Aanmelden Blog

Kort nadat we dit voorjaar terug zijn in Nederland, rijd ik op mijn eentje naar het noorden. Ben vijf dagen onderweg, zonder dat ik mijn rug voel. Ontmoet en raak aan zonder aan te raken

Er is geen doener, geen plan. Het gebeurt gewoon. Ik ben hiervoor naar de aarde gekomen. Ben niet meer en niet minder dan een instrument. Ben gekomen om die dingen te zeggen die andere mensen angstvallig vermijden omdat ze bang zijn om niet aardig gevonden te worden.

Innerlijke wijsheid

Het herinnert me aan voorheen. Hoe vaak was ik niet in staat om workshops te geven. Ging ik naar het bos en zong ik in alle toonaarden mijn proces. En mijn innerlijke wijsheid zei: ‘Ga maar Yasmin. Ga maar met lege handen’.
En ik pakte mijn boeltje en ik ging omdat ik feilloos leerde vertrouwen op de wijsheid van mijn lichaam. Ik weet dat ik wonderen kan verrichten zolang ik me laat leiden door mijn body en mijn spirit en niet door mijn hoofd. Het hoofd vertelt uitsluitend onzin, uitsluitend leugens. Mijn lichaam is mijn tempel die ik zeer heb veronachtzaamd. Ik heb dit goddelijke voertuig leren waarderen en respecteren en vind het een mirakel waar ik elke moment van de dag dankbaar voor ben.

Levensenergie

Hoe komt het dat we naar buiten gaan met een zonnebril op onze toeter terwijl de zon, meer dan welk voedsel dan ook, de bron is van alle leven welke ons bezield en vreugde geeft wanneer we haar toestaan door onze ogen naar binnen te druppelen en onze ziel te verwarmen. En nee, natuurlijk gaan we niet op het heetst van de dag in de zon liggen. Dat spreekt vanzelf. We wennen ons lichaam langzaam maar zeker aan de zonnekracht. Dus smeren we niet en verbranden we niet. En we lopen als het kan op blote voeten over het strand, in het water, de tuin en in de natuur. Kei gezond. We praten met bomen en dieren, genieten van kevers en torretjes en zijn niet bang voor teken. We raken aan en laten ons vullen met energie om te ontdekken dat zelfs de puist van mijn gekapte boom nog altijd onze energie in zich draagt en nog steeds verbonden is met het hele netwerk van wortels om haar heen.

We blijven niet binnen als de telefoon zegt dat het gaat regenen. We kijken naar de lucht en voelen wanneer we naar buiten kunnen. Bovendien zijn we niet bang om nat te worden. Het is heerlijk en verfrissend om te dansen in de regen. Bij voorkeur in je blootje. Probeer het eens met je kids. Er gaat een nieuwe wereld voor je open.

Het leven is een wonder, gratis en voor niets. Jammer dat zo weinig mensen het gezicht van god ervaren in de schoonheid van de natuur omdat we doodsbang zijn voor stilte. En als we er eenmaal zijn knippen we honderden foto’s om later te kijken wat we allemaal gezien hebben om andere mensen te imponeren met plaatsen waar zij alleen maar van kunnen dromen

Manifestatie

Ze blijft door mijn hoofd spoken. Ik ga naar haar toe en begrijp al snel waarom ze me nooit meer op kwam zoeken. Ze leeft in een zelfgecreëerde drama. Haar tuin is sinds jaar en dag onderhoudsvrij en de benedenverdieping aangepast. Volgens de statistieken volgt ze het lot van haar moeder en zal ze jong dementeren. Niet getreurd, alles is voorbereid. ‘We maken er een feestje van…’

Zoals altijd lekker stoer en manlief vult zonder morren al haar verlangens in. En dat noemen wij dus liefde.
Ik ben geschokt. Ik heb de weg bewandelt tot in de diepte. Heb het onmogelijke mogelijk laten worden omdat ik geloof dat alles mogelijk is zolang ik vertrouw op mijn eigen wijsheid. Ik kies ervoor heer en meester te zijn van mijn eigen leven. Ik slik niets en vecht niet tegen pijn. Die hoort nu eenmaal bij het leven maar wordt dragelijker wanneer je kunt omarmen dat wat is. Kortom geen kwantiteit maar kwaliteit.

Hoewel mijn huidige huisarts met verwondering mijn boek over Vluchtelingen gelezen heeft en me vroeg waar ik die wijsheid vandaan haal, levert mijn eigen-wijsheid geen bonuspunten op. Slachtofferschap doet het goed in onze westerse samenleving. En dus is iedereen ziek of onderweg want dat schijnt de enige manier te zijn om aandacht te krijgen. En aandacht ofwel gezien worden is wat we willen.

Maar dit alles start tussen onze oortjes. En als we drama’s kunnen creëren, kunnen we onszelf ook herprogrammeren.

Tja het is een ander traject dan een pilletje slikken en door hobbelen. Dat wel. Het kost tijd, geduld en oneindig veel liefde. Liefde voor jouw zelf. Er zullen weinig mensen zijn die jou ondersteunen. Zij zullen alles ondernemen om jou in hun comfortzone te houden. Geloof me, het is de moeite waard. Want we zijn niet op de wereld gekomen om onszelf te kortwieken. We zijn op de wereld gekomen om onze vleugels uit te slaan, onze veilige vlucht ofwel onze familiebanden te verlaten en te overstijgen zoals Jonathan dat deed.

Want we kwamen uit de eenheid en zullen uiteindelijk weer terugkeren naar die eenheid. Er is niets wat we mee kunnen nemen dan ons eigen pure zelf

Wonderlijk

Plotseling komen er mensen binnenvallen die ik lange tijd niet heb gezien. Er gebeuren wonderlijke dingen in ons liefdestuintje. Zoals met Veronica die ik op de beurs ontmoette. Na drie sessie stopt ze met zichzelf te snijden, loopt ze voor het eerst op blote voeten, neemt ze wekelijks een voetenbad en kijkt ze zichzelf aan in de spiegel zonder walging maar met verwondering. Hoewel ze dacht dat zo’n ommekeer onmogelijk kon blijven duren, voelt ze dat ze niet terug kan. Nog sterker, niet meer terug wil. Ze is vanuit haar eigen gecreëerde duisternis volledig in het Licht gestapt en voelt dat ze ten alle tijde een keuze heeft. En ik, ik heb niets gedaan, ik was gewoon aanwezig.

En wat te denken van mijn buurmeisje uit Rusland die me op straat zag en vol verwondering uitriep: dat jij hier woont. Ze werd kind aan huis. Volgens haar zeggen werd ik haar leermeester. Maar plots zag ze de duivel in mij en was zij de Christus…
Ze verhuisde naar Duitsland en verdween uit mijn leven. Plots is ze in mijn gedachten en krijg ik een App. Ze heeft inmiddels haar eigen duivel omarmd en komt vrolijk zeshonderd kilometer gereden om me te omhelzen en vervolgens niet meer weg te willen. Ze is pure schoonheid, gepolijst door lijden en licht.

Al deze mensen hebben een soortgelijke herinnering aan onze eerste ontmoeting die diep in hun hart staat gegrift: Jij spreidde je armen uit zonder voorwaarden en ik voelde dat je waarachtig was. Voor het eerst in mijn leven werd ik gezien, gehoord en erkend.

Het meest bijzondere in deze tijd is de verandering tussen Giri en mij. Dit gebeurde nadat ik daadwerkelijk een streep trok en besloot na onze laatste reis alleen verder te gaan. Plots kwam de ommekeer. En dit keer voelt deze oprecht.

Therapie

Zolang je de oplossing buiten jezelf zoekt zul je jouw zelf niet vinden. Wanneer je de moed hebt om naar binnen te keren realiseer je jezelf dat niets jou is overkomen maar dat alles jouw is gegeven om jouw weg te bewandelen om datgene te kunnen worden wat jij in wezen bent.

Dit voertuig is duizenden jaren geleden ontworpen om ons mensen te dragen en rechtop te lopen. Hoe kan het zijn dat we nu niet meer in staat zijn om zelfstandig te ademen.

Alles heeft waarde in je leven. Oprechte boosheid is een godsgeschenk. Laat je de bek niet snoeren door mensen die vinden dat je dingen wel of niet mag zeggen. Wanneer je boosheid opslaat in je onderbewuste, verwordt het tot woede en dat kan wel eens verdomd gevaarlijk zijn.

Het zijn meestal geen nare mensen die plotseling een moord begaan. Zij worden overgenomen door een donkere energie, een gedachte in de ether of hun eigen schaduw, en realiseren zich pas later wat er gebeurd is.

Chronisch

Tachtig procent van de mensheid is ziek of heeft chronische pijn. Al zit dat laatste inderdaad tussen je oortjes, het is niet zo dat het niet pijnlijk is. Nog sterker, het kan verdomde pijnlijk zijn. Het enige wat helpt is datgene wat opgeslagen is in jouw onderbewuste, omdat je als kind nu eenmaal niet de ruimte had om je verdriet te uiten of je boosheid te tonen, naar het licht te brengen en te omarmen. Stop met therapeuteren. Het brengt je geen stap verder. Wees stil, keer naar binnen en voel. Stap uit die cirkel van behoeftigheid en wees gewoon jouw mooie zelf. Ook al voldoet die niet aan het beeld wat jij daarvan hebt gecreëerd en zullen andere mensen jou beschuldigen dat je niet spiritueel bent als je vloekt of schreeuwt.

Op het moment dat we bereid zijn om af te dalen in onze eigen duisternis kunnen we onszelf spiritueel gaan ontvouwen en anderen daadwerkelijk gaan helen door ons pure zijn. Dan gebeurt er een echte doorbraak, een ware transformatie.

De kracht van het aanraken

Ik weet niet waar ik het geleerd heb. Er werd bij ons nooit aangeraakt of geknuffeld. Maar ik heb honderden mensen aan mogen raken. Soms alleen met mijn ogen vanwege hun religie. Soms alleen door het leggen van een hand op iemands schouder, waarvan mensen me vertelden dat ze die hand nog heel lang konden voelen. Ik heb honderden mensen omarmd. Op straat, vies, smerig en schoon aan de buitenkant. Bij de vluchtelingen. De beachboys. Bij mijn workshops, in de gevangenis, bij mijn lezingen. Aanraken werkt verbindend. Aanraken is helend.

Een baby die niet geknuffeld wordt zal uiteindelijk sterven. Een volwassene die niet aangeraakt wordt raakt zijn verbinding met zijn goddelijke kern kwijt en verandert in een robot.

Je kwam achter jouw kraam vandaan met open armen. Ik dacht dat kan niet voor mij zijn. Ze kent me niet. Ik verdien dit niet. Maar je sloeg je armen om me heen en ik voelde de waarachtigheid in jouw omhelzing. Ik begon het toe te laten en te helen.

Dankbaarheid

Mijn dag begint en eindigt met dankbaarheid. Dankbaar voor het wonder dat leven heet. De schoonheid van de natuur. Mijn lichaam wat zich op wonderbaarlijke wijze herstelt en steeds opnieuw sterker en krachtiger wordt.

Ik lees geen krant. Kijk nooit naar de tv. Zit niet langer op Netflix. Kortom ik doe ogenschijnlijk niets maar alles wordt gedaan. Er is niets wat ik nog vast kan houden want ik heb alles reeds losgelaten. Ik voel me vrij als een adelaar op haar vlucht en overzie het geheel. Ik neem jou mee op mijn reis en laat jou delen in mijn liefde die grenzeloos en onuitputtelijk is. Daar hoef ik niets voor te doen. Daar hoef ik alleen maar voor te zijn.

Er is niets en niemand die ik nog wat schuldig ben of moet vergeven. Door mezelf te vergeven heb ik iedereen vergeven. Bovendien heb ik ontdekt dat er niets te vergeven valt omdat we niet afgerekend worden op goed en kwaad. Dat is wat ze ons hebben wijsgemaakt, maar wat in de eeuwigheid niet bestaat.

Ze kijkt me onderzoekend aan. Ik weet niet wie je bent. Maar een ding weet ik wel. Wat heb jij het voor je kiezen gehad. En wat sta je stevig geworteld in Moeder Aarde. Ik val stil, kijk haar aan en glimlach…

Uit Liefde en kwetsbaarheid geboren
Yasmin

Contact

We zijn on the road vanaf 20 oktober. Wij vinden het altijd fijn om jouw reactie te horen. Als je behoefte hebt aan een steuntje in de rug, behoefte om te spiegelen kan dat ook via App-contact.

Contact Agenda Aanmelden Blog