Nadat ik twee maanden na mijn ongeluk mezelf genezen verklaarde, klapte ik op 24 november volledig door mijn rug. Ondanks de heftigheid van dit proces besluiten we op 20 december naar Marokko en de zon te vertrekken.

Op eerste Kerstdag arriveren we in Nador. Niet onze eerste keuze maar in Al Hoceima is in deze tijd niets beschikbaar. We slapen een paar dagen in een hotelletje en vinden een verrukkelijke plek aan zee waar we ons voor de prijs van een kop koffie laven aan een super ontbijt in een sfeer van tijdloosheid en warmte. Als ons Airbnb plekje vrijkomt voelen we dat we daar niet kunnen verblijven. Plots is er een plekje in Al Hoceima. Al snel komen we er achter dat ik daar helemaal niet uit de voeten kan en op 31 december besluiten we terug te gaan naar Nador.

De Goden zijn ons goed gezind. Wanneer we na een wonderschone rit door het Rifgebergte laat in de middag neerstrijken op het terras van onze vrienden en genieten van een kop heerlijke Marokkaanse soep, krijgen we bericht dat we de beschikking hebben over een splinternieuw appartement met zonneterras. Een wonder en zo belangrijk nu.

Vanaf die dag rijdt Giri me elke dag naar ons plekje aan het strand. Daar zitten we uren in de zon en genieten van de zee, een verrukkelijk brunchontbijt, de liefdevolle zorg van onze obers, achtergrondmuziek, zeemeeuwen, poezen, ibissen en hier en daar een verkopertje die je rozen of zakdoekjes aan wil smeren. Dit alles in een volledige harmonie.

Wonderlijke ontmoetingen

Die morgen zeg ik voor de grap tegen Giri dat ik er geen moeite mee zou hebben Schijndel in te ruilen voor Nador mits ik voldoende mensen leer kennen die Engels spreken, een taal die hier nauwelijks gesproken wordt. Wow wat zijn er veel prachtige vrouwen vandaag. En plots word ik aangesproken in perfect Engels. Mij kennende wordt dat knuffelen. Ik knuffel tien stralende vrouwen waarvan er acht Engels spreken. Farida smeekt me om de Koran te lezen omdat moslims volgens haar liefdevol en gastvrij zijn. In een flits herinner ik me die bewuste 11 september: mijn lezing en de Vredesboodschap die wereldwijd verspreid werd en in mijn boek ‘Meesterschap voorbij de Dood’ werd opgenomen. Lieverd ik houd van Moslims, ik houd van mensen. Wat vinden ze het jammer dat we deze week vertrekken.

De Tazekka

In alle vroegte onderwerpen we ons aan het ritueel waar ik ruim een maand dagelijks naar uitkeek. We laten ons verwennen tot op het bot en na een rondje knuffels gaan we op pad. We overnachten in het Nationale Park en genieten waanzinnig van de bergen in de Midden Atlas.

Fez het hart van de Soefi

Jaren geleden had ik een bewustzijnsverruimende ervaring tijdens Soefi-dansen. Dat bracht me naar Turkije. Nu brengt ons dat naar Fez. We verblijven in de binnenstad in een prachtig Riad en lopen direct de Medina in. Kilometerslang kun je genieten van ambachtelijk werk en alles kopen wat je kunt bedenken van een immense creativiteit en schoonheid. Dan is er plots een spontane ontmoeting met twee Berbervrouwen en vinden we die dag ook nog de Moskee en het mausoleum van de Profeet.

Chefchaouen

We vervolgen onze reis door de westerse Sahara. De vele potholes doen me aan Kenia denken en we pakken uiteindelijk de hoofdweg. We genieten van mensen, ezeltjes, schaapherders en sinaasappelverkopers. Foto’s maken we niet. Daar houden deze mensen niet van en eerlijk gezegd ik eigenlijk ook niet. Aanvankelijk zijn de bergen in de westerse Sahara dor en doods maar uiteindelijk komen ze tot leven. Fijn, we willen kamperen in de bergen. We lunchen in een cafeetje langs de weg, plekken waar je geen vrouwen ziet, als de regen met bakken uit de hemel begint te stromen. Gezien het weer en de vele controleposten besluiten we door te rijden naar de beroemde blauwe stad Chefchaouen. Wonderlijk genoeg vinden we aan het einde van de dag een piepklein appartementje in het hart van de Medina.

Blauw

Mijn hart wordt helemaal blij als we het stadje binnenrijden. Niet alleen door de prachtige tinten blauw, het stadje is ook brandschoon.
Onder toezicht wordt ons autootje gestald. Hoe we daar uitkomen zien we wel als we vertrekken. Altijd hulp in Marokko. Eerst maar even genieten van de wonderlijke wereld van schepping en creativiteit waar we in Fez een aardig voorproefje van hebben gehad. Het blijft adembenemend, ook al is het buitenkant en ben ik doorgaans niet geïnteresseerd in toerist-attracties. Ik geniet, voor zover mijn lijf het kan behappen, en ben ook helemaal senang in ons appartementje in het hart van muziek en bedrijvigheid terwijl Giri op zijn eentje zijn wereld vergroot. Praat met Wadi die verliefd is op een blonde schoonheid in Rotterdam maar Marokko niet uit kan. Ik ken deze verhalen van haver tot gort en begrijp niet waarom wij westerlingen dit normaal vinden of liever niet willen weten. De aarde kun je niet bezitten. Zij is van iedereen. Eens zullen we dat begrijpen…

Said

We maken een wandeling met uitzicht op de watervallen en mogen ontbijten op het dakterras van Riad Daryakout. In het seizoen komen hier bussen toeristen. Vandaag zijn wij de enige eregasten. Speciaal voor ons wordt er in opdracht van Said, wiens naam genieten betekent, een heerlijk ontbijt gemaakt. Onze ontmoeting is diep en puur. Ook hier ging in Coronatijd alles dicht. Marokkanen, ofwel Berbers, zijn minder toekomst gericht herstellen zich sneller. Ik krijg een warme omhelzing van Said. Hij is het roerend met mij eens dat mensen de aarde niet kunnen bezitten. Als we terugkomen mogen wij bij hem logeren voor de prijs van het Airbnb. Wat een heerlijke dag in ongetwijfeld het mooiste plekje van Marokko.

Tetouan

En dan rijden we wederom een aantal uren door de bergen om te verblijven in Martil aan Zee bij Tetouan waar ik een vriend ga ontmoeten die ik 17 jaar geleden aan de telefoon had toen een dierbare vriendin in Nederland beviel van zijn zoon waar hij niet bij kon zijn omdat Marokkanen nu eenmaal niet het recht hebben om…
Hij heeft inmiddels kennisgemaakt met Giri, stuurde me per bus vanuit Tanger middelen voor mijn rug en kijkt reikhalzend naar ons uit…

Om Shanti
Yasmin en Giri

Mededelingen

Voor iedereen die op vakantie was nog even de link naar mijn Kerstblog – ‘Durf een Rebel te ZIJN’ – al dertig jaar een eyeopener. Dit keer ook als luisterblog en deze maand opnieuw in Spiegelbeeld.

Mocht iemand een huur-appartement of huis in Vlissingen weten dan ben ik daar heel erg open voor en hoor ik dit graag.

IEDERE Dinsdag 19.30-21.00 (AMS) Zoomsessie met Yasmin
Aanmelden via onderstaande Link – altijd dezelfde. Zet in je agenda.