Herboren

door | 29 augustus 2024 | Inspiraties | 19 reacties

Alles ontstaat en vergaat voortdurend in de wereld van de vormen. Datgene wat blijft is de alles bezielende liefde ofwel de allesomvattende leegte. Het is ware levenskunst om flexibel te zijn en je mee te laten drijven op de stroom van voortdurende verandering.

Ik herinner me als de dag van gisteren het moment dat in Sardinië Inner-Reset, mijn negende boek, werd geboren. Het voelde als een nieuw begin. Als de geboorte van een nieuw tijdperk. Eenmaal terug in Nederland verscheen het ook in een papieren jasje en alles begon te stromen. Plots gaf ik lezingen, werd ik uitgenodigd voor een podcast. De Andere Krant werd ten diepste geraakt en plaatste een schitterend interview. Dat had een tweede podcast tot gevolg. Kortom, de stroom leek niet meer te stoppen.

Bliksem

Het is bijna een jaar geleden dat ik, na een fantastische lezing in Kloetinge, in Vlissingen van mijn fiets werd gereden en mijn heup brak. De operatie en de revalidatie verliepen voorspoedig en ik verklaarde mezelf binnen twee maanden als genezen. Toen sloeg op die bewuste 24 november – de details wil ik je besparen – de bliksem in. En nee, dat was niet zomaar een hernia.
Volgens de medische wereld is genezing niet mogelijk. Zware pijnstillers om het leven dragelijk te maken is het advies. Zo werkt het niet voor mij.  Pijn hoort bij het leven. Hoe meer je er tegen vecht, hoe meer je zult lijden. Mijn lichaam is mijn voertuig, de blauwdruk van mijn leven hier op aarde. Door hard te werken – zonder te werken – heb ik mijn flexibiliteit en soepelheid terug. Ik ben dankbaar voor AL wat Is. Ik voel me als een feniks die verrijst uit haar as. Ik ben op weg.

En ja alles is stilgevallen. De lezingen, de podcasts, de boeken en ikzelf. Maar dat kon niet anders.
Het ware leven gaat niet om datgene wat we doen, maar om datgene wat we zijn. De energie die alles en iedereen bezield. De energie die kan helen of vernietigen. Alleen in de stilte, ver van de uiterlijke wereld kan het proces haar voltooiing krijgen. En ik ben niet bang voor stilte, ik ben niet bang voor leegte, integendeel. Alleen in de leegte kan het nieuwe geboren worden.

Ik ben de schepper van mijn leven

In wezen zijn wij een netwerk van energie en geen materie. In die frequentie zijn we één en in diepte met elkaar verbonden. Waarom zou ik boos zijn op die ander als ik weet dat er in wezen geen schuld bestaat. We zijn allemaal spelers in hetzelfde spel. Elke doorleefde ervaring leidt tot een dieper inzicht en vormt een weg naar waarachtig leven. Mijn binnenwereld wordt stiller en leger. Ik ben niet langer gehecht aan dingen of mensen. Er is geen angst om iets of iemand te verliezen, dus kan ik met volle teugen genieten van dat wat is. Alles wat ik waarneem is mijn eigen schepping en een uitdrukking van datgene wat ik ben. Alles en iedereen spiegelt mij om nog dieper in mezelf te schouwen. Ik geloof in wonderen. Nog sterker. Ik ben een wonder.

Ik hoor mezelf nog zeggen dat ik dit keer niet terug wilde naar mijn huisje. Maar ik deed het wel. Geniet van bloemen, vlinders en bijtjes. Geniet van mijn oefeningen, mijn blote voeten op het gras. Voel me innig verbonden met de Moeder onder mijn voeten.
De chaos en de vijandigheid waarin we jaren geleden terecht kwamen is omgevormd tot pure schoonheid en intense stilte. En ik kan alleen maar zeggen dat ik op dit moment nergens anders zou willen zijn.

Prins

O wat houd ik ervan om naar mensen te kijken. Om te zien dat achter al het uiterlijk vertoon zoveel schoonheid ligt te wachten om wakker gekust te worden. Het pad naar bewustwording, het sprookje van Doornroosje en de Prins. In deze hoedanigheid ontmoet ik, wanneer ik op straat ben, de meest mooie en minder mooie mensen. Knuffel ik met een stralende moeder uit Eritrea en omhels ik een prachtige familie uit Syrië waarvan de dochter Yasmin heet en die dolgraag met mij op de foto wil. En ik laat los, ik laat gaan. Ik geloof in de kracht van de spontane ontmoeting. Mensen aanraken. Vertellen hoe mooi ze zijn.

Gypsy

Ik hoor me nog tegen Giri zeggen dat áls het de bedoeling is om een zwervend bestaan te leiden we een metertje meer busje wel kunnen gebruiken. Want ontegenzeglijk ben ik een gipsy. En ja, ik zette die gedachte in het universum en liet het los. En ja, ik werd wakker en wist waar we heen moesten. En zie daar stond zij. Precies zoals ik haar in mijn dromen had gezien. La Luz is haar naam. Of en wanneer we weer gaan zwerven laat ik aan het universum over. Alles is mogelijk. Mijn hart is open en mijn spirit is wakkerder dan ooit.
En zie er wordt weer af en toe een boek gekocht, een afspraakje gemaakt. Ik laat het gewoon gebeuren, bemoei me er niet mee. Mijn website is opgepoetst. Alle niet relevante verhalen zijn in de prullenbak verdwenen. Er is ruimte ontstaan die zichzelf in mag vullen.

Sterven

Het is ware levenskunst om te sterven voor je sterft. Offer het ego in het vuur van de Liefde zodat het zonder gezichtsverlies het hazenpad kan kiezen. Op dat moment verlaten we de wereld van de angst en valt er niet langer iets te vrezen. Je kunt in volle glorie, in alle eeuwigheid, voor jouw waarheid, voor jouw goddelijkheid gaan staan.

Yasmin

In verbinding zijn

JA weer eens een inloop dag lijkt ons heerlijk.
Zo. 15 september van 11.00 – 17.00
Mgr. vd Venstraat 26
5482EM Wijbosch – Schijndel
Wij zorgen voor koffie, thee en wat lekkers. Jullie mogen
naast jezelf, iets meenemen om te delen.
– Opgave niet nodig
Wij verheugen ons.

Mededeling

Op mijn opgeschoonde site vind je vele bronnen van inspiratie, zoals mijn boeken met ingesproken inleiding, podcasts, blogs en gedichten. Mijn boeken bevatten tijdloze waarheid en zijn verkrijgbaar in paperback of als E-book.
Verder zit ik uitsluitend nog op Facebook. Voor mij een schitterend kanaal om snel, overzichtelijk en efficiënt  o.a. mijn reisverhalen te posten.

Durf een Rebel te zijn

door | 14 december 2023 | Inspiraties | 9 reacties

Agenda Luisterblog

Zoals het water de bron nodig heeft
zo heeft de ziel het lichaam nodig om zich te realiseren

Ware natuur

Meer en meer ga ik begrijpen wat mijn innerlijke leermeester bedoelde toen hij me jaren geleden opriep om een rebel te zijn. Het is niet nodig om op de barricades te gaan staan. Het is niet nodig om me druk te maken over regeringsmaatregelen die in de volksmond per definitie onsympathiek schijnen te zijn. Het is zelfs niet nodig om te demonstreren voor vrede in de wereld. Ik ben uitsluitend hier op aarde om mijn ware natuur te ont-dekken en te leven.

Rebel

Wees een rebel. Schop alle heilige huisjes om in jezelf. Speel niet langer het spel van het collectief. Wees in de wereld maar niet van de wereld. Laat je niet beheersen door angst. Angst die je niet bent maar die je in jezelf hebt opgenomen op het moment van je geboorte. Angst die jou vertelt dat je niet goed genoeg bent als je het spel niet meespeelt. Angst voor tekort als je jezelf niet wenst aan te passen aan de ondefinieerbare wetten die onze groepscode zijn gaan bepalen. Angst dat je er niet bij hoort als je niet meeloopt met de massa en jezelf verzekert van een goed inkomen en een waardevast pensioen. Begrijp me goed, er is niets mis met een goede baan. Integendeel, we zijn op deze wereld om onze unieke gift in arbeid te delen. Arbeid behoort datgene te zijn waarin we de zuiverheid en de essentie van ons wezen volledig tot uitdrukking kunnen brengen. Betaling, in welke vorm dan ook, is een logisch gevolg. Geld bepaalt echter niet ons geluk. Geluk ervaren we in de weg zelf, in het wezen van de arbeid.

Chaos

Wees een rebel. Bevrijd jezelf van je angsten die je ervan weerhouden om liefde te zijn. Die je weerhouden om je ware natuur te leven en te beleven. Durf jezelf te onderscheiden van de massa door niet mee te doen aan het eindeloze geleuter over dingen welke niet van wezenlijk belang zijn: de hoogte van de ziekenfondspremie, wel of geen pil in het ziekenfondspakket, vul het rijtje zelf maar aan. De uiterlijke strijd tegen het kwaad zonder de kern aan te pakken creëert steeds meer chaos in en om ons heen. Chaos die steeds meer zichtbaar wordt. Alles wat duister is wordt belicht. Oude structuren vallen uit elkaar. Laat je niet ontmoedigen en begoochelen, het is slechts deel van het spel. Het spel der illusies, de schaduwwerking van geest in de materie. Het spel wat ons hopelijk zal leiden naar bewustwording. Het spel dat we nu eenmaal gekozen hebben om te spelen hier op aarde.

Verlichting

Zijn we al wat losser van de materie en prediken we de boodschap van liefde en licht en vallen we vervolgens onze broeders en zusters af omdat zij hun kwaadheid durven te tonen? Of zitten we geduldig te wachten op de hemel die komen gaat, op de volgende energiestroom die zich ergens aan het einde van dit jaar zal manifesteren waardoor het nu eindelijk kan gebeuren. Wat gebeuren? Nou dat we weer wat dichter bij de verlichting zullen zijn, toch?

Open vizier

Nonsens. Die verlichting is er al. In het hier en nu, in dit ene moment – er bestaat geen tweede. Je hoeft er zelfs niet naar te streven. Integendeel, dat zal je alleen maar verder van de waarheid afbrengen.

Het mannelijke en het vrouwelijke zijn één. Ontkenning van het ene maakt het andere onbereikbaar.

‘Ik ben uitsluitend licht’, vertelt de man vol overtuiging. Ik zeg: ‘Proficiat, ik ben zover nog niet. Ik ben in deze manifestatie licht en donker. En omdat ik inmiddels weet dat het donker niet mijn wezen is, ben ik er niet langer bang voor’.
Ik stap in mijn angsten met een open vizier en een grote dosis humor. Ik probeer ze niet te ontkennen, niet te projecteren op de buurman of op wie dan ook, maar ik tracht er in mezelf naar te kijken. Niet om te oordelen, maar om de kwaliteit te zien die aan de basis ligt: ongekende creativiteit, zuivere spirit. In de kern van de woede ligt een zaadje van de onvoorwaardelijke liefde die ik ben.

Therapeuteren

Ik mocht aanwezig zijn tijdens een therapiesessie. Deskundig en integer legt de therapeut alle onvolkomenheden in de cliënt bloot. Stof om aan te werken, dat houdt ons hulpverleners van de straat!
Ik realiseerde me eensklaps dat de therapeut in mijzelf heeft opgehouden te bestaan. Ik heb de behoefte om te redden of te verbeteren losgelaten en heb meer de rol van de aanwezige aangenomen.

Wanneer ik nu naar mensen kijk zie ik niet hun beperkingen zoals voorheen, maar hun potentie, hun wezenlijke schoonheid. Oké, soms aardig bedekt met allerlei menselijk en zelfs onmenselijk aangeleerd gedrag, maar toch. Wanneer ik de innerlijke schoonheid van mensen durf te zien en hun aanspreek op hun mogelijkheden, dan voelen zij zich gezien en geliefd en beginnen zij zich te herinneren wie ze zijn. Hun kern zal zich versterken. De aangeleerde buitenkant gaat uiteindelijk verdwijnen en de stralende binnenkant blijft over. Ziel doorstraalt meer en meer het wezen. Dit gebeurt wanneer de persoon daar klaar voor is. Niet eerder en niet later. Ik ben slechts de zaaier. Het tijdstip om te ontwaken is de keuze van de ziel en alles wat ik daar in doe is deel van het spel. Datgene wat ik ben is de enige doener.

Wij in het rijke westen hebben de tijd en het geld om eindeloos te therapeuteren. Het is een van de vele verslavingen die wij koesteren. Het is niet goed of slecht, het is deel van het spel.

JeZelf zijn

Durf een rebel te zijn. Durf te zeggen dat je geen zin hebt om te praten over onbenulligheden die de energie verzieken waardoor je nog meer vervreemdt van jezelf en de collectieve angst zich alleen maar versterkt. Oké, het is eng die eerste keer, maar het gaat steeds makkelijker en je komt steeds beter in je eigen energie te zitten. En door de keuze die jij maakt open je de weg voor anderen.

We zullen niet groeien wanneer we elkaar blijven bevestigen in oud gedrag. We zijn niet op de wereld om gezellig in relaties vast te zitten. We gaan relaties aan om van en aan elkaar te groeien en het meest verhevene in onszelf en die ander omhoog te halen.
Ho stop, probeer niet alleen maar lief te zijn. Dat is niet alleen onnatuurlijk, het verkrampt. Durf gewoon jezelf te zijn. Durf eerlijk en echt te zijn mét je zonnige en je mindere zonnige kanten. Er zijn zovele groepen die het als hun taak zien liefde de wereld in te sturen. Bij het eerste het beste innerlijke conflict spatten ze uit elkaar. Ja natuurlijk, we zijn en blijven mensen. Naarmate we streven naar conflictloze situaties, naarmate we meer conflicten in onszelf en om ons heen zullen manifesteren.

Er is geen goed en geen slecht. Dat zijn etiketten die wij bedacht hebben en die we maar al te graag op een situatie plakken om die te beheersen. Helaas, alles wat we willen beheersen wordt uiteindelijk onbeheerst.

Angst

We hebben ons collectieve bewustzijn zo gevoed met irreële angsten dat we als het ware gevangen zitten in een vicieuze cirkel. Afhankelijk van onze gevoeligheid worden onze keuzes in meer of mindere mate bepaald door angst. Hoe wezenlijk het ook voelt als je er middenin zit, angst is meestal denkbeeldig en heeft op zichzelf geen bestaansrecht. Angst is een projectie van ons denken gebaseerd op herinneringen uit het verleden en wordt gevoed door fantasieën over wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Angst is een gevolg van ons gevoel van afgescheidenheid en gebonden aan tijd. Wanneer we oog in oog staan met de dood, wanneer we onszelf in een of andere crisissituatie bevinden dan handelen we hier en nu zonder na te denken en is er geen tijd voor angst.

Aan de basis van iedere angst ligt de bewuste of onbewuste angst voor de dood. De dood is echter een onbekend gegeven waar we in wezen niet bang voor kunnen zijn. De werkelijke vijand, onze angst dat we alles en iedereen waar we gehecht aan zijn achter moeten laten – het denkbeeldige ik waar we ons mee identificeren – doet ons letterlijk sterven van angst.
De enige manier om angsten te lijf te gaan is ze niet langer te omzeilen maar recht in de ogen te kijken en de onderdrukte pijn binnen te gaan. Op dat moment breken we door het pantser dat we hebben opgebouwd rondom ons hart. We gaan door de poort, maken contact met onze onsterfelijke liefdesbron en betreden het grenzeloze gebied dat voorbij tijd en ruimte ligt. Er is niet langer plaats voor angst, we omarmen dat wat is zonder te fantaseren over dat wat zou moeten zijn…

Overgave

Hoe is het mogelijk dat mensen elders in zeer primitieve omstandigheden kunnen leven en niets liever doen dan delen vanuit een gevoel van overvloed? Ik denk dat ik het antwoord inmiddels weet. Zolang we onszelf afgescheiden voelen van de bron zullen we onze begeerten na blijven jagen en valt alles wat we verzamelen in een bodemloze put.
Leven heeft met geloof en vertrouwen te maken. En vooral ook met overgave. Met weten dat jij en ik een zijn en dat we allen deel uitmaken van diezelfde bron. Vanuit een innerlijke overtuiging dat ons wezen geen enkele beperking kent, kunnen we onszelf weer aansluiten op die bron van eenheid en gaan we putten uit de eeuwige stroom van overvloed. Leven heeft alles te maken met waardigheid.
Ik ben waardig om te ontvangen datgene wat ik reeds ben. Ik ben waardig om de liefde die mijn wezen is te laten stralen in elke cel van mijn fysieke en andere lichamen. Het is niet nodig om meer te doen dan dat. Het effect op mijn omgeving is eindeloos.

Heer en meester

Situaties ontstaan en gaan. Daar kunnen we nu eenmaal weinig aan veranderen.
Een Surinaamse jongen werd geboren zonder armen. Hij wilde niet afhankelijk zijn. Zijn voeten hebben de functie van zijn handen overgenomen. Hij kookt, hij poetst en heeft een volwaardige baan in de informatica. Hij is een lichtend voorbeeld voor zijn omgeving. Anderen in soortgelijke omstandigheden vragen zich voortdurend af waarom hen dat in godsnaam moest overkomen.
Twee mensen zitten in dezelfde trein. De trein krijgt panne en het duurt ogenschijnlijk uren voordat de storing is opgelost. De ene persoon kankert voortdurend op de slechte service van de spoorwegen. De ander gebruikt zijn tijd door in het moment te zijn en zijn/haar bron van liefde te versterken.

In beide situaties zijn de omstandigheden dezelfde en in wezen dus niet van belang. De manier waarop jij en ik de omstandigheden gebruiken, daar gaat het uiteindelijk om. Voelen we onszelf slachtoffer en lopen we weg wanneer er een conflict is, of zijn we heer en meester en gebruiken we het conflict om nog meer liefde te worden.

Hooglied

Liefde ia Al Wat Is. Er is niets anders dan Liefde. Jij bent Liefde en ik ben Liefde. Samen zijn wij de zichtbare uitdrukking van de goddelijke stroom die zich voortdurend schept en uitdrukt in verschillende vormen.

Samen schrijven wij boeken, maken wij beelden, componeren wij de mooiste muziek en zingen wij het hoogste lied. Laten wij de vorm niet tot doel verheffen. Durf flexibel te zijn. Durf de vorm los te laten als hij zijn dienst heeft gedaan. Moge onze boodschap van Liefde via onze boeken, onze beelden, onze schilderijen, onze dienstbaarheid en onze muziek de wereld in stromen, zodat anderen Zich kunnen laven waar wij voorheen gelaafd moesten worden. Laat ons dit doen zonder enige gehechtheid aan het resultaat. Het is immer niet jouw gift of mijn gift. Het is de gift van de vader en de moeder – de gift van ons allemaal.

Ontwaken. We doen het op het juiste moment. De schepping en de Schepper zijn één en dezelfde. Ik hoef niets aan die schepping te veranderen. Ik hoef alleen maar mijn eigen klank te zingen in die schepping zodat wij allen tezamen het Hooglied kunnen zingen

Om Shanti
Yasmin

Mededeling

Durf een Rebel te zijn was een van mijn eerste verhalen en maakt deel uit van mijn boek Oorspronkelijk.

Aanmelden Blog Contact Agenda

Geboren als Goden

door | 7 november 2023 | Inspiraties | 18 reacties

Agenda

Het is niet het duister maar het licht in ons wat we het meeste vrezen

We worden geboren als Goden. Op het moment dat we onze intrede doen in de wereld van de tienduizend dingen begint de omgeving ons te vertellen dat we alles behalve volmaakt zijn. Aan de basis hiervan ligt de erfenis van een eeuwenoude religie welke niets te maken heeft met de leringen van de meester Jezus. We beginnen al snel te geloven dat we zondig en onvolmaakt zijn. Dat we nooit goed genoeg zijn, wat we ook doen. Om de pijn van het schrijnende verlies niet te hoeven voelen, vullen we onze leegte met alles wat denkbeeldig en zichtbaar is. We dalen steeds verder af in de wereld van de versluiering, de wereld van de tienduizend dingen. Langzaam maar zeker vergeten we onze afkomst. Het beeld van imperfectie wordt onze waarheid waar we onze identiteit aan ontlenen. Maar dit alles heeft niets te maken met datgene wat we waarachtig zijn.

Goed en kwaad

We beginnen ons meer en meer met de vorm te associëren en vergeten dat we geboren zijn als Goden. Dat we Licht zijn. Pure Liefde waaruit alle vormen tevoorschijn komen. We benoemen het ene als goed en het ander als kwaad. We vergeten dat goed en kwaad zijden zijn van één en dezelfde medaille. We leren dat er vrienden en vijanden bestaan, goede en slechte mensen. We leren dat we moeten wedijveren op alle niveaus om de beste te zijn. Cijfers bepalen onze identiteit. Onder het mom van goed willen zijn doen we de meest vreselijke dingen. We veroordelen en labelen ieder die anders is en ieder die anders denkt. Dat kan variëren van terrorist, tot crimineel, tot narcist of autist. Het maakt niet uit. Als maar duidelijk is dat wij gelijk hebben. Dat wij goed zijn en zij fout. Het ego smult hiervan.

Spiritualiteit

We scharen ons onder een nieuwe religie en volgen workshops om iets te bereiken en gaan in therapie om onszelf te verbeteren. Maar er valt niets te bereiken. Er valt niets te verbeteren want we zijn sowieso al de beste versie ooit. Spiritualiteit is niets anders dan ontdekken wie we in wezen zijn. Spiritualiteit is niets anders dan jezelf te zien in alles en iedereen. Spiritualiteit is niets anders dan verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven en alles omarmen wat op je pad komt. Spiritualiteit is de realiteit zien zoals die zich aan je voordoet zonder daar een etiket op te plakken. Spiritualiteit is niets anders dan oprijzen uit de as en staan voor jouw waarheid zonder die aan anderen op te dringen. Op het moment dat je ontdekt dat je niet langer aan jezelf hoeft te sleutelen omdat de kern van jouw wezen in alle opzichten volmaakt is, puur Licht en zuiver Liefde is, zie je iedere creatie, ieder levend wezen als een deel van jouw zelf. Je oordelen verdwijnen. Jij bent het levende water dat alles in en om jou heen bevrucht zonder dat daar nog woorden aan te pas komen. Het wordt stil in jou.

Verslaafd

Tot die tijd is het leven op aarde een waar slagveld. We zitten letterlijk in de oorlog of verklaren de oorlog aan onze leefstijl. We bepalen of we moeten eten en wat we moeten eten, wat we moeten voelen, hoe we ons moeten gedragen om niet buiten de boot ofwel buiten de matrix te vallen. We dompelen ons onder in de wereld van de vergetelheid door verslaaft te raken aan seks, drugs en rock en rol en bestrijden allerlei denkbeeldige vijanden die we eerst in het leven roepen zoals kanker, drugs, narcisme en trauma’s. Kortom, de weg is eindeloos. We raken niet alleen verslaafd aan medicatie en aan processen, we raken volledig de weg kwijt.

We kunnen ons niet meer verwonderen, we kunnen God niet meer zien in al haar creaties. We projecteren een denkbeeldige hemel buiten onszelf en koesteren het drama van af gescheidenheid. Want wie zijn we in godsnaam zonder drama. Niets dus. Maar in dat niets rust de eeuwigheid.

Stilte

Het antwoord ga je niet vinden met je verstand. Niet in diëten, niet in therapieën, niet in de buitenwereld. Die schat ligt diep verborgen binnenin jouw Zelf. Die schat kun je pas vinden op het moment dat je niet langer jouw geluk zoekt buiten jouw zelf. Je begint het spel der illusies te doorzien. Je gelooft niet langer in sprookjes. Je wordt weer dat onschuldige kind, een nieuwsgierige en kritische onderzoeker. Kennis in je hoofd proppen brengt je steeds verder weg van de waarheid. Stilte is de poort naar ware kennis en vrijheid.

Tempel

Geluk wat gebaseerd is op de buitenwereld is vluchtig en vergankelijk en heeft niets te maken met het ware geluk. Want dat zit in jou. De hemel is in jou. Om die te ervaren moet je het lef te hebben om je los te maken van de kudde.
Ik trek mij terug in mijn eigen tempel, in de omhullende en koesterende liefde van het hart. Ik ben stil en luister. Ik oordeel niet over datgene wat ik voel en ervaar maar laat alles oplossen in de eeuwige bron van heelheid. Ik ben zelfvoorzienend en heb een enorm zelf genezend vermogen.
En zie we beginnen onszelf steeds meer lief te hebben en te omarmen. Er ontstaat ruimte, er ontstaat vrijheid. Mijn heelheid weerspiegelt zich in alles en iedereen. Ik laat me niet afleiden door rampen in de buitenwereld. In het hart van de schepping is alleen maar eenheid.

Zonder schuld

Het is vandaag precies zes weken geleden dat ik geopereerd werd aan een gebroken heup. Best heftig. Mijn creatieve stroom werd abrupt gestopt. Aangezien er niet zoiets als schuld bestaat, kon ik niemand beschuldigen. Ik wist uit ervaring – 28 jaar geleden ging ik jarenlang door een soortgelijk proces van operaties en heling – dat mijn spirit op geen enkele manier aan banden te leggen is.
Ik ben grenzeloos bewustzijn. De wereld is in mij. Ik ben de wereld.

Omdat ieder mens in wezen perfect is ben ik opgehouden therapeut te zijn. Ontwaken heeft alles te doen met bewustzijn. Er valt niets te verbeteren. Ik kan slechts in alle eenvoud een voorbeeld zijn door het leven in al haar diepte te leven en te durven staan voor datgene wat ik Ben. Een soort van Levenscoach dus.

De weg bewandelen heeft niets te maken met datgene wat we doen. Het heeft alles te maken met jezelf te leren liefhebben met alles wat in jou is. Met het lef om op te staan en datgene te leven wat we in wezen zijn. We zijn meer energie dan materie. Alleen door ons voorbeeld, alleen vanuit dit zijn kan er een nieuwe wereld geboren worden. Dat is het zielsverlangen van ieder mens. Er is niets waar we meer naar verlangen dan naar de Liefde zelf. Er is niets waar we meer angst voor hebben. Maar we zijn Liefde. Alles komt voort uit het Niets, de bron van creatie die we Liefde ofwel God noemen, welke zichzelf voortdurend schept in zichtbare vormen om dan weer op te lossen in het eeuwige Niets.

Wonderen

Nee, ik ben niet stilgevallen toen ik van mijn zadel werd gelanceerd. Ik heb de stilte omarmt en heb me wederom verdiept. Mijn zichtbare stroom van lezingen en ontmoetingen is ogenschijnlijk tot stilstand gekomen. Maar de Liefde in mij vraagt om uit te stromen en ontvangen te worden. Om wakker te schudden, om aan te raken en te omarmen. Dat gebeurde overal ter wereld waar ik mijn voeten op de grond mocht zetten en dat was Vlissingen bij uitstek.

Mijn zijn vraagt erom mijn verworvenheden, mijn wijsheid, de wereld in te laten stromen en mensen letterlijk of figuurlijk te raken door mijn schrijfsels, mijn boeken, mijn lezingen.

Instrument

Ik ben een instrument in Gods handen. Voor minder ga ik niet. Heb je een therapeut nodig om te functioneren in de  buitenwereld dan ben je bij mij niet aan de juiste deur. Wil je een duwtje in de rug om jezelf in diepte te leren kennen en ben je bereid je oude ik te offeren in het vuur van de Liefde dan ben je aan het juiste adres.

Ik vraag geen geld maar sta open voor een gezonde energie uitwisseling. Je kunt mijn boeken lezen, kopen en uitdelen. Je kunt een donatie storten voor onze jongens vluchtelingen. Maar mijn grootste vreugde ligt in het weten dat jij het lef hebt om jouw eigen waarheid te leven en de wereld een stukje mooier te kleuren. 

Onderzoeker

Geloof nooit wat een ander jou verteld. Stop met het koesteren van herinneringen die je weerhouden om Levend, om hier en nu te zijn. Wees nieuwsgierig als een kind. Wees die eeuwige onderzoeker en hecht je niet aan resultaat. Het leven is continue beweging en voortdurend in verandering. Wat vandaag wetenschap en waarheid is, is morgen niets meer en niets minder dan geschiedenis ofwel gebakken lucht.

Maar één ding is zeker. Jouw licht zal steeds sterker gaan stralen. Al stort het beeld van de materiele wereld ogenschijnlijk in elkaar, jij weet dat je meer energie bent dan materie en je wordt een gelukkig en tevreden Mensch.

Om Shanti,
Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

De Vluchteling – een ramp of een mogelijkheid

door | 9 september 2023 | Inspiraties | 11 reacties

Agenda

Op het moment dat ik jou in je ogen kijk is er niet langer een ik en een jij

Mijn maatje Giri en ik waren vijf winters bij de vluchtelingen. We zagen alle kampen in Griekenland, bezochten onderweg onze mensen in Parijs, Italië en Duitsland en op verzoek schreef ik het boek ‘Volk van mijn VOLK’ – gezicht achter de vluchteling.

Naar aanleiding van mijn interview met De Andere krant werd mij gevraagd wat ik van Ter Apel vond. Het is een rode draad in onze geschiedenis dat we vanuit angst en onwetendheid een zondebok zoeken buiten ons zelf  voor situaties die we niet in de hand hebben en niet kunnen verklaren. Zo gaven wij de Joden de schuld toen de pest uitbrak en nog geen 500 jaar geleden vonden er in Westerwolde – vlak bij Ter Apel – op grote schaal heksenverbrandingen plaats. Op dit moment projecteren we onze onvrede met de huidige situatie op de vluchtelingen.

Hoewel ik al tig jaren boeken schrijf en een soort van bewustzijn coach ben realiseer ik me dat ik de vluchteling niet los kan zien van dit proces. Omdat ik geen mening kan hebben van horen zeggen ga ik met Giri een kijkje nemen.

Ter Apel

Het kamp ligt buiten het dorp en biedt plaats aan 2000 vluchtelingen. Iedereen die asiel zoekt moet zich hier melden bij het IND. Vanuit het COL – Centrale ontvangst locatie – worden zij naar andere kampen gebracht of begeleid door het COA – Centraal Orgaan opvang Asielzoekers. De zg. veilige landers – in de volksmond gelukzoekers – verblijven in een apart gedeelte en krijgen een versnelde asielprocedure. Vorig jaar zomer kon Ter Apel de hoeveelheid vluchtelingen niet aan en leefden er zo’n 700 mensen in tenten buiten het kamp. Deze situatie is godzijdank achter de rug.

Rondleiding

Ik ontmoet prachtige mensen aan beide zijden. Er gebeurt iets wat niet gebruikelijk is. We krijgen een twee uur durende rondleiding in het kamp. De sfeer voelt vele malen beter dan buiten de hekken. Alles is tot in de puntjes verzorgd. Dat is even iets anders dan wat wij gezien hebben in Griekenland! Aan kind en volwassene is gedacht. Je kunt spelen, naar de schoolbanken of zelfs werken op eigen terrein of daarbuiten.
Maar er is ook een andere kant. Dat zijn de zogenaamde veilige landers. Veelal mensen uit Noord Afrika. Ik herinner ze van Lesbos.

Wij zijn de wereld. Wij creëren onze eigen werkelijkheid. Alles wat we niet willen, alles waar we tegen vechten, alles waar we bang voor zijn manifesteren we in de buitenwereld en dit wordt onze zichtbare werkelijkheid. Naarmate we ons hart openen verdwijnt onze angst voor verlies. We oordelen minder en onze waarneming verandert.

De verveling van een over gereguleerde maatschappij maakt ons lui en vadsig, doodt onze creativiteit en maakt dat we niet meer zelfstandig kunnen denken. We hebben weerstand nodig om te groeien. Kijk naar de natuur. We worden groot en sterk door ons lichaam weer zelf te gaan bewonen en te gaan voelen wat het nodig heeft, i.p.v. klakkeloos de regels te volgen. Hoe meer we in contact komen met de wijsheid van ons lichaam, hoe meer we ons gaan verwonderen. We voelen wanneer er gevaar dreigt en gaan daar intuïtief naar handelen. Ik ervaarde dit in Kashmir. Mijn instincten werden wakker, mijn vertrouwen groeide en ik wist intuïtief wanneer er gevaar dreigde.

Ons mobieltje bepaalt of het weer goed genoeg is om naar buiten te gaan. We begrijpen niet dat we van elke situatie iets moois kunnen maken als we daar voor kiezen en ophouden met zeuren en kniezen. Tikkertje spelen in de regen is verfrissend en leuk en houdt je jong en levendig.

Vanaf het moment dat ik mezelf ging omarmen opende ik mijn hart en kreeg ik oprechte ruimte voor de ander. Liefde is de helende kracht. Het kind in ons ontwaakt. We worden levendig, nieuwsgierig, we willen spelen, zelf onderzoeken, grenzen verleggen en de ware wereld ontdekken. Dus ook de wereld in en achter de vluchteling. We spreken ze aan en ontdekken dat vluchtelingen gewone mensen zijn, net als jij en ik. Dat er oorlog woedt in hun land of dat de armoede zo bitter is dat er niet veel anders overblijft dan je geluk elders te beproeven. Gingen wij daarom in het verleden niet naar Australië, Nieuw Zeeland en Canada?

Gelukzoekers

Ja er zijn problemen. Een kleine minderheid, minder dan 5 procent, die we veilige landers noemen en die hun geluk door heel Europa beproeven omdat ze nergens welkom zijn. Opsluiten en straffen heeft nog nooit gewerkt. Ze de straat opgooien is geen oplossing. Vraag me niet wat dan wel. Dat zullen we mogen uitvinden door in contact te treden en deze mensen te behandelen als mensen. In ieder mens schuilt een smetteloze ziel. Er is een oorzaak waarom mensen ontsporen.

Zolang wij vinden dat de wereld ons toebehoord en grenzen dichtgooien voor alles en iedereen die we als een bedreiging ervaren zullen wij deze situatie blijven creëren. Hoe meer grenzen we opwerpen, hoe meer regels en verboden, hoe meer mensen zullen proberen deze regels te overtreden en grenzen te overschrijden. Dat is nu eenmaal de wet van oorzaak en gevolg.

Drugsgebruik

Geen wonder dat er ook kampbewoners zijn die vluchten in de vergetelheid van de drugs. Alcohol en vooral de  onvoorspelbaarheid van de hedendaagse chemische en andere drugs zijn factoren die onze persoonlijkheid versluieren en ons gedrag negatief kunnen beïnvloeden. Het is niet meer en niet minder dan een manier om de harde werkelijkheid te ontvluchten en even te vergeten wat je allemaal achter moest laten. De pijn niet te voelen dat je niet welkom bent, dat je niet gezien wordt, dat er mensen zijn die je bespugen en uitschelden omdat je in hun ogen niet meer bent dan een hoopje stront wat hun omgeving komt bevuilen.

Wat is het toch in ons dat wij geneigd zijn altijd de negatieve kant te belichten terwijl meer dan 95 procent van de kampbewoners zich keurig gedraagt. Dat percentage is overigens niet anders dan onder onze eigen mensen. Dus petje af!

We hebben elkaar nodig. Onze vluchtelingen zorgen voor werkgelegenheid, dragen bij aan onze economie en kunnen de gaten in de arbeidsmarkt opvullen. Hoe dan ook, voor we oordelen zouden we een dagje in hun schoenen moeten staan, bij voorbaat in een kamp in Griekenland of Italië, om een beetje begrip te krijgen voor het onmenselijke van hun situatie. Niemand van ons zou dit verdragen. Terwijl alleenstaande mannen dit jaren moeten verduren. Geen wonder dat ze af en toe op de vuist gaan. Zou ik ook doen.
Maar wanneer deze mannen Oekraïners zijn gaan plots alle grenzen open. In no-time hebben zij onderdak en werk. Het is overduidelijk dat we met verschillende maten meten.

Projectie

Ik  begrijp dat ik anders denk, anders kijk, anders voel dan de gemiddelde Nederlander. Het verschil is dat ik het kwaad in mezelf drastisch onder de loep heb genomen en het niet langer hoef te projecteren op de buitenwereld. Nog sterker, door de diepte van dit proces heb ik ontdekt dat er geen afstand bestaat. Ieder mens, alles wat ik zie en ervaar is een afspiegeling van mijn binnenwereld. Gedachten zijn krachten. Naar gelang mijn intentie en mijn focus creëren mijn gedachten ziekte, haat, dood en verderf of scheppen zij vreugde, liefde en schoonheid.

Het is onmogelijk om van anderen te houden als je niet van jezelf houdt. Het gaat erom alles in het leven te omarmen zonder daar labels op te plakken als goed of slecht. In deze aardse dimensie hebben wij dualiteit nodig om onszelf te kunnen spiegelen en te ontdekken wie wij in wezen zijn. Naarmate ik mezelf onderwerp aan kritisch zelfonderzoek, word ik steeds stiller van binnen en kijk ik vol verwondering naar de schepping die zo goddelijk volmaakt is. Ik ben dankbaar dat ik in vrijheid kan leven. Kan beslissen of ik wel of niet geprikt wordt. Kan beslissen of ik mijn leven deel met een man of een vrouw of met beiden. Kan beslissen met wie ik me wel of niet wil verhouden. Kan beslissen of ik wel of niet wil eten. Ik ben weer nieuwsgierig als een kind. Ik wil de wereld ontdekken. Grenzen verleggen. Mezelf verrijken door de ander in mijn hart te sluiten. Ik ga regelmatig op mijn bek. Maar ik sta weer op en niets weerhoudt me om het leven in al haar volheid te leven.

Word als kinderen

Geloof niets van wat ik zeg. Wees een onderzoeker. Stap naar een vluchteling. Kijk hem in de ogen en zie hoe hij openbreekt omdat hij gezien wordt. Dat is het verlangen in ieder mens. Dat is het begin van heelheid. Heelheid in jou en heelheid in de ander. De wereld is van iedereen. Wij hebben nergens recht op. We zijn mateloos bevoorrecht.

Ik sta op de markt met twee prachtige Afrikaanse vrouwen. In de kinderwagen ligt een pikzwart jochie van vier maanden. Zijn ogen haken zich in de mijne en laten me niet meer los. Ik ben volledig in de ban. Zie de volheid en de leegte in zijn ogen die uitsluitend liefde uitstralen. Ik mag hem vasthouden. Voel zijn lichaampje verkrampen als hij boven de kinderwagen uitstijgt. De wereld is nog te groot voor hem.

Vluchtelingen zijn ons gegeven als een mogelijkheid. Je kunt ze in je hart sluiten of buitensluiten. Het resultaat is een wereld van verschil. Ze zijn daar in Ter Apel. Ze brengen een stukje levendigheid, een stukje kleur in een statige omgeving. Ik zie wat weinigen kunnen zien. Een groot deel van de bevolking opent zich naarmate het ongekende meer gekend wordt. Ongepland en ongemerkt vind er een stukje integratie plaats. Ik zie het geduld van de vrouw achter de kassa als ze een broer en een zus uit Syrië alle ruimte geeft om hun ding te doen ook al staan er mensen te wachten.

De knul kijkt om. Hij kijkt me recht in mijn ogen. Ik glimlach. De hemel breekt open. Hij stelt me voor aan zijn zus. We omarmen elkaar. Mijn hart is zacht en open. Ik voel me blij en warm.

Mijn hart openen voor anderen is een geschenk. Ik word er beter van. Meer Mensch. Elke dag opnieuw. Familiebanden en vaste vriendengroepen zijn voor mij ongekend. Ik kies er niet voor om slachtoffer te zijn maar het leven te leven met al haar beproevingen en uitdagingen. Zoals Kahlil Gibran in ‘De Profeet’ zo mooi verwoordt: Je kinderen zijn je kinderen niet. Zij zijn je gegeven om ze een poosje te begeleiden en dan mag je ze in Liefde loslaten om ze uit te laten vliegen. Zij hebben recht op hun eigen leven. Ik ontdekte dat ik evenveel van andere kinderen kon houden en zo werd ik een oermoeder voor vele grote en kleine kinderen.

Vandaag zijn zij op de vlucht – morgen kun jij dat zijn

Wij vluchten voor onszelf. Omdat we niet stil durven te zijn. Niet durven te voelen WIE of beter gezegd WAT we zijn. Omdat we niet willen weten dat er geen verschil is tussen ik en jij. Niet willen weten dat we niet beter – maar ook niet slechter – zijn dan wie dan ook. Naarmate mijn hart zich opent,  plopt mijn ware natuur meer op. Ik ervaar vrede en vreugde binnenin mijzelf en kan ieder mens zien in haar ware essentie. We zijn allemaal onderweg. Niemand uitgezonderd. Het is de weg die we bewandelen van weten en wijsheid -het pasgeboren kind- naar vergeten en ego, naar het ontrafelen van onszelf, naar wakker worden om in alle naaktheid en in volle glorie weer tevoorschijn te komen als de godheid zoals het universum ons heeft bedoeld. Door onszelf te ontvouwen leggen wij het fundament voor een nieuwe wereld waarin plaats is voor iedereen. Ogenschijnlijk is er niets veranderd. En tegelijkertijd is er niets meer hetzelfde.

In Liefde verbonden
Yasmin

 

Contact Agenda Aanmelden Blog

Podcast met Leon

Authenticiteit

door | 8 mei 2023 | Inspiraties | 15 reacties

Agenda

Ik heb een schitterende ontmoeting met een prachtige vrouw aan zee en haar twee husky’s die mij geen blik waardig keuren. Ze is zichtbaar dol op haar honden. Volgens haar zijn ze nogal eigenwijs. Een husky zal zich op geen enkele manier onderwerpen aan zijn baas. Integendeel, jij zult je aan moeten passen aan jouw huisgenoot.

Vreugde

Mijn hart maakt een sprongetje van vreugde. Plots begrijp ik de boodschap van het waarheidsgetrouwe visioen wat ik jaren geleden kreeg toen ik op begon te krabbelen na een reeks heftige operaties en mijn gewijde bos met daarin mijn speciale boom mijn toevluchtsoord werden en mijn plaats om te helen.

Visioen

Ik wandel door mijn geheiligd bos en voel me langzaam maar zeker weer tot leven komen. Ik sla een pad in en zie een grote arrenslee met op de bok een Keltische of moet ik zeggen Noorse God. De arrenslee wordt getrokken door acht husky’s. Ik weet dat onmiddellijk hoewel ik deze dieren nooit eerder heb ontmoet. Ik maak ruimte en groet respectvol de man op de bok. Hij groet mij fier terug.

Jarenlang heb ik geloofd in de echtheid van het gebeuren totdat het tot me door begon te dringen dat de paden wel erg smal waren. Kortom, dat het objectief gezien niet mogelijk was. Nu ben ik er zeker van dat ik in dat huidige moment de grenzen van de tijd ben overschreden. Hoe dan ook het doorleefde  visioen heeft me op een bepaald niveau altijd gevoed.

Terugkijkend vanuit de ervaring in het nu was ik op dat moment bezig om voor de zoveelste keer alles los te laten tot op het bot. Een Reiki-meester die zo ziek was kon immers volgens outsiders geen goede Reiki- meester zijn.

Het is voor westerse mensen ontzettend moeilijk, zo niet onmogelijk, om aanwezig te zijn bijeen ernstig ziekbed of het sterven van een geliefd persoon zonder iets te willen doen. Sowieso was ik lange tijd niet in staat om te werken en maakte mijn lichaam zich meer en meer los van het aardse bestaan. Ik werd steeds meer energie dan materie. Als ik door was gegaan met mijn Reiki activiteiten zou het vermoedelijk niet anders geweest zijn. Ik was van mijn voetstuk gevallen en had hardhandig de mensen die zich wel om mij bekommerden en me wel eens beter zouden maken de deur gewezen. Het bos werd mijn toevluchtsoord.

Ik was bezig mijzelf op alle fronten los te maken van de massa waar tussen ik me nooit thuis had gevoeld. Ook binnen de zogenaamde spirituele wereld bleef ik een vreemdeling. Een outcast.

Nu begrijp ik dat ik van binnen veel meer een husky was dan een schoothondje. Dat ik alles voor anderen wilde doen maar één ding niet. En dat was mijn identiteit verkwanselen door een groepsmodel te omarmen wat van alle kanten rammelde. Ik was op weg om datgene neer te zetten wat ik voor mijn geboorte al was. Mijn zielspotentie. Mijn authentiek zijn.

De weg

Om de weg te bewandelen moeten we nergens bij horen. Moeten we de denkbeeldige hemel loslaten en de hel niet schuwen. We moeten een Eenling worden en alles wat buitenkant is loslaten. Zelfs mijn geliefde Reiki-werk. Want hoe goddelijk mooi ook in essentie, zodra we iets in de stof neerzetten begint het al te verpulveren en zouden we zo  snel mogelijk de uiterlijke vorm moeten loslaten om weer terug te keren naar de Bron. En daar is het ego niet toe bereid. Die wil aanzien, verworvenheden en vooruitgang om te kunnen pronken met resultaten. Uiteindelijk is het hele westerse stelsel gebaseerd op buitenkant en niet op datgene wat wij in wezen zijn.

Haal het Leven uit het leven door God de deur uit te doen en het bestaan wordt een tranendal. En dat is het inmiddels voor velen. Alles hebben wat materiële zekerheid geeft en tegelijkertijd doodongelukkig zijn en niet weten hoe je dat grote gat in je binnenwereld moet vullen. Totdat, in mijn geval ziekte, het ego zo murw heeft geslagen dat ik alleen en van God en alleman verlaten slechts mijn hoofd kon buigen en oprecht en in volle overgave kon zeggen.

Niet mijn wil geschiede maar de uwe…

Om Shanti
Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

De lege stoel

door | 9 maart 2023 | Inspiraties | 7 reacties

Agenda

Het is een kleurrijk gezelschap op mijn laatste lezing in Vlissingen. Van een prachtige dertigjarige dakloze vrouw die ik deze dag langs de boulevard ontmoette, tot de spirituele zoeker en een enkeling die het meent te weten.

Weten heeft doorgaans weinig of niets te maken met de energie zijn en leven. Nog sterker, het weten kan je aardig in de weg zitten. De reis begint met alles overboord te gooien wat je meent te weten zodat je een leeg vat kunt worden voor universele waarheid. Zolang je jezelf nog verschuilt achter een vorm van religie of nieuwe-tijds-denken ben je nog niet afgedaald in de diepe wateren van je authentieke ziel en ben je nog geen Eenling geworden.

Tegenover mij zit een vrouw die zich zo te zien niet helemaal op haar gemak voelt. Naast haar is een lege stoel. Een stoel die ik niet weg mocht zetten omdat er iemand uit de ongeziene wereld kenbaar maakte aanwezig te willen zijn. Wie of wat is voor mij nog een raadsel.

Hedendaagse spiritualiteit is evenzeer een concept om te vluchten in de wereld van de tienduizend dingen als de jacht op materiele zaken. Een imago waar we anderen mee menen te moeten helpen en onszelf buiten schot kunnen houden. Helaas is de tijd voorbij dat we ons nog achter etiketten kunnen verschuilen. De ware hulpverlener heeft zichzelf bevrijdt van het hulpsyndroom en voelt zich niet meer of minder dan zijn client. Hij heeft het doen achter zich gelaten en is simpel datgene wat hij is.

Het oog van de naald

Er valt niets te bereiken. Het pad naar waarheid ofwel Samadhi is de weg zonder doel en zo simpel als het maar zijn kan. Doe niets, laat je leiden met een korte ei. Laat alles wat je ooit dacht dat jij was en waar jij je identiteit aan ontleende volledig los. Want je bent het grote niets. Oeps! En hoewel in dat niets de hele potentie van de schepping ligt besloten, is het voor een westerling niet eenvoudig om door het oog van een naald te kruipen. Het hoofd, ofwel het ego is groot en laat zich niet zonder slag of stoot aan banden leggen.

De meesten van ons weten niet beter dan dat we zijn wat we denken te zijn. Het beeld wat we van onszelf hebben gecreëerd en waarin we heilig geloven. Het beeld wat we dagelijks moeten voeden om de uiterlijke schijn in stand te houden.

Stoppen met vechten

Wanneer je zó genoeg van je zelf hebt dat je de controle niet meer overeind kunt houden, is het moment daar dat je in overgave je hoofd kunt buigen en jouw kleine ikje in handen kunt leggen van jouw goddelijke wil. Het hoofd maakt steeds minder de dienst uit en het hart neemt op natuurlijke wijze de leiding over. Het oorspronkelijke denken krijgt weer haar plaats en je laat je steeds vaker leiden door je goddelijke impulsen.

Wat als je nog maar een week te leven hebt

Plots komt de vrouw naast de lege stoel tot leven. Ze deelt het hartverscheurende proces rond het overgaan van haar tweelingzus. Door het vroegtijdig heengaan van haar zus kreeg zij de mogelijkheid om haar eigen plek in te nemen. Ze ging verhuizen en schilderen. Ik word overspoelt door ontroering en liefde en houd mijn adem in: ‘Je schildert niet alleen, jij en je zus werken samen’. En plots is het duidelijk: haar zus zit op de lege stoel.

Alleen maar genieten

‘Vanaf haar overlijden heb ik me voorgenomen om alleen maar te genieten’, zegt ze. Ik val stil. Het ware leven gaat niet over wel of niet genieten. Het ware leven gaat over het aanvaarden van Al wat Is. Willen we deze illusionaire wereld waarin we voortdurend op jacht zijn onze leegte op te vullen en onze pijn te verdringen met pijnkillers, seks, drugs en rock en rol, blijven voeden. Of is de tijd nu rijp om naar binnen te keren. Durven we in te zien dat we het ware lijden zelf hebben gecreëerd door de ontkenning van onze goddelijke afkomst, het wezenlijke in onszelf. Door onze weerstand te voeden, het leven te verdelen in goed en kwaad en te vechten tegen datgene wat we niet wensen. Kortom, het feit dat we het leven in al haar facetten niet kunnen omarmen en alles naar onze hand willen zetten is de oorzaak van het ware lijden.

Geluk is ons geboorterecht

Gelukkig zijn begint bij de simpele waarheid dat alles haar nut heeft. Dat er niets buiten ons zelf is. Dat alles zich afspeelt binnenin ons Zelf. We beginnen langzaam maar zeker te beseffen dat het nutteloos is om wat dan ook op de buitenwereld te projecteren en wie dan ook de schuld te geven. De schepping is goddelijke perfectie. Onze manier van kijken, van vorm geven en bewegen is ziek. We zijn volledig vergeten wie we zijn. Ondanks het feit dat onze uiterlijke omstandigheden beter zijn geworden, zijn we nog nooit zo ver verwijderd geweest van onze ware natuur. Nog sterker, de meeste mensen zijn volledig vergeten wie ze in wezen zijn en hebben zich volledig geassocieerd met hun  zichtbare werkelijkheid.

De waarheid in het midden

Op het moment dat we beide polen in onszelf omarmen en in het licht zetten, worden we heel. Het licht overschaduwt de duisternis. Het is onze potentie, onze ontvankelijke vrouwelijke scheppende kant die we hardnekkig hebben bevochten. Onze vrijheid, onze creativiteit die ons tot authentieke mensen, tot ware scheppers maakt. Op het moment dat we die kracht weer in onszelf initiëren en eren, laten we onze angst voor tekort en de behoefte aan de schijn van veiligheid en zekerheid los. We begrijpen dat  onze oordelen alles zeggen over onszelf en niets over de wereld buiten ons. We staan op uit het stof, worden de goden en godinnen van weleer en nemen onze rechtmatige plaats in het scheppingsverhaal weer in.

Dienstbaarheid

Dankbaar dat ik in alle eenvoud een instrument mag zijn. Hoe meer ik weet dat ik niet weet, hoe meer ik geraakt wordt door alles wat ik mag zien, mag aanraken en ervaren. En hoewel niet iedereen me aardig vindt en sommigen met een grote boog om mijn zijn en mijn boeken heen lopen, ben ik niet langer afhankelijk van goedkeuring van anderen. Ik laat me drijven door de wind, doe zonder te doen en voel me een gezegend Menschenkind.

Om Shanti,
Yasmin

 

Contact Agenda Aanmelden Blog

Ontwaken

door | 12 februari 2023 | Inspiraties | 11 reacties

– Foto Laura Diehl  

Agenda

Ontwaken gaat niet zonder slag of stoot en begint met het omarmen van jouw schaduwzijde. Dat deel in jezelf dat ligt te wachten om wakker gekust te worden zodat het mannelijke en het vrouwelijke binnenin jou kunnen samensmelten tot één. Wanneer je stopt het geluk in de buitenwereld te zoeken en de moed hebt om stil te zijn en naar binnen te keren, ga je ontdekken jouw leegte de volheid zelve is. Geluk is jouw geboorterecht en niet afhankelijk van uiterlijke omstandigheden.

Leegte

Ontwaken is niets anders dan jezelf ontdoen van je valse identiteit waar je mee bent opgezadeld door opvoeding, cultuur, religie en maatschappij. Datgene wat jij voor waarheid hebt aangenomen. Datgene wat ik zegt. Datgene waar je jouw identiteit aan ontleend. Datgene wat denkt dat jij een eiland bent en niet begrijpt dat er geen ik bestaat maar dat alles en iedereen met elkaar verbonden is. Dat deel in jou wat voortdurend op zoek is naar geluk in de buitenwereld en jouw innerlijke leegte probeert te vullen met drugs, drank, seks, bezittingen en vermaak. Maar niets van dit alles schijnt de leegte in jou te kunnen vullen. Nog sterker, het brengt je steeds verder van huis, steeds verder weg van jouw ware natuur.

Dit hele proces wordt handig ondersteunt door regering, samenleving en religie die ons voortdurend het gevoel geven dat we incompleet zijn en ons via de media voortdurend pushen om te kopen, te consumeren en te begeren. Alsof het leven een snoepreisje is. Zolang je denkt dat een opleiding of titel jou tot iemand maakt, hou je niet alleen jezelf maar ook de wereld voor de gek. Zolang je nog iets wilt zijn, zolang je nog iets moet doen om de wereld te redden zul je niet accepteren dat de schepping goddelijk perfect is. Dat er niemand gered hoeft te worden buiten jouw Zelf en dat jij mag leren om op een andere manier naar de zichtbare werkelijkheid te kijken.

Identiteit

Datgene wat jij in wezen bent is niets. Is leegte, ruimte, vibratie, trilling, bewustzijn of hoe je het maar noemen wilt. Oeps niets, dat is wel heel pijnlijk voor het ego. De angst je identiteit kwijt te raken en verstoten te worden uit de groep ligt aan de basis van de angst om te sterven. Alles in jou zal zich verzetten tot het niet langer kan en het water aan je lippen staat. De natuur helpt je een handje. Je krijgt aan burn-out, verliest je baan, je relatie. Je wordt ernstig ziek of je geliefde partner of kind sterft. Kortom, er wordt een wig gedreven in jouw verdedigingsmechanisme. Je wordt kwetsbaar, dus ontvankelijk voor jouw innerlijke stem. Het is letterlijk een kwestie van leren zwemmen of verzuipen. Op het moment dat je stopt met vechten ligt de hemel binnen je bereik. Die hoef je niet te verdienen. Die lag al die tijd al op jou te wachten.

Op het moment dat je niet langer kunt ontsnappen in de wereld der illusies. Op het moment dat je niets meer te verliezen hebt. Op het moment dat je voelt dat je kunt blijven therapeut-eren tot aan je dood maar dat je nooit die perfectie zult bereiken waarvan jij denkt dat je die moet bereiken. Op het moment dat je genoeg hebt om te vluchten van de ene workshop naar de andere, moe bent van het zoeken naar weer een andere goeroe, genoeg heb om jezelf te blijven verschuilen achter je maskers, ben je klaar voor de overgang.

Illusies

Je begint het spel der illusies te doorzien en je te onthechten van de wereld van de tienduizend dingen. Je weet dat er maar één weg is naar waarheid, naar ware vrijheid, en dat is de weg naar binnen. Je wordt de diepte ingesleurd en voor je het weet donder je in de diepe wateren van je ziel. Alles wat je onder het maaiveld hebt weggestopt, zodat je het lekker kon projecteren op anderen, laat zich niet langer wegdrukken. Op het moment dat je moe bent van het vechten en in overgave je hoofd kunt buigen, zijn daar plots die krachten in jou, lichtwezens of hoe je ze ook noemen wilt, die je helpen dragen.

Ontwaken is doorgaans een geleidelijk proces. Wanneer je het leven in al haar volheid durft te omarmen. Wanneer je vol-ledig de verantwoordelijkheid durft te nemen voor de godheid die jij in wezen bent, wanneer je het niet anders wilt laten zijn dan wat het is ben je op weg. Of beter gezegd dan ben jij de weg. Het ego zal alles in het werk stellen om jou in de driedimensionale werkelijkheid ofwel de matrix te houden. Kortom het zichtbare leven wat zo griezelig echt lijkt dat je je niet kunt voorstellen dat het de grootste leugen is waar we ooit in verstrikt zijn geraakt. Het bestaat niet eens. Het zit uitsluitend tussen onze oortjes.

Chaos

De amputatie van onze vrouwelijke kant ligt aan de basis van de chaos waarin de zichtbare wereld is beland. Een bewust geprogrammeerd spel wat ons langzaam maar zeker inlijft in de wereld van de slavernij en ons dwingt om kleur te bekennen. Chaos is een gevolg van controle en opent de weg naar een nieuwe orde. Ergens diep vanbinnen heb je het licht gezien en weet je dat er een kleine opening is om te ontsnappen. De stilte tussen twee woorden. De leegte waaruit alles vorm aanneemt.

Wanneer we murw genoeg zijn om niet meer te vluchten in de wereld van de 10.000 dingen, wanneer we bereid zijn om niet langer naar buiten te wijzen maar naar binnen te schouwen, zijn we rijp voor de overgang. Dat betekent ieder moment waakzaam zijn. Dat betekent de moed hebben om meedogenloos je eigen schaduwkant bij de wortels aan te pakken en het spel niet langer mee te spelen.

En plots ben je wakker. Je wrijft verbaasd je ogen uit en doorziet het spel. Je begrijpt niet waarvoor je al die tijd zo bang bent geweest. Je voelt je zo licht als een veertje en laat je drijven op de golven van de zee. Het leven wat achter je ligt was een nachtmerrie, een boze droom. Je bent vrij. Je bent een Eenling. Je bent waarachtig Jij.

Om Shanti
Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

Oneindig bewustzijn

door | 16 december 2022 | Inspiraties | 20 reacties

Aanmelden Blog

Waar zou ik me druk over maken wanneer ik weet dat ik oneindig bewustzijn ben, eeuwig en onsterfelijk. Ik ben Liefde. Dat is wat ik kom initiëren hier op aarde. Dat is mijn taak die me lang geleden gegeven is.

In deze tijd waarin de leugen regeert en we onze verantwoordelijkheid volledig uit handen hebben gegeven aan machten buiten ons zelf is de tijd nog nooit zo rijp geweest om op te staan en terug te eisen wat we vrijwillig en uit gemakzucht uit handen hebben gegeven. We worden als Doornroosje, laten ons wakker kussen door de Prins en slaan onze vleugels uit. We verlaten onze zelf gecreëerde gevangenis en kiezen voor de innerlijke weg naar ware vrijheid. We laten het oordelen los en ontvouwen hogere frequenties van onszelf. Het verschil tussen hemel en aarde vervaagt. Kortom, het proces van authenticiteit.

Verloochenen

Voor velen van ons is het een worsteling om onszelf te zijn onder vrienden en in familieverband. Het is van groot belang om je angst te overwinnen, je spontaniteit niet te verliezen en je uit te blijven spreken. Het gaat er niet om anderen te overtuigen van jou gelijk maar om oprecht en in waarheid te durven staan voor jouw pad. Zonder oordelen en zonder jezelf te verloochenen. Door een levend voorbeeld te zijn geef je anderen de mogelijkheid om te onderzoeken wat hun waarheid is.

Liefde

Meer en meer belichaam ik de energie die liefde heet. Mijn zijn is ruimte en neemt de ander moeiteloos mee in die liefde in ieder moment. Hetzij tijdens een spontane ontmoeting, hetzij tijdens een consult of een boekpresentatie. Wanneer ik oprecht durf te zien verbind ik me tot in de kern. Door de ander daadwerkelijk in de ogen te kijken voelt zij zich niet alleen gezien, herkend en erkend, het helingsproces kan op natuurlijke wijze een aanvang nemen. Het geschenk van deze tijd is dat het me niet langer kan schelen wat anderen van mijn onconventionele optreden vinden. Zolang ik sta in waarheid en de juiste frequentie belichaam, laat ik me niet afleiden door al het geneuzel om me heen en gaat het prima met mij. Betekent niet dat ik me niet  verdiep in wat er aan de hand is, integendeel. Weten is één ding. Mezelf ermee verbinden is iets anders. Ik probeer het leven met al haar uitdagingen te omarmen en niet te oordelen. Ik bied geen doekjes voor het bloeden en houd me niet bezig met toekomstvoorspellingen. De toekomst is dynamisch en verandert naarmate wij onze gedachten veranderen.

Dienen

Hoe dan ook, ik kwam naar de aarde om de mensheid te dienen. Ik mag aanraken, wakker schudden en mensen in verbinding brengen met hun goddelijkheid. Het hele proces gaat over bewustzijn. Over goddelijkheid en frequentie. Over weten dat we het fysieke lichaam niet zijn maar de energie die het belichaamt. Wanneer we ons verbinden met onze goddelijke frequentie verheffen we onszelf naar een hogere trilling en worden we langzaam maar zeker immuun voor al het geneuzel om ons heen. Die frequentie hebben we meegenomen toen we dit lichaam aannamen. Door ons te identificeren met onze fysieke manifestatie vergaten we onze afkomst en ervaren we een diepe onverklaarbare angst om niet goed genoeg te zijn, om er niet bij te horen. De veiligheid zoeken van wakkere mensen of andere groepjes zal ons niet redden. Dat is blijven hangen in de dimensie van materie, de wereld van afgescheidenheid. Het is nu de juiste tijd om die liefdesfrequentie in onszelf te gaan belichamen en in verbinding te zijn met Al wat Is.

Het gaat niet om de groep. Het gaat om de eenling die wakker wordt en durft te staan in waarheid. Die ziel die de moed heeft om zelf het wiel uit te vinden en niet direct naar de dokter rent om een test of een aspirine om de groeipijn van het onbekende maar niet te hoeven voelen.

Groeipijnen

Als we de pijn niet durven te omarmen, blokkeren we onze groei en zullen we de vreugde ofwel de wederopstanding niet smaken. Hoe ver hebben we ons mee laten slepen in het web van leugens, ook al weten we diep vanbinnen dat het niet klopt. Weten is één ding. Het spel niet meer meespelen is een ander hoofdstuk. Dan praat ik niet over mondkapjes, prikken of testen. Dat blijft materiele werkelijkheid.  Dan praat ik over een bewustzijnstoestand waarin we niet meer voor of tegen zijn maar gewoon zijn. Wanneer we zijn zoals de Schepper ons heeft bedoeld is er geen ruimte voor angst. Is er alleen maar dit ene moment. Ik ben het middelpunt van mijn bestaan. Ik ben de enige die kan beslissen wat goed is voor mijn lichaam en voor mijn geest.

Authentiek

We zijn op het afscheidsfeest van Paul, een oud college van Giri. Paul vond vijfentwintig jaar geleden mijn boek Weg naar het Licht op zijn bureau, daar neergelegd door Giri. Het boek inspireerde hem mateloos. Hij nam zijn ontslag en stapte uit de kudde. Paul bouwde met lef en met vallen en opstaan een authentiek leven op en omringde zich met liefdevolle mensen. Hoe kan het anders. Paul is de Liefde zelf geworden. Hij heeft zijn huis verkocht en begint met zijn geliefden een nieuw leven in de buurt van Valencia. Hartverwarmend.

Intimidatie

En ja er zullen krachten zijn die ons van alle kanten proberen te intimideren maar wat maakt het uit. We discussiëren niet meer. We wensen geen gelijk te halen. We zijn gewoon in de veilige ruimte van ons hart waarin geen voor en afkeer is. En zonder dat we het beseffen worden we in alle opzichten groter en sterker.

Om Shanti.
Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

Thuiskomen

door | 29 oktober 2022 | Inspiraties | 19 reacties

Niets is blijvend in de wereld van de tienduizend dingen. Alles wat eens vorm heeft aangenomen zal uiteindelijk weer oplossen in de grote leegte die de totale volheid in zich draagt. Verandering is het enige constante. Ook dit gaat voorbij. Elk einde is een nieuw begin. De weg die we bewandelen is eeuwig en niet onderhevig aan een fysieke dood.

Onze aardse realiteit, de wereld van de vormen, bestaat door de kracht van tegenstellingen. We worden geboren, meten onszelf een identiteit aan en voelen ons anders dan anderen. We denken in termen als goed en kwaad. We vergeten dat we in essentie één en dezelfde zijn.

Frederick Franck ontdekte de lege ruimte en benoemde het verschil tussen kijken en zien. Kijken hoort bij de aardse werkelijkheid. We zien beelden maar zijn niet verbonden met ons hart, ofwel met de grote leegte, waaruit alles ontstaat. We kijken naar het journaal. Bekijken de rampen, de moorden, de verkeersdoden. We sturen een donatie om ons geweten te sussen en gaan vervolgens door met onze alledaagse werkelijkheid.

Op het moment dat ons hart zich opent overstijgen we de driedimensionale realiteit. We voelen ons verbonden met alles en iedereen. De natuur komt tot leven. We zijn een druppel in de oceaan en tegelijktijdig de hele oceaan. Alles wat we zien ervaren we als deel van onszelf. We voelen pijn en vreugde en vol verwondering zien we de hele natuur, rondom en in ons, tot leven komen. Wanneer we iemand in de ogen kijken lossen alle ogenschijnlijke verschillen op. We krijgen steeds meer oog voor de grote leegte waaruit alle vormen tevoorschijn komen. Niet langer is ons bestaan star en statisch. Het leven wordt magisch en alles wordt een dans van energie.

Hemel en hel

Op het moment dat we de schepping gaan zien zoals die werkelijk is, beginnen we te begrijpen dat alles op mystieke wijze met elkaar is verbonden. Er is niets buiten onszelf. Mijn zichtbare werkelijkheid is een projectie van mijn innerlijke wereld. Dat verklaart waarom sommige mensen de hemel op aarde beleven en anderen het gevoel hebben dat zij de bodem van de hel hebben bereikt. We dalen af in de kerkers van onze ziel, worden langzaam maar zeker wakker en beseffen dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor al onze scheppingen.  Al kunnen we de situatie niet altijd veranderen, we kunnen kiezen om op een andere manier te kijken ofwel te zien. We sluiten vrede met onszelf en al onze creaties.

Wakker zijn betekent niet dat je niet geprikt bent of je niet laat testen. Wakker zijn betekent dat je weet dat alles in de schepping erop gericht is om ons de weg naar huis te tonen, ook al begrijpen we het scenario niet. Het betekent dat we ons nooit of te nimmer beter voelen dan wie dan ook en zeker niet naar anderen wijzen of anderen belachelijk maken. We weten maar al te goed dat we daar eens stonden en voelen mededogen.

Bewustzijn

Wakker zijn is een kwestie van bewustzijn. Dit proces speelt zich af in de grote leegte ofwel op zielenniveau. Op dat moment weten we met een diep innerlijk weten dat de schepping goddelijke perfectie is. We begrijpen dat het leven op aarde een leerschool is. Een plek waar eenieder haar eigen blauwdruk vorm kan geven. Dat het leven bergen en dalen kent en best heftig kan zijn. Maar dat er achter deze zichtbare werkelijkheid een andere realiteit schuil gaat. We begrijpen dat we anderen kunnen ondersteunen maar niemand hoeven te redden, behalve onszelf, omdat iedereen op de juiste tijd wakker zal worden.

Inwijding

Het is nu de tijd bij uitstek om onszelf te vervolmaken en de weg naar huis te vinden. Het leven op zich is de ware inwijdingsweg. Door hoogten en dalen wordt de mens gepolijst om uiteindelijk zichzelf terug te vinden. Op dat moment realiseer je jezelf dat alles wat je ooit voor waarheid hebt aangenomen één grote leugen is. Je ziet de wereld niet langer door een roze bril maar met een heldere blik. Zoals je dat deed toen je op de wereld kwam. Je was volmaakt en onaangeraakt door de aardse realiteit. Langzaam maar zeker verdween je puurheid naar de achtergrond door je opvoeding, de maatschappij en noem maar op. Een proces wat onontkoombaar is. Je moet jezelf eerst volledig verliezen om jeZelf terug te vinden. Dan ben je terug op het punt waarop je geboren bent. Er is één verschil. Je weet nu dat je wakker bent. Je voelt niet de behoefte om je aan te sluiten bij groepjes wakkere mensen. Groepen geven een valse  schijn van veiligheid maar houden afgescheidenheid in stand. Daarom is de wakkere mens niet aangesloten bij een bepaalde groep. Zij maakt deel uit van alles en iedereen.

Thuiskomen

Zij die zo’n grote bek had dat ze zich niet liet vaccineren deed het toch. De angst om haar geliefden te verliezen was sterker dan de angst voor de dood. Ik luisterde naar haar verhaal en voelde oprecht mededogen. Nu zoveel maanden later val ik bijna van mijn stoel wanneer ik haar zie. Jeetje wat is ze mooi. Ze is thuisgekomen. Ze is waarlijk zichZelf geworden door die ene beslissing. Angst werd vertrouwen. Haar ADHD en alle psychische kenmerken zijn verdwenen. Man en dochterlief mogen prikken wat ze willen. Zij hoeft niet meer. Ze is wakker en voelt mededogen.

Zolang we nog behoefte hebben de wereld te verdelen in wakkere en slapende mensen is er binnenwerk te doen.

We zijn allemaal op weg. En die weg is er een van vallen en opstaan. Het is levenskunst om niet bang te zijn om te vallen. Om steeds opnieuw weer op te staan. Zoals kinderen dat doen. Hoe meer we vallen, hoe meer we onszelf vervolmaken en langzaam maar zeker wordt de parel vanbinnen gepolijst en begint het licht van onze ziel door onze ogen de wereld in te stralen. En de mensen herkennen jouw ziel. Je hoeft het niet van de daken te schreeuwen. Je hoeft ze niet te overtuigen van jouw gelijk. Ze voelen dat je weet. Ze worden nieuwsgierig en gaan vragen stellen. En dat is het juiste moment om jouw wijsheid te delen.

De tijd is nu

In deze tijd waarin we niet meer terug kunnen grijpen op zogenaamde zekerheden krijgen we de mogelijkheid om onze volledige potentie tot volle bloei te lagen komen. Laat je niet meesleuren door alle doemscenario’s maar ga de natuur in en ontdek de lege ruimte, de grote stilte, die alles bezield. Doorvoel jouw angst tot op het bot. Laat los wat jou niet langer dient. Creëer jouw eigen werkelijkheid. Leef de wereld die jij buiten jezelf zou willen zien. Ieder speelt zijn eigen rol in het drama wat leven heet en het is niet aan jou of mij om daarover te oordelen. Het enige wat je dient te weten is waar je zelf staat. Dat kun je spiegelen in die ander. De mens, de natuur. Zij geven jou feilloos terug wie jij bent. Om een levend voorbeeld te zijn is het enige wat we te doen hebben onszelf te omarmen. En ik heb het hier niet over buitenkant.

Verandering is het enige constante. Ook dit gaat voorbij. Elk einde is een nieuw begin. De weg die we bewandelen is eeuwig en niet onderhevig aan een fysieke dood.

Om Shanti,
Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

Geverifieerd door ExactMetrics