Onschuldig

door | 1 april 2023 | Inspiraties | 7 reacties

Ze staat met open armen op me te wachten. Even later zitten we gezellig tegenover elkaar aan een bakkie. ‘Het is lang geleden’, zegt ze. Hoe lang weet ik niet maar ongetwijfeld meer dan vijf jaar. Ongetwijfeld is er iets gebeurd waardoor mijn openheid niet direct in vruchtbare aarde viel en dat gegeven was voldoende om elkaar niet meer te zien. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Een aantal maanden geleden liet ze me weten dat ze een heftige vorm van kanker heeft gekregen waar ze inmiddels aardig van is hersteld. ‘Ik kan dit alles niet met iedereen delen’, schrijft ze. ‘Maar ik weet dat jij niets gek vindt en me begrijpt…

Betekenis

Ik hoor deze dagen van verschillende vrouwen hoeveel meer betekenis het leven voor hen kreeg toen ze kanker kregen. Ineens kregen zij alle aandacht die zij doorgaans aan anderen gaven en zelfs heftige conflicten in de familie werden opgelost omdat je nu eenmaal compassie, of moet ik zeggen medelijden, moet voelen met mensen die ogenschijnlijk snel dood gaan.

Aandacht

‘En toen ging ik op controle’, zegt Jamila, ‘en kreeg ik te horen dat het er allemaal prima uitzag. Grote kans dat ik deze kwaadaardige kanker weer terugkrijg volgens mijn oncoloog maar voor dit moment werd ik genezen verklaard. En weet je Yasmin, ik weet dat het belachelijk klinkt. Maar denk je nu dat ik blij was? Niet dus. Ik kwam zelfs jankend thuis. Alle aandacht die ik in deze tijd kreeg was plots weer voor een andere zieke. Als ik al iets durf te zeggen krijg ik te horen dat ik niks te klagen heb. Wanneer je 20 kilometer per dag kunt lopen moet je niet zeuren…

Schuldig

Ik weet er alles van. Ik herinner me als de dag van gisteren dat alles om me heen weg viel toen mijn lichaam het af liet weten. Ik voelde me per definitie schuldig dat ik dit volgens de alternatieven allemaal zelf gecreëerd had. Als er al iemand aan de deur kwam dan was het met een vooropgezet doel. Ze zouden me wel eens snel beter maken. Aanwezig zijn en voelen wat de ander voelt zonder daar een oordeel over te hebben is niet direct iets wat in het programma van de gemiddelde healer of hulpverlener voorkomt. Stel je voor dat je niets doet en alleen maar aanwezig bent. Dan ga je misschien wel ervaren wat voor een diepe put van ellende er schuil gaat achter die buitenkant.

Nog erger, misschien ga je wel resoneren op die vibratie en val je volledig stil. Of je komt bij je eigen grote gat terecht. En ja dan kan het zomaar zijn dat je jouw controle verliest, kwetsbaar wordt en je masker af moet zetten in een maatschappij waarin het steeds moeilijker wordt om jezelf en jouw inkomen overeind te houden.

Verzorgingsstaat

We hebben een maatschappij gecreëerd van gezonden en kreupelen. Van daders en slachtoffers. Van criminelen en heiligen. We begrijpen niet dat het twee onlosmakelijke kanten zijn van een en dezelfde medaille. Ik vraag me af hoelang onze zorgvuldig gecreëerde verzorgingsstaat zich nog staande kan houden waarin een krappe minderheid zich blijft offeren voor een behoeftige meerderheid zonder zelf in elkaar te storten.

Rugzakje

‘Ik voel me niet langer schuldig’, zegt Jamilla. Wow geweldig joh. Schuld bestaat niet. Dat hebben instanties en kerken bedacht om ons af te snijden van onze wortels. De kracht van onvoorwaardelijke Liefde die alles omarmt en alles heelt. Onze ziel is met een rugzakje op de wereld gekomen en het zijn juist de uitdagingen op ons pad die onze innerlijke ogen openen en die ons polijsten tot steeds meer heelheid.

Kind zijn

Even later zit Jamilla op het toilet en terwijl ik op mijn beurt wacht roept ze niet al te zachtjes: ‘Yasmin heb ik je niet teveel aan je kop gezeurd. Anders ga ik me toch nog schuldig voelen’. ‘Jeetje wat ben jij een k.. wijf’, scheld ik quasi serieus terug.Weet je, op die speelse manier zoals kinderen dat doen. Naarmate je meer doorleefd hebt word je steeds meer dat kind en ik daag je uit om dat niet te verwarren met kinds zijn. Kinderen zijn puur, onschuldig en no-nonsense.

En ja dan gaat het hart spreken en zeg je dingen die kunnen raken en nog niet altijd ontvangen kunnen worden maar op het juiste moment weer boven komen drijven om wortel te schieten en wie weet jaren later vrucht zullen dragen.

Chemo

‘Yasmin! Ik ben zo blij dat je belt. Dat doe jij altijd op het juiste moment. Kun je me helpen. Ik wil die verdomde chemo niet. En waarom doe ik het dan???’
‘Okay lieverd, ga eens even naar binnen. Wil jij die chemo of doe je het om je kinderen te plezieren. Je vertelde me immers dat het nog nooit zo goed is geweest tussen jou en de kids. En dat zelfs je oudste dochter, die tot voor kort niets meer met je te maken wilde hebben, nu alles voor je zou willen doen’.
Ze valt een poosje stil. ‘Nou ik geloof toch dat er diep in mij iets zit wat zegt dat ik die opdonder nodig heb’.

Creëren

‘Luister lieverd. Wat ik doe of zou doen is van ondergeschikt belang. Als jij voelt dat je voor de chemo moet gaan, ga er dan ook helemaal voor. En natuurlijk kun je dat proces ondersteunen met vitaminen, mineralen en gezonde voeding. Maar ga niet op twee benen lopen als je begrijpt wat ik bedoel. Daar kan jouw creatie-geest niet mee uit de voeten’.
Ze begrijpt het maar ze wordt zo verdomd ziek van de chemo. ‘En wat kun je daaraan doen’. ‘Ik wil 14 dagen stoppen. Er is ook een andere, minder heftige, chemo maar die is duurder…’
Die avond laat ze weten dat ze de oncoloog heeft gebeld en dat ze niet alleen 14 dagen mag stoppen maar daarna ook de mildere chemo gaat krijgen. Ze is dankbaar en dolblij.

Doelloos

Ik hoor dat een van mijn vroegere Reiki studenten borstkanker heeft en ga haar opzoeken. Ik zit lange tijd naast haar bed in stilte. Zonder iets te willen of te adviseren. Mijn handen liggen ergens op haar lijf zonder doel. Het maakt diepe indruk op haar. Later op een van mijn open dagen hoor ik het haar weer vertellen. De kracht die er van je uit gaat als je niets verwacht en die ander gewoon kunt omarmen zonder iets te moeten en zonder iets te willen veranderen aan de situatie, ja zonder jou ervaring er overheen te donderen is onmetelijk groot. Vanuit een diep innerlijk weten dat ieder mens recht heeft op zijn eigen proces, spreek je het zelf genezend vermogen in de ander aan.

Doornroosje

We lopen rond op deze aarde met een ongekend diep verlangen om gezien, gekend en omarmd te worden. Het is het sprookje van de prins en Doornroosje. Op het moment dat de prins Doornroosje kust wordt zij wakker in een andere dimensie. Je ziel ontwaakt en je gaat jezelf herinneren wie je in wezen bent.

Zielig gedrag

Wat is er gebeurd met onze maatschappij. Het lijkt wel de omgekeerde wereld. We eren het zwakke en straffen het sterke. We storten ons op alles en iedereen die zwak en behoeftig is. Daar voelen we ons goed bij en geeft ons ego een boost. Pesters worden gestraft en degene die gepest wordt is slachtoffer, zwak en zielig. Laatstgenoemde zakt steeds verder weg in de driedimensionale materiële wereld van afhankelijkheid en zielig gedrag. De pester daagt het slachtoffer uit om op eigen benen te gaan staan en daarop te vertrouwen. Dit medicijn wordt door ons zorgsysteem niet gewaardeerd. Dus kruipt de pester terug in zijn schulp en leert hij af om open en eerlijk te zijn. Hij ontkent hierdoor niet alleen zichzelf, hij zal stoppen het lijdend voorwerp uit te dagen om in haar eigen kracht te gaan staan. De enige manier om een uniek en volwaardig lid te kunnen worden in een maatschappij die absoluut niet kan bouwen op kneusjes, maar gezonde elementen nodig heeft die in de spiegel durven te kijken en zichzelf niet sparen. Het leven is namelijk niet alleen maar leuk. Integendeel. Het leven is voor de meerderheid niet meer en niet minder dan een drama.

Avontuurlijk

Het leven wordt echter steeds spannender en leuker naarmate we meer en meer diepzeeduiken beoefenen binnenin onszelf. Het voelt een tikkie anders dan wanneer we van een brug afspringen of een nieuwjaars duik nemen, maar zeker niet minder avontuurlijk. Ik voorspel dat, naarmate we door oefening daar beter in worden, je zult merken dat het je minder kan schelen wat anderen van je vinden. Dat je weinig of niets meer nodig hebt uit de buitenwereld om jezelf een gelukkig en heel mens te voelen. Dat je het verdomd prettig vindt om af en toe iets wezenlijks uit te wisselen met anderen, maar ook onvoorstelbaar kunt genieten wanneer je alleen bent en je eigen hartenklop kunt voelen en helemaal stil kunt vallen omdat je je plotseling realiseert hoe verdomd mooi die binnenwereld van je is.

En o ja laten we vooral niet wachten tot iemand serieus ziek wordt of tot zijn of haar begrafenis om die persoon te vertellen hoeveel je van haar houdt. Dat laatste is werkelijk om te janken…

Om Shanti,
Yasmin

Afspraak maken

Voor diepzeeduiken of me uitnodigen voor een lezing, workshop of ontmoeting. Het kan allemaal. Als je tijd hebt lees dan mijn laatste boek Inner-Reset. Het zal je inspireren om je LEF te Leven…

All life matters

door | 8 juli 2020 | Inspiraties | 14 reacties

Zolang we niet heel zijn in onszelf, zoeken we een vijand in de buitenwereld. Zolang we ons gelijk willen halen, zijn we niet vrij van eigen pijn. Een ander haten betekent dat we onszelf niet liefhebben. Het veroorzaakt innerlijk lijden en vervreemd ons van ons zelf.

Verdeel en heers

Na jarenlange discussies over zwarte piet, wordt nu de moord op een zwarte man in USA aangegrepen om aan te tonen dat discriminatie nog steeds bestaat. We begrijpen niet dat verdeel en heers de methode is die leiders gebruiken om ons tegen elkaar op te zetten, zodat de aandacht wordt afgeleid van datgene wat er in het verborgene gebeurt.

Het is van belang dat we erkennen wat we uitgevreten hebben in het verleden. Daar hoeven we niet trots op te zijn. De Nederlanders niet, de Moren niet, de Amerikanen niet, de Afrikaners niet, de Arabieren niet en noem maar op.
Op het moment dat we onszelf en de ander kunnen vergeven, hoeven we ons niet langer schuldig te voelen en kunnen we een streep trekken onder het verleden, zodat we in het heden hand in hand kunnen gaan staan voor datgene wat ons allen aangaat: onze democratie, onze met bloed bevochten vrijheid.

Uitdagingen polijsten de ziel

We worden geboren als vrije wezens op die speciale plek waar we de lessen kunnen leren die onze ziel gekozen heeft om een beter en oprechter mens te worden. De weg die we bewandelen is er een van vallen en opstaan, van uitdagingen en verlangens, van verdeeldheid en verbondenheid. Het doel is niet meer en niet minder dan ons ego te overstijgen en ons in alle opzichten één te voelen met AL wat Leeft. We zijn allen broeders en zusters. We komen allen voort uit dezelfde bron. Uiteindelijk kunnen we niet meer spreken over ik en jij maar uitsluitend over wij.

Het maakt niet uit waar we geboren worden. Onschuld, vrijheid en heelheid zijn het geboorterecht van ieder mens. In plaats dat we onze kinderen eren om hun heelheid, nemen we hen stukje bij beetje alles af wat hen aan de hemel, aan totaliteit en aan perfectie herinnert. Langzaam maar zeker worden we inkadert in een dualistische wereld van goed en kwaad. Afhankelijk van waar we geboren zijn, wordt onze kleur of onze afkomst superieur.

Discriminatie is van alle tijden

Er zijn ook blanken als slaven verhandeld en ik zou zeggen dat de situatie waarin mijn vader belandde niet meer en niet minder was dan slavernij. Na de vroegtijdige dood van mijn ouders heb ik enorm met mijn gezondheid en mijn verleden geworsteld. Door niet langer iemand buiten mijzelf daar de schuld van te geven vond ik mijn zelf terug en leerde ik de kracht van vergeving. Ik dacht dat ik mijn moeder haatte, maar ik haatte mijzelf. Ik vergaf haar en gaf mezelf terug aan mezelf. Dat is pure vrijheid. Vreugde, dankbaarheid en een steeds sterkere gezondheid werden mijn deel. Door mezelf lief te hebben vielen alle grenzen tussen mij en die ander weg en kon ik iedereen vergeven en liefhebben. Ik ontdekte dat elke ziel hier op aarde op zoek is naar zichzelf. Ieder mens verlangt ernaar erkend en herkend te worden.

Dacht je dat het toeval is dat je in een zwart, blank of blauw lijf bent geboren? Dacht je dat het toeval is dat je de dochter van een koning bent of de zoon van een drugsdealer? Natuurlijk niet. Je ziel koos ervoor om jeZelf in alle diepte te leren kennen.

Erkenning bevrijdt ons

Het is de hoogste tijd dat blanken erkennen dat ze lang genoeg de wereld hebben gedomineerd. Maar denk nu niet dat het beter wordt als Afrika die rol over gaat nemen. Wanneer mensen macht krijgen en daar innerlijk niet klaar voor zijn, (en wie is dit wel) gaat zelfs de meest integere ziel voor de bijl.

Iedereen discrimineert

Ik zette me af tegen rijke mensen, zij hadden het in mijn ogen verdraaid gemakkelijk. Tot ik in India echte armoede zag en me realiseerde dat ik mijn verleden koesterde. Kon ik me lekker afzetten tegen de buitenwereld en hoefde ik niet de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn binnenwereld. Dit inzicht gaf mij de mogelijkheid om eeuwig slachtoffer te blijven of heer en meester(es) te worden over mijn eigen leven. Ik koos voor het laatste.

Het is een uitdaging om in de wereld te zijn en je verworvenheden te delen met anderen, maar niet langer van de wereld te zijn.

De kunst van leven

We zijn niet op aarde gekomen om de aardse realiteit te ontvluchten. We hoeven evenmin gehecht te zijn aan lijden om het walhalla te verdienen. We zijn op aarde om ons zelf in alle opzichten te vervolmaken. Sinds ik wakker ben kan ik iedere ervaring omarmen. Er zijn geen goede en geen slechte ervaringen. Iedere ervaring is voedsel voor de ziel. Ik vind het leven een godsgeschenk.

Door mezelf te omarmen, leerde ik anderen in hun ware essentie te zien en te omarmen. Ik houd van mensen. Mijn vrienden hebben alle kleuren van de regenboog. Ik doe mijn afkomst eer aan en voel me thuis bij het úitschot in onze maatschappij: de zwerver, de beachboy, de vluchteling, de kerels in de bajes en noem maar op. Wanneer we niets te verliezen hebben, wanneer er geen verleden en geen toekomst is, staan we dicht bij de Bron en leren we de kunst van Leven.

Alles wat we bestrijden groeit

Door te vechten tegen ziekte, creëren we een ziek lijf en een zieke maatschappij. Door te vechten tegen discriminatie, creëren we verdeeldheid. Door een ziekte te doorleven eren we niet alleen ons immuunsysteem, we worden groot en sterk. We zouden zwakkeren niet moeten beschermen, maar hen uitdagen in hun ware kracht te gaan staan. We zouden niet moeten demonstreren tegen discriminatie, we zouden moeten demonstreren voor vrijheid in verbondenheid. Dat verdeelt niet maar verbindt. En dat is ware Liefde.

Weerspiegeling

Door ons op te laten butsten door de massamedia zijn we sinds 11 september 2001 systematisch elkaar gaan haten en wantrouwen. En niet alleen in het rijke westen. Christenen haten moslims, zwarten haten blanken, rijken haten armen en visa versa. Natuurlijk komt dat onze machthebbers goed uit.

De regering is een weerspiegeling van onszelf. Het heeft dus weinig zin om met de vinger te wijzen. De eerlijkheid gebiedt ons om naar binnen te kijken en te accepteren dat wij onze verantwoordelijkheid volledig uit handen hebben gegeven.

Makke schapen

Het is tijd dat we ophouden met polariseren. Daarmee verzwakken we onze positie en spelen we de machthebbers in de kaart. Door ons systematisch een beetje meer vrijheid te geven, laten we ons verblinden en als makke schapen naar de slachtbank leiden. Tot we murw genoeg zijn om die noodmaatregel en zelfs de verplichte vaccinatie te accepteren. We zien voor het gemak maar even over het hoofd dat dit niet alleen het einde is van onze vrijheid, maar ook van onze democratie.

De kunst van niet weten

Voor alle duidelijkheid, we kunnen niet terug naar het verleden. Het is hoog tijd dat we onder ogen zien dat we niet alleen elkaar, maar vooral onze aarde hebben uitgebuit. Hoog tijd voor een nieuwe wereldorde, een nieuw moraal.
Natuurlijk weten we nog niet hoe we dit in gaan kleuren. We mogen leren de kunst van het niet weten te omarmen. Als het verlangen groot genoeg is, we actief blijven dromen en de Liefde die we in wezen zijn samen bundelen,  kunnen we deze tijd vol vertrouwen tegemoet treden als het grootste avontuur ooit.

Slachtoffer zijn is een keuze

Stoppen anderen te beschuldigen is moeilijk. Je geeft je slachtofferrol op, je valse gevoel van veiligheid. Dat is ware spiritualiteit. In alle opzichten verantwoordelijkheid nemen voor het resultaat van jouw zijn. Wanneer we onze verloren vrouwelijk kant opnieuw initiëren en integreren, in onszelf en in de samenleving, voelen we een diepe verwondering voor de schepping en al haar schepselen.

Het ware leven

In essentie worden we allemaal naakt geboren en zijn we een en dezelfde. Als je dit in alle diepte durft te voelen, heb je geen behoefte meer om met je vinger naar wie dan ook te wijzen. Niemand kent de blauwdruk van de ander.

Wanneer we ophouden het verleden op te rakelen, kunnen we onze handen ineenslaan en onze harten in Liefde verbinden, zodat we samen kunnen staan voor het meest waardevolle wat we op aarde kunnen verwerven: Broeder- en zusterschap. Het ware Leven kan zich uitsluitend ontvouwen in vrijheid. Liefde is eenheid in verscheidenheid en kleurt de wereld een tikkie mooier.