Fijne feestdagen

 Afbraak gaat vooraf aan vernieuwing. Moge dit proces van loslaten en overgave ons leiden naar de diepe wateren van onze ziel. Giri en ik wensen jullie fijne Kerstdagen en een open mind naar het Nieuwe Jaar, de voorbode van een nieuwe wereld.

Schifoni

Na een aantal nachten langs de zee te hebben geslapen en even bijgekomen te zijn bij AndreA in zijn superfijne hotelkamer in Galteli, arriveren we op de eerste dag van de maand december in een lieflijk appartementje op een plekje waar het geluid van de stilte nog hoorbaar is.

Onze gastvrouw spreekt geen woord Engels. We krijgen letterlijk de sleutels toegeworpen en dan begint het baringsproces. Al is er geen fatsoenlijke werkplek en moet ik op een allesbehalve comfortabele manier aan de slag, ik kan de computer gebruiken en de stroom woorden laat zich niet langer tegenhouden. Het lijkt wel of God rechtstreeks door me spreekt. Er is een giga energie op deze plek en het proces gaat dag en nacht door.

We ontdekken de mooiste stranden van het eiland. De bergen liggen in onze achtertuin. Ze zijn van een helende schoonheid. En al is het weer allesbehalve fraai en kunnen we de zonnestralen niet opvangen op ons plekje, we ontdekken de ibissen en de witte flamingo’s. Zij zijn van een onuitsprekelijke schoonheid en adembenemend. We wanen ons waarachtig in het paradijs.

San Teodoro

San Teodoro wordt onze basisplek. Wanneer het weer begint te verbeteren en de zon zich voorzichtig laat zien, vinden we een buitenterras waar we ons heerlijk kunnen verwarmen aan die goddelijke krachtbron en waar we schitterende ontmoetingen hebben.

Wat zijn ze puur en open de Sardiniër. Ondanks dat we voor het eerst in deze maanden letterlijk geconfronteerd worden met strenge maatregelen, lijkt dat de mensen niet in hun hart te raken. We hebben nog nooit in al deze tijd zoveel contact gehad met de plaatselijke bevolking. Ze zorgen voor ons, houden ons in de gaten en omarmen ons in hun natuurlijke zorg voor elkaar en voor de vreemdeling die zich hier geen vreemdeling voelt. Ik in ieder geval niet. Ik voel me thuis als een vis in het water en Giri dus ook. Want zo werkt het nu eenmaal.

En natuurlijk zijn er uitdagingen. Onze gastvrouw, die geen woord Engels spreekt, had niet verwacht dat ze het appartement in deze tijd zou verhuren en wil meer geld. Als we vragen naar een aantal benodigdheden, laat ze via haar vertaalprogramma weten dat ze geen hotel is. Ik antwoord dat het een kwestie van communicatie is en dat mijn hart open is. Ik ben van plan er iets moois van te maken. En dan ontvouwt zich een proces van een diepte die wezenlijk is voor beiden van ons. Want al is de taal een barrière, in kracht doen we niet voor elkaar onder. Ze komt een lamp brengen zodat ik beter kan werken. Ik vertel haar dat ik gestuurd ben. Ze zegt dat ze dat weet en vanaf het begin van me hield.

Alle obstakels verdwijnen als sneeuw voor de zon. En dan krijg ik plots een appje over de kosten van de airco en ander geneuzel en dat voelt helemaal niet okay. Giri vindt een plek bij Airbnb die plots beschikbaar is in de nabijheid van Caletta en ik voel diep van binnen dat het goed is. We boeken en ik laat het haar weten.

Amper thuis staat ze op de stoep met haar vertaalprogramma. Ze zegt dat het een vergissing is en smeekt me om te blijven. Ik ben een heks, zegt ze. Iemand die haar leven finaal overhoop heeft gegooid. En dan vertelt ze dat ze diep in de ellende zit omdat ze dit huis een jaar geleden heeft gekocht en gerenoveerd. En toen raakte ze haar baan kwijt omdat ze geen prik wilde. Mijn hart stroomt over van mededogen. Ze laat alle controle varen en verklaart me haar liefde die recht uit haar ziel komt. Ze houdt van mij en dat is wederzijds. Als we niet geboekt hadden was ik ongetwijfeld gebleven. Maar ik weet dat mijn taak hier gedaan is, dat ik haar problemen niet kan oplossen en dat het goed is zoals het is.

De energie op deze plek is sky high en raast maar door. De schrijfsels gaan door. Mijn zorg voor onze jongens en de families in Kenia. We zijn dagen bezig om het laatste geld uit de Stichting over te maken. Want één ding weet ik zeker, het is tijd om de Stichting op te heffen. Die was functioneel in Kenia en toen we jaarlijks bij de vluchtelingen waren. Nu dit niet langer mogelijk is moet ik dit hoofdstuk afsluiten om door te kunnen stromen naar een nieuwe fase in mijn leven. Hoewel ik niet langer in de vorm iets hoef te doen en mijn zijn voldoende is om harten te raken, is het tijd om een oermoeder te zijn voor die mensen die in deze tijd ontwaken. Een steun en toeverlaat door mijn schrijfsels en mijn luisterend oor.

Toen we naar Griekenland gingen konden we niet voorzien dat de hele wereld op zijn kop zou gaan. We namen als vanzelfsprekend de zorg op ons voor een stukje levensonderhoud voor onze vrienden, omdat Griekenland en de EU ze gewoon liet stikken. Dat was nooit de bedoeling en is finaal uit de hand gelopen. Ik krijg naar mijn gevoel een geweldig idee, het adoptieplan. Ik kom er al snel achter dat geld storten anders is dan iemand persoonlijk ondersteunen. Zeker wanneer je die iemand niet kent.

Ik realiseer me dat er voor mij geen ander bestaat. Dat ik altijd nieuwsgierig ben om de ander te leren kennen als deel van mezelf. Die ander, die mij onbekend was tot ik hem of haar in de ogen keek, heeft mijn leven enorm verrijkt. Niet alleen onze vluchtelingen. Ook mensen zoals Ferry, een junkie die ik in huis nam toen ik alleen was en hij uit het afkickprogramma werd gegooid. Cees, filosoof en alcoholist met een hart zo groot als de zon. Edward die ter dood werd gebracht in het geciviliseerde USA. De jongens in de bajes in Vught. Mijn god wat een schitterende leermeesters. Wat een mogelijkheden om mijn verborgen kanten in het licht te zetten. Zij hebben me niet alleen vreugde gegeven die alleen zij kunnen schenken die niets meer te verbergen hebben, het heeft mij jaren therapie bespaard. Ik zou wel van de daken willen schreeuwen hoezeer deze jongens mij lief zijn en mijn leven hebben verrijkt. Het is geen opoffering om met ze in contact te zijn. Maar een bad van liefde. Ze houden van mij. Ze vragen hoe het met mij is. Ook al zitten ze nu zonder uitzondering in situaties die het predicaat menselijkheid niet kunnen verdragen.

Siniscola

En dan pakken we ons boeltje en rijden we naar ons nieuwe appartement. Hier is geen angst voor tekort, hier heerst overvloed. Alles wat we kunnen bedenken is aanwezig voor een bedrag waarvoor we niet op een goedkope camping kunnen staan. We hebben de benedenverdieping met meer luxe dan thuis. Prima bedden, kei hete douche, eigen barbecue en als crème op de taart de bovenverdieping met een uitzicht van 180 graden over de weidse omgeving en de zee. Ik heb mijn eigen bureau en een geweldige bureaustoel. Overal zijn kachels. Overal is warmte. Overal wachten ons verrassingen en kleine geschenken. En natuurlijk is ook hier wat aan te merken. De natuur om ons heen en de stranden kunnen het niet halen bij de omgeving van San Teodoro. We horen ons gastgezin boven ons praten en muziek maken. De boormachine wordt regelmatig uit de kast gehaald. Maar iets moet er zijn in deze aardse realiteit om ons letterlijk bij de les te houden.

Bij aankomst voel ik dat mijn lijf keikapot is. De energie in ons eerste appartementje was opzwepend en creatief. Ik sliep nauwelijks, werkte s nachts regelmatig door. Het proces van baren stopte niet.

Giri zijn nee werd meer en meer een ja en we gingen naar diepten die we voorheen niet konden bereiken.  Hoe mooi kan het leven zijn in een tijd wanneer alle uiterlijke grenzen worden gesloten zodat innerlijke grenzen zich kunnen openen.

Na een aantal uren rusten en wat slapen voel ik me weer als herboren. Dat is een enorm verschil met voorheen. Er is geen weerstand zodat ik op geen enkele manier energie verspil door iets niet te willen of ergens tegen te vechten. Verfrist sta ik op. Ik voel me dankbaar en ben verwonderd over de energie die hier levendiger en onrustiger is. Maar de zon schijnt, er wordt niets van mij verwacht en ik voel me omarmd. De energie van voortdurend scheppen en baren kan zich verinnerlijken nu ik de ruimte heb om vanuit rust op een totaal ander frequentie verder te stromen.

In het licht van de liefde,
Yasmin