Ieder mens is op zoek naar Liefde. Op het moment dat je die bron van liefde hebt gevonden binnen in je zelf, hoef je niet langer te zoeken in de buitenwereld en kun je overvloedig uitstromen…

Baby’s die geen liefde krijgen blijven achter in hun groei. Een mens sterft als hij geen liefde krijgt. Misschien sterft zijn lichaam niet, maar zeer zeker zijn spirit. In het beste geval wordt hij iemand die overleeft, in het slechtste geval wordt hij crimineel en zal hij zonder emotie anderen doden zoals hijzelf gedood is…

Grappig dat we zoveel aandacht schenken aan het bestrijden van kwaad, aan het verwerven van kennis en buitenkant en dat het enige wat nodig is om een kind gezond op te laten groeien en zich natuurlijk en eigenzinnig te ontplooien liefde is. En juist dat laatste lijkt een verboden vrucht te zijn…

Ervaar jij ook dat hetgeen je aandacht geeft alleen maar groeit?

De wereld is een reflectie van jouw denken en overtuigingen. Tot het moment dat we volledig verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen leven, zullen we blijven shoppen in de buitenwereld, zullen we onze leegte opvullen met surrogaat en blijven we onze ellende projecteren op anderen.

Toen alle tekorten in mezelf waren opgevuld, ontdekte ik dat ik niet langer iets hoefde te doen. Ik hoefde alleen maar te zijn dat wat ieder mens in wezen is: een eeuwige bron van Liefde. Liefde zijn is overigens iets anders dan alles toedekken onder het mom van liefde en de schijn van heiligheid! Liefde legt alles bloot wat je zorgvuldig hebt verborgen. Liefde begint met jezelf vol-ledig te erkennen en te omarmen.


Niet langer voel ik de drang om alle ellende via de media mijn kamer binnen te halen. Daar kan ik immers niets aan veranderen. Elke veranderingen vindt plaats binnen in mij zelf.

Je kunt de wereld niet veranderen. Je kunt uitsluitend jouw kijk op de wereld veranderen.

Inmiddels kan ik zeggen dat ik mezelf omarm met mijn mooie en mijn minder mooie kanten. In deze materiële manifestatie kan ik niet alleen licht zijn. Beide polen omarmen betekent harmonie en heelheid. Het hart is de motor. Het leven is in ieder moment vol en vervullend zonder iets in te willen vullen.

Alles gaat door mij heen. In tegenstelling met vroeger blijft het niet langer plakken. Ik ben meer toeschouwer, een open kanaal. Hoe arrogant om te denken dat ik het leed van de wereld moest dragen. Het mag er zijn. Ook dat hoort bij perfectie. Ik kan alleen aanwezig zijn. Dankbaar in elk moment…

Overgave

De stroom van het leven kan ik niet veranderen. Ik kan ertegen vechten of ik kan me mee laten drijven. Op het moment dat ik moe was van het vechten gaf ik me over: Ik laat los – ik laat God. Niet langer was ik een gewillig schaap. Ik maakte me los van de kudde die evolutie onmogelijk maakt en ging eigen-wijs mijn eigen weg. Het was pijnlijk en maakte me niet altijd geliefd. Ook dat is niet langer belangrijk. Het gaat er niet om wat anderen van ons vinden, het gaat erom dat we onze eigen waarheid durven te leven.

Ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn eigen acties. Ik kan daar niemand de schuld van geven en zeker God niet gebruiken om mijn handelingen te rechtvaardigen. Als jij dat wel wilt doen zal ik je niet tegenhouden. Ik zal je weg respecteren en niet met je debatteren, wat overigens ook een vorm van oorlog voeren is.

Naarmate ik niet langer vast wil houden, ook niet een partner, kinderen, vrienden en zeker al geen materiële bezittingen, stroomt het moeiteloos in en buiten mij. Angsten verdwijnen als sneeuw voor de zon en ik voel me vrij als een adelaar in zijn vlucht.

Terug in Nederland ervaar ik eenzelfde openheid. Mensen komen en gaan. Om te transformeren moet je de diepte van de hel en de hoogte van de hemel hebben gezien en ervaren. Waarom zou ik iemand daarvan weerhouden als ik weet dat dit de enige weg naar ontwaken is?

Om Shanti,
Yasmin

Hartverwarmende ontmoeting met Farida in de Afrikanenbuurt in Rotterdam…