‘Wanneer er één Moslim in de hemel is, vraag ik God om mij naar de hel te sturen…’

Paradijs

Hij is van Iraki’s Koerdistan. ‘Ik schaam me om moslim te zijn. Eerlijk! Ik ben geboren in het paradijs. We verkochten onze vrijheid aan de Arabieren en er kwam geweld voor in de plaats. Om ver weg te zijn van het Arabische geweld, kon ik uiteindelijk niet anders dan het paradijs verlaten. Helaas, zij hebben niet genoeg aan hun eigen continent. Ze komen nu in groten getale naar het westen en ze veranderen Europa in een moslimstaat. En dat is jullie eigen schuld. Het is nu tijd om eerlijk en oprecht naar jezelf te durven kijken.’

Beschaving

‘Ik zat in het onderwijs en probeerde deze mensen een bepaalde beschaving bij te brengen. Dat ze kinderen op moesten voeden met liefde en niet met wapens in hun hand. Dat ze hun fok-drift moesten beteugelen. Dat het niets met de Koran te maken heeft maar met cultuur om gezinnen te hebben van 12 kinderen of meer. In plaats van een of 2 kinderen op de wereld te zetten zodat ze zelf hun opvoeding kunnen bekostigen, zadelen ze daar nu Europa mee op. En jullie pikken dat, omdat je medelijden met ze hebt. Medelijden komt voort uit een gevoel van superioriteit en heeft niets te maken met liefde, integendeel.’

‘Wie verpesten hier in Moria doorgaans de sfeer? Juist ja, de Arabieren. Zij maken mot in de voedsellijn, zij stelen en vechten. Zij verkopen hun gestolen goederen openlijk in het kamp. De politie sluit haar ogen…’

Slaven

‘Wij vluchtelingen komen uit een situatie van geweld. We krijgen een dak boven ons hoofd, we krijgen te eten, kleding en ook nog 90 Euro per maand. Al is de situatie allesbehalve perfect, we mogen dankbaar zijn dat we veilig in Europa zijn aangekomen. En wat doen zij? Zij kankeren en hebben nooit genoeg! Wanneer ze meer geld krijgen om een huis te huren in Mythilini, komen ze nog terug naar het kamp om de gratis dingen in ontvangst te nemen. Daardoor is er niet genoeg eten, water en kleding voor anderen. Jullie vrijwilligers komen hier om ons te ondersteunen, maar jullie zijn niet onze slaven. Het is niet terecht om je op die manier te laten gebruiken…’

Kwetsbaar

Het is geen domme jongen die tegenover me zit, integendeel. Ik voel zijn kwetsbaarheid en zijn frustratie. Hij verliet zijn land, zijn paradijs. Huishuur, ziekenhuiskosten, universiteit. Alles was gratis en werd betaald uit de olieopbrengsten. Een waar paradijs waar wij westerlingen uitsluitend over kunnen dromen. Koerden zitten al eeuwen in de verdrukking. Zij werden als volk nooit erkend. We hebben zelfs het lef om ze terug te sturen naar een thuisland dat ze niet hebben. Amerika en een aantal Arabische landen zetten hun in om te vechten tegen ‘de vijand’. De Koerden hoopten op erkenning, helaas…

Luisteren

Ik luister met een open hart. Hoewel ik niet ieders gedrag ondersteun, houd ik van iedereen. Al hebben wij westerlingen deze situatie mede gecreëerd, het is niet nodig dat wij klakkeloos alle wensen van vluchtelingen vervullen, vanuit een aangeboren schuldgevoel. Op die manier raken we niet alleen onsZelf kwijt, we houden de cirkel van geweld in stand en degenereren onszelf tot slaven.

Hoewel ruim negentig procent van de mensheid zich voorbeeldig gedraagt, focust de media zich op sensatie en emoties. Hoe dan ook, het zijn altijd die paar rotte appels die de sfeer verpesten en de aandacht opeisen. Wanneer we niet wakker worden zullen deze rotte appels echter de hele mand aantasten.

Liefde

Liefde is het antwoord. Liefde is glashelder en bloedeerlijk. Ik omarm jou – ik respecteer jou en ik verwacht dat jij mij en mijn verworvenheden respecteert. Dat je oog hebt voor mijn lijden, zoals ik oog heb voor het jouwe. Sommige Syriërs claimen keihard dat ze een huis, scholing etc. voor hun enorme kinderschare moeten hebben. Alsof ze er recht op hebben…

Smeltkroes

Mijn hart is nog steeds open en vrij van angst. De wereld is een smeltkroes. We zullen mogen leren om er anders in te staan. Het is te gek voor woorden om onze democratie in te leveren voor nieuwkomers. Onze inburgercursussen mogen hun focus verleggen naar verworvenheden, normen en waarden in een democratie die door iedereen gerespecteerd dienen te worden. Dit gebeurt in Zweden al min of meer door geïntegreerde nieuwkomers.

Confrontatie

Diezelfde morgen had ik een heftige confrontatie met een Griek. ‘De grootste ramp die ons al eeuwen achtervolgd is dat we aan de rand van Turkije wonen. Moslims zijn geen mensen. Ze sturen de vluchtelingen de zee op en het kan ze geen donder schelen of ze verzuipen, ja dan nee. Diezelfde moslims tasten van binnenuit onze vrijheid aan. Voor je het weet is niet alleen dit eiland overgenomen maar heel Europa’. ‘Ja’ zegt hij driftig, ‘jij gelooft mij niet, maar dat is de waarheid…’

Respect

In mijn hart weet ik dat hier een kern van waarheid in schuilt. Naar mijn idee is het niet zo zwart – wit. Ook al sluiten wij alle grenzen, bouwen we hoge muren en sluiten we onze ogen, we kunnen het getij niet keren. We kunnen uitsluitend wakker worden. Wanneer we stoppen met deze mensen als slachtoffer te behandelen, geven we hen niet alleen hun menswaardigheid terug, maar kunnen we ook een beroep doen op hun gezonde verstand. Het is niet de bedoeling dat wij alleen in moeten leveren en plaats moeten maken. Het is niet meer dan normaal dan onze gasten ons respecteren. Zij mogen dankbaar zijn dat ze hier in vrede kunnen leven en een onderkomen hebben, hoe sober dat voorlopig ook moge zijn…

One WorldAfscheiding

Materie is overal op aarde onze nieuwe God geworden. Religie wordt misbruikt om afscheiding teweeg te brengen. We slaan elkaar desnoods met de koran of de bijbel om de oren om te bewijzen dat wij de waarheid in pacht hebben. We maken elkaar letterlijk of figuurlijk af uit naam van Allah of God. Hoewel moslims op dit moment openlijker in het voetlicht treden, kom je radicaliteit tegen binnen alle religies.

Het water in de bron is overal hetzelfde. Er is maar één God. Liefde is haar naam. Er is maar een mensheid…

Er komt een tijd dat we religie, in die zin, achter ons zullen laten. Op het moment dat we het licht zowel als het donker binnenin onszelf omarmen, hoeven we het niet langer buiten onszelf te projecteren. We begrijpen dat er geen verschil is tussen jij en ik. We overstijgen dualiteit en worden universeel. We horen nergens bij en toch maken we overal deel van uit.

Liefde is niet je kop in het zand steken. Liefde is eerlijk en open je eigen plek innemen, waardoor je ruimte krijgt om die ander, die niets anders is als een deel van jouw Zelf, in al haar eigenheid te laten zijn en te omarmen…

Noot

Hoewel voor velen moeilijk te begrijpen, bestaat er in wezen niet zoiets als slachtoffers en daders. Alles is deel van het goddelijk plan en haar bedoeling is niets meer en niets minder dan ieder ziel ten volle tot ontplooiing te laten komen.

Om Shanti,
Yasmin