door Yasmin | 7 maart 2022 | Inspiraties |
Aan de vooravond van ons vertrek uit Sardinië breekt de oorlog uit in de Oekraïne. Uitgerekend op het moment dat de -uiterlijke- maatregelen wereldwijd worden opgeheven. Toeval?
Ik heb eerlijk gezegd weinig vertrouwen in QR-codes die in koelkasten verdwijnen waar ze op ieder moment weer tevoorschijn kunnen worden getoverd. En waarom zou een regering 20 miljoen uittrekken voor iets wat zij op wil heffen? Op zijn minst vreemd niet waar? Deze ‘afleiding’ komt voor de top op het juiste moment. Zonder dat iemand zijn gezicht hoeft te verliezen kunnen de verwoestende gevolgen van een bewust gecreëerde crisis in niemandsland worden opgeborgen. Nu openlijk wordt aangetoond dat er meer gevaccineerden overlijden dan ongevaccineerden, kelderen de aandelen van Pfizer en Moderna op Wall Street.
Opnieuw komt een zichtbare oorlog angstig dichtbij en versluiert het zicht op de onzichtbare gen-oorlog die nog lang niet is uitgeraasd en die een gigantische impact zal hebben op het voortbestaan van ons mensheid.
Maar de burger is blij dat hij weer normaal kan doen. Lekker naar de kroeg, uit eten, geen mondkapjes, geen afstand. In hoeverre het normaal is om uitsluitend met een code toegang te hebben tot speciale aangelegenheden is maar net de vraag. Maar ach, wie wil daar nog bij stil staan nu we weer zichtbaar mogen ademhalen.
En dan is er zomaar uit het niets die zichtbare oorlog. Nou ja, uit het niets. We houden letterlijk onze adem in. Zoals gebruikelijk schieten we onmiddellijk in de actie om onze angst maar niet te hoeven voelen. We reageren emotioneel op de berichtgeving. We wijzen onmiddellijk de schuldigen aan die gestraft dienen te worden en de slachtoffers die we moeten steunen.
Mededogen
Ik voel mededogen voor de mensheid. We schijnen vergeten te zijn dat we één lichaam zijn en menen het recht te hebben om de wereld naar willekeur in te delen in vrienden en vijanden. Ik voel mededogen voor de Russen en de Oekraïners. Ik laat mijn liefde en mijn licht vrijelijk en onvoorwaardelijk over de aarde stromen. Zolang we menen te moeten oordelen over situaties waarvan we niets weten, houden we conflicten en oorlogen in stand. In mijn ogen zijn er geen slachtoffers en daders, ofwel we zijn allemaal slachtoffers, allemaal daders.
Om de situatie in de wereld te verbeteren zullen we zelf aan het werk moeten. Als ik vind dat de oorlog moet ophouden, dan moet ik me naar binnen keren en de oorlog in mij zelf onder de loep nemen. En geloof me dat is een hele klus. Dat betekent dat het ego haar hoofd moet buigen en toe moet geven dat ze geen haar beter is dan wat dan ook, dan wie dan ook. Er zijn geen winnaars of verliezers. Er zijn hooguit gradaties in bewustzijn.
Projecties
Ieder mens ontwaakt op het juiste moment. Daar kan ik geen moer aan veranderen. Op het moment dat we beseffen dat alle oorlogen die we buiten ons waarnemen slechts projecties zijn van onze binnenwereld, houden we op met oordelen. De wereld is een speelveld. We kunnen er naar hartenlust onze drama’s uitspelen. Uiteindelijk zullen we alle facetten van het leven moeten ervaren om te evolueren. Niemand die daarover oordeelt. Behalve wijzelf. Niemand die daar de gevolgen van ondervindt. Behalve wij zelf. Tot het moment dat we wakker worden en niet langer mee hoeven te spelen in het spel der illusies blijft het aanklooien en zal pijn en lijden meer impact hebben op onze realiteit dan vreugde. Kortom, om vreugde en liefde te zijn kun je niet in angst leven. Dat is onmogelijk.
Eentonig
Het leven wordt saai en eentonig. Zonder diepte of hoogtepunten. Er valt niets te beleven, niets om naar toe te leven. Geen plezier in het verschiet. Saai. Saaier dan saai. Toch of toch ook niet? Ja dat moet je nu eenmaal zelf uitvinden. Door je niet langer te hechten aan datgene wat jij denkt dat je bent word je toeschouwer en kijk je naar je eigen film. Een film waarin de beelden voortdurend bewegen en waar we onszelf mee associëren. Maar datgene wat jij werkelijk bent bevindt zich achter die bewegende beelden. Is stil, onzichtbaar en onkenbaar. Is op geen enkele manier te benoemen. Er is alleen dit ene moment. En in dit ene moment is vrede, is alles zoals het universum het heeft bedoeld.
Je verliest jezelf. Je weet niet langer wie jij bent. Maar achter de zichtbare werkelijkheid gloort de horizon. Daar is de ware JIJ – de IK BEN. En die glimlacht en weet dat alles wat ontstaat vanzelf weer vergaat. Zolang we er ons niet mee bemoeien. Zolang we het onszelf niet toe-eigenen. Op dat moment gaan we de waarheid zien en kunnen we genieten van Al wat Is.
Word wakker. Word heel. Er zijn meer mogelijkheden voor transitie dan ooit. Sta in het midden. In het midden van iedere oorlog. En ontdek dat er in het midden geen dualiteit heerst en dat daar geen oorlog is.
En ondertussen doen we wat we moeten doen vanuit ons grote open hart. We handelen zonder te handelen waardoor onze acties geen reacties oproepen maar ontspruiten uit de bron van pure liefde die wij in wezen zijn. Niemand maar dan ook niemand uitgezonderd…
Innerlijke reis
Intens dankbaar voor onze ongeplande en transformerende reis. Hoewel ogenschijnlijk een uiterlijke, werd het voor mij, en daardoor voor ons, meer en meer een innerlijke reis. We hebben genoten van mooie en minder mooie ontmoetingen. Het is een wonder dat we op Sardinië terecht kwamen. Hoewel het niet verantwoord was om door te reizen naar Griekenland, werd hier een adoptieplan voor een aantal van onze jongens geboren en viel er een last van mijn schouders. Dat genereerde creativiteit en ruimte om het boek, dat ongetwijfeld al lange tijd in mij lag te wachten, geboren te laten worden in een liefdevolle alles omvattende en dragende energie. Een boek over liefde, een boek over leven een boek over ware vrijheid. Hoe mooi kan het zijn…
Het E-book is verkrijgbaar in Nederlands en in Engels. KLIK op deze link
Om Shanti,
Yasmin en Giri
door Yasmin | 10 december 2021 | Inspiraties |
Wanneer je God werkelijk wilt leren kennen moet je bereid zijn al jouw zelfgecreëerde beelden en ideeën over God te offeren in het vuur van de Liefde
Laten we God de deur uit doen want hij is de bron van alle ellende, was een van mijn artikelen welke ik een aantal jaren geleden schreef en publiceerde. En ja we hebben God de deur uit gedaan. We hebben God de rug toegekeerd en zijn zelf op zijn stoel gaan zitten. We hebben het heft in eigen handen genomen. En zie het resultaat.
We zijn opgevoed met een strenge straffende God. Een God waar je bang voor moest zijn. Hij zag immers alles wat je deed. Als katholiek moest je gaan biechten en ook al kon je bij God niet bedenken wat je verkeerd had gedaan, je verzon ter plekke wel iets om je niet langer schuldig te voelen
Ik weet nog dat ik in de kerk zat, waar ik me overigens nooit echt thuis voelde, en mijn hand naar mijn hart bracht om de woorden uit te spreken: ’Door mijn schuld, door mijn grote schuld…’ Het was alsof de bliksem insloeg. Ik was in één klap wakker en wist dat dit niets met God te maken had.
Ook ik deed God de deur uit en ging naar India op zoek naar mezelf en naar een goeroe. Hoewel er vele leermeesters op mijn pad kwamen, heb ik nooit die ene goeroe gevonden, maar wel mezelf. Ironisch maar waar: ik kwam na 7 maanden India en Nepal* terug met God in mijn hart. Niet langer was ik op zoek naar de bron van Liefde, de bron die ik God noem, buiten mezelf.
Eenmaal thuis werd ik verscheurd door heimwee en deed een regressie. Ik zag mezelf onmiddellijk aan de Cauvery rivier in Tamil Nadu bij vader Bede Griffith en realiseerde me dat hij een belangrijke leermeester was geweest. Zijn eenvoud werd de inspiratie voor mijn zijn. Deze eenmalige regressie leverde me nog iets anders op. Ik zag mezelf in honderden verschillenden manifestaties. Fake of geen fake, het gaf me inzicht dat ik niet beter en dus ook niet slechter ben dan wie dan ook. Vanaf dat moment kijk ik anders naar de wereld, naar mezelf en die ander, die niet langer een ander is
Wanneer ik zeg dat we God de deur uit moeten doen, dan heb ik het natuurlijk over beelden en ideeën die we gecreëerd hebben. Die hebben niets, werkelijk niets met God te maken. Velen weigeren de naam God nog te gebruiken omdat die zo bezoedeld zou zijn. Voor mij persoonlijk is dat niet meer zo, dus ik gebruik de naam God ofwel Liefde.
In onze drie dimensionale illusionaire werkelijkheid, waar de wereld van de dualiteit haar intrede deed om de onzichtbare schepping zichtbaar te kunnen maken, moeten we nu eenmaal alle gecreëerde dingen en vormen namen geven om ze aan te kunnen duiden. Helaas zijn we begonnen het een als goed aan te merken en het ander als slecht. We begrijpen niet dat het één in deze zichtbare manifestatie niet kan bestaan zonder het ander. Dat de kern van ieder manifestatie diezelfde Liefde, datzelfde Licht is waaruit alles ontstaat en weer naar terugkeert. Om onszelf te leren kennen, om onszelf te leren zien, hebben we de polariteit nodig.
De kerken hebben ons opgezadeld met een enorm schuldgevoel. Zij schetsten de mensheid als zondige wezens, die alleen verlossing konden vinden door boete te doen en zoveel mogelijk te lijden om uiteindelijk in alle nederigheid de hemel te verdienen. Geen wonder dat de kerken leeglopen. Dat moet gewoon gebeuren. Wat niet betekent dat je alles en iedereen op een hoop moet gooien. Dat doe je uitsluitend vanuit jouw duale werkelijkheid. Wanneer je die ontgroeid bent, kun je Liefde zien in alles.
Wake-up call
Dan weet je dat zelfs hetgeen nu gebeurt voorkomt uit diezelfde Liefde en niets meer of minder is dan een wake-up call om ons wakker te schudden. In die zin is het ook een zegen wat er op dit moment gebeurd. Het is een heftig en pijnlijk proces en moeilijk te hanteren voor een westerling die bedacht heeft dat het leven maakbaar is en dat pijn en lijden niet nodig zijn. Maar zonder pijn, zonder lijden is er geen ontwaken, is er geen vreugde. Al creëren we het lijden zelf door onze gehechtheid aan pijn, onze gehechtheid aan lijden. Door onze gehechtheid aan onze materiele werkelijkheid die we kosten wat kost in stand willen houden.
Maar geloof me de weg naar die Godheid die jij in wezen bent en die je kunt ervaren en voelen in jouw meditaties en kunt ondersteunen met de klank Ik Ben of AUM, betekent niets meer en niets minder dan dat je al je gehechtheden aan datgene wat je meent te bezitten, aan datgene wat je denkt te zijn loslaat. Ik laat los, ik laat God. Ik bemoei me daar niet langer mee.
En JA dat gaat heel ver. Dat betekent dat jouw partner jouw eigendom niet is. Dat je pas over Liefde kunt spreken als je hem niet wilt bezitten. Dat jouw kinderen jouw kinderen niet zijn zoals Kahlil Gibran zo mooi verwoord. Dat je een poosje voor ze mag zorgen en ze dan terug mag geven aan zichzelf. Zoals een vogel haar jongen het nest uitgooit wanneer zij zelfstandig kunnen vliegen, zo zouden wij onze kinderen de deur uit moeten zetten als ze op eigen benen kunnen staan. Dat is Liefde. Je hebt ze een basis meegegeven en vertrouwt ten volle dat ze de weg in dit leven met vallen en opstaan zullen vinden. Je kunt ze niet langer beschermen. Je kunt niet voorkomen dat ze de nodige uitdagingen op hun pad zullen krijgen. Nog sterker, daar groeien we van. Mama’s-kindjes blijven eeuwig watjes en worden nooit zelfstandige en authentieke medespelers in dit spel en zullen zeker de kudde niet verlaten om hun goddelijk doel te verwezenlijken of een authentiek mens te worden.
God is Liefde. Liefde met hoofdletters. God is niet een boeman op een wolk die ons bestraft als we stiekem uit de suikerpot snoepen. Nee dat beeld hebben wij mensen van hem gemaakt. God is simpelweg de manifestatie van Niets en van Alles, van onvoorwaardelijke Liefde. Absoluut voorbij onze verbeelding. Die Liefde was er al voor de schepping ontstond en zal er nog zijn als de schepping is opgegaan in het niets. Want uiteindelijk is dat wat er voortdurend gebeurt en naar alle waarschijnlijkheid is dat wat er nu aan het gebeuren is. Onze schepping, onze creatie van de werkelijkheid, dat alles wat we voor waar aannemen brokkelt langzaam maar zeker af en keert terug naar de Bron naar het Niets, het AL.
Het is voor ons moeilijk te bevatten dat alles wat gebeurt voortkomt uit diezelfde liefde. Dat we allen spelers en tegenspelers zijn in dezelfde wereld van illusies die er zo bedrieglijk echt uitziet vanuit de wereld van de vijf zintuigen
Maar die twijfel had je niet toen je nog een baby was en nog verbleef in de eeuwigheid. Ook niet toen je nog een kind was en het verschil niet kende tussen goed en kwaad. Je kon boos worden en die ander in elkaar slaan, maar vijf minuten later zat je weer in jouw authentieke zijn en waren jullie dikke vrienden. Het begrip vijand en vriend was je vreemd. Je volgde de natuurlijk stroom van jouw zijn en plakte er geen etiketjes op.
Je leerde echter al gauw dat er zoiets als goed en kwaad bestaat. Dat je liefde moest verdienen en dat er mensen waren die je kon vertrouwen en anderen niet. Zo rond je zevende was je jouw aangeboren onschuld kwijt en keurig ingepast in de matrix van het leven hier op aarde. En je wist haast intuïtief hoe je je moest gedragen om een geliefd en geaccepteerd kind te zijn. En zo deed je jouw natuurlijkheid de deur uit en vergat je jouw zelf. Maar niet getreurd. Dit is allemaal deel van het spel. De zoeker ontstond. Je ging op zoek naar datgene wat altijd al in jou was. De fontein der Liefde.
Alles wat we kunnen ontdekken over God heeft niets met buitenkant te maken. Daarvoor moeten we onze zintuigen afsluiten en de weg naar binnen gaan. En om God te vinden is het niet alleen van belang dat je alle beelden en ideeën over Hem opgeeft. Belangrijker dan dat is dat je eerst gaat ontdekken wie jij niet bent. En geloof me: alles wat zichtbaar is, alles wat vorm heeft, alles wat aan verandering onderhevig is, dat ben jij niet. Oeps. Wat ben jij dan wel. Niets. Helemaal niets. Nou daar valt niet mee te leven voor het ego wat niets anders wil dat iets zijn en zich voortdurend wil verheffen boven anderen. En het ego laat zich niet zo gemakkelijk de mond snoeren. Het ego zal alles doen om jou te weerhouden jezelf te zijn. Dat is het immers de dood van het ego ofwel jouw illusionaire zelf. Dat ben je Liefde en Vrij en leef je Waarheid.
Maar je stelt helemaal niets meer voor in deze maatschappij. Nu kan ik je wel zeggen dat dit ook niet belangrijk is maar daar heb jij geen boodschap aan. En de hele maatschappij werkt mee om jou in die matrix te houden. In de rol van slachtoffer. Jouw pijnlichaam te blijven voeden, want dan ben je een gewillig werktuig. Niet in de handen van God maar in de maatschappij. Dan kunnen zij alles met je doen waar jij hun toestemming of geen toestemming voor gegeven hebt. Bovendien krijg je als slachtoffer alle aandacht. Dat voeden wij met verve. Therapieën worden uit de kast gerukt, rugzakjes bedacht om jou maar het gevoel te geven dat je niet goed genoeg bent. Dat je anderen nodig hebt om een gewaardeerd lid van deze samenleving te zijn. En dat kan uitsluitend wanneer je de massa ofwel de kudde volgt en je keurig inkadert in deze realiteit.
Nu snap je misschien dat God meer aandacht besteedde aan de verloren zoon en het weggelopen schaap. Beiden manifestaties van de rebel. Degene die zich losmaakt uit de gevestigde orde omdat hij waarheid zoekt. En die weg is niet voor watjes, die weg is bij tijden verdraaid eenzaam. Geen wonder dat de meesten onder ons de weg van de minste weerstand kiezen en keurig huisje, boompje, beestje spelen. Diep van binnen voelen we wel die roep. Maar die valt, of moet ik inmiddels zeggen die viel, altijd nog goed weg te stoppen. Gewoon zorgen dat je nooit tijd hebt om na te denken over de zin van het leven. Je agenda vol proppen. De stilte vermijden en al je begeertes onmiddellijk invullen.
Monster
Maar dan gebeurt er plots iets wat je niet gepland had. Je partner loopt weg, je krijgt een ernstige ziekte. Je kind wordt geboren met een handicap of nog erger je krijgt te horen dat er een verschrikkelijk pandemie is uitgebroken. En dat het er nu echt op aankomt dat je de leiders van het volk onvoorwaardelijk volgt. Dat we met zijn allen ten strijde moeten trekken om dit monster te verslaan. Overigens niet voor jezelf maar voor al die anderen die je anders in gevaar brengt. Dit alles maakt dat je alle voorschriften tot in het absurde opvolgt zonder zichtbaar protest, ook al heb je diep vanbinnen soms je twijfels. Dat je jouw vrijheid de mond laat snoeren en je lichaam gewillig uit handen geeft aan de staat. En jij gelooft dit alles. Want de deskundigen, de dokter, de farmaceutische industrie, de wereldleiders en zelfs de mainstreammedia kopt niet anders dat dit. En dat zijn de wetenschappers, de deskundigen. Die kennen jou, jouw dromen en gevoelens en jouw lichaam blijkbaar beter dan jijzelf.
En hoe vervelend ook, de tijd is voorbij dat we God de schuld kunnen geven. Want die hebben we inmiddels de deur uit gezet
Sardinië, 2 decenber 2021
door Yasmin | 1 juni 2021 | Inspiraties |
Ik ben het gat in de fluit waar de adem van Christus door beweegt. Luister naar deze muziek.
– Hafiz – Soefi
Tijdens een 21-daagse stilte periode, waarin mijn enige voeding mijn tuintje, de vogels en de ongeziene wereld waren, liet mijn fysieke voertuig het op vele fronten afweten. Terwijl het lichaam balanceerde op het scherp van de snede, verbleef ik in vrede in de grenzeloze ruimte van mijn hart. Oer-vertrouwen, overgave en het proces van alchemie verlegden grenzen tussen dood en leven. Ik word letterlijk en figuurlijk steeds lichter…
Dagboek
‘…Wij zijn zuiver bewustzijn. Grenzeloze, goddelijke ruimte. Stilte. Wij zijn Niets. Wij zijn God. Door te ontkennen wat we zijn, scheppen we vanuit onze materiële werkelijkheid, die we inmiddels als waarheid beleven, mensonwaardige situaties. Het is goddelijke interventie dat er ingegrepen wordt in de zichtbare werkelijkheid. En hoe pijnlijk ook om te zien wat we met onszelf doen, hoe we onszelf ontkennen en vernietigen, achter die uiterlijke vernietiging is nog steeds het bewustzijn werkzaam. Dit is de periode bij uitstek om wakker te worden en ons te realiseren wie we zijn. Dit is de tijd bij uitstek om niet langer het heft uit handen te geven aan wie dan ook, aan wat dan ook.
‘…Wij zijn, Ik ben, de goddelijke kracht die alles bezield. Op het moment dat ik daar volledig de verantwoordelijkheid voor neem en niet ga wachten tot het zich wel zal openbaren, schep ik louter goddelijke vibraties in mijn binnenwereld en laat ze uitstromen naar de buitenwereld zodat anderen de kans krijgen om ze op te pikken en te ontwaken…’.
‘…Het is niet de bedoeling dat we ontkennen dat wat is. Het is de bedoeling dat we ons niet langer verbinden met dat wat is. Door te ontkennen wat is, creëren we dat wat is. Door wakker te zijn, te zien wat is en onszelf daar niet langer mee te verbinden geven we datgene wat gecreëerd is de mogelijkheid om uiteen te vallen. Alles wat ontstaat vergaat. Alles wat gecreëerd is, is uiteindelijk ten dode opgeschreven. Elke materiële vorm valt uiteen. Maar datgene wat blijft is zuiver bewustzijn. En dat is, wat ik ben. Dat is wat jij bent. Dat is wat wij zijn…’.
Paradijs
De wereld zou in één klap het paradijs worden zoals de Schepper het heeft bedoeld als mensen zich op dit moment zouden realiseren wie zij in werkelijkheid zijn. Niemand, maar dan ook niemand, zal de leugen die regeert nog kunnen ondersteunen, op het moment dat alle leugens in onze binnenwereld zijn opgelost.
Waarheid
Door mijn binnenwereld te transformeren creëer ik mijn eigen werkelijkheid en transformeer ik de wereld buiten mij. De stap naar vrijheid is een innerlijke stap. Het enige wapen op mijn pad is Liefde. Door mezelf, al mijn geloofssystemen en gehechtheden tot op het bot af te breken, sta ik dichter bij de waarheid dan ooit. Het leven is een mysterie.
Geweldloos
In deze staat van zijn is het niet langer nodig om te demonstreren. Heb het lef om eerlijk en oprecht in je eigen spiegel te kijken. Omarm wie jij in wezen bent en durf daarvoor te staan, zonder te analyseren of te oordelen. Wanneer we beseffen dat tijd en ruimte in wezen niet bestaan, kunnen we zonder fysieke aanwezigheid overal zijn en geweldloos ondersteunen wat wij wensen te ondersteunen. In stille verbondenheid met Al wat Is.
Alles wat gezegd kon worden over de huidige situatie, is inmiddels wel gezegd. Ieder mens creëert zijn eigen werkelijkheid. Ieder mens ontwaakt op het juiste moment. Daar kan ik niets aan toevoegen en niets aan veranderen.
Eenheid in verscheidenheid
In Eenheid leven betekent dat ons kleine ikje niet langer centraal staat. In Eenheid leven betekent grenzen verleggen en onszelf openen voor vernieuwing. In Eenheid leven betekent dat we het donker niet ontkennen, maar niemand beschuldigen. Omdat er niemand schuldig is. Het is onwetendheid, niet meer en niet minder. In Eenheid leven betekent in verbinding zijn met alles en iedereen. Onszelf ten volle verantwoordelijk voelen voor wie we zijn, voor wie ik ben, waardoor ik zonder ogenschijnlijk iets te doen een wegwijzer kan zijn voor anderen.
Hazenpad
In tijden van diepe duisternis zijn er vele ongeziene krachten in het universum die ongeduldig staan te trappelen om onze transformatie te ondersteunen. Je kunt ze ervaren in de stille ruimte van je hart. Dit is dé tijd bij uitstek om wakker te worden Dit is dé tijd om te kiezen voor kortstondige geluk of ons te realiseren dat de zichtbare werkelijkheid niet meer en niet minder is dan een illusie.
Het is ware levenskunst om te sterven voor je sterft. Offer het ego in het vuur van de Liefde zodat het zonder gezichtsverlies het hazenpad kan kiezen. Op dat moment verlaten we de wereld van de angst en valt er niet langer iets te vrezen. Je kunt in volle glorie, in alle eeuwigheid, voor jouw waarheid, voor jouw goddelijkheid gaan staan.
Ik zit te schrijven op mijn telefoon in een strandtentje met uitzicht op zee en ben me totaal niet bewust van mijn omgeving. Plots word ik aangesproken door twee koppels uit België. Een stralende Patrick doet het woord. Zij hebben me lange tijd geobserveerd en zelfs foto’s van me genomen. Ze zijn aangeraakt en onder de indruk van mijn energie. Wie ben jij? Ik ben niets. Maar vanuit dat niets ben ik verbonden met Al wat Is en schrijf ik boeken die de ziel beroeren. ‘Geen wonder die energie van jou’, zeggen ze stralend. Intense omhelzingen volgen. Een versmelting van energie. Zonder dat ik daar maar iets van merk wordt het personeel er in meegenomen. De vier praten er nog dagen over. Willen contact opnemen. En dan is er stilte. Een stilte die zolang gaat duren als zij nodig hebben om het zaadje te laten wortelen.
Boek Inner-Reset
