De cirkel is rond
En dan is het ineens glashelder. De cirkel is rond. Ik zie mezelf nog zitten september vorig jaar met Daniel en Bisschop (rotzooi wat met namen). Het wordt tijd dat de Kenianen zorg gaan dragen voor de Kenianen…
Daar waren zij het volkomen mee eens. En dan zetten ze een prachtig plan in scene zodat ik die drie maanden niet op mijn kont hoef te zitten! Alsof ik dat al van plan was! Maar het was uniek, in alle opzichten. Dankzij hun voorbereidingen heb ik in korte tijd meer van Kenia mogen ervaren dan menig Keniaan! Er is me veel duidelijk geworden en nog veel meer onduidelijk. Maar een ding is zeker: de cirkel is rond. Ik ben daar terug waar ik startte: laat Kenia zorg dragen voor de Kenianen. Ik wil ze inspireren zover dat nodig is en ontvangen kan worden en verder – basta! En mochten jullie nu denken dat er niets gebeurd is omdat er zichtbaar weinig veranderd lijkt te zijn dan hebben jullie dat toch echt mis! Ik ben volkomen tevreden met het hele proces en ontzettend dankbaar dat ik geen zichtbare sporen ga achterlaten hier in Kenia. Ik wandel mijn wandel, zaai hier en daar een zaadje, trek af en toe een onkruidje uit de grond en al die tijd doe ik eigenlijk maar een ding: genieten en polijsten, daarbij gebruik makend van steeds fijner schuurpapier.
Ik heb me eerlijk gezegd nog nooit zo goed gevoeld in omstandigheden waarin ik me menselijker wijze gezien knap gefrustreerd zou moeten voelen! Ik mag wel zeggen dat er iets in beweging is gezet. Ik voelde een aantal weken geleden plotseling wat het was. Ik doe wat ik doen moet maar laat me niet langer voor karretjes spannen. Ik heb het heft in handen – zonder dat ik nog iets in handen wens te hebben!
Voorvechtster
Nadat het bestaande project in een klap met de grond gelijk werd gemaakt door de actie van Michael, besloten Esther en ik om haar bestaande groep als uitgangspunt te nemen. Iets in mij twijfelde nog, tegelijkertijd wist ik dat ik dit hele traject hebt bewandeld om Esther een basis te geven. Zij heeft de kwaliteiten om een voorvechtster en een voorbeeld te zijn die vrouwen kunnen volgen. Zij is van hier – hoewel Mombasa eigenlijk niet bij Kenia hoort, dus in die zin ook weer niet van hier. Maar juist dat bloed heeft men hier zo nodig! Ze startte haar relatie met mij vanuit eenzelfde afhankelijkheid als de doorsnee Keniaan die een blanke ziet: redt mij, vindt een afzetgebied voor onze producten. Nou mooi niet dus! Nu is Esther niet meer dezelfde als tweeënhalve maand geleden. (Ik ook niet!). Ze heeft wat geloofssystemen aan de kapstok gehangen en is er nu klaar voor. Beter gezegd, we zijn er samen klaar voor, want ik moest eerst alle hobbels nemen om te weten dat ik Esther kan vertrouwen zoals ik mezelf vertrouw…
Ieder mens heeft twee of meerdere gezichten. Zo sterk als hier heb ik dat echter nooit eerder ervaren. Kleine voorbeeldjes zijn Daniel en de bisschop. Ik hoef niet voor rechter te spelen, dat doet hij zelf wel. Of zoals ze hier zeggen: dat doet God wel. De eerste kerkgangers, waaronder Charles mijn lieve moterman, verlaten nu de kerk. Charles houdt van mij en is nu pas vrij om dat te doen, zegt ie, want ik heb dankzij jou nu vleugels!
Ook bij Esther had ik aanvankelijk last van deze ondoorzichtigheid. Inmiddels is er een openheid tussen ons die zeker niet Keniaans is…
Op weg naar voor onafhankelijkheid
Ik deel dingen met Esther die Kenianen niet direct met rijke Westerlingen associëren. Al zou je dat niet zeggen, ik heb pure armoede gekend, mezelf letterlijk en figuurlijk kapot gewerkt en ben uiteindelijk op eigen kracht uit de goot geklommen waar menigeen nooit of te nimmer uit zou komen. Kortom, dat kan een mens alleen maar zelf! Maar het is wel fijn als je af en toe een liefdevolle schop onder je kont krijgt…
Hulpsyndroom
Ik wil op geen enkele manier mensen van mij of van centjes afhankelijk maken. Vroeger heb ik dat te pas en te onpas gedaan omdat ik geïnfecteerd was door het hulpsyndroom, maar daar ben ik aardig van genezen! Goed, nu ik toch zo lekker bezig was, wilde ik graag de vrouwen hier een stem geven, maar ook dat kunnen ze alleen maar zelf. En ik ben er van overtuigd dat een aantal van deze vrouwen vroeg of laat de moed zal hebben om er voor te gaan, los van kerken, los van blanken. Esther is een van de eerste.
Desondanks realiseer ik me maar al te goed hoe bevoorrecht wij zijn in Nederland, waar ieder van ons van de wieg tot het graf verzekerd is. Hoe hard het leven is als je elke korrel voedsel zelf bij elkaar dient te schrapen, ja letterlijk schrapen! Simpel omdat er geen werk is, omdat er geen enkele sociaal vangnet is, omdat het gouvernement ontwikkelingsgelden gebruikt om hun eigen zakken te vullen en grote hotels te bouwen in het buitenland of aan de kust van Mombasa. Om maar iets te noemen! Maar dat zal nooit veranderen zolang wij hun bordjes blijven vullen. Dus stoppen met ontwikkelingsgelden! En als je persoonlijk geraakt wordt, waardoor je daadwerkelijk iets wilt doen, dan toch maar liever die hengel en niet de vis!
En dan voel ik oprecht en van binnenuit dat ik garant wil staan voor een basis die je zou kunnen vertalen als voldoende hengel om zelf vis te gaan vangen…
Kleine dingen
Er is op vele manieren van alles in het werk gezet, alleen maar door aanwezig te zijn, in de kerk, in het huis van Esther, aan het strand en op de plek waar ik hier leef niet te vergeten. Kleine dingen, niet noemenswaardig, maar toch. Het zijn de kleine dingen die het hem doen – de kleine dingen die de wereld veranderen!
Ladha ya Wanawake – The flavour of women
De registratie is rond en het openen van een eigen bankrekening gaat lukken voor mijn vertrek.
Uiteindelijk dan toch een echt communiteit-project en helemaal los van kerken. Aangezien ik inmiddels geconfronteerd ben met praktijken van bisschop Michael die alle fantasieën te boven gaan, weet ik dat ik de hemel op haar blote knieën mag danken dat we hiervoor bespaard zijn gebleven!
Vrouwen een stem
De basis vormt de scholing. Daarnaast zullen de vrouwen kleine bedrijfjes gaan runnen op basis van microcredit, merry go round en eigen banking. Door registratie is het project nu open voor NGO-fondsen van Kenia zelf en dat is een enorme winst, waardoor ze uiteindelijk steun kunnen krijgen vanuit Kenia zelf! En daar moeten we tenslotte naar toe: Kenia voor de Kenianen.
Vleugels
Met veelvuldig vallen en opstaan worden we uiteindelijk gepolijst naar datgene wat overzichtelijk en werkbaar is. Een project wat ik met een gerust hart in handen van deze vrouwen achter kan laten zonder mijn vrije vleugels te beschadigen.
Jullie centjes gaan naar de bankrekening van die Foundation. En de rest, dat gaan deze vrouwen zelf doen. Daar ben ik van overtuigd…
Dankbaar
Ik stroom zoals ik nooit tevoren stroomde. Alle tegenwerking van de wereld hebben me niet afgehouden van dat wat waarachtig belangrijk was. Stay centred in the hearth and nothing can go wrong – ofwel: Liefde is Al Wat Is…
Dank voor al jullie liefdeslichtjes
