De wereld is een speelveld

door | 7 maart 2022 | Inspiraties | 8 reacties

Aan de vooravond van ons vertrek uit Sardinië breekt de oorlog uit in de Oekraïne. Uitgerekend op het moment dat de -uiterlijke- maatregelen wereldwijd worden opgeheven. Toeval?

Ik heb eerlijk gezegd weinig vertrouwen in QR-codes die in koelkasten verdwijnen waar ze op ieder moment weer tevoorschijn kunnen worden getoverd. En waarom zou een regering 20 miljoen uittrekken voor iets wat zij op wil heffen? Op zijn minst vreemd niet waar? Deze ‘afleiding’ komt voor de top op het juiste moment. Zonder dat iemand zijn gezicht hoeft te verliezen kunnen de verwoestende gevolgen van een bewust gecreëerde crisis in niemandsland worden opgeborgen. Nu openlijk wordt aangetoond dat er meer gevaccineerden overlijden dan ongevaccineerden, kelderen de aandelen van Pfizer en Moderna op Wall Street.

Opnieuw komt een zichtbare oorlog angstig dichtbij en versluiert het zicht op de onzichtbare gen-oorlog die nog lang niet is uitgeraasd en die een gigantische impact zal hebben op het voortbestaan van ons mensheid.

Maar de burger is blij dat hij weer normaal kan doen. Lekker naar de kroeg, uit eten, geen mondkapjes, geen afstand. In hoeverre het normaal is om uitsluitend met een code toegang te hebben tot speciale aangelegenheden is maar net de vraag. Maar ach, wie wil daar nog bij stil staan nu we weer zichtbaar mogen ademhalen.

En dan is er zomaar uit het niets die zichtbare oorlog. Nou ja, uit het niets. We houden letterlijk onze adem in. Zoals gebruikelijk schieten we onmiddellijk in de actie om onze angst maar niet te hoeven voelen. We reageren emotioneel op de berichtgeving. We wijzen onmiddellijk de schuldigen aan die gestraft dienen te worden en de slachtoffers die we moeten steunen.

Mededogen

Ik voel mededogen voor de mensheid. We schijnen vergeten te zijn dat we één lichaam zijn en menen het recht te hebben om de wereld naar willekeur in te delen in vrienden en vijanden. Ik voel mededogen voor de Russen en de Oekraïners. Ik laat mijn liefde en mijn licht vrijelijk en onvoorwaardelijk over de aarde stromen. Zolang we menen te moeten oordelen over situaties waarvan we niets weten, houden we conflicten en oorlogen in stand. In mijn ogen zijn er geen slachtoffers en daders, ofwel we zijn allemaal slachtoffers, allemaal daders.

Om de situatie in de wereld te verbeteren zullen we zelf aan het werk moeten. Als ik vind dat de oorlog moet ophouden, dan moet ik me naar binnen keren en de oorlog in mij zelf onder de loep nemen. En geloof me dat is een hele klus. Dat betekent dat het ego haar hoofd moet buigen en toe moet geven dat ze geen haar beter is dan wat dan ook, dan wie dan ook. Er zijn geen winnaars of verliezers. Er zijn hooguit gradaties in bewustzijn.

Projecties

Ieder mens ontwaakt op het juiste moment. Daar kan ik geen moer aan veranderen. Op het moment dat we beseffen dat alle oorlogen die we buiten ons waarnemen slechts projecties zijn van onze binnenwereld, houden we op met oordelen. De wereld is een speelveld. We kunnen er naar hartenlust onze drama’s uitspelen. Uiteindelijk zullen we alle facetten van het leven moeten ervaren om te evolueren. Niemand die daarover oordeelt. Behalve wijzelf. Niemand die daar de gevolgen van ondervindt. Behalve wij zelf. Tot het moment dat we wakker worden en niet langer mee hoeven te spelen in het spel der illusies blijft het aanklooien en zal pijn en lijden meer impact hebben op onze realiteit dan vreugde. Kortom, om vreugde en liefde te zijn kun je niet in angst leven. Dat is onmogelijk.

Eentonig

Het leven wordt saai en eentonig. Zonder diepte of hoogtepunten. Er valt niets te beleven, niets om naar toe te leven. Geen plezier in het verschiet. Saai. Saaier dan saai. Toch of toch ook niet? Ja dat moet je nu eenmaal zelf uitvinden. Door je niet langer te hechten aan datgene wat jij denkt dat je bent word je toeschouwer en kijk je naar je eigen film. Een film waarin de beelden voortdurend bewegen en waar we onszelf mee associëren. Maar datgene wat jij werkelijk bent bevindt zich achter die bewegende beelden. Is stil, onzichtbaar en onkenbaar. Is op geen enkele manier te benoemen. Er is alleen dit ene moment. En in dit ene moment is vrede, is alles zoals het universum het heeft bedoeld.

Je verliest jezelf. Je weet niet langer wie jij bent. Maar achter de zichtbare werkelijkheid gloort de horizon. Daar is de ware JIJ – de IK BEN. En die glimlacht en weet dat alles wat ontstaat vanzelf weer vergaat. Zolang we er ons niet mee bemoeien. Zolang we het onszelf niet toe-eigenen. Op dat moment gaan we de waarheid zien en kunnen we genieten van Al wat Is.

Word wakker. Word heel. Er zijn meer mogelijkheden voor transitie dan ooit. Sta in het midden. In het midden van iedere oorlog. En ontdek dat er in het midden geen dualiteit heerst en dat daar geen oorlog is.

En ondertussen doen we wat we moeten doen vanuit ons grote open hart. We handelen zonder te handelen waardoor onze acties geen reacties oproepen maar ontspruiten uit de bron van pure liefde die wij in wezen zijn. Niemand maar dan ook niemand uitgezonderd…

Innerlijke reis

Intens dankbaar voor onze ongeplande en transformerende reis. Hoewel ogenschijnlijk een uiterlijke, werd het voor mij, en daardoor voor ons, meer en meer een innerlijke reis. We hebben genoten van mooie en minder mooie ontmoetingen. Het is een wonder dat we op Sardinië terecht kwamen. Hoewel het niet verantwoord was om door te reizen naar Griekenland, werd hier een adoptieplan voor een aantal van onze jongens geboren en viel er een last van mijn schouders. Dat genereerde creativiteit en ruimte om het boek, dat ongetwijfeld al lange tijd in mij lag te wachten, geboren te laten worden in een liefdevolle alles omvattende en dragende energie. Een boek over liefde, een boek over leven een boek over ware vrijheid. Hoe mooi kan het zijn…

Het E-book is verkrijgbaar in Nederlands en in Engels. KLIK op deze link

Om Shanti,
Yasmin en Giri

 

 

All life matters

door | 8 juli 2020 | Inspiraties | 14 reacties

Zolang we niet heel zijn in onszelf, zoeken we een vijand in de buitenwereld. Zolang we ons gelijk willen halen, zijn we niet vrij van eigen pijn. Een ander haten betekent dat we onszelf niet liefhebben. Het veroorzaakt innerlijk lijden en vervreemd ons van ons zelf.

Verdeel en heers

Na jarenlange discussies over zwarte piet, wordt nu de moord op een zwarte man in USA aangegrepen om aan te tonen dat discriminatie nog steeds bestaat. We begrijpen niet dat verdeel en heers de methode is die leiders gebruiken om ons tegen elkaar op te zetten, zodat de aandacht wordt afgeleid van datgene wat er in het verborgene gebeurt.

Het is van belang dat we erkennen wat we uitgevreten hebben in het verleden. Daar hoeven we niet trots op te zijn. De Nederlanders niet, de Moren niet, de Amerikanen niet, de Afrikaners niet, de Arabieren niet en noem maar op.
Op het moment dat we onszelf en de ander kunnen vergeven, hoeven we ons niet langer schuldig te voelen en kunnen we een streep trekken onder het verleden, zodat we in het heden hand in hand kunnen gaan staan voor datgene wat ons allen aangaat: onze democratie, onze met bloed bevochten vrijheid.

Uitdagingen polijsten de ziel

We worden geboren als vrije wezens op die speciale plek waar we de lessen kunnen leren die onze ziel gekozen heeft om een beter en oprechter mens te worden. De weg die we bewandelen is er een van vallen en opstaan, van uitdagingen en verlangens, van verdeeldheid en verbondenheid. Het doel is niet meer en niet minder dan ons ego te overstijgen en ons in alle opzichten één te voelen met AL wat Leeft. We zijn allen broeders en zusters. We komen allen voort uit dezelfde bron. Uiteindelijk kunnen we niet meer spreken over ik en jij maar uitsluitend over wij.

Het maakt niet uit waar we geboren worden. Onschuld, vrijheid en heelheid zijn het geboorterecht van ieder mens. In plaats dat we onze kinderen eren om hun heelheid, nemen we hen stukje bij beetje alles af wat hen aan de hemel, aan totaliteit en aan perfectie herinnert. Langzaam maar zeker worden we inkadert in een dualistische wereld van goed en kwaad. Afhankelijk van waar we geboren zijn, wordt onze kleur of onze afkomst superieur.

Discriminatie is van alle tijden

Er zijn ook blanken als slaven verhandeld en ik zou zeggen dat de situatie waarin mijn vader belandde niet meer en niet minder was dan slavernij. Na de vroegtijdige dood van mijn ouders heb ik enorm met mijn gezondheid en mijn verleden geworsteld. Door niet langer iemand buiten mijzelf daar de schuld van te geven vond ik mijn zelf terug en leerde ik de kracht van vergeving. Ik dacht dat ik mijn moeder haatte, maar ik haatte mijzelf. Ik vergaf haar en gaf mezelf terug aan mezelf. Dat is pure vrijheid. Vreugde, dankbaarheid en een steeds sterkere gezondheid werden mijn deel. Door mezelf lief te hebben vielen alle grenzen tussen mij en die ander weg en kon ik iedereen vergeven en liefhebben. Ik ontdekte dat elke ziel hier op aarde op zoek is naar zichzelf. Ieder mens verlangt ernaar erkend en herkend te worden.

Dacht je dat het toeval is dat je in een zwart, blank of blauw lijf bent geboren? Dacht je dat het toeval is dat je de dochter van een koning bent of de zoon van een drugsdealer? Natuurlijk niet. Je ziel koos ervoor om jeZelf in alle diepte te leren kennen.

Erkenning bevrijdt ons

Het is de hoogste tijd dat blanken erkennen dat ze lang genoeg de wereld hebben gedomineerd. Maar denk nu niet dat het beter wordt als Afrika die rol over gaat nemen. Wanneer mensen macht krijgen en daar innerlijk niet klaar voor zijn, (en wie is dit wel) gaat zelfs de meest integere ziel voor de bijl.

Iedereen discrimineert

Ik zette me af tegen rijke mensen, zij hadden het in mijn ogen verdraaid gemakkelijk. Tot ik in India echte armoede zag en me realiseerde dat ik mijn verleden koesterde. Kon ik me lekker afzetten tegen de buitenwereld en hoefde ik niet de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn binnenwereld. Dit inzicht gaf mij de mogelijkheid om eeuwig slachtoffer te blijven of heer en meester(es) te worden over mijn eigen leven. Ik koos voor het laatste.

Het is een uitdaging om in de wereld te zijn en je verworvenheden te delen met anderen, maar niet langer van de wereld te zijn.

De kunst van leven

We zijn niet op aarde gekomen om de aardse realiteit te ontvluchten. We hoeven evenmin gehecht te zijn aan lijden om het walhalla te verdienen. We zijn op aarde om ons zelf in alle opzichten te vervolmaken. Sinds ik wakker ben kan ik iedere ervaring omarmen. Er zijn geen goede en geen slechte ervaringen. Iedere ervaring is voedsel voor de ziel. Ik vind het leven een godsgeschenk.

Door mezelf te omarmen, leerde ik anderen in hun ware essentie te zien en te omarmen. Ik houd van mensen. Mijn vrienden hebben alle kleuren van de regenboog. Ik doe mijn afkomst eer aan en voel me thuis bij het úitschot in onze maatschappij: de zwerver, de beachboy, de vluchteling, de kerels in de bajes en noem maar op. Wanneer we niets te verliezen hebben, wanneer er geen verleden en geen toekomst is, staan we dicht bij de Bron en leren we de kunst van Leven.

Alles wat we bestrijden groeit

Door te vechten tegen ziekte, creëren we een ziek lijf en een zieke maatschappij. Door te vechten tegen discriminatie, creëren we verdeeldheid. Door een ziekte te doorleven eren we niet alleen ons immuunsysteem, we worden groot en sterk. We zouden zwakkeren niet moeten beschermen, maar hen uitdagen in hun ware kracht te gaan staan. We zouden niet moeten demonstreren tegen discriminatie, we zouden moeten demonstreren voor vrijheid in verbondenheid. Dat verdeelt niet maar verbindt. En dat is ware Liefde.

Weerspiegeling

Door ons op te laten butsten door de massamedia zijn we sinds 11 september 2001 systematisch elkaar gaan haten en wantrouwen. En niet alleen in het rijke westen. Christenen haten moslims, zwarten haten blanken, rijken haten armen en visa versa. Natuurlijk komt dat onze machthebbers goed uit.

De regering is een weerspiegeling van onszelf. Het heeft dus weinig zin om met de vinger te wijzen. De eerlijkheid gebiedt ons om naar binnen te kijken en te accepteren dat wij onze verantwoordelijkheid volledig uit handen hebben gegeven.

Makke schapen

Het is tijd dat we ophouden met polariseren. Daarmee verzwakken we onze positie en spelen we de machthebbers in de kaart. Door ons systematisch een beetje meer vrijheid te geven, laten we ons verblinden en als makke schapen naar de slachtbank leiden. Tot we murw genoeg zijn om die noodmaatregel en zelfs de verplichte vaccinatie te accepteren. We zien voor het gemak maar even over het hoofd dat dit niet alleen het einde is van onze vrijheid, maar ook van onze democratie.

De kunst van niet weten

Voor alle duidelijkheid, we kunnen niet terug naar het verleden. Het is hoog tijd dat we onder ogen zien dat we niet alleen elkaar, maar vooral onze aarde hebben uitgebuit. Hoog tijd voor een nieuwe wereldorde, een nieuw moraal.
Natuurlijk weten we nog niet hoe we dit in gaan kleuren. We mogen leren de kunst van het niet weten te omarmen. Als het verlangen groot genoeg is, we actief blijven dromen en de Liefde die we in wezen zijn samen bundelen,  kunnen we deze tijd vol vertrouwen tegemoet treden als het grootste avontuur ooit.

Slachtoffer zijn is een keuze

Stoppen anderen te beschuldigen is moeilijk. Je geeft je slachtofferrol op, je valse gevoel van veiligheid. Dat is ware spiritualiteit. In alle opzichten verantwoordelijkheid nemen voor het resultaat van jouw zijn. Wanneer we onze verloren vrouwelijk kant opnieuw initiëren en integreren, in onszelf en in de samenleving, voelen we een diepe verwondering voor de schepping en al haar schepselen.

Het ware leven

In essentie worden we allemaal naakt geboren en zijn we een en dezelfde. Als je dit in alle diepte durft te voelen, heb je geen behoefte meer om met je vinger naar wie dan ook te wijzen. Niemand kent de blauwdruk van de ander.

Wanneer we ophouden het verleden op te rakelen, kunnen we onze handen ineenslaan en onze harten in Liefde verbinden, zodat we samen kunnen staan voor het meest waardevolle wat we op aarde kunnen verwerven: Broeder- en zusterschap. Het ware Leven kan zich uitsluitend ontvouwen in vrijheid. Liefde is eenheid in verscheidenheid en kleurt de wereld een tikkie mooier.