Wijsheid zit in het lichaam

door | 18 oktober 2025 | Inspiraties | 20 reacties

Aanmelden Blog

Kort nadat we dit voorjaar terug zijn in Nederland, rijd ik op mijn eentje naar het noorden. Ben vijf dagen onderweg, zonder dat ik mijn rug voel. Ontmoet en raak aan zonder aan te raken

Er is geen doener, geen plan. Het gebeurt gewoon. Ik ben hiervoor naar de aarde gekomen. Ben niet meer en niet minder dan een instrument. Ben gekomen om die dingen te zeggen die andere mensen angstvallig vermijden omdat ze bang zijn om niet aardig gevonden te worden.

Innerlijke wijsheid

Het herinnert me aan voorheen. Hoe vaak was ik niet in staat om workshops te geven. Ging ik naar het bos en zong ik in alle toonaarden mijn proces. En mijn innerlijke wijsheid zei: ‘Ga maar Yasmin. Ga maar met lege handen’.
En ik pakte mijn boeltje en ik ging omdat ik feilloos leerde vertrouwen op de wijsheid van mijn lichaam. Ik weet dat ik wonderen kan verrichten zolang ik me laat leiden door mijn body en mijn spirit en niet door mijn hoofd. Het hoofd vertelt uitsluitend onzin, uitsluitend leugens. Mijn lichaam is mijn tempel die ik zeer heb veronachtzaamd. Ik heb dit goddelijke voertuig leren waarderen en respecteren en vind het een mirakel waar ik elke moment van de dag dankbaar voor ben.

Levensenergie

Hoe komt het dat we naar buiten gaan met een zonnebril op onze toeter terwijl de zon, meer dan welk voedsel dan ook, de bron is van alle leven welke ons bezield en vreugde geeft wanneer we haar toestaan door onze ogen naar binnen te druppelen en onze ziel te verwarmen. En nee, natuurlijk gaan we niet op het heetst van de dag in de zon liggen. Dat spreekt vanzelf. We wennen ons lichaam langzaam maar zeker aan de zonnekracht. Dus smeren we niet en verbranden we niet. En we lopen als het kan op blote voeten over het strand, in het water, de tuin en in de natuur. Kei gezond. We praten met bomen en dieren, genieten van kevers en torretjes en zijn niet bang voor teken. We raken aan en laten ons vullen met energie om te ontdekken dat zelfs de puist van mijn gekapte boom nog altijd onze energie in zich draagt en nog steeds verbonden is met het hele netwerk van wortels om haar heen.

We blijven niet binnen als de telefoon zegt dat het gaat regenen. We kijken naar de lucht en voelen wanneer we naar buiten kunnen. Bovendien zijn we niet bang om nat te worden. Het is heerlijk en verfrissend om te dansen in de regen. Bij voorkeur in je blootje. Probeer het eens met je kids. Er gaat een nieuwe wereld voor je open.

Het leven is een wonder, gratis en voor niets. Jammer dat zo weinig mensen het gezicht van god ervaren in de schoonheid van de natuur omdat we doodsbang zijn voor stilte. En als we er eenmaal zijn knippen we honderden foto’s om later te kijken wat we allemaal gezien hebben om andere mensen te imponeren met plaatsen waar zij alleen maar van kunnen dromen

Manifestatie

Ze blijft door mijn hoofd spoken. Ik ga naar haar toe en begrijp al snel waarom ze me nooit meer op kwam zoeken. Ze leeft in een zelfgecreëerde drama. Haar tuin is sinds jaar en dag onderhoudsvrij en de benedenverdieping aangepast. Volgens de statistieken volgt ze het lot van haar moeder en zal ze jong dementeren. Niet getreurd, alles is voorbereid. ‘We maken er een feestje van…’

Zoals altijd lekker stoer en manlief vult zonder morren al haar verlangens in. En dat noemen wij dus liefde.
Ik ben geschokt. Ik heb de weg bewandelt tot in de diepte. Heb het onmogelijke mogelijk laten worden omdat ik geloof dat alles mogelijk is zolang ik vertrouw op mijn eigen wijsheid. Ik kies ervoor heer en meester te zijn van mijn eigen leven. Ik slik niets en vecht niet tegen pijn. Die hoort nu eenmaal bij het leven maar wordt dragelijker wanneer je kunt omarmen dat wat is. Kortom geen kwantiteit maar kwaliteit.

Hoewel mijn huidige huisarts met verwondering mijn boek over Vluchtelingen gelezen heeft en me vroeg waar ik die wijsheid vandaan haal, levert mijn eigen-wijsheid geen bonuspunten op. Slachtofferschap doet het goed in onze westerse samenleving. En dus is iedereen ziek of onderweg want dat schijnt de enige manier te zijn om aandacht te krijgen. En aandacht ofwel gezien worden is wat we willen.

Maar dit alles start tussen onze oortjes. En als we drama’s kunnen creëren, kunnen we onszelf ook herprogrammeren.

Tja het is een ander traject dan een pilletje slikken en door hobbelen. Dat wel. Het kost tijd, geduld en oneindig veel liefde. Liefde voor jouw zelf. Er zullen weinig mensen zijn die jou ondersteunen. Zij zullen alles ondernemen om jou in hun comfortzone te houden. Geloof me, het is de moeite waard. Want we zijn niet op de wereld gekomen om onszelf te kortwieken. We zijn op de wereld gekomen om onze vleugels uit te slaan, onze veilige vlucht ofwel onze familiebanden te verlaten en te overstijgen zoals Jonathan dat deed.

Want we kwamen uit de eenheid en zullen uiteindelijk weer terugkeren naar die eenheid. Er is niets wat we mee kunnen nemen dan ons eigen pure zelf

Wonderlijk

Plotseling komen er mensen binnenvallen die ik lange tijd niet heb gezien. Er gebeuren wonderlijke dingen in ons liefdestuintje. Zoals met Veronica die ik op de beurs ontmoette. Na drie sessie stopt ze met zichzelf te snijden, loopt ze voor het eerst op blote voeten, neemt ze wekelijks een voetenbad en kijkt ze zichzelf aan in de spiegel zonder walging maar met verwondering. Hoewel ze dacht dat zo’n ommekeer onmogelijk kon blijven duren, voelt ze dat ze niet terug kan. Nog sterker, niet meer terug wil. Ze is vanuit haar eigen gecreëerde duisternis volledig in het Licht gestapt en voelt dat ze ten alle tijde een keuze heeft. En ik, ik heb niets gedaan, ik was gewoon aanwezig.

En wat te denken van mijn buurmeisje uit Rusland die me op straat zag en vol verwondering uitriep: dat jij hier woont. Ze werd kind aan huis. Volgens haar zeggen werd ik haar leermeester. Maar plots zag ze de duivel in mij en was zij de Christus…
Ze verhuisde naar Duitsland en verdween uit mijn leven. Plots is ze in mijn gedachten en krijg ik een App. Ze heeft inmiddels haar eigen duivel omarmd en komt vrolijk zeshonderd kilometer gereden om me te omhelzen en vervolgens niet meer weg te willen. Ze is pure schoonheid, gepolijst door lijden en licht.

Al deze mensen hebben een soortgelijke herinnering aan onze eerste ontmoeting die diep in hun hart staat gegrift: Jij spreidde je armen uit zonder voorwaarden en ik voelde dat je waarachtig was. Voor het eerst in mijn leven werd ik gezien, gehoord en erkend.

Het meest bijzondere in deze tijd is de verandering tussen Giri en mij. Dit gebeurde nadat ik daadwerkelijk een streep trok en besloot na onze laatste reis alleen verder te gaan. Plots kwam de ommekeer. En dit keer voelt deze oprecht.

Therapie

Zolang je de oplossing buiten jezelf zoekt zul je jouw zelf niet vinden. Wanneer je de moed hebt om naar binnen te keren realiseer je jezelf dat niets jou is overkomen maar dat alles jouw is gegeven om jouw weg te bewandelen om datgene te kunnen worden wat jij in wezen bent.

Dit voertuig is duizenden jaren geleden ontworpen om ons mensen te dragen en rechtop te lopen. Hoe kan het zijn dat we nu niet meer in staat zijn om zelfstandig te ademen.

Alles heeft waarde in je leven. Oprechte boosheid is een godsgeschenk. Laat je de bek niet snoeren door mensen die vinden dat je dingen wel of niet mag zeggen. Wanneer je boosheid opslaat in je onderbewuste, verwordt het tot woede en dat kan wel eens verdomd gevaarlijk zijn.

Het zijn meestal geen nare mensen die plotseling een moord begaan. Zij worden overgenomen door een donkere energie, een gedachte in de ether of hun eigen schaduw, en realiseren zich pas later wat er gebeurd is.

Chronisch

Tachtig procent van de mensheid is ziek of heeft chronische pijn. Al zit dat laatste inderdaad tussen je oortjes, het is niet zo dat het niet pijnlijk is. Nog sterker, het kan verdomde pijnlijk zijn. Het enige wat helpt is datgene wat opgeslagen is in jouw onderbewuste, omdat je als kind nu eenmaal niet de ruimte had om je verdriet te uiten of je boosheid te tonen, naar het licht te brengen en te omarmen. Stop met therapeuteren. Het brengt je geen stap verder. Wees stil, keer naar binnen en voel. Stap uit die cirkel van behoeftigheid en wees gewoon jouw mooie zelf. Ook al voldoet die niet aan het beeld wat jij daarvan hebt gecreëerd en zullen andere mensen jou beschuldigen dat je niet spiritueel bent als je vloekt of schreeuwt.

Op het moment dat we bereid zijn om af te dalen in onze eigen duisternis kunnen we onszelf spiritueel gaan ontvouwen en anderen daadwerkelijk gaan helen door ons pure zijn. Dan gebeurt er een echte doorbraak, een ware transformatie.

De kracht van het aanraken

Ik weet niet waar ik het geleerd heb. Er werd bij ons nooit aangeraakt of geknuffeld. Maar ik heb honderden mensen aan mogen raken. Soms alleen met mijn ogen vanwege hun religie. Soms alleen door het leggen van een hand op iemands schouder, waarvan mensen me vertelden dat ze die hand nog heel lang konden voelen. Ik heb honderden mensen omarmd. Op straat, vies, smerig en schoon aan de buitenkant. Bij de vluchtelingen. De beachboys. Bij mijn workshops, in de gevangenis, bij mijn lezingen. Aanraken werkt verbindend. Aanraken is helend.

Een baby die niet geknuffeld wordt zal uiteindelijk sterven. Een volwassene die niet aangeraakt wordt raakt zijn verbinding met zijn goddelijke kern kwijt en verandert in een robot.

Je kwam achter jouw kraam vandaan met open armen. Ik dacht dat kan niet voor mij zijn. Ze kent me niet. Ik verdien dit niet. Maar je sloeg je armen om me heen en ik voelde de waarachtigheid in jouw omhelzing. Ik begon het toe te laten en te helen.

Dankbaarheid

Mijn dag begint en eindigt met dankbaarheid. Dankbaar voor het wonder dat leven heet. De schoonheid van de natuur. Mijn lichaam wat zich op wonderbaarlijke wijze herstelt en steeds opnieuw sterker en krachtiger wordt.

Ik lees geen krant. Kijk nooit naar de tv. Zit niet langer op Netflix. Kortom ik doe ogenschijnlijk niets maar alles wordt gedaan. Er is niets wat ik nog vast kan houden want ik heb alles reeds losgelaten. Ik voel me vrij als een adelaar op haar vlucht en overzie het geheel. Ik neem jou mee op mijn reis en laat jou delen in mijn liefde die grenzeloos en onuitputtelijk is. Daar hoef ik niets voor te doen. Daar hoef ik alleen maar voor te zijn.

Er is niets en niemand die ik nog wat schuldig ben of moet vergeven. Door mezelf te vergeven heb ik iedereen vergeven. Bovendien heb ik ontdekt dat er niets te vergeven valt omdat we niet afgerekend worden op goed en kwaad. Dat is wat ze ons hebben wijsgemaakt, maar wat in de eeuwigheid niet bestaat.

Ze kijkt me onderzoekend aan. Ik weet niet wie je bent. Maar een ding weet ik wel. Wat heb jij het voor je kiezen gehad. En wat sta je stevig geworteld in Moeder Aarde. Ik val stil, kijk haar aan en glimlach…

Uit Liefde en kwetsbaarheid geboren
Yasmin

Contact

We zijn on the road vanaf 20 oktober. Wij vinden het altijd fijn om jouw reactie te horen. Als je behoefte hebt aan een steuntje in de rug, behoefte om te spiegelen kan dat ook via App-contact.

Contact Agenda Aanmelden Blog

Zonder wrijving geen glans

door | 19 september 2025 | Inspiraties | 11 reacties

Aanmelden Blog

Hoe doen jullie dat in godsnaam. Tja hoe doe je dat in godsnaam. Door vallen en opstaan. Door romantische ideeën over relaties aan de kapstok te hangen en de realiteit te omarmen. Door er niet voor terug te schrikken om af en toe een kreng te zijn. Door elke dag opnieuw te beginnen zonder om te kijken.

Mijn relatie met Giri

Ik leerde hem kennen op een alleenstaandenavond. Was niet in hem geïnteresseerd. Het enige waar ik voor kwam was dansen. Mijn God wat houd ik van dansen. Ik kwam hem opnieuw tegen en hij vroeg me ten dans. We dansten de sterren van de hemel. En zo begon het. Een relatie met vallen en opstaan. Samen spelen, samen helen, slootje springen en belletje trekken. Alles in het vuur mikken wat me niet langer diende.

In Australië, Giri zijn geboorteland, wordt op traditionele Indiase wijze onze relatie ingezegend door twee van mijn Reikistudenten. Het is een indrukwekkende inwijdingsceremonie, een overeenkomst lang geleden in de hemel gesloten tussen twee zielen.

Loslaten

Maar er was ook een andere kant. Oncontroleerbare woedeaanvallen en een gevoelsleven wat hem regelmatig de diepte introk. Niet zichtbaar voor de buitenwereld. Er volgden psychiatrische onderzoeken. Relaties met asperger met een dusdanig hoog IQ zijn volgens zeggen onmogelijk.
Na een proces van intens loslaten gaan we samen een ander plekje voor hem zoeken. ‘Ik kan niet op eigen benen staan’, zegt Giri. ‘Dan ga ik het klooster in’. Bats! De laatste puzzelstukjes vallen in elkaar. En zo breng ik hem op zekere dag naar het Trappistenklooster in Zundert. Er valt een last van mijn schouders.

Alles ontvouwt zich moeiteloos. Na zeven jaar mijn boeken in opdracht van het allerhoogste samen uitgegeven te hebben, neemt mijn uitgever ze terug in zijn assortiment omdat hij volgens zeggen nooit iets beters heeft gehad. Er is ruimte om vrienden in huis halen. Ik ga zes winters naar Kenia. Doe projecten met vrouwen en beachboys en leef met volle teugen. En dan komt de tijd dat ik weet dat ik niet eeuwig in Kenia ga blijven.

Op straat gezet

Op het moment dat ik die laatste winter naar Kenia ga zijn Giri en ik al jaren uit elkaar maar nog steeds in contact. Hij is uit het klooster gezet en heeft op dit moment geen plekje om te verblijven. Dus bied ik hem voor deze periode mijn huisje aan. Wanneer ik eind maart terugkom in de wetenschap dat mijn tijd in Kenia ten einde loopt, is hij finaal de weg kwijt. Hij mist de veiligheid en de zekerheid in zichzelf en heeft soms last van psychoses. We maken een deal. We gaan het weer samen doen. Ieder een eigen kamer en Giri gaat drie dagen per week naar een klooster in de buurt. Niet als monnik maar als participant.

Doe ik dit uit medelijden, vraag ik mezelf af. Nee niet echt. Ik ben zijn veilige haven. Zijn Baken van Licht waar hij zich aan kan verwarmen. En ik hou teveel van hem om hem naar de donder te laten gaan. Ik zie ook zijn potentie en zijn innerlijk schoonheid voorbij de angst, voorbij de controle.

Gelijkwaardig

Giri is mijn anker die me bij de les houdt. Die regelmatig rotsblokken op mijn pad gooit zodat ik alert blijf en niet ga flippen. Die met veel plezier de winkels door struint en boodschappen doet. Die me ondersteunt als een rots in de branding, mijn boeken in E-book zet en mijn website polijst. Die zijn ego zodanig heeft afgepeld dat we onszelf als gelijkwaardig kunnen zien. Ja Giri is inmiddels in alle opzichten mijn maatje.

En diep in mijn hart is daar die liefde en de wetenschap dat we samen een contract hebben getekend in de ongeziene wereld dat we af willen maken. Tenminste ik wel. En ja ik moet de kar trekken. Ik moet altijd de beslissingen nemen. Dat kan soms lastig zijn maar dat is gewoon een realiteit.

Ik loop af en toe rond met het idee om de psychiaters te bezoeken die hem getest hebben en ongeschikt verklaarden voor een relatie. Zeer begaafd maar een hoog Asperger gehalte. Nog sterker, volgens hun zeggen had hij allang in de psychiatrie moeten zitten. Zou het iets met mij te maken hebben, vroegen zij zich af.

Matrix

Het is ongetwijfeld waar dat ik enorm de pest heb aan etiketjes. Dat werkt niet verruimend maar plaatst mensen in een kooitje en houdt hen voor eeuwig gevangen in de drie dimensionale werkelijkheid ofwel de Matrix. Tegelijkertijd kan ik niet ontkennen dat het bij tijd en wijlen een heftige klus was en dat is zeer zacht uitgedrukt.

Het is niet voor niets dat we uiteindelijk uit elkaar gingen. Giri moest ervaring opdoen als monnik en ik mocht mezelf resetten. Ik had het beregoed met mezelf. Ik was vrij en onafhankelijk en in die zin was er geen enkele noodzaak meer voor een relatie. Ik had evengoed voor een poes kunnen kiezen. Maar wij hadden een akkoordje.

Relatie

Onze relatie, die ik nu met recht een relatie kan noemen, heeft mij meer opgeleverd dan tientallen jaren therapie zouden kunnen doen. Het is mij gelukt om Giri steeds meer Giri te laten zijn en tegelijkertijd mijn eigenheid te behouden en mijn grenzen te bewaken. Dat laatste was absoluut een klus. Het enige wat ik moest leren accepteren is dat ik degene ben die de initiatieven neemt. Maar dat is dan maar zo.
Het heeft ook gemaakt dat ik het was die hem de deur uit schopte om naar Santiago te lopen. Omdat zijn angst hem belemmerde om de drempel te overschrijden. Waar ik toen geen weet van had. Maar toen ik eenmaal wist dat de angst voor verandering in hem zo groot was, liep ik een poosje met hem mee zodat hij zijn camino naar Jeruzalem kon lopen. Ik wist dat als hij eenmaal onderweg was hij niet meer zou stoppen voor hij zijn doel had bereikt.

Zonder wrijving geen glans

Een relatie is er niet om de ander gelukkig te maken, schrijf ik al een poosje geleden. Een relatie is er om de hoogste potentie van onszelf naar boven te halen. Om daadwerkelijk diepte in een relatie te brengen moeten we confrontaties niet uit de weg gaan. Liefdevolle confrontaties zijn het schuurmiddel voor iedere relatie. De polijsting. Je kunt weglopen als het moeilijk wordt, maar als je jouw relatie niet in liefde kunt beëindigen ben je niet klaar en zul je ongetwijfeld een soortgelijke relatie aantrekken. Je partner spiegelt jouw ontbrekende deel, dat wat verborgen is in jouw onderbewuste. Er is geen therapie die beter werkt dan een liefdevolle en spiegelende relatie.

Polijsten

In een wereld waar het hoofd de scepter voert, waar angst regeert daar waar liefde moet wonen en materie belangrijker is dan gevoel, snap ik dat mensen bang zijn om zichzelf te verliezen in een relatie. Overgave, volledige overgave is sterven in jezelf om opnieuw geboren te worden. Instinctief weten we dat we onszelf volledig moeten verliezen oftewel overgeven in een relatie voordat we kunnen versmelten. De meesten van ons zijn zo bang voor overgave, zo bang om de controle te verliezen dat ze liever een hond nemen in plaats van een vent. Een hond kun je vormen naar jouw wil maar een vent niet. Tenminste, dat zou ik in mijn geval met Giri hebben kunnen doen, maar zo‘n vent wilde ik niet. Ik ga nooit de weg van de minste weerstand maar zoek altijd de hobbels op om mezelf te polijsten.

Giri voelt zich veilig bij mij en stroomt moeiteloos mee in mijn energie. Dat is niet voldoende voor mij. Zijn enorme driftbuien en drang om zichzelf te vernietigen behoren tot het verleden maar staken weer de kop op toen hij zich tijdens onze laatste reis voortdurend zorgen maakte of we Nederland wel zouden bereiken om er uiteindelijk achter te komen dat hij het probleem met de koelvloeistof ook met water op had kunnen lossen.

Uit mijn dak

Tijdens onze laatste reis ging ik regelmatig uit mijn dak tot ik me realiseerde dat ik zijn woede naar buiten bracht. Hij werd uiteindelijk zo grof dat ik een streep moest trekken. En die streep deed het hem. Eenmaal thuis besloot ik al snel om mijn hart weer open te zetten en hem opnieuw een kans te geven op voorwaarde dat hij een poosje in therapie ging. Ook al is ons leven in ieder opzicht niet meer en niet minder dan een spirituele opleiding, het is beter om sommige dingen buiten je relatie te houden.

En zie het werkte als een trein. Alles ligt weer open. En niet zomaar open. Er is een contact wat eerder niet mogelijk was. Oogcontact. Echt luisteren en feedback geven. Giri stroomt nog steeds moeiteloos mee in mijn proces maar heeft ook zijn eigenheid. En uiteraard is Giri een prachtig mens zoals iedereen in wezen prachtig is.

En er is maar een manier om mensen in essentie te helen

Dat is de bereidheid om in je eigen spiegel te kijken en niet langer jouw onverwerkte zooi op die ander te projecteren. Ik noem dat de kracht van ware Liefde. Daar kan geen enkel therapie of pil tegen op. En dan zijn we weer wat we horen te zijn. Niet de caretakers voor onszelf of onze eigen familie en kinderen maar voor de hele tribe.

Wanneer wij onze relaties polijsten, polijsten we niet alleen ons zelf. Door ons voorbeeld bemoedigen we anderen om hun angsten los te laten, hun comfortzone te verlaten en de uitdaging van een relatie aan te gaan. En daarbij mag je het idee los laten dat een relatie leuk moet zijn. Dat een relatie voor eeuwig moet zijn. Leuke relaties houden je in je comfortzone. En zolang je doet wat je altijd deed zal er geen pest veranderen in je leven.

Waarachtige relaties zullen jouw niet bevestigen in je slachtoffer gedrag maar liefdevol de beuk erin gooien zodat jij de kans krijgt om uit de kudde te stappen, je eigenheid te leven en waarachtig vrij te worden. En dat laatste is aan jou.

Ondersteuning

Soms heb je behoefte aan een heldere spiegel, aan liefdevolle ondersteuning. Maak een afspraak via  WhatsApp voor een ontmoeting of voor een bel afspraak. Uiteraard tegen vergoeding.

Warme omhelzing
Giri en Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

Er valt geen vogel van het dak

door | 23 augustus 2025 | Inspiraties | 21 reacties

Aanmelden Blog

Ware spiritualiteit
staat los van dualiteit
los van Religie
is de weg van eenheid in verbondenheid
de weg van het Hart
is de weg van de Tao zonder oordeel
zonder verleden en zonder toekomst
is de weg van het eeuwige NU
– Ik ben die IK BEN

Er valt geen vogel van het dak zonder Zijn/Haar weten

Zolang we leven binnen de drie dimensionale werkelijkheid ofwel de Matrix kunnen we de eenheid tussen alle dingen niet zien: de energie ofwel de liefde die ons en al wat leeft verbindt. We leven in onze zelf gecreëerde gevangenis. Hoewel we de sleutel in handen hebben, kiezen we onbewust voor de veiligheid van het bekende. Ondanks de sociale media die de hele wereld binnenskamers brengt, beperkt onze leefwereld zich tot familie , vrienden en bekenden en onze cultuur.

Gedachten zijn krachten

Onze diepste angst vervult zich. Zolang wij niet af durven te dalen in de diepe kerkers van onze ziel om onze angsten te doorgronden en ons gewonde zelf te helen, zullen we onze onmacht en onze frustraties blijven projecteren op de buitenwereld en zullen we anderen blijven beschuldigen. We begrijpen niet dat de wereld niet meer en niet minder is dan een projectie van ons denken

Onze tweelingziel

We zijn bang om ons te verbinden en zoeken naar de veiligheid van een tweelingziel. Een ander trucje van het brein om de realiteit niet onder ogen te zien. Eerlijk gezegd zouden we daar geen pest van leren. Laat staan dat we wakker worden. We vergeten dat onze partners onze tegenpolen zijn. Zij spiegelen feilloos datgene wat we zelf niet onder ogen willen of kunnen zien. Hoe moeilijk is het om de touwtjes uit handen te geven en onszelf in alle kwetsbaarheid aan de ander te tonen en de stroom van de liefde – met vallen en opstaan – haar werk te laten doen. Liever gaan we van de ene therapeut naar de andere en blijven we eeuwig aan onszelf werken, dan het gezwel tot op het bot te verwijderen om als een heel en vrij mens tevoorschijn te komen.

Waarom is dat

Ieder mens verlangt naar liefde maar er is niets waar we zo bang voor zijn dan ware Liefde. Liefde is immers niet lief, schreef ik ooit. Vrijheid is eng. Authentiek zijn betekent dat je niet langer in de Matrix past. Plots kun je niet meer meepraten, want je hebt geen problemen meer. Die zaten immers uitsluiten in je hoofd. Je omarmt het leven zoals het komt en niet zoals het in jouw ogen zou moeten zijn. Je bent gelukkig, zonder reden. Tja, dat kan niet waar zijn in een kapitalistische maatschappij waar jouw geluk af schijnt te hangen van de mate waarin je consumeert en investeert aan de buitenkant. Want het ego wil gezien worden en succesvol zijn. Je waarde wordt immers bepaald door het huis wat je bewoont, de auto die je rijdt, het merk schoenen wat je draagt en de status van je familie en vrienden.

Slachtofferschap doet het goed

De pester wordt gestraft en het slachtoffer wordt in de watten gelegd. Beide hebben elkaar nodig. De pester steekt zijn kop uit en roept het slachtoffer op om op te staan. Deze maatschappij is immers niet voor watjes.

Er is een meisje vermoord en nog wel door zo’n verdomde buitenlander. En hoewel er dagelijks duizenden meisjes, vrouwen, jongens en mannen worden vermoord, is dat ver van ons bed. Dit is blijkbaar dichtbij genoeg om hier iets over te moeten zeggen. Geloof me, als je jouw eigen binnenwereld tot in diepte hebt blootgelegd, zul je dit spel niet langer meespelen. Dan voel je mededogen voor het lijden van de mensheid en kun je alleen maar stil zijn.

Maskers

Het is dramatisch dat wij onze boosheid nooit mochten uiten. Het is veilig opgeslagen in onze onderbewuste en heeft ons verknipt en misvormd tot een staat van onmenselijkheid waar we dagelijks onze prijs voor betalen: Fysiek, emotioneel en mentaal. Boosheid is een prachtige levengevende emotie die, wanneer hij mag stromen, jou onmiddellijk bevrijd. Kijk naar onze kinderen. Hoe natuurlijk ze boosheid uiten zolang wij dat er niet hebben uit gemept. Je hebt er geen kind aan.

Oorlog

Er is nooit één oorzaak aan te wijzen waarom de dingen zijn zoals ze zijn. Al willen we graag geloven dat het vroeger beter was, ook dat is een illusie. Het kwaad zit in ieder mens. We vernietigen onszelf in de vorm van kanker of bevechten anderen zolang we niet de verantwoordelijkheid durven te nemen voor de oorlog in binnenwereld. En grappig genoeg liggen daar onze ware scheppende kwaliteiten verborgen.

Sinds ik de ogenschijnlijke puinhopen in mezelf in het licht heb gezet, ben ik een vrij en onafhankelijk mens. De dood kan mij niet langer beangstigen. Ik ben vele doden gestorven. Letterlijk en figuurlijk. Ik heb meer los moeten laten in mijn leven als ik ooit voor menselijk heb gehouden. Maar eerlijk is braaf. Ook al ben ik ogenschijnlijk alles kwijt geraakt, ik ben niets kwijt. Integendeel, ik heb mezelf gevonden.

En daar was het allemaal om begonnen…

Onze afdaling als ziel in de stof is niets anders dan een reis door de zichtbare vergetelheid van licht en donker om te kunnen doen wat we hier als ziel komen doen. Een reis die ons aanvankelijk ver verwijdert van datgene wat we in wezen zijn om ons uiteindelijk langzaam maar zeker terug te voeren naar de kern van ons wezen en nu in vol bewustzijn. Licht en donker lossen zich op in het vuur van de Liefde. Niet langer valt er iets te bereiken. Er kan immers niets bereikt worden wat er altijd al was. We zijn als een lotusbloem die zich opent in de ochtendzon. Blaadje voor blaadje. We nemen toevlucht door af te dalen en de stilte te omarmen. We bevrijden onszelf langzaam maar zeker van de sluiers van de illusie dat we een afgescheiden ik zijn.

Demonen

Sinds ik me bevrijd heb van mijn innerlijke demonen kijk ik op een andere manier naar de wereld. Ik zie in alles Liefde. De openlijke vijandigheid om ons heen is volledig getransformeerd zonder te vechten. We leven in een paradijs van Liefde en heelheid en de omgeving transformeert mee. Wondertjes van heling vinden plaats in ons liefdestuintje zonder dat we daar iets voor doen. Ik ben dat en hoef dat alleen maar te zijn.

Door het pad in de lengte en de diepte te bewandelen, kan ik een Baken van Licht zijn voor anderen. Dat is wat ik ben en wat ik wens te zijn. Dus voel je welkom wanneer je ziel roept.

Ik zie het het vermoorde meisje voor me. Mijn hart vult zich met mededogen. Ik proef haat naar de vluchteling die in onze ogen de dader is. Ik voel de opgejaagdheid van een wild dier die geen plaats heeft om te schuilen. Eens was ik dat. Het slachtoffer en de dader zijn beiden deel van mij. Want er staat niets los van mij. Ik ben al wat is. Dus ben ik in die zin ook verantwoordelijk voor datgene wat er gebeurt.
Al kan ik de buitenwereld niet veranderen, door niet langer te oordelen en de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn innerlijke leefwereld, neem ik mijn aandeel in het spel van deze illusionaire werkelijkheid op mij.

Het hoofd vertelt uitsluitend leugens. Mijn lichaam, dat ik tot in het absurde heb ontkent, heeft zich herstelt en vernieuwt naarmate ik naar haar ging luisteren, haar ging omarmen en respecteren. Maar eerst moest ik mijzelf volledig vergeven en erkennen. Wat een wonder dat lijf van mij. Het lichaam bevat de wijsheid van eeuwen en spreekt altijd waarheid. Waarheid is datgene wat resoneert in mijn Hart, het spirituele centrum van mijn zijn.

Dankbaar…
Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

De asielzoeker is de schuldige

door | 6 juni 2025 | Inspiraties | 21 reacties

Aanmelden Blog

Het gaat niet goed met ons. Wie zullen we nu eens de schuld geven. De asielzoeker. Zij nemen ons onze banen af. Zij zijn het tuig van de samenleving. Zij horen hier niet. Het kabinet komt ten val. Er wordt niet genoeg gedaan om de asielzoeker zo snel mogelijk het land uit te werken.

We worden geregeerd door mensen die ons spiegelen wat wij zelf zijn. Een stelletje kleuters die hun kop in het zand steken. Die menen dat wij een eiland zijn. Die denken dat we de natuur kunnen manipuleren en het leven naar onze hand kunnen zetten. Die in hun broek schijten van angst en hard blijven schreeuwen om dat maar niet te voelen. Die weigeren om te zien dat dit hele theater niets meer en niet minder is dan een projectie van onze eigen hebzucht, ons eigen denken. Van het gevoel dat wij beter zijn en daarom meer rechten hebben dan anderen.

Schuif het niet op het bordje van Pim Fortuyn. Dan begrijp je niet wat deze man – voor wie ik eens een ode schreef waardoor ik weer eens verguisd werd – werkelijk heeft willen zeggen.

Wij zijn volledig de weg kwijt. Wij zijn als kinderen die verlangen naar de borst van onze moeder en schreeuwen om veiligheid in een wereld die geregeerd wordt door angst. We zullen steeds dieper verdwijnen in de wereld van de illusies, ook en vooral de zogenaamde wakkeren onder ons, als we niet stoppen met wijzen naar anderen.

Wanneer we het spel doorzien en bereid zijn naar onszelf te kijken, blijft er niets anders over dan naar binnen te keren en af te dalen in de diepte van onze eigen gecreëerde gevangenis om uiteindelijk opnieuw geboren te worden en ons eigen lied te zingen.

Zoekenden in de woestijn

Alles wat we ooit voor waarheid hebben aangenomen blijkt niet meer en niet minder te zijn dan een grote leugen. Ons fundament rust niet langer op vertrouwen maar op angst. Om die angst niet te voelen blijven we maar doorgaan.
De C. tijd bracht ons tot stilstand. Wow, dacht ik, het is tijd voor een Inner-Reset. Wij moesten onze camper nemen en gesloten grenzen passeren om te ervaren dat landsgrenzen zich niet sluiten als jouw grenzen open zijn.
Mijn boek Inner-Reset werd geboren in Sardinië. Het bracht mij in een vernieuwde stroom. Toen bleek C. plots voorbij en gingen de grenzen open. De mensheid terug naar normaal en ik… Ik werd van de fiets gereden. Revalideerde voorspoedig en ging twee maanden later op gruwelijke wijze door mijn rug. Ben nog steeds in de revisie. Werd opnieuw bij het vuilnis neergezet. Niet langer van nut voor de spirituele samenleving.

Hetzelfde gebeurde 28 jaar geleden. Ik kwam ernstig ziek terug van onze wonderbaarlijke wereldreis. Een operatie die ik twaalf jaar uit kon stellen was nu bittere noodzaak. Het werden er vele. We vonden net op tijd een plekje om te revalideren. Ik was niet langer van nut voor mijn Reiki-studenten. Het werd stil om mij heen

Incubatietijd

Hoe dan ook, in de stilte groei ik tegen de verdrukking in. Al mag ik af en toe even uit mijn hok om mensen in hun kern te raken.
Ook al is niet iedereen gecharmeerd van mijn directheid, van een ding ben ik overtuigd. Of we zwemmen met de stroom mee en verzuipen in de angst of we zwemmen tegen de richting in en spreken onze eigen waarheid. Nee, dat maakte me niet geliefd in het domein van het normale en het spirituele. Ik kreeg nooit een podium, ook al werd ik meerdere malen voorgedragen. Ik was te confronterend, schaamteloos, te vrij, had een grote bek en zei dingen die niet gezegd mogen worden. En dat zonder anderen te beschuldigen…

Ik gaf de vluchteling een gezicht. Werd van alle kanten geblokkeerd. Het boek werd uit de markt genomen. De geheime politie kwam aan mijn deur en de boa stond op de stoep. Ik werd gerapporteerd en dus geblokkeerd bij Facebook door een welbekende politicus en wakkere ziel omdat ik volgens haar leugens verspreidde…

Er was nog steeds iets in mij wat mezelf niet volledig kon omarmen of ondersteunen. Of Freek Simon en anderen hadden gelijk dat de wereld er niet aan toe was. Na een podcast van Leon kreeg ik een schitterend interview in de Andere Krant. Ik moest naar Ter Apel om over onze vluchtelingen schrijven. Dat deed ik. Te positief. Mijn bijdrage werd niet langer op prijs gesteld.

Zonder wrijving geen glans

Ik heb me in het verleden kapot laten maken. Ik ben opgestaan en herrezen. Het leven heeft mij gepolijst. En soms komt er iemand op mijn pad die moe is van al het vluchten, van al het zoeken naar de schijn van veiligheid. Die murw genoeg is om de Weg te willen bewandelen. Zoals Osho zei: Het is een geschenk voor een meester om haar wijsheid door te kunnen geven aan die ene persoon die het kan ontvangen…

Ik weet dat er moed voor nodig is om op te staan en je eigen lied te zingen. Ik weet dat er moed voor nodig is om niet langer naar buiten te wijzen maar naar binnen te schouwen. Het is een verdomde eenzame weg. Maar ik ben niet langer eenzaam of alleen. Ik word gevoed door de Liefde zelf.

Omdat ik zelf verstoten ben en alles kwijt raakte wat mensen in dit leven belangrijk vinden, ben ik altijd een podium geweest voor mensen die aan de zijkant van de samenleving leven. Die verdrukt en verstoten worden. De ter dood veroordeelden. De beachboys. De Aids geïnfecteerden in Zuid Afrika. De vluchteling.

Zij hebben ongetwijfeld iets met mij gemeen. Pas als je alles kwijt bent en je zelf niet langer kunt verschuilen achter uiterlijk vertoon is de poort open om volledig Mensch te worden.

En daar sta ik. Geen verlichte etiketten voor mij. Er is niets te wensen of te bereiken. Puur in het midden zijn van een vol-ledig leven. Diepte zonder uiterlijk vertoon. Onvoorstelbaar dankbaar. Vrij van angst. Vrij van beperkingen. Daar doet mijn lijf niets aan af. Ik omarm het leven in al haar facetten. Voel me veilig en gedragen door de vleugels van het universum. Ben niet bang voor de dood, dus geniet ik met volle teugen van het Leven. Ik laat me niet langer regeren door welke zichtbare kracht dan ook. Niet door de politiek, niet door de farmaceutische industrie, niet door het Centraal Boekhuis.

Diepziel duiken

Binnen in mij ligt een schat verborgen die miljoenen malen waardevoller is dan alle materie in de wereld. Niet dat ik niet geniet van het aardse bestaan. Integendeel, ik ben grenzeloos dankbaar dat ik op dit bijzondere moment hier op aarde mag zijn. Dat ik onzichtbaar mijn werk mag doen zonder te doen. Dat heeft niets te maken met materie of geloofssystemen. Dat heeft alles te maken met mijn Zijn en het weten dat alles, maar dan ook alles met elkaar verbonden is. En dat alles wat ik waarneem en ervaar door mij zelf gemanifesteerd is. Dus ook mijn ongeluk.
Ik neem voor de volle honderd procent de verantwoordelijk voor mijn eigen creaties, mijn gezondheid, mijn Zijn. Ik heb geen podium nodig om me compleet te voelen. Dat ben ik al. Er is niemand op deze wereld die mij gelukkig kan maken. Ook mijn maatje niet.

Ik kan niemand de schuld geven van wat dan ook. Ik kan weglopen in een relatie maar zolang ik etiketten als Narcisme of Asperger op anderen meen te moeten plakken, kan ik beter kijken wat diegene mij wil spiegelen. Jouw relaties, vooral jouw partner, kunnen jou helpen om je ware zelf te vervolmaken wanneer jij in jouw spiegel durft te kijken.

Schatgraven

Als je de moed hebt om naar binnen te keren dan dondert alles in elkaar. Maar wat blijft is jij in haar meest pure vorm. Op dat moment hoef je niet langer met je vinger te wijzen naar de regering of de vluchteling. Je ziet dat de schepping goddelijke perfectie is. Dat alles wat jij waarneemt een projectie is van jouw eigen denken. Vanaf dat moment bouw je jouw eigen werkelijkheid. Geen droombeelden meer, maar de naakte, o zo mooie realiteit wanneer je met de ogen van jouw ziel ofwel vanuit je hart durft te leven in plaats vanuit angst.

Ik ben dankbaar voor Al wat Is. Ieder mens, iedere ervaring, mooi of lelijk, heeft iets bijgedragen om datgene te worden wat ik in wezen altijd al was. Pure Liefde. Een roos met zowel de bloem als de doornen. Kortom, in het midden zijn. Een vol-ledig Mensch.

In Liefde en verbondenheid
Yasmin

Contact Agenda Aanmelden Blog

Wederopstanding

door | 10 april 2025 | Inspiraties | 9 reacties

Aanmelden Blog

Ik loop na lange tijd door mijn gewijde bos en voel dat zij begint te verrijzen uit haar as. Hoewel de enorme slachting – ik kan het niet anders noemen – nog duidelijk zichtbaar is, zie ik dat haar ware aard zich niet laat onderdrukken en dat er nieuw leven ontstaat. Ik voel geen pijn, geen verdriet meer door het enorme verlies van mijn boom en al het andere. Ik voel een verrassende openheid en nieuwsgierigheid voor het nieuwe wat er wil ontstaan.

Chaos

Ik voel dat deze chaos de zichtbare werkelijkheid is van het proces waar wij hier op aarde onszelf in bevinden. We zijn zwaar gehavend door oude overtuigingen en geloofssystemen. En alles wat ze ons wijs willen maken en wat wij voor waarheid hebben aangenomen. Langzaam maar zeker gaan onze innerlijke ogen open en wordt er een tipje van de sluier opgelicht. Er begint een stukje bewustzijn door te breken. Het is het proces van alchemie. Metaal verandert in goud. Wij zijn aan het verrijzen uit de as. We worden opnieuw geboren. De lotus verrijst uit de modder.

Weten

We gaan van totaal vergeten en niet meer weten naar weten. Naar volledig Mensch zijn. Naar Liefde zonder grenzen. En dat heeft niets met denken te maken maar met overgave in vertrouwen. Het loslaten van oude denkbeeldige angsten door er in af te dalen en onszelf over te geven aan de stroom van het Leven. We leven niet langer in ons hoofd, maar in ons lichaam. Ons goddelijke voertuig waar alle wijsheid verborgen is. Zodat we niet meer bang zijn om alleen te zijn maar ALL-een kunnen zijn en ons tegelijkertijd verbonden voelen met alles en iedereen. Onze drang om de leegte op te vullen  verdwijnt. De mist klaart op. We durven de leegte de leegte te laten.

Confrontatie

We voelen ons niet langer gescheiden. We beseffen dat polarisatie alleen in ons denken bestaat. We beginnen onszelf te omarmen met al onze mooie kanten en niet mooie kanten. Deze laatste zijn de juwelen waardoor wij onsZelf ontwikkelen en in volheid gaan bloeien. Daar hebben we anderen voor nodig. Geen therapeuten, maar partners of vrienden die in alle oprechtheid de confrontatie niet schuwen. Zodat we elkaars spiegels mogen zijn.

Zonder naar binnen te keren en de moed te hebben je angsten onder ogen te zien, ze jezelf niet langer te veroordelen maar alles te omarmen is groei onmogelijk.

Balsem voor de ziel

We durven te onderscheiden zonder dat we nog behoefte voelen om anderen onderuit te halen of te veroordelen. Schuld  bestaat niet. Ook dat is een projectie van het denken. We hebben het in het leven geroepen om onszelf klein te houden omdat we nergens banger voor zijn als voor datgene wat we in essentie Zijn. Goden en Godinnen. Handen en voeten van het Allerhoogste om de Liefde en het Leven hier op aarde vorm te geven.

Alles wat we zien, alles wat we doorleven, alles wat we meemaken is niet meer en niet minder dan een imprint van onze blauwdruk en een projectie van ons eigen denken

Wij wensen jou een opstandig Paasfeest…

Yasmin
– 9 april 2025

Ondersteuning

En soms heb je behoefte aan een heldere spiegel, aan liefdevolle ondersteuning. Maak een afspraak via  WhatsApp voor een samenZijn in mijn huis of tuintje of voor een bel afspraak. Uiteraard tegen vergoeding.

Contact Agenda Aanmelden Blog

Er was eens

door | 31 december 2024 | Inspiraties | 20 reacties

Aanmelden Blog

Een klein bang meisje. Er was geen veiligheid in haar leven en naarmate ze opgroeide vergat ze haar afkomst en begon ze te vervreemden van alles en iedereen. Ze ging op zoek naar het geluk en verloor alles wat haar dierbaar was. En naarmate ze meer verloor werd ze leger en leger en leger. En zie die leegte werd meer en meer gevuld met bewustzijn, een innerlijk weten. En dat innerlijke weten mocht ze delen met velen. Helaas er was geen plaats voor haar in de herberg. Ook en vooral niet in de spirituele wereld waar de spelregels ogenschijnlijk werden verlegd maar het spel gewoon doorging.

Het spel van vrede op aarde. Een vrede die buiten jezelf moet ontstaan zodat de schuld van de oorlog, de schuld van de crisis, altijd op de ruggen van anderen kan worden neergelegd. Ze zag dat het sprookje nog steeds doorging. Dat je kon kiezen voor de rol van slachtoffer en dat dit vele voordelen in zich droeg. Want dan was jij onschuldig en was de situatie in jouw zelf en in de wereld de schuld van de staat, de kerk, de ouders, opvoeders of de top tien.

Naarmate de leegte in haar steeds groter werd en haar leven steeds eenvoudiger kreeg ze meer zelfvertrouwen en verdween de behoefte om de realiteit te ontvluchten. Ze begon haar eigen hemel te creëren hier op aarde. Ze ging diepzielduiken en dook met kop en schouders in de misère in haar eigen binnenwereld. Niet langer liet ze zich de wet voorschrijven. Ze wist dat er maar één weg was, de weg naar binnen. Ze wilde dingen zelf onderzoeken, zelf ervaren. En zo ontdekte ze meer en meer dat ze -in wezen- goed was zoals ze was. Dat ze uitsluitend alle lagen van haar zelfgecreëerde illusies van binnen af moest breken. Dat gezondheid niets met een lichaam te maken had maar met de manier waarop zij er naar keek. En ze begon de verantwoordelijkheid te nemen voor al haar daden.

Ze volgde al jong niet meer de massa. Op haar eerste grote reis naar India ontdekte ze al snel dat ze niet de lonely planet moest volgen maar haar innerlijke koers.

En zo ontdekte ze dat de hemel niet een ongeziene plek was waar je toegang toe had als je dood ging. Ze ontdekte dat ze al in het paradijs leefde. Dat zij en niemand anders verantwoordelijk was voor haar welbevinden en dat zij niemand kon beschuldigen. Dat zij de loop van haar leven niet kon veranderen, maar wel haar kijk erop. Ze was bereid zichzelf te vergeven zodat ze eenieder kon vergeven.

Ze ontdekte dat schuld niet bestond. Alleen maar ervaring. Ze ontdekte dat ze niet langer vrienden had maar ook geen vijanden. Ze ontdekte dat ze niet langer op zoek was naar vrede in de buitenwereld omdat die nu eenmaal niet bestond in de wereld van de 10.000 dingen. Dat oorlog iets was wat we creëerden door onze afgescheidenheid, ons denken, omdat het ego zich wil onderscheiden en altijd de baas wil spelen. Ze ontdekte dat naarmate ze opstond, ze zichzelf niet langer minderwaardig voelde en geen behoefte meer had om zich te verheffen boven anderen. Ze ontdekte dat naarmate ze zichzelf ging omarmen met al haar mooie en duistere kanten, dat dit alles een illusie was en dat de waarheid in het midden ligt.

En zo zul je haar niet zien demonstreren tegen oorlog of voor vrede. Want ze heeft besloten dat zij niet langer deel zal nemen aan welke oorlog dan ook. Wat niet betekent dat ze niet handelt. Indien nodig handelt zij zonder te handelen.

Ze heeft geen behoefte meer om nog iets te zijn of iets te worden. Ze ontdekte dat ze altijd al datgene was wat een Mensch kan zijn. Grenzeloos bewustzijn, Liefde en Mededogen. Ze heeft geen voetstuk nodig en hoeft niet geëerd te worden. Ze heeft evenmin nog behoefte om aan zichzelf te werken omdat dit een van de grootst mogelijke illusies is die er bestaan.
Ze heeft al deze dingen langgeleden geschreven, verfijnd, doorleefd en herschreven. Als je het wilt onderzoeken vind je lagen van wijsheid in haar boeken die nooit verouderen maar eeuwig nieuw zijn.
Op dit moment is zij onderweg met haar maatje. Ze zijn inmiddels in Marokko. En plots namen zij een trikkie zandpad om terecht te komen in een afgebakend universum. En ze wist hier wil ik wel een paar dagen blijven. Die paar dagen zijn inmiddels bijna twaalf dagen geworden. Zij communiceren weinig want niemand spreekt hun taal. De vele ooievaars en andere vogels niet, de vissers, de schaapherders en de kleurrijke vrouwen en de mannen in hun traditionele kleding op hun ezeltjes ook niet. Maar er zijn tientallen woordeloze ontmoetingen met grote en kleine kinderen.

Zij delen en ontvangen talloze geschenken. Plots speelt zij met een stralend devaatje. Zij kletsen grenzeloos in hun eigen taal en creëren samen een woordeloos paradijs in het zand. Het devaatje trekt haar schoenen uit en rent naar haar mama. En o wonder, ze mag haar sokken uit doen en zo spelen ze samen blootsvoets verder. Ogenschijnlijk een volwassen vrouw en een jong prinsesje. Maar dat is ogenschijnlijk. Al is de een moslim en de ander niets – ofwel alles – vanbinnen zijn zij één en dezelfde.

In dit mooie universum, vrijwillig afgescheiden van de echte wereld, voelt zij nog dieper dan voorheen dat ieder mens, ieder wezen, goddelijk is. Dat er geen verschil is tussen haar en de ander. We zijn allen één. Zo kleurt zij elke dag haar buitenwereld mooier naar gelang haar binnenwereld en dat is haar bijdrage aan een mooiere wereld. Want ze voelt dat we allemaal op de wereld zijn om een stukje bij te dragen om de wereld te kleuren. En wanneer je in het midden terecht komt, wanneer je niet langer goed wilt zijn, wanneer je jezelf niet beter voelt dan wie dan ook is er plaats voor iedereen, is er vrede. Ieder mens, goed of slecht, speelt daar haar rol in.

Omdat zij geen enkel idee heeft van het grote scheppingsplan kan ze er niet over oordelen. Zij weet alleen met een grenzeloos weten dat alles volmaakt is. Dat God en de duivel beiden manifestaties zijn van één en dezelfde Liefdeskracht. Dat alle uiterlijke manifestaties uitsluitend in ons denken bestaan en dat wij die projecteren in de buitenwereld. Dus willen we die buitenwereld veranderen zullen we – wat zij voorheen al zei in haar workshops – onze kop in de kast moeten zetten ofwel ontdekken dat wie we denken dat we zijn niets te maken heeft met wie we in werkelijkheid zijn…

Ontsteek je eigen Licht

Ik wens je vandaag en alle dagen en voor 2025 de liefde en de wijsheid om naar binnen te keren en jouw eigen wereld van vrede te creëren door alles wat je tegenkomt in liefde en zonder oordelen te omarmen. Probeer niet goed te zijn, probeer niet slecht te zijn. Durf gewoon in het midden te zijn. Zonder oordeel. Als je tevreden bent over jouw creatie kun je die naar buiten laten schijnen. Daar hoef je niets voor te doen. Dat gaat vanzelf zodra het ego niet langer de baas kan spelen omdat jij de baas bent over het ego. Dat is de weg die wij allen, vroeg of laat, bewandelen, de weg naar innerlijke vrijheid…

 

Nieuwsgierig naar haar overige werk

Agenda Aanmelden Blog

Ontsteek je eigen Licht

door | 25 oktober 2024 | Inspiraties | 17 reacties

Aanmelden Blog

Wanneer we ons eigen licht ontsteken, leven we niet langer de waarheid van anderen. We worden sterk en onafhankelijk en leren te vertrouwen op onze eigen waarheid. Dat is ware Liefde, dat is waarachtige vrijheid, opdat we in alle eenvoud een Baken van Licht kunnen zijn zonder iets te willen zijn.

Wanneer we spreken over een nieuwe wereld bedoelen we eigenlijk dat er een ander bewustzijn nodig is. Een nieuw bewustzijn om een radicale omwenteling teweeg te brengen op alle fronten. Dat betekent dat alles wat we denken te zijn, al onze ideeën, ideologieën, rituelen, geloofssystemen en overtuigingen over boord moeten. Zij zijn niet van ons. Zij zijn aangeleerd en geënt op verdeeldheid. Vanuit verdeeldheid willen we gelijk hebben, pretenderen we dat we beter of slechter zijn dan anderen, noemen we onszelf lichtwerkers, voeren we oorlog, vernietigen we de aarde en vernietigen we het ware leven.

Namaak

Er is zoveel namaak, zoveel nep in de spirituele wereld. We leven met ons hoofd in de wolken. Om de pijn van het leven in de stof niet te hoeven voelen, durven we ons niet te wortelen in de aarde. We beloven anderen de eeuwigheid terwijl we zelf in alle opzichten zoekers zijn. We zijn bang om eerlijk en oprecht te zijn. Bang om te zeggen ‘Ik weet het niet’. Bang om confrontaties aan te  gaan. Bang om gekwetst te worden. Ik noem dat de schijn van heiligheid. Om volledig vrij te zijn kunnen we nergens bij horen, geen enkele ideologie aanhangen, niets van anderen aannemen. We kunnen uitsluitend onze eigen waarheid leven en ons eigen licht laten schijnen.

De natuur

Laten we de natuur als voorbeeld nemen. De natuur is goddelijk in al haar facetten en maakt alles, liefdevol en meedogenloos, zichtbaar. Het leven en de dood gaan hand in hand. De schoonheid van het verval. Dat wat sterft voedt nieuw leven.
Ik ben onschuldig als een kind en raak mijzelf kwijt in verwondering. Wat een schitterend palet aan diversiteit en kleur heeft de schepper bedacht om deze wereld te schilderen in al haar goddelijkheid, in al haar schoonheid. Dat zou ik nooit beter kunnen doen. Dat is het mysterie, dat is het wonder. De schepping is volmaakt als we het kunnen bezien met de juiste ogen.

We projecteren ons in een ander universum zodat we met onze vinger kunnen wijzen naar anderen die zo ver nog niet zijn. We voelen ons verheven boven anderen omdat wij menen verder geëvolueerd te zijn. Waar we echter voor weglopen, waar we niet mee geconfronteerd willen worden is de angst om het donker in onszelf onder ogen te zien. De angst voor de dood.

Verzekeren

Er komt een moment dat we beseffen dat we onze toekomst niet kunnen invullen of verzekeren. Er komt een moment dat we beseffen dat we de dood niet langer buiten kunnen sluiten omdat de dood het begin en het einde is van alle leven. Er komt een moment dat we beseffen dat alle leed van de wereld ons leed is, zodat we onze ogen niet meer kunnen sluiten voor het leed van anderen. Er komt een moment dat we beseffen dat we onszelf ons hele leven hebben belazerd. We zijn woedend en die woede blijkt de motor die het ego zal vernietigen zodat we uiteindelijk vol overgave en zonder angst het leven in al haar facetten durven te vieren en omarmen.

Schaars

Zolang we menen dat liefde schaars is en dat we die moeten verdienen, zolang we menen te moeten werken om onszelf te vervolmaken. Zolang we de wijsheid van anderen prevaleren boven die van onszelf, zolang we menen dat anderen ons kunnen redden en de deur naar de hemel kunnen openen, begrijpen we niet wie we zijn en gedragen we onszelf als slaven in een wereld van ongekende mogelijkheden en overvloed. Zolang we ons blijven associëren met ziekte en niet met heelheid, zolang we niet in staat zijn de dood te omarmen, zal het leven een kwelling blijven en zullen we altijd menen dat we op alle fronten te kort schieten of gefaald hebben. We blijven onze leegte vullen met onbenullige dingen en zoeken de waarheid buiten onszelf in het navolgen van de waarheid van anderen, in kerken en synagogen, in therapieën, workshops en eindeloos vermaak. Kortom, we blijven wachten tot de verlossing van buitenaf zal komen.

Manifestatie

Het is schokkend wanneer we gaan beseffen dat de wereld zoals wij die ons voorstellen letterlijk een voorstelling is, een beeldvorming, een theaterdrama door onszelf in het leven geroepen. Hij is opgebouwd uit beelden, uit plaatjes. Kortom, een manifestatie van ons denken. Het is niet meer en niet minder dan een verslaving. Een manier om het leven interessant te laten zijn omdat we ons strontvervelen in deze huidige door ons zelfgecreëerde wereld, waarin alles al bij voorbaat is ingevuld en er weinig of geen vrije ruimte meer is om onze innerlijke waarheid te onderzoeken, laat staan onze creativiteit te beleven en te omarmen. Er is lef voor nodig om te leven. Het lef om op eigen benen te gaan staan, ons niet langer iets voor te laten kauwen maar zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen welbevinden. Of dat nu je gezondheid is of het behoren tot een clan waarin je jezelf niet thuis voelt of de angst om je te verbinden met iets of iemand omdat je een bepaalt idee hebt over vrijheid. Pas als we bereid zijn alle denkbeelden aan de kapstok te hangen en de moed hebben om af te dalen in de donkere kerkers van onze ziel, zullen we langzaam maar zeker gaan beseffen dat achter die denkbeeldige duisternis het licht van de waarheid al die tijd op ons heeft liggen wachten.

Alles wat we af moesten leren omdat het niet oké, niet netjes was en niet zou bijdragen aan ons geluk, aan onze plek in de wereld, zullen we weer op moeten graven en een plaats mogen geven in ons bewustzijn, in onze nieuwe wereld, in onze realiteit. Zodat we niet langer half zijn en gehandicapt, maar licht en donker en heel.

Het enige wat daarvoor nodig is, is het lef om die wereld in onszelf te ontvouwen. Die wereld, de realiteit, was er altijd al. We hebben haar bekleed met ideeën, meningen en denkbeelden en die beelden verheven tot waarheid. Puur uit overleving. Puur uit angst om niet buiten de boot te vallen. Puur uit angst om geen eenling te zijn.

Tweeling

Maar voordat je een tweeling kan worden zul je eerst het lef moeten hebben om een eenling te zijn. Je zult je eigen ruimte moeten verkennen. Hoe meer je jouw binnenwereld uitzuivert, hoe meer je bewust moet zijn dat je gekwetst kunt worden door energieën buiten jouzelf. Stop met het beschuldigen van anderen want zij weten niet wat zij doen. Tegenkrachten zijn een noodzakelijk deel van jouw opleiding. Zij dwingen je om jouw plaats te bepalen. Dus aanvaard de lessen en wees dankbaar. Bescherm jezelf zolang dit nodig is, maar weet dat je ware bescherming bestaat uit de grenzeloze ruimte in jouw hart. Hoe meer je jouw zelf gaat leven en jouw eigen licht ontsteekt, hoe groter die ruimte wordt. Liefde is het enige wapen waar geen kruid tegen gewassen is.

De weg

De weg is een weg van vallen en opstaan. Zoals een kind wat leert lopen. Het kind valt honderden keren, staat weer op en blameert niemand. Dus gewoon blijven oefenen en jezelf niet onderuit halen. En jezelf ook niet op een voetstuk plaatsen wanneer het wel lukt. Want al die veren in je kont is de inmenging van het ego die nog steeds een voetstuk wil en helpt je niet om een waarachtig Mensch te worden. Daar heb je de bescheidenheid en de eenvoud van het midden voor nodig ofwel de Weg ofwel Tao.

We ontsteken ons eigen Licht, laten gehechtheden los en genieten van Al wat Is. We leren te vertrouwen op onze eigen waarheid. Dat is Liefde, dat is waarachtige vrijheid.

Redden

We zijn niet op de wereld om anderen te redden omdat er nu eenmaal niemand gered hoeft te worden. We zijn op de wereld om onszelf te vervolmaken. De enige manier om onszelf te vervolmaken is op te houden anderen te willen redden. De enige weg om jezelf te helen is naar binnen te keren en jezelf te bevrijden uit de wereld van de dualiteit. Het licht zowel als het donker te omarmen, zonder oordeel. Dat is heelheid. Je hoeft alleen jouw innerlijk licht te ontsteken om een lichtje te kunnen zijn voor anderen. Wanneer je jouw weg bewandelt dan is jouw liefde groot genoeg en wil je niet langer iemand tegenhouden om te vallen. Omdat je weet dat we honderden keren op onze bek moeten gaan om onze innerlijke kracht te vinden. Het is niet van belang wat een ander doet. Het is uitsluitend van belang dat jij jezelf ten alle tijd in de ogen durft te kijken, zonder schaamte, zonder oordeel en zonder nog iets weg te stoppen.

Ontsteek je eigen Licht zodat we ondanks alle pijn, alle verdriet, toch in staat zullen zijn steeds opnieuw weer op te staan. Onze eigen waarheid te leven en ons innerlijk licht brandende te houden. Zodat we in alle eenvoud een Baken van Licht kunnen zijn zonder iets te willen zijn.

Liefde is Al wat Is
Yasmin

Agenda Aanmelden Blog

Herboren

door | 29 augustus 2024 | Inspiraties | 20 reacties

Alles ontstaat en vergaat voortdurend in de wereld van de vormen. Datgene wat blijft is de alles bezielende liefde ofwel de allesomvattende leegte. Het is ware levenskunst om flexibel te zijn en je mee te laten drijven op de stroom van voortdurende verandering.

Ik herinner me als de dag van gisteren het moment dat in Sardinië Inner-Reset, mijn negende boek, werd geboren. Het voelde als een nieuw begin. Als de geboorte van een nieuw tijdperk. Eenmaal terug in Nederland verscheen het ook in een papieren jasje en alles begon te stromen. Plots gaf ik lezingen, werd ik uitgenodigd voor een podcast. De Andere Krant werd ten diepste geraakt en plaatste een schitterend interview. Dat had een tweede podcast tot gevolg. Kortom, de stroom leek niet meer te stoppen.

Bliksem

Het is bijna een jaar geleden dat ik, na een fantastische lezing in Kloetinge, in Vlissingen van mijn fiets werd gereden en mijn heup brak. De operatie en de revalidatie verliepen voorspoedig en ik verklaarde mezelf binnen twee maanden als genezen. Toen sloeg op die bewuste 24 november – de details wil ik je besparen – de bliksem in. En nee, dat was niet zomaar een hernia.
Volgens de medische wereld is genezing niet mogelijk. Zware pijnstillers om het leven dragelijk te maken is het advies. Zo werkt het niet voor mij.  Pijn hoort bij het leven. Hoe meer je er tegen vecht, hoe meer je zult lijden. Mijn lichaam is mijn voertuig, de blauwdruk van mijn leven hier op aarde. Door hard te werken – zonder te werken – heb ik mijn flexibiliteit en soepelheid terug. Ik ben dankbaar voor AL wat Is. Ik voel me als een feniks die verrijst uit haar as. Ik ben op weg.

En ja alles is stilgevallen. De lezingen, de podcasts, de boeken en ikzelf. Maar dat kon niet anders.
Het ware leven gaat niet om datgene wat we doen, maar om datgene wat we zijn. De energie die alles en iedereen bezield. De energie die kan helen of vernietigen. Alleen in de stilte, ver van de uiterlijke wereld kan het proces haar voltooiing krijgen. En ik ben niet bang voor stilte, ik ben niet bang voor leegte, integendeel. Alleen in de leegte kan het nieuwe geboren worden.

Ik ben de schepper van mijn leven

In wezen zijn wij een netwerk van energie en geen materie. In die frequentie zijn we één en in diepte met elkaar verbonden. Waarom zou ik boos zijn op die ander als ik weet dat er in wezen geen schuld bestaat. We zijn allemaal spelers in hetzelfde spel. Elke doorleefde ervaring leidt tot een dieper inzicht en vormt een weg naar waarachtig leven. Mijn binnenwereld wordt stiller en leger. Ik ben niet langer gehecht aan dingen of mensen. Er is geen angst om iets of iemand te verliezen, dus kan ik met volle teugen genieten van dat wat is. Alles wat ik waarneem is mijn eigen schepping en een uitdrukking van datgene wat ik ben. Alles en iedereen spiegelt mij om nog dieper in mezelf te schouwen. Ik geloof in wonderen. Nog sterker. Ik ben een wonder.

Ik hoor mezelf nog zeggen dat ik dit keer niet terug wilde naar mijn huisje. Maar ik deed het wel. Geniet van bloemen, vlinders en bijtjes. Geniet van mijn oefeningen, mijn blote voeten op het gras. Voel me innig verbonden met de Moeder onder mijn voeten.
De chaos en de vijandigheid waarin we jaren geleden terecht kwamen is omgevormd tot pure schoonheid en intense stilte. En ik kan alleen maar zeggen dat ik op dit moment nergens anders zou willen zijn.

Prins

O wat houd ik ervan om naar mensen te kijken. Om te zien dat achter al het uiterlijk vertoon zoveel schoonheid ligt te wachten om wakker gekust te worden. Het pad naar bewustwording, het sprookje van Doornroosje en de Prins. In deze hoedanigheid ontmoet ik, wanneer ik op straat ben, de meest mooie en minder mooie mensen. Knuffel ik met een stralende moeder uit Eritrea en omhels ik een prachtige familie uit Syrië waarvan de dochter Yasmin heet en die dolgraag met mij op de foto wil. En ik laat los, ik laat gaan. Ik geloof in de kracht van de spontane ontmoeting. Mensen aanraken. Vertellen hoe mooi ze zijn.

Gypsy

Ik hoor me nog tegen Giri zeggen dat áls het de bedoeling is om een zwervend bestaan te leiden we een metertje meer busje wel kunnen gebruiken. Want ontegenzeglijk ben ik een gipsy. En ja, ik zette die gedachte in het universum en liet het los. En ja, ik werd wakker en wist waar we heen moesten. En zie daar stond zij. Precies zoals ik haar in mijn dromen had gezien. La Luz is haar naam. Of en wanneer we weer gaan zwerven laat ik aan het universum over. Alles is mogelijk. Mijn hart is open en mijn spirit is wakkerder dan ooit.
En zie er wordt weer af en toe een boek gekocht, een afspraakje gemaakt. Ik laat het gewoon gebeuren, bemoei me er niet mee. Mijn website is opgepoetst. Alle niet relevante verhalen zijn in de prullenbak verdwenen. Er is ruimte ontstaan die zichzelf in mag vullen.

Sterven

Het is ware levenskunst om te sterven voor je sterft. Offer het ego in het vuur van de Liefde zodat het zonder gezichtsverlies het hazenpad kan kiezen. Op dat moment verlaten we de wereld van de angst en valt er niet langer iets te vrezen. Je kunt in volle glorie, in alle eeuwigheid, voor jouw waarheid, voor jouw goddelijkheid gaan staan.

Liefde is Al wat Is
Yasmin

Durf een Rebel te zijn

door | 14 december 2023 | Inspiraties | 9 reacties

Agenda Luisterblog

Zoals het water de bron nodig heeft
zo heeft de ziel het lichaam nodig om zich te realiseren

Ware natuur

Meer en meer ga ik begrijpen wat mijn innerlijke leermeester bedoelde toen hij me jaren geleden opriep om een rebel te zijn. Het is niet nodig om op de barricades te gaan staan. Het is niet nodig om me druk te maken over regeringsmaatregelen die in de volksmond per definitie onsympathiek schijnen te zijn. Het is zelfs niet nodig om te demonstreren voor vrede in de wereld. Ik ben uitsluitend hier op aarde om mijn ware natuur te ont-dekken en te leven.

Rebel

Wees een rebel. Schop alle heilige huisjes om in jezelf. Speel niet langer het spel van het collectief. Wees in de wereld maar niet van de wereld. Laat je niet beheersen door angst. Angst die je niet bent maar die je in jezelf hebt opgenomen op het moment van je geboorte. Angst die jou vertelt dat je niet goed genoeg bent als je het spel niet meespeelt. Angst voor tekort als je jezelf niet wenst aan te passen aan de ondefinieerbare wetten die onze groepscode zijn gaan bepalen. Angst dat je er niet bij hoort als je niet meeloopt met de massa en jezelf verzekert van een goed inkomen en een waardevast pensioen. Begrijp me goed, er is niets mis met een goede baan. Integendeel, we zijn op deze wereld om onze unieke gift in arbeid te delen. Arbeid behoort datgene te zijn waarin we de zuiverheid en de essentie van ons wezen volledig tot uitdrukking kunnen brengen. Betaling, in welke vorm dan ook, is een logisch gevolg. Geld bepaalt echter niet ons geluk. Geluk ervaren we in de weg zelf, in het wezen van de arbeid.

Chaos

Wees een rebel. Bevrijd jezelf van je angsten die je ervan weerhouden om liefde te zijn. Die je weerhouden om je ware natuur te leven en te beleven. Durf jezelf te onderscheiden van de massa door niet mee te doen aan het eindeloze geleuter over dingen welke niet van wezenlijk belang zijn: de hoogte van de ziekenfondspremie, wel of geen pil in het ziekenfondspakket, vul het rijtje zelf maar aan. De uiterlijke strijd tegen het kwaad zonder de kern aan te pakken creëert steeds meer chaos in en om ons heen. Chaos die steeds meer zichtbaar wordt. Alles wat duister is wordt belicht. Oude structuren vallen uit elkaar. Laat je niet ontmoedigen en begoochelen, het is slechts deel van het spel. Het spel der illusies, de schaduwwerking van geest in de materie. Het spel wat ons hopelijk zal leiden naar bewustwording. Het spel dat we nu eenmaal gekozen hebben om te spelen hier op aarde.

Verlichting

Zijn we al wat losser van de materie en prediken we de boodschap van liefde en licht en vallen we vervolgens onze broeders en zusters af omdat zij hun kwaadheid durven te tonen? Of zitten we geduldig te wachten op de hemel die komen gaat, op de volgende energiestroom die zich ergens aan het einde van dit jaar zal manifesteren waardoor het nu eindelijk kan gebeuren. Wat gebeuren? Nou dat we weer wat dichter bij de verlichting zullen zijn, toch?

Open vizier

Nonsens. Die verlichting is er al. In het hier en nu, in dit ene moment – er bestaat geen tweede. Je hoeft er zelfs niet naar te streven. Integendeel, dat zal je alleen maar verder van de waarheid afbrengen.

Het mannelijke en het vrouwelijke zijn één. Ontkenning van het ene maakt het andere onbereikbaar.

‘Ik ben uitsluitend licht’, vertelt de man vol overtuiging. Ik zeg: ‘Proficiat, ik ben zover nog niet. Ik ben in deze manifestatie licht en donker. En omdat ik inmiddels weet dat het donker niet mijn wezen is, ben ik er niet langer bang voor’.
Ik stap in mijn angsten met een open vizier en een grote dosis humor. Ik probeer ze niet te ontkennen, niet te projecteren op de buurman of op wie dan ook, maar ik tracht er in mezelf naar te kijken. Niet om te oordelen, maar om de kwaliteit te zien die aan de basis ligt: ongekende creativiteit, zuivere spirit. In de kern van de woede ligt een zaadje van de onvoorwaardelijke liefde die ik ben.

Therapeuteren

Ik mocht aanwezig zijn tijdens een therapiesessie. Deskundig en integer legt de therapeut alle onvolkomenheden in de cliënt bloot. Stof om aan te werken, dat houdt ons hulpverleners van de straat!
Ik realiseerde me eensklaps dat de therapeut in mijzelf heeft opgehouden te bestaan. Ik heb de behoefte om te redden of te verbeteren losgelaten en heb meer de rol van de aanwezige aangenomen.

Wanneer ik nu naar mensen kijk zie ik niet hun beperkingen zoals voorheen, maar hun potentie, hun wezenlijke schoonheid. Oké, soms aardig bedekt met allerlei menselijk en zelfs onmenselijk aangeleerd gedrag, maar toch. Wanneer ik de innerlijke schoonheid van mensen durf te zien en hun aanspreek op hun mogelijkheden, dan voelen zij zich gezien en geliefd en beginnen zij zich te herinneren wie ze zijn. Hun kern zal zich versterken. De aangeleerde buitenkant gaat uiteindelijk verdwijnen en de stralende binnenkant blijft over. Ziel doorstraalt meer en meer het wezen. Dit gebeurt wanneer de persoon daar klaar voor is. Niet eerder en niet later. Ik ben slechts de zaaier. Het tijdstip om te ontwaken is de keuze van de ziel en alles wat ik daar in doe is deel van het spel. Datgene wat ik ben is de enige doener.

Wij in het rijke westen hebben de tijd en het geld om eindeloos te therapeuteren. Het is een van de vele verslavingen die wij koesteren. Het is niet goed of slecht, het is deel van het spel.

JeZelf zijn

Durf een rebel te zijn. Durf te zeggen dat je geen zin hebt om te praten over onbenulligheden die de energie verzieken waardoor je nog meer vervreemdt van jezelf en de collectieve angst zich alleen maar versterkt. Oké, het is eng die eerste keer, maar het gaat steeds makkelijker en je komt steeds beter in je eigen energie te zitten. En door de keuze die jij maakt open je de weg voor anderen.

We zullen niet groeien wanneer we elkaar blijven bevestigen in oud gedrag. We zijn niet op de wereld om gezellig in relaties vast te zitten. We gaan relaties aan om van en aan elkaar te groeien en het meest verhevene in onszelf en die ander omhoog te halen.
Ho stop, probeer niet alleen maar lief te zijn. Dat is niet alleen onnatuurlijk, het verkrampt. Durf gewoon jezelf te zijn. Durf eerlijk en echt te zijn mét je zonnige en je mindere zonnige kanten. Er zijn zovele groepen die het als hun taak zien liefde de wereld in te sturen. Bij het eerste het beste innerlijke conflict spatten ze uit elkaar. Ja natuurlijk, we zijn en blijven mensen. Naarmate we streven naar conflictloze situaties, naarmate we meer conflicten in onszelf en om ons heen zullen manifesteren.

Er is geen goed en geen slecht. Dat zijn etiketten die wij bedacht hebben en die we maar al te graag op een situatie plakken om die te beheersen. Helaas, alles wat we willen beheersen wordt uiteindelijk onbeheerst.

Angst

We hebben ons collectieve bewustzijn zo gevoed met irreële angsten dat we als het ware gevangen zitten in een vicieuze cirkel. Afhankelijk van onze gevoeligheid worden onze keuzes in meer of mindere mate bepaald door angst. Hoe wezenlijk het ook voelt als je er middenin zit, angst is meestal denkbeeldig en heeft op zichzelf geen bestaansrecht. Angst is een projectie van ons denken gebaseerd op herinneringen uit het verleden en wordt gevoed door fantasieën over wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Angst is een gevolg van ons gevoel van afgescheidenheid en gebonden aan tijd. Wanneer we oog in oog staan met de dood, wanneer we onszelf in een of andere crisissituatie bevinden dan handelen we hier en nu zonder na te denken en is er geen tijd voor angst.

Aan de basis van iedere angst ligt de bewuste of onbewuste angst voor de dood. De dood is echter een onbekend gegeven waar we in wezen niet bang voor kunnen zijn. De werkelijke vijand, onze angst dat we alles en iedereen waar we gehecht aan zijn achter moeten laten – het denkbeeldige ik waar we ons mee identificeren – doet ons letterlijk sterven van angst.
De enige manier om angsten te lijf te gaan is ze niet langer te omzeilen maar recht in de ogen te kijken en de onderdrukte pijn binnen te gaan. Op dat moment breken we door het pantser dat we hebben opgebouwd rondom ons hart. We gaan door de poort, maken contact met onze onsterfelijke liefdesbron en betreden het grenzeloze gebied dat voorbij tijd en ruimte ligt. Er is niet langer plaats voor angst, we omarmen dat wat is zonder te fantaseren over dat wat zou moeten zijn…

Overgave

Hoe is het mogelijk dat mensen elders in zeer primitieve omstandigheden kunnen leven en niets liever doen dan delen vanuit een gevoel van overvloed? Ik denk dat ik het antwoord inmiddels weet. Zolang we onszelf afgescheiden voelen van de bron zullen we onze begeerten na blijven jagen en valt alles wat we verzamelen in een bodemloze put.
Leven heeft met geloof en vertrouwen te maken. En vooral ook met overgave. Met weten dat jij en ik een zijn en dat we allen deel uitmaken van diezelfde bron. Vanuit een innerlijke overtuiging dat ons wezen geen enkele beperking kent, kunnen we onszelf weer aansluiten op die bron van eenheid en gaan we putten uit de eeuwige stroom van overvloed. Leven heeft alles te maken met waardigheid.
Ik ben waardig om te ontvangen datgene wat ik reeds ben. Ik ben waardig om de liefde die mijn wezen is te laten stralen in elke cel van mijn fysieke en andere lichamen. Het is niet nodig om meer te doen dan dat. Het effect op mijn omgeving is eindeloos.

Heer en meester

Situaties ontstaan en gaan. Daar kunnen we nu eenmaal weinig aan veranderen.
Een Surinaamse jongen werd geboren zonder armen. Hij wilde niet afhankelijk zijn. Zijn voeten hebben de functie van zijn handen overgenomen. Hij kookt, hij poetst en heeft een volwaardige baan in de informatica. Hij is een lichtend voorbeeld voor zijn omgeving. Anderen in soortgelijke omstandigheden vragen zich voortdurend af waarom hen dat in godsnaam moest overkomen.
Twee mensen zitten in dezelfde trein. De trein krijgt panne en het duurt ogenschijnlijk uren voordat de storing is opgelost. De ene persoon kankert voortdurend op de slechte service van de spoorwegen. De ander gebruikt zijn tijd door in het moment te zijn en zijn/haar bron van liefde te versterken.

In beide situaties zijn de omstandigheden dezelfde en in wezen dus niet van belang. De manier waarop jij en ik de omstandigheden gebruiken, daar gaat het uiteindelijk om. Voelen we onszelf slachtoffer en lopen we weg wanneer er een conflict is, of zijn we heer en meester en gebruiken we het conflict om nog meer liefde te worden.

Hooglied

Liefde ia Al Wat Is. Er is niets anders dan Liefde. Jij bent Liefde en ik ben Liefde. Samen zijn wij de zichtbare uitdrukking van de goddelijke stroom die zich voortdurend schept en uitdrukt in verschillende vormen.

Samen schrijven wij boeken, maken wij beelden, componeren wij de mooiste muziek en zingen wij het hoogste lied. Laten wij de vorm niet tot doel verheffen. Durf flexibel te zijn. Durf de vorm los te laten als hij zijn dienst heeft gedaan. Moge onze boodschap van Liefde via onze boeken, onze beelden, onze schilderijen, onze dienstbaarheid en onze muziek de wereld in stromen, zodat anderen Zich kunnen laven waar wij voorheen gelaafd moesten worden. Laat ons dit doen zonder enige gehechtheid aan het resultaat. Het is immer niet jouw gift of mijn gift. Het is de gift van de vader en de moeder – de gift van ons allemaal.

Ontwaken. We doen het op het juiste moment. De schepping en de Schepper zijn één en dezelfde. Ik hoef niets aan die schepping te veranderen. Ik hoef alleen maar mijn eigen klank te zingen in die schepping zodat wij allen tezamen het Hooglied kunnen zingen

Om Shanti
Yasmin

Mededeling

Durf een Rebel te zijn was een van mijn eerste verhalen en maakt deel uit van mijn boek Oorspronkelijk.

Aanmelden Blog Contact Agenda

Geverifieerd door ExactMetrics