik ben THUIS – thuis in mezelf…

Om Shanti
Yasmin

Inspiratie en rituelen

In deze tijd waarin al het oude gedoemd is te verdwijnen, is er geen plaats voor het krampachtig in stand houden van oude rituelen. Ze zijn vaak hol en leeg geworden en dragen niet langer de kracht van de bezieling in zich…

Het leven zelf is de nieuwe inwijdingsweg. Het is de bedoeling dat ieder zijn eigen innerlijke tempel gaat vinden: de essentie van de Liefde gaat worden, die inherent is aan het ware wezen van de mens. Dat betekent dat eerst alles moet afsterven wat ons belemmert om vol-ledig mens te zijn…
– Uit Kracht van het Zijn

Inspiratie

Ze vond me terug via Facebook en zit stralend tegenover mij. Trots toont ze haar certificaten van 24 jaar geleden! Het beste wat mij ooit overkomen is, zegt ze, is jou te ontmoeten. Je hebt mijn leven veranderd. Dan kijkt ze me doordringend aan en zegt: Het wordt tijd om terug te gaan naar Kenia. Daar wachten ze op jou! En dan doe ik wat ik al eerder van plan was: ik boek mijn ticket…

Bajes

Hij is een Zigeuner, een tikkie Indonesisch en een tikkie Nederlands. Daarnaast is hij jong en mooi. Hij straalt iets kinderlijks puurs uit. Ik verbaas me dat velen van deze ‘criminelen’ zulke mooie en onbedorven zielen zijn. ‘Ik zag je binnenkomen, zegt hij, je raakte me meteen. Je hebt -zijn handen maken een grote cirkel- zo’n mooie aura om je heen. Als het tijd wordt om terug te gaan naar zijn afdeling spreid ik mijn armen uit en geef hem een knuffel. Dank je wel Stanley, het was verrijkend om jou te ontmoeten. Wonderbaarlijk hoe ik me thuis voel tussen de jongens. Zij hebben de hel op zijn minst gevoeld, pretenderen niet iets te zijn en verwachten in die zin niets van mij. Kortom, ik kan hier volkomen mezelf zijn…

Moedig

Na de gevangenis rijd ik naar de stad om Rick op te zoeken. Hij zit in het laatste jaar van zijn detentie, schreef een boek, en vroeg ondersteuning. Terwijl we naar het park lopen hebben we intense gesprekken over boeddhisme en ethiek. Maar we kunnen samen ook stil zijn. Ik weet met een diep innerlijk weten dat Rick het gaat maken. Terugkeer in deze maatschappij is haast een onmogelijke opgave. Heb je jouw straf uitgezeten en schoon schip gemaakt, voor je omgeving blijf je eeuwig getekend. Een nieuwe start is uitsluitend weggelegd voor diegenen die letterlijk door de drek zijn gegaan en plotseling ontwaken. Je neemt de verantwoordelijkheid voor je eigen daden zonder je te wentelen in schuldgevoel. Het vraagt moed om naar binnen te keren en je oude vertrouwde omgeving de rug toe te keren. Om te slagen zul je een eenling moeten zijn – een rebel die bereidheid is het verlangen los te laten ergens bij te willen horen…

Dankbaar

Dankbaar ben ik voor alle liefde die ik mocht ontvangen op mijn weg naar genezing en mobiliteit. Dankbaar voor alle liefdeslichtjes hier in mijn tuintje. Het is mijn droom dat deze stroom spontaan een vervolg mag hebben…

Yasmin – Mutanu

Tanzania

We staan op de grens Kenia-Tanzania. De chaos, smerigheid en stank van Mombasa-Likoni maken onmiddellijk plaats voor orde en netheid…

Het verkeer is ordelijk en beheerst en het slechte wegdek verandert in een prachtige weg met strepen en zelfs ruimte voor de fietsers. Alles is te regelen voor geld en dankzij dat heb ik inentingsboekjes weten te versieren. Zonder gele koorts prik kom je Tanzania niet binnen. En daar heeft mijn lijf dus echt geen zin in!

– Schoon, ordelijk en veilig op de weg. Schone openbare toiletten. Goede banksystemen, echte elektriciteitsmasten…

Bagamoyo

Van Dar es Salaam naar Bagamoyo: het slavenbolwerk op het vaste land. Een heerlijke plek waar kunst en muziek een belangrijke plek innemen en ik eindelijk de djembé terugvind! Voor 10 shilling/cent koop je een kopje koffie en een koekje op het strand. Heerlijk! De lokale bevolking – doorgaans moslims -bevolken het strand. Meiden en jongens gaan tot mijn verwondering vrij met elkaar om.
Mijn plan om met de Daw (vissersboot) over te steken naar Zanzibar is niet mogelijk. Na een aantal dagen aan de woelige zee geweest te zijn begrijp ik dat maar al te goed.

Mensen zijn niet geïnteresseerd in muzungu’s. Na de onafhankelijkheid hebben ze die eruit gedonderd. Ze spreken nauwelijks Engels want Swahilie was hun taal. Dat is een setback die ze nu ze een kapitalistisch regering hebben, in snel tempo trachten in te halen. Door op zichzelf aangewezen te zijn hebben ze meer gevoel voor eigenwaarde. Ik word hier niet gezien als de grote redder…

Zanzibar

Tanzania-Stonetown-Zanzibar-VissershavenTerug in Dar es Salaam nemen de Ferry naar Zanzibar. Mr. Pipe ontfermt zich over mij als blanke en hij doet dat op een verrukkelijke manier die ik helemaal kan ontvangen. Aan de overkant vinden we een heerlijk plekje in Stone Town. We genieten een paar dagen van het oude Arabische stadje en de smalle straatjes.

Dennis is gedesoriënteerd. Hij is nooit uit zijn streek – laat staan over een grens geweest en wil naar huis! Langzaam maar zeker begint hij te genieten…

Stonetown is niet schoon. Het wordt veelal bevolkt door nazaten van de Arabieren, Moslims. Afgelopen zondag werd hier de 2e priester vermoord. Ook op Zanzibar loopt het toerisme terug.
De vissershaven waar geen toerist te zien is, is mijn absolute favoriet. Het stinkt er naar verse vis en is tegelijkertijd een BRON van waarachtig LEVEN.

Dala-Dala

Tanzania-Dala-DalaWe laten het koffertje achter en gaan met onze dag-rugzakjes drie dagen naar Kizamkazi en Paje. We nemen de Dala-Dala. Een van de hoogtepunten van mijn reis. De conducteur staat achter op de treeplank en aapt van treeplank naar dak waar hij de bagage steeds hoger opstapelt. Er is een innige sfeer zo opeengepakt. Woorden zijn niet nodig. Ik krijg een baby op schoot en voel me een! Vier uur is een tikkie lang en mijn kont is aardig van hout maar lokaal vervoer is niet alleen spotgoedkoop, het blijft mijn favoriete manier om mezelf te verplaatsen!

Kizamkazi is een vissersdorp waar we dolfijnen zien, maar niet op de manier waarop ik had gewild: met de vissers. Helaas dat mag niet meer! In de ochtend komen de vissersboten terug en jeetje wat een kanjers brengen ze aan wal! Paje is mooi en niet echt toeristisch, maar naar geweldige stranden ben ik niet op zoek.

Lushoto

Na een week nemen we de Ferry terug – dat gaat niet zonder slag of stoot. Maar in Dar es Salaam staat Mr. Pipe. Hij heeft me al gezien en loodst ons naar een taxi die bereid is om ons naar Ubundu te brengen waar we de bus naar Lushoto kunnen nemen.

Het regenseizoen is begonnen. We staan tijden in files. Onze taxichauffeur wil slim zijn, wijkt van de weg en we komen letterlijk vast te zitten in de modder. Hier is voor alles een oplossing. Met vereende krachten komen we er weer uit. We overnachten in Ubungu.

Het laatste stuk van de 7 uur durende busrit naar Lushoto is spectaculair. We worden overgeheveld en opeen gepropt in een klein busje, wat mij hier grappig genoeg nooit stoort! We vinden een heerlijk hostel en ik geniet onwijs van de koelte!

Watervallen

Tanzania-SoniWe huren 2 motorjongens en zetten de verplichte helm op. (hier geen 3 of 4 mensen op de motor!) Zij brengen ons dertig kilometer de bergen in naar de regenwouden en de watervallen. Ik stuur ze naar huis – we zien wel hoe we thuis komen. We genieten onwijs van de sfeer en de watervallen en lopen het hele traject naar de weg terug. Even later begint het in alle hevigheid te regenen en we worden nat tot op het bot. We moeten nog een dertig kilometer! We drinken hete thee onder een afdakje. De regen wordt minder. Ik wil niet koud worden, lopen dus! Na anderhalf uur plezier stopt er een busje. Zeiknat plof ik naast Jake. Vijftien minuten lang heb ik een ware ONT-moeting. Jake is van de USA, werd uitgezonden en kwam hier terecht zonder dat hij het wist. Het leven tussen de bergbewoners die hij niet verstond maar die twee open armen naar hem uitstrekten veranderde zijn leven!

Na drie dagen verlaten we met tegenzin Lushote en reizen we naar Tanga. Nee, hier is niets. te schoon, te westers…

We nemen de bus terug naar Kenia. Na de grens veranderen de orde en de schoonheid in chaos en bij Likoni komt de stank, de hitte en de viezigheid je tegemoet. Maar ook het leven. Na de Ferry nemen we een matatu naar Majengo. Wanneer ik uitstap hebben ze me al gezien.’Karibu tena –  welkom back mama Afrika: One Love-  One Tribe’, roepen de motorjongens. We nemen de eerste twee jongens. Ik ken ze niet, zij mij wel. Hun zorg is hartverwarmend. We passeren mijn dorp. Mannen en vrouwen roepen een warm welkom. We moeten stoppen, de dorpsoudste wil me groeten. De kinderen roepen vrolijk Jambo. Chai is in zijn cafeetje en glundert van oor tot oor…

Thuis

Buiten de poort komen de jongens van mijn plek me al tegemoet. Knuffelen. Iedereen houdt van jou, zegt Stephen. Maar dat komt omdat jij van mensen houdt. En ja dat is maar al te waar! Mijn kamer is brandschoon en er staan twee vazen met bloemen. Het raakt mijn hart! We zijn moe en bezweet en duiken onmiddellijk het zwembad in. En dan is Faithy daar. Ze heeft gehoord dat ik er ben. We spelen en knuffelen in het water. Dit is leven met hoofdletters. Eigenlijk wil ik al dat gehopzak op motors  niet meer. De zee is hier niet bijzonder, maar dit is mijn thuis…

Yasmin – Mutanu

Waarachtig leven

Waarachtig leven is voorbij gaan aan de grenzen van het bekende. Waarachtig leven is de wereld exploreren met de verwondering van een kind zonder te oordelen…

Waarachtig leven is alles omarmen wat in je ervaringsveld komt zonder daar een etiket van goed of slecht op te plakken. Waarachtig leven is nooit of te nimmer je macht uit handen geven aan een macht buiten jeZelf, niet aan de kerk, niet aan de regering, zelfs niet aan God. Waarachtig leven is bewegen in volkomen harmonie met jouw innerlijke macht, jouw innerlijke God…

Letterlijk gevloerd

In Mtwapa maak ik een lelijke schuiver en een flinke smak. Na een paar nachten krimpen weet ik het wel: gekneusde ribben. Stoppen met dagelijkse oefeningen en zwemmen, wandelen is het voor dit moment. Net als ik het gevoel heb dat het stukken beter gaat, vloert zoiets als griep mij. Dennis behandelt mij met stoombaden van kinine. Hoe dan ook, het ruimt op alle fronten lekker op kan ik wel zeggen…

Familie aap loopt langs mijn kamer. Moeder aap draagt een jonkie op haar buik. Immens vertederend. Dat is zoals wij dieren doorgaans ervaren. Voor Kenianen zijn zij gewoon vlees, eetbaar of niet eetbaar…

Kenia-Samburu-bruiloftOnverwacht ben ik getuige van een Samburu bruiloft hier ter plekke. Ontroerende energie in beweging en klank en prachtige zelfgemaakte sierraden. Ik mag mee dansen.


Emotioneel

Na een behoorlijke emotionele confrontatie loopt Dennis weg. Als hij de volgende morgen thuiskomt kan hij eindelijk vertellen. Die dag ging hij in zijn dorp naar de begrafenis van een goede vriend. Deze knaap verkrachtte zijn eigen dochter en kreeg vijftien jaar cel. Zijn tante had connecties in de gevangenis, kocht de bewakers om en zorgde ervoor dat de knaap ter plekke doodgeslagen werd. Verkrachting wordt hier absoluut niet getolereerd. Dat betaal je doorgaans met je eigen leven. Ook homoseksualiteit is een groot taboe!

Diepe emoties, woede en minachting voor zijn vriend komen naar buiten. We praten over mentale ziektes en natuurlijke geaardheden. ‘Jij moet ons onderwijzen’, zegt hij. ‘Wij zijn niet opgegroeid met deze ideeën’. Helaas valt er weinig te leren zolang mensen niet open zijn voor verandering…

Schoolgeld

Charles en ik gaan Suzanne oppikken, de dochter van Mary, om haar schoolgeld te betalen. Ze zit in het laatste jaar van een universitaire opleiding. In haar lokaal zitten vier jongelui in de banken. De rest van de 43 studenten werd naar huis gestuurd vanwege niet betaald collegegeld. In het examenjaar is dat maar liefst 200 Euro per trimester, een kapitaal! Ik heb beloofd haar af te laten studeren. Suzanne is dolgelukkig. Ze stuurt me een sms: ‘Ik houd van je. Dankzij jou kan ik weer vol verwachting naar de toekomst kijken.’

Volgens de nieuwe constitutie heeft ieder kind recht op onderwijs en kan hij/zij zijn ouders voor het gerecht brengen als hij dat niet krijgt! Ongetwijfeld een loffelijk streven maar dit alles heeft tijd nodig. Weinigen hebben de middelen om dit te bekostigen!

Ware vriendschap

Kenia-JaneJane en Fatma komen, beiden alleenstaande moeders. Zij staan voor de klassen van gouvernementsscholen. Klassen van 70 – 170 leerlingen! Jane heeft problemen met haar zoon. Hij is verslaafd, zit in een bende en steelt. Ze hebben Jane laten weten dat wanneer ze hem te pakken krijgen ze er een einde aan maken. Dat is wat ze doen hier in Mombasa-area. Als afschrikkend voorbeeld voor anderen worden deze jongens in brand gestoken of letterlijk een kopje kleiner gemaakt voor het huis van hun ouders.


Kenia-FaithyHodi, mag ik binnenkomen? Karibu, welkom! Faithy komt even een kusje halen op weg naar school. Later gaan we samen zwemmen…


Slavenarbeid

Lazarus, de vader van Faith is ziek. Wanneer hij echt niet meer kan en thuisblijft, belt het bedrijf en kreupelt hij naar zijn werk. Hij heeft een nieuwe baan als kok bij Hotel Severin. De eerste maand kreeg hij niet betaald. Vanaf begin december draait hij dubbele diensten. Net zo min als alle anderen durft hij openlijk te rebelleren. Veel te bang dat hij niets meer heeft! Zijn oude werk is hem nog 20 jaar achterstallige salarisverhogingen schuldig. De nieuwe constitutie voorziet in al deze dingen. Helaas, niemand houdt zich daaraan.

Geloofssystemen

Je loopt hier toch zeker niet door deze bush en alleen langs de beach, vragen de meiden. Ja, ik loop ’s morgens in het donker door de bush naar de beach en ben daar ’s avonds regelmatig als het al donker wordt. Jeetje Yasmin, dat moet je niet doen hoor, dat is verschrikkelijk gevaarlijk. Alle mannen willen hier maar een ding! Grappig, mijn beeld van mannen is blijkbaar toch anders…

Samen vissen

Kenia-huisje-DennisHet huisje van Dennis is eindelijk klaar. Giriama’s geloven dat je niet in een keer een huis af moet maken. Daar rust geen heil op. Een ander probleem was de watertoevoer. Mombasa-area kampt al maanden met enorme waterproblemen vanwege de pijpen. Er was simpel geen water voor de laatste afwerking.
We slapen een nacht in het plekje waar niets is dan een eenvoudig bed en lopen in de ochtend te voet door de drooggevallen zee naar het rif om te vissen. Het is een groots avontuur waarin alle begrip voor tijd verdwijnt in de oer-energie van het rif, maar de vissen laten het massaal afweten. Heeft volgens Dennis met de getijden te maken…

Yasmin-Mutanu
-Valentijnsdag 2013

Wijsheid

Hoe vaak hebben we niet een mening over zaken waar we niets van af weten. Zaken die we niet aan den lijve hebben ondervonden…

Ik heb zoveel mensen gezien die honger hebben. Betekent dit dat ik weet wat honger is? Nee, zelfs niet al heb ik een weekje vasten achter de rug en voel ik me barstensvol energie. Vasten is een luxe probleem – ik kan kiezen of ik eet en wat ik eet! Niet eten is slecht voor je gezondheid zeggen mensen die het nooit gedaan hebben. Degene die het aan den lijve hebben ondervonden voelen zich er doorgaans kiplekker bij. Nogmaals, vasten is een luxe probleem en niet te bevatten voor mensen die niet of nauwelijks te eten hebben. Kortom, de waarheid ligt ergens in het midden.

Werkelijkheid

Onze mening is doorgaans gebaseerd op onze ideeën over de werkelijkheid – onze beperkte tunnelvisie – waarmee wij naar de dingen kijken. Het heeft niets te maken met werkelijkheid zolang wij niet zelf door de ervaring zijn gegaan.

Aangeleerd

Datgene wat we denken en wat we voelen komt voort uit datgene wat ons aangeleerd is door onze omgeving en onze opvoeders. We geven graag onze mening vanuit een verlangen om erbij te horen en mee te kunnen praten. Op die manier creëren we onze werkelijkheid. Kortom, hoe wij de wereld zien is zoals wij de wereld denken. En zoals wij de wereld denken zullen wij de wereld ervaren. Als ik me arm voel zal ik me arm gedragen…

Speelplaats

De aarde is en speelplaats waar we onZelf ontwikkelen. Een prachtige speelplaats. Als we zouden weten waar deze leerschool voor dient zouden we er meer uit willen halen en er veel meer van kunnen genieten. Dan zouden we weten dat er niet zo iets als goed, slecht, geslaagd of mislukt bestaat. Dat het gewoon gaat om met een open Hart het leven in al haar facetten te omarmen waardoor we meer en meer naar onsZelf en naar elkaar toe zullen groeien.

Ik weet het niet

Op het moment dat we niet langer denken dat we de problemen van anderen op kunnen lossen, maar dat we weten dat we meer dan genoeg hebben aan die van onszelf, beginnen we wijs te worden!

Verademing

Het is een verademing wanneer we kunnen zeggen: Ik weet het niet – ik heb het niet ervaren. Ik heb geen oplossing voor welk probleem dan ook – ik heb hooguit een idee wat we samen uit kunnen proberen en wie weet geeft dat een stukje een andere kijk op de wereld.

Discussies

Discussies komen voort uit onzekerheid en zijn dodelijk voor onze ontwikkeling. Er bestaat niet zoiets als gelijk hebben – er bestaat alleen maar mijn gelijk. Elke gedachte – elk woord is het begin van een creatie. Stilte is een heilig goed. Op het moment dat we inzien dat we groeien als we eerlijk en oprecht bekennen dat we niets met zekerheid kunnen weten – dat we de toekomst niet kennen en dat het verleden allang dood is, kunnen we ons overgeven aan de goddelijke stroom die Leven heet en samen iets moois maken van dit huidige moment hier op deze mooie planeet die we aarde noemen…

Om Shanti,
Yasmin