Hoewel Europa dacht de situatie onder controle te hebben en haar ogen sloot voor pijn en lijden, loopt de situatie op dit moment volledig uit de hand.

Besef je niet dat het vooral deze prachtige jonge mannen zijn die naar het westen komen omdat ze niet langer kunnen leven binnen bestaande structuren en tradities om van binnenuit het systeem te veranderen. Zij zijn de strijders van het Licht. De voorboden van een nieuwe wereld waar wij allen zozeer naar verlangen...

Eens zei ik in een lezing dat ik evenveel van andere kinderen hield als van mijn eigen kids. Ik was een slechte moeder...

We lopen over straat. Groeten, raken aan, delen engeltjes uit en knuffelen. We toveren lichtjes tevoorschijn in de ogen van mensen die hier letterlijk niet mogen zijn...

De storm raast over het eiland. Onweer en regen. Mijn hart slaapt niet. Ze is bij de mensen in het kamp die in hun kleine, zelf-gekochte, tentjes nu creperen. Er is letterlijk niemand die zich om hen bekommerd...

‘Ik heb genoeg dode mensen en kinderen gezien’, zegt ze aangeslagen. ‘Ik wil maar een ding. Dat deze mensen een toekomst krijgen…’

Moria, voor velen een hel, voor Billy uit Nigeria  de hemel...