Ware spiritualiteit
staat los van dualiteit
los van Religie
is de weg van eenheid in verbondenheid
de weg van het Hart
is de weg van de Tao zonder oordeel
zonder verleden en zonder toekomst
is de weg van het eeuwige NU
– Ik ben die IK BEN

Er valt geen vogel van het dak zonder Zijn/Haar weten

Zolang we leven binnen de drie dimensionale werkelijkheid ofwel de Matrix kunnen we de eenheid tussen alle dingen niet zien: de energie ofwel de liefde die ons en al wat leeft verbindt. We leven in onze zelf gecreëerde gevangenis. Hoewel we de sleutel in handen hebben, kiezen we onbewust voor de veiligheid van het bekende. Ondanks de sociale media die de hele wereld binnenskamers brengt, beperkt onze leefwereld zich tot familie , vrienden en bekenden en onze cultuur.

Gedachten zijn krachten

Onze diepste angst vervult zich. Zolang wij niet af durven te dalen in de diepe kerkers van onze ziel om onze angsten te doorgronden en ons gewonde zelf te helen, zullen we onze onmacht en onze frustraties blijven projecteren op de buitenwereld en zullen we anderen blijven beschuldigen. We begrijpen niet dat de wereld niet meer en niet minder is dan een projectie van ons denken

Onze tweelingziel

We zijn bang om ons te verbinden en zoeken naar de veiligheid van een tweelingziel. Een ander trucje van het brein om de realiteit niet onder ogen te zien. Eerlijk gezegd zouden we daar geen pest van leren. Laat staan dat we wakker worden. We vergeten dat onze partners onze tegenpolen zijn. Zij spiegelen feilloos datgene wat we zelf niet onder ogen willen of kunnen zien. Hoe moeilijk is het om de touwtjes uit handen te geven en onszelf in alle kwetsbaarheid aan de ander te tonen en de stroom van de liefde – met vallen en opstaan – haar werk te laten doen. Liever gaan we van de ene therapeut naar de andere en blijven we eeuwig aan onszelf werken, dan het gezwel tot op het bot te verwijderen om als een heel en vrij mens tevoorschijn te komen.

Waarom is dat

Ieder mens verlangt naar liefde maar er is niets waar we zo bang voor zijn dan ware Liefde. Liefde is immers niet lief, schreef ik ooit. Vrijheid is eng. Authentiek zijn betekent dat je niet langer in de Matrix past. Plots kun je niet meer meepraten, want je hebt geen problemen meer. Die zaten immers uitsluiten in je hoofd. Je omarmt het leven zoals het komt en niet zoals het in jouw ogen zou moeten zijn. Je bent gelukkig, zonder reden. Tja, dat kan niet waar zijn in een kapitalistische maatschappij waar jouw geluk af schijnt te hangen van de mate waarin je consumeert en investeert aan de buitenkant. Want het ego wil gezien worden en succesvol zijn. Je waarde wordt immers bepaald door het huis wat je bewoont, de auto die je rijdt, het merk schoenen wat je draagt en de status van je familie en vrienden.

Slachtofferschap doet het goed

De pester wordt gestraft en het slachtoffer wordt in de watten gelegd. Beide hebben elkaar nodig. De pester steekt zijn kop uit en roept het slachtoffer op om op te staan. Deze maatschappij is immers niet voor watjes.

Er is een meisje vermoord en nog wel door zo’n verdomde buitenlander. En hoewel er dagelijks duizenden meisjes, vrouwen, jongens en mannen worden vermoord, is dat ver van ons bed. Dit is blijkbaar dichtbij genoeg om hier iets over te moeten zeggen. Geloof me, als je jouw eigen binnenwereld tot in diepte hebt blootgelegd, zul je dit spel niet langer meespelen. Dan voel je mededogen voor het lijden van de mensheid en kun je alleen maar stil zijn.

Maskers

Het is dramatisch dat wij onze boosheid nooit mochten uiten. Het is veilig opgeslagen in onze onderbewuste en heeft ons verknipt en misvormd tot een staat van onmenselijkheid waar we dagelijks onze prijs voor betalen: Fysiek, emotioneel en mentaal. Boosheid is een prachtige levengevende emotie die, wanneer hij mag stromen, jou onmiddellijk bevrijd. Kijk naar onze kinderen. Hoe natuurlijk ze boosheid uiten zolang wij dat er niet hebben uit gemept. Je hebt er geen kind aan.

Oorlog

Er is nooit één oorzaak aan te wijzen waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Al willen we graag geloven dat het vroeger beter was, ook dat is een illusie. Het kwaad zit in ieder mens. We vernietigen onszelf in de vorm van kanker of bevechten anderen zolang we niet de verantwoordelijkheid durven te nemen voor de oorlog in binnenwereld. En grappig genoeg liggen daar onze ware scheppende kwaliteiten verborgen.

Sinds ik de ogenschijnlijke puinhopen in mezelf in het licht heb gezet, ben ik een vrij en onafhankelijk mens. De dood kan mij niet langer beangstigen. Ik ben vele doden gestorven. Letterlijk en figuurlijk. Ik heb meer los moeten laten in mijn leven als ik ooit voor menselijk heb gehouden. Maar eerlijk is braaf. Ook al ben ik ogenschijnlijk alles kwijt geraakt, ik ben niets kwijt. Integendeel, ik heb mezelf gevonden.

En daar was het allemaal om begonnen…

Onze afdaling als ziel in de stof is niets anders dan een reis door de zichtbare vergetelheid van licht en donker om te kunnen doen wat we hier als ziel komen doen. Een reis die ons aanvankelijk ver verwijdert van datgene wat we in wezen zijn om ons uiteindelijk langzaam maar zeker terug te voeren naar de kern van ons wezen en nu in vol bewustzijn. Licht en donker lossen zich op in het vuur van de Liefde. Niet langer valt er iets te bereiken. Er kan immers niets bereikt worden wat er altijd al was. We zijn als een lotusbloem die zich opent in de ochtendzon. Blaadje voor blaadje. We nemen toevlucht door af te dalen en de stilte te omarmen. We bevrijden onszelf langzaam maar zeker van de sluiers van de illusie dat we een afgescheiden ik zijn.

Demonen

Sinds ik me bevrijd heb van mijn innerlijke demonen kijk ik op een andere manier naar de wereld. Ik zie in alles Liefde. De openlijke vijandigheid om ons heen is volledig getransformeerd zonder te vechten. We leven in een paradijs van Liefde en heelheid en de omgeving transformeert mee. Wondertjes van heling vinden plaats in ons liefdestuintje zonder dat we daar iets voor doen. Ik ben dat en hoef dat alleen maar te zijn.

Door het pad in de lengte en de diepte te bewandelen, kan ik een Baken van Licht zijn voor anderen. Dat is wat ik ben en wat ik wens te zijn. Dus voel je welkom wanneer je ziel roept.

Ik zie het het vermoorde meisje voor me. Mijn hart vult zich met mededogen. Ik proef haat naar de vluchteling die in onze ogen de dader is. Ik voel de opgejaagdheid van een wild dier die geen plaats heeft om te schuilen. Eens was ik dat. Het slachtoffer en de dader zijn beiden deel van mij. Want er staat niets los van mij. Ik ben al wat is. Dus ben ik in die zin ook verantwoordelijk voor datgene wat er gebeurt.
Al kan ik de buitenwereld niet veranderen, door niet langer te oordelen en de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn innerlijke leefwereld, neem ik mijn aandeel in het spel van deze illusionaire werkelijkheid op mij.

Het hoofd vertelt uitsluitend leugens. Mijn lichaam, dat ik tot in het absurde heb ontkent, heeft zich herstelt en vernieuwt naarmate ik naar haar ging luisteren, haar ging omarmen en respecteren. Maar eerst moest ik mijzelf volledig vergeven en erkennen. Wat een wonder dat lijf van mij. Het lichaam bevat de wijsheid van eeuwen en spreekt altijd waarheid. Waarheid is datgene wat resoneert in mijn Hart, het spirituele centrum van mijn zijn.

Dankbaar…
Yasmin