Zoals het water de bron nodig heeft
zo heeft de ziel het lichaam nodig om zich te realiseren
Ware natuur
Meer en meer ga ik begrijpen wat mijn innerlijke leermeester bedoelde toen hij me jaren geleden opriep om een rebel te zijn. Het is niet nodig om op de barricades te gaan staan. Het is niet nodig om me druk te maken over regeringsmaatregelen die in de volksmond per definitie onsympathiek schijnen te zijn. Het is zelfs niet nodig om te demonstreren voor vrede in de wereld. Ik ben uitsluitend hier op aarde om mijn ware natuur te ont-dekken en te leven.
Rebel
Wees een rebel. Schop alle heilige huisjes om in jezelf. Speel niet langer het spel van het collectief. Wees in de wereld maar niet van de wereld. Laat je niet beheersen door angst. Angst die je niet bent maar die je in jezelf hebt opgenomen op het moment van je geboorte. Angst die jou vertelt dat je niet goed genoeg bent als je het spel niet meespeelt. Angst voor tekort als je jezelf niet wenst aan te passen aan de ondefinieerbare wetten die onze groepscode zijn gaan bepalen. Angst dat je er niet bij hoort als je niet meeloopt met de massa en jezelf verzekert van een goed inkomen en een waardevast pensioen. Begrijp me goed, er is niets mis met een goede baan. Integendeel, we zijn op deze wereld om onze unieke gift in arbeid te delen. Arbeid behoort datgene te zijn waarin we de zuiverheid en de essentie van ons wezen volledig tot uitdrukking kunnen brengen. Betaling, in welke vorm dan ook, is een logisch gevolg. Geld bepaalt echter niet ons geluk. Geluk ervaren we in de weg zelf, in het wezen van de arbeid.
Chaos
Wees een rebel. Bevrijd jezelf van je angsten die je ervan weerhouden om liefde te zijn. Die je weerhouden om je ware natuur te leven en te beleven. Durf jezelf te onderscheiden van de massa door niet mee te doen aan het eindeloze geleuter over dingen welke niet van wezenlijk belang zijn: de hoogte van de ziekenfondspremie, wel of geen pil in het ziekenfondspakket, vul het rijtje zelf maar aan. De uiterlijke strijd tegen het kwaad zonder de kern aan te pakken creëert steeds meer chaos in en om ons heen. Chaos die steeds meer zichtbaar wordt. Alles wat duister is wordt belicht. Oude structuren vallen uit elkaar. Laat je niet ontmoedigen en begoochelen, het is slechts deel van het spel. Het spel der illusies, de schaduwwerking van geest in de materie. Het spel wat ons hopelijk zal leiden naar bewustwording. Het spel dat we nu eenmaal gekozen hebben om te spelen hier op aarde.
Verlichting
Zijn we al wat losser van de materie en prediken we de boodschap van liefde en licht en vallen we vervolgens onze broeders en zusters af omdat zij hun kwaadheid durven te tonen? Of zitten we geduldig te wachten op de hemel die komen gaat, op de volgende energiestroom die zich ergens aan het einde van dit jaar zal manifesteren waardoor het nu eindelijk kan gebeuren. Wat gebeuren? Nou dat we weer wat dichter bij de verlichting zullen zijn, toch?
Open vizier
Nonsens. Die verlichting is er al. In het hier en nu, in dit ene moment – er bestaat geen tweede. Je hoeft er zelfs niet naar te streven. Integendeel, dat zal je alleen maar verder van de waarheid afbrengen.
Het mannelijke en het vrouwelijke zijn één. Ontkenning van het ene maakt het andere onbereikbaar.
‘Ik ben uitsluitend licht’, vertelt de man vol overtuiging. Ik zeg: ‘Proficiat, ik ben zover nog niet. Ik ben in deze manifestatie licht en donker. En omdat ik inmiddels weet dat het donker niet mijn wezen is, ben ik er niet langer bang voor’.
Ik stap in mijn angsten met een open vizier en een grote dosis humor. Ik probeer ze niet te ontkennen, niet te projecteren op de buurman of op wie dan ook, maar ik tracht er in mezelf naar te kijken. Niet om te oordelen, maar om de kwaliteit te zien die aan de basis ligt: ongekende creativiteit, zuivere spirit. In de kern van de woede ligt een zaadje van de onvoorwaardelijke liefde die ik ben.
Therapeuteren
Ik mocht aanwezig zijn tijdens een therapiesessie. Deskundig en integer legt de therapeut alle onvolkomenheden in de cliënt bloot. Stof om aan te werken, dat houdt ons hulpverleners van de straat!
Ik realiseerde me eensklaps dat de therapeut in mijzelf heeft opgehouden te bestaan. Ik heb de behoefte om te redden of te verbeteren losgelaten en heb meer de rol van de aanwezige aangenomen.
Wanneer ik nu naar mensen kijk zie ik niet hun beperkingen zoals voorheen, maar hun potentie, hun wezenlijke schoonheid. Oké, soms aardig bedekt met allerlei menselijk en zelfs onmenselijk aangeleerd gedrag, maar toch. Wanneer ik de innerlijke schoonheid van mensen durf te zien en hun aanspreek op hun mogelijkheden, dan voelen zij zich gezien en geliefd en beginnen zij zich te herinneren wie ze zijn. Hun kern zal zich versterken. De aangeleerde buitenkant gaat uiteindelijk verdwijnen en de stralende binnenkant blijft over. Ziel doorstraalt meer en meer het wezen. Dit gebeurt wanneer de persoon daar klaar voor is. Niet eerder en niet later. Ik ben slechts de zaaier. Het tijdstip om te ontwaken is de keuze van de ziel en alles wat ik daar in doe is deel van het spel. Datgene wat ik ben is de enige doener.
Wij in het rijke westen hebben de tijd en het geld om eindeloos te therapeuteren. Het is een van de vele verslavingen die wij koesteren. Het is niet goed of slecht, het is deel van het spel.
JeZelf zijn
Durf een rebel te zijn. Durf te zeggen dat je geen zin hebt om te praten over onbenulligheden die de energie verzieken waardoor je nog meer vervreemdt van jezelf en de collectieve angst zich alleen maar versterkt. Oké, het is eng die eerste keer, maar het gaat steeds makkelijker en je komt steeds beter in je eigen energie te zitten. En door de keuze die jij maakt open je de weg voor anderen.
We zullen niet groeien wanneer we elkaar blijven bevestigen in oud gedrag. We zijn niet op de wereld om gezellig in relaties vast te zitten. We gaan relaties aan om van en aan elkaar te groeien en het meest verhevene in onszelf en die ander omhoog te halen.
Ho stop, probeer niet alleen maar lief te zijn. Dat is niet alleen onnatuurlijk, het verkrampt. Durf gewoon jezelf te zijn. Durf eerlijk en echt te zijn mét je zonnige en je mindere zonnige kanten. Er zijn zovele groepen die het als hun taak zien liefde de wereld in te sturen. Bij het eerste het beste innerlijke conflict spatten ze uit elkaar. Ja natuurlijk, we zijn en blijven mensen. Naarmate we streven naar conflictloze situaties, naarmate we meer conflicten in onszelf en om ons heen zullen manifesteren.
Er is geen goed en geen slecht. Dat zijn etiketten die wij bedacht hebben en die we maar al te graag op een situatie plakken om die te beheersen. Helaas, alles wat we willen beheersen wordt uiteindelijk onbeheerst.
Angst
We hebben ons collectieve bewustzijn zo gevoed met irreële angsten dat we als het ware gevangen zitten in een vicieuze cirkel. Afhankelijk van onze gevoeligheid worden onze keuzes in meer of mindere mate bepaald door angst. Hoe wezenlijk het ook voelt als je er middenin zit, angst is meestal denkbeeldig en heeft op zichzelf geen bestaansrecht. Angst is een projectie van ons denken gebaseerd op herinneringen uit het verleden en wordt gevoed door fantasieën over wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Angst is een gevolg van ons gevoel van afgescheidenheid en gebonden aan tijd. Wanneer we oog in oog staan met de dood, wanneer we onszelf in een of andere crisissituatie bevinden dan handelen we hier en nu zonder na te denken en is er geen tijd voor angst.
Aan de basis van iedere angst ligt de bewuste of onbewuste angst voor de dood. De dood is echter een onbekend gegeven waar we in wezen niet bang voor kunnen zijn. De werkelijke vijand, onze angst dat we alles en iedereen waar we gehecht aan zijn achter moeten laten – het denkbeeldige ik waar we ons mee identificeren – doet ons letterlijk sterven van angst.
De enige manier om angsten te lijf te gaan is ze niet langer te omzeilen maar recht in de ogen te kijken en de onderdrukte pijn binnen te gaan. Op dat moment breken we door het pantser dat we hebben opgebouwd rondom ons hart. We gaan door de poort, maken contact met onze onsterfelijke liefdesbron en betreden het grenzeloze gebied dat voorbij tijd en ruimte ligt. Er is niet langer plaats voor angst, we omarmen dat wat is zonder te fantaseren over dat wat zou moeten zijn…
Overgave
Hoe is het mogelijk dat mensen elders in zeer primitieve omstandigheden kunnen leven en niets liever doen dan delen vanuit een gevoel van overvloed? Ik denk dat ik het antwoord inmiddels weet. Zolang we onszelf afgescheiden voelen van de bron zullen we onze begeerten na blijven jagen en valt alles wat we verzamelen in een bodemloze put.
Leven heeft met geloof en vertrouwen te maken. En vooral ook met overgave. Met weten dat jij en ik een zijn en dat we allen deel uitmaken van diezelfde bron. Vanuit een innerlijke overtuiging dat ons wezen geen enkele beperking kent, kunnen we onszelf weer aansluiten op die bron van eenheid en gaan we putten uit de eeuwige stroom van overvloed. Leven heeft alles te maken met waardigheid.
Ik ben waardig om te ontvangen datgene wat ik reeds ben. Ik ben waardig om de liefde die mijn wezen is te laten stralen in elke cel van mijn fysieke en andere lichamen. Het is niet nodig om meer te doen dan dat. Het effect op mijn omgeving is eindeloos.
Heer en meester
Situaties ontstaan en gaan. Daar kunnen we nu eenmaal weinig aan veranderen.
Een Surinaamse jongen werd geboren zonder armen. Hij wilde niet afhankelijk zijn. Zijn voeten hebben de functie van zijn handen overgenomen. Hij kookt, hij poetst en heeft een volwaardige baan in de informatica. Hij is een lichtend voorbeeld voor zijn omgeving. Anderen in soortgelijke omstandigheden vragen zich voortdurend af waarom hen dat in godsnaam moest overkomen.
Twee mensen zitten in dezelfde trein. De trein krijgt panne en het duurt ogenschijnlijk uren voordat de storing is opgelost. De ene persoon kankert voortdurend op de slechte service van de spoorwegen. De ander gebruikt zijn tijd door in het moment te zijn en zijn/haar bron van liefde te versterken.
In beide situaties zijn de omstandigheden dezelfde en in wezen dus niet van belang. De manier waarop jij en ik de omstandigheden gebruiken, daar gaat het uiteindelijk om. Voelen we onszelf slachtoffer en lopen we weg wanneer er een conflict is, of zijn we heer en meester en gebruiken we het conflict om nog meer liefde te worden.
Hooglied
Liefde ia Al Wat Is. Er is niets anders dan Liefde. Jij bent Liefde en ik ben Liefde. Samen zijn wij de zichtbare uitdrukking van de goddelijke stroom die zich voortdurend schept en uitdrukt in verschillende vormen.
Samen schrijven wij boeken, maken wij beelden, componeren wij de mooiste muziek en zingen wij het hoogste lied. Laten wij de vorm niet tot doel verheffen. Durf flexibel te zijn. Durf de vorm los te laten als hij zijn dienst heeft gedaan. Moge onze boodschap van Liefde via onze boeken, onze beelden, onze schilderijen, onze dienstbaarheid en onze muziek de wereld in stromen, zodat anderen Zich kunnen laven waar wij voorheen gelaafd moesten worden. Laat ons dit doen zonder enige gehechtheid aan het resultaat. Het is immer niet jouw gift of mijn gift. Het is de gift van de vader en de moeder – de gift van ons allemaal.
Ontwaken. We doen het op het juiste moment. De schepping en de Schepper zijn één en dezelfde. Ik hoef niets aan die schepping te veranderen. Ik hoef alleen maar mijn eigen klank te zingen in die schepping zodat wij allen tezamen het Hooglied kunnen zingen
Om Shanti
Yasmin
Zo namen we op 24 maart, na drie wonderschone maanden in Marokko, met vele obstakels en oponthoud de boot van Ceuta naar Algeciras in Spanje. Liet ik de douane smelten met onze Love-kaarten en omhelsde ik op de boot, tot tranen bewogen, een prachtige moslimvrouw. Overnachten we op een parkeerplaats, waar Giri een bijzondere ontmoeting had bij Mac Donalds en waar we de volgende morgen Gibraltar tevoorschijn zagen komen uit de mist.
Waren we twee bijzondere dagen in Granada. Het weer was nat en ijskoud maar de ontmoetingen, vooral in het Marokkaanse eethuisje, hartverwarmend. Werd ik op wonderbaarlijke wijze naar Murcia geleid. Dat bracht ons terug bij de zon, de wind, de flamingo’s,
We gingen vandaag een voettocht maken door een rivierbedding in Pinar de Campoverde waar we grenzeloos verdwaalden en urenlang zwierven op lege magen, moesten door een gat in de afrastering kruipen om op de weg te komen, waar geen auto wenste te stoppen. Toen we werkelijk geen stap meer konden verzetten stonden we plots voor het restaurantje Ameli van Gogi uit Armenië.
Die morgen zeg ik voor de grap tegen Giri dat ik er geen moeite mee zou hebben Schijndel in te ruilen voor Nador mits ik voldoende mensen leer kennen die Engels spreken, een taal die hier nauwelijks gesproken wordt. Wow wat zijn er veel prachtige vrouwen vandaag. En plots word ik aangesproken in perfect Engels. Mij kennende wordt dat knuffelen. Ik knuffel tien stralende vrouwen waarvan er acht Engels spreken. Farida smeekt me om de Koran te lezen omdat moslims volgens haar liefdevol en gastvrij zijn. In een flits herinner ik me die bewuste 11 september: mijn lezing en de Vredesboodschap die wereldwijd verspreid werd en in mijn boek 
In alle vroegte onderwerpen we ons aan het ritueel waar ik ruim een maand dagelijks naar uitkeek. We laten ons verwennen tot op het bot en na een rondje knuffels gaan we op pad. We overnachten in het Nationale Park en genieten waanzinnig van de bergen in de Midden Atlas.
Jaren geleden had ik een bewustzijnsverruimende ervaring tijdens Soefi-dansen. Dat bracht me naar Turkije. Nu brengt ons dat naar Fez. We verblijven in de binnenstad in een prachtig Riad en lopen direct de Medina in. Kilometerslang kun je genieten van ambachtelijk werk en alles kopen wat je kunt bedenken van een immense creativiteit en schoonheid. Dan is er plots een spontane ontmoeting met twee Berbervrouwen en vinden we die dag ook nog de Moskee en het mausoleum van de Profeet.
Mijn hart wordt helemaal blij als we het stadje binnenrijden. Niet alleen door de prachtige tinten blauw, het stadje is ook brandschoon.
