Ik laat los, ik laat God…
Dit zei ik jaren geleden toen alle controle over mijn leven me uit handen geslagen werd. Ik zeg het nog steeds. Voor alle duidelijkheid: God is voor mij de eeuwige Bron van Liefde die alles bezielt en bestuurt…
Natuur
Wij zijn als de natuur. Soms groeien we in de breedte, soms in de hoogte, soms gaan we letterlijk de diepte in om nieuwe werelden bloot te leggen. Zolang we er ons niet mee bemoeien natuurt de natuur gewoon door. Met andere woorden, wanneer we ons leven omarmen met Al wat Is, zonder voor- of afkeer, zien we achteraf dat we tijdens die heftige periodes een grote groeispurt ofwel transit doormaakten. De storm is gaan liggen, we voelen ons in alle opzichten lichter. Kortom, we zijn weer dieper ingedaald in ons Zelf.
Het proces wordt lijden wanneer we niet kunnen aanvaarden dat wat is…
Leven en dood
Het afgelopen jaar was erop of eronder, een proces van leven en dood. Toen werd het Pinksteren. Ik werd wakker en voelde me letterlijk herboren. Het Spiegelbeeld-congres was het begin van een nieuwe stroom. Ik werd er liefdevol maar overduidelijk op gewezen dat ik zelf voor het boek moest gaan staan!
‘Jij en niemand anders bent de schepper van deze prachtige creatie. Dit boek is de belichaming van al je vorige werk en vrij van dualiteit. Het confronteert ons met angst voor eindigheid, met de vluchteling in ieder van ons. Maar ook met schoonheid en kracht. Jij gaf de vluchteling een menselijk gezicht. Lastig voor politiek en machthebbers. Nu kunnen zij niet langer doen alsof ze niet bestaan…’
Hart en ziel
En ja, ik kan nu zeggen dat ik sta voor deze creatie, met hart en ziel. Het zal haar weg vinden op haar tijd. Dat bepaal ik niet. Ik hoef alleen maar de stroom te volgen. Ja ik wil!
Het boek is mijn missie, een middel tot een doel. Mensen ontmoeten, aanraken en aangeraakt worden. De manier waarop wij de wereld bezien is de manier waarop wij haar ervaren. Ik leef, ik geniet. Het leven is één groot wonder…
Bakzeil
Het proces met ‘Volk van mijn VOLK’ herinnert me aan de tijd dat ik ‘van boven’ de opdracht kreeg om mijn boeken terug te nemen van mijn uitgever om ze zelf uit te geven. Ik protesteerde heftig: ‘Moet je luisteren jongens, jullie kunnen alles van me vragen, maar dit dus niet!’ Mooi dat ik uiteindelijk bakzeil moest halen! Zeven jaar lang stonden wij op beurzen, gaf ik lezingen en omarmde ik mensen. Het was een fascinerende tijd waarin ik niet alleen nieuwe facetten in me zelf bloot legde, mensen voelden zich geliefd, gezien en erkend…
Ik bracht Giri naar het klooster en startte een nieuw traject. Ik stopte met lezingen, consulten en workshops. Mijn uitgever, vanaf het begin doordrongen van de waarde van mijn boeken, nam ze terug. Ik ging met lege handen en een open hart naar Kenia. Zeven jaar later werd dat Griekenland. Dit keer opnieuw met Giri…
Door nieuwe uitdagingen aan te gaan verleggen we niet alleen onze grenzen. We polijsten onszelf en dalen steeds dieper in naar volledig Mens zijn. Beperkingen zijn er niet langer. Oordelen houden op te bestaan…
Balans
Vandaag maak ik de balans op en zie ik waar ik nu sta. Nog eigenwijzer, nog meer eenvoud, maar ongetwijfeld mijZelf. Elke dag dankbaar voor Al wat Is en dienstbaar naar Al wat Leeft. Doen heeft plaats gemaakt voor Zijn. Mensen doen opnieuw een beroep op mij. Er is tijd genoeg wanneer we durven te zijn in het moment met lege handen en een open hart. En dit hart vult en wordt gevuld.
Nooit eerder zijn er zoveel mensen uit mijn leven verdwenen als dit jaar. Ja toch wel: toen we terugkwamen van onze wereldreizen en ik ernstig ziek was. Ook toen raakte ik dezelfde angst aan, angst voor de dood. Ik werd volledig uitgekotst door mijn studenten. Dat is de prijs wanneer je niet langer voldoet aan het gecreëerde beeld. Het deed pijn maar het proces van ziekte, eenzaamheid en stilte polijstte mijn ziel.
Ontvouwing
Ik zie nu pas waarom ik me kostte wat kost staande moest houden. Het boek ‘Volk van mijn VOLK’ is de vervulling van mijn Zelf. De ontvouwing van mijn Plan. Daar waar ik grenzen opwierp, heb ik muren afgebroken en ruimte gemaakt. Niet langer hoef ik iets of iemand buiten te sluiten. Ik ben niet bang voor criminelen, niet voor terroristen. Die worden niet geboren maar gemaakt door een onmenselijke systeem.
Plan
We zijn allemaal vluchtelingen, daklozen, verdwaalden. We zijn allemaal de weg kwijt. Ik heb mijn weg teruggevonden. Ieder mens, iedere onbekende situatie, voegt iets toe aan mijn Plan en maakt mij heler en completer. Leve het multiculturele! Al ben ik me terdege bewust dat we in gesprek moeten blijven. Naar elkaar moeten luisteren en elkaar leren te respecteren. De verschillen en de overeenkomsten. Laten we volwassen worden, ons openstellen voor de pijn van de ander zodat we niet langer behoefte voelen om te discrimineren of ons gediscrimineerd voelen…
Verlossing
‘Volk van mijn VOLK’ opent harten. Het is de lijm die mensen verbindt. Veel mensen durven het niet aan te raken. Ze zijn bang voor de pijn die het teweeg brengt. Pijn hoort bij het leven. Onze verlossing uit het lijden begint op het moment dat we ons verbinden met de pijn van de ander. Hiermee transformeer ik niet alleen mijn eigen pijn, ik maak ook de weg vrij voor de ander. Mededogen vervult mijn wezen. Het bijproduct is dat anderen daar beter van worden. Maar dat mag niet de reden zijn om het te doen…
In Liefde verbonden,
Yasmin
