Reisverhalen

Ik sta op mijn balkon en kijk naar Mount Kenia. Een adelaar maakt zich los van de boomtop en cirkelt hoger en hoger. Mijn geest maakt een sprongetje en versmelt met de adelaar. Ik overzie de zin van het leven en voel me vrij - volledig vrij...

Ik loop door de bush en hoor haar weer zeggen: 'Yasmin, ik slaap niet als ik weet dat jij hier alleen loopt. Afrikaanse mannen...'

Het tropische geluid van krekels doordringt de zwoele nacht. Er wordt gezongen in mijn dorp Mabambani; er is iemand overleden. De hitte is verzengend. Zelfs 's ochtends aan de beach loopt het water met straaltjes langs mijn lijf. De regentijd is dichtbij...

Na veertien dagen intens vasten en weken niet op het internet geweest te zijn, voel ik me herboren. De pijn in mijn lijf is zo goed als verdwenen. Mijn innerlijke ruimte voelt grenzeloos groot...

De tijd op het eiland Lamu lijkt stil te staan. Het vervoer gaat per dhow, per ezel of per fiets. De bevolking is een mix van Swahili, Arabisch, Indiaas en Chinees en merendeels moslim...

Terwijl ik op de stoep mijn blog on-line probeer te krijgen, plunderen de blauwaapjes de mangoboom…

Als je blijft hangen in gisteren kun je beter vandaag sterven…
- Beachboy-wijsheid…

We staan op de grens Kenia-Tanzania. De chaos, smerigheid en stank van Mombasa-Likoni maken onmiddellijk plaats voor orde en netheid...

Mensen zijn als Goden. Ik ben vooral nieuwsgierig wat hen beweegt en probeer niet teveel met westerse ogen te kijken en te oordelen...

De cirkel is rond. En dan is het ineens glashelder. De cirkel is rond. Ik zie mezelf nog zitten september vorig jaar met Daniel en Bisschop (rotzooi wat met namen). Het wordt tijd dat de Kenianen zorg gaan dragen voor de Kenianen...