Aaron

Hij wilde het nooit. Corresponderen met een vreemde. Ik was de eerste. En plots zit ik tegenover hem. Hij kan niet geloven dat een blanke de moeite heeft genomen om die hele reis te ondernemen en hem op te zoeken op deathrow. Hij is er beduusd van…

En geloof me, een reis was het! Het hield hem nachten uit zijn slaap. Hij vroeg zijn zoon om te ondersteunen. En zo word ik na 24 uur reizen en een overnachting in Pittsburg opgehaald door advocate Marthe die me naar mijn hotel brengt en die eerste keer aflevert bij de gevangenis en het hele traject met mij loopt tot de bezoekers-cel. Ze deelt haar zorgen over het beleid en alle mensen die onschuldig zitten. Het is een treurig verhaal maar voor mij niet onbekend!

Peace of Mind

En zo zit ik plotseling tegenover deze prachtige moslimman. Peace of Mind! Sinds ze hem alles hebben afgenomen begon hij zichzelf te ontdekken. Nee dat ging niet van de ene dag op de andere, dat moge duidelijk zijn. Ik leg mijn handen op de ruit. Hij legt zijn handen er tegenaan. Hij is zoals ik me heb voorgesteld. Hij heeft vannacht niet geslapen. Vond het vreselijk spannend. Wilde niet dat ik moest lopen. Amerikanen lopen immers niet! Maar dat deed ik wel de rest van die week. Heerlijk om even de frisse lucht in mijn longen te zuigen!
Aaron krijgt pakweg vier keer per jaar een dag bezoek. En nu zomaar vijf dagen achter elkaar, zes – zeven uur per dag! Het vraagt uiterste concentratie met alle geluiden op de achtergrond. Maar het voelt zo goed om hier te zijn!

Leider

Zijn verhaal begint zoals vele verhalen beginnen. Niet alleen in Afrika, maar ook onder de Afro-Amerikanen. Hij werd als kind regelmatig in elkaar geslagen. Erfenis van de slavernij volgens Aaron. Hij was negentien, zat op de universiteit en maakte een meisje zwanger. Daar wilde hij de verantwoordelijkheid voor nemen. Hij stopte zijn studie. Het baantje bracht weinig geld in het laatje. Om hem heen zag hij mensen met grote en dure auto’s en mooie huizen. Dat moet hij ook kunnen! Nee, bang was hij niet. Het was gewoon spannend! Zijn droom werd waarheid. Hij kon zijn familie een beter leven geven en werd alom geëerd en gerespecteerd…

Verkeerde beslissingen

We drinken elkaars energie in. Het enige wat ik gebruik is een flesje water uit de automaat. Ik verveel me geen moment. We hebben elkaar vanaf het eerste moment aardig getriggerd. Wat hem aansprak is dat ik  geen medelijden met hem had. Kortom, ik ging met hem om zoals ik wens dat mensen met mij omgaan. Ik heb een behoorlijk ervaring opgedaan met Edward in Texas en in de gevangenis in Vught en op Curaçao. Ik accepteer Aaron onvoorwaardelijk en hou van hem alsof hij een deel van mij is. Wat hij uiteraard ook is! Wat hem heeft aangeraakt is dat ik geen enkel oordeel over hem heb.

Inmiddels neemt hij volledig de verantwoordelijkheid voor de beslissingen die hij nam in zijn leven. Hij noemt het verkeerde beslissingen. Dat ze verkeerd waren, tja dat weet je pas achteraf. Kortom, je neemt beslissingen die je iets laten ervaren waardoor je rijker of armer wordt. Hoe raar het ook klinkt, Aaron is in alle opzichten rijker geworden. De prijs die hij betaalde was niet gering. Alle mensen die hem zo geëerd hadden toen hij ze voorzag van alles wat zij wensten keerden hem nu de rug toe. Hij voelde zich verstoten en in de steek gelaten. Je kunt je niet eens een voorstelling maken hoe het is om tweeëntwintig uur per dag, vijf dagen lang en in het weekend vierentwintig uur per dag in eenzame opsluiting te zitten. Je kunt je niet voorstellen hoe het is om nooit aangeraakt te worden. Inmiddels haalt hij die aanraking rechtstreeks uit de bron, dat is wel duidelijk! Hij was achtentwintig en zijn jongste zoon was een peuter toen hij achter de tralies verdween. Hij is gek op zijn kinderen en kleinkinderen. Spreekt en hoort ze regelmatig aan de telefoon. Drie keer per week mag hij vijftien minuten bellen.

Gerealiseerde

We onthullen onszelf aan elkaar. Als je zo weinig te verliezen hebt, heb je ook weinig te verbergen. Onze gesprekken zijn intens en intiem. Er is geen schaamte. Ik zie hem de gevangenis uitwandelen en hij vertelt dat zijn geest overal heen kan. Hij is ongehecht en vrij. Pennslyvania is een van de strengste gevangenissen. In tegenstelling echter met Texas, waar je elkaar wel mag aanraken maar waar ze meer mensen ter dood brengen dan waar dan ook, voltrekken ze hier de doodstraf niet gemakkelijk. Het gouvernement wil het afschaffen, de bevolking niet. De laatste ter dood brengingen waren in 1999. En dan vrijwillig. Deze mensen wilden niet langer vechten. Al zou de doodstraf worden afgeschaft zal Aaron hier zitten totdat hij een natuurlijke dood sterft. Hij omarmt het leven zowel als de dood. Hij is in een voortdurende vorm van acceptatie en meditatie. Ik voel me bevoorrecht dat ik uitgerekend met hem in contact kwam. Energie trekt energie aan. Hoe wonderlijk! Zijn naam betekent de gerealiseerde…

Rebels

Ik ben rebels geweest. Heb tijdens mijn wandeling foto’s gemaakt. Werd gestopt, gecontroleerd en heb goed op mijn donder gehad! Speelde de onnozele onschuld. Zelfs Aaron is op de hoogte!

Deze laatste dag vallen er regelmatig stiltes. We hebben alles gezegd wat we wilden zeggen. Ik zou willen dat jij hier in Amerika kwam werken. Je bent zo ruim van geest. Als iedereen zou denken zoals jij dan zou de wereld er anders uitzien. Dat klopt lieve Aaron. Maar het is het leven zelf wat ik innam wat mij anders deed denken en niet langer deed oordelen. Kortom, de situatie heeft mijn leven veranderd, zoals de situatie jouw leven heeft veranderd! Simpel, je had nooit geloofd dat je beter uit die drugswereld kon blijven als je dat van tevoren was verteld. Je moest het eerst ervaren!

Neem mij mee

Neem mij mee, zegt hij. Ik neem je mee in mijn hart, zeg ik. Je bent altijd bij me, altijd in me. Ik leg mijn handen op de ruit. Hij drukt zijn handen tegen mijn handen. Ik hou van je, zeg ik. Ik hou ook van jou! Ik draai me om om de cel te verlaten. Aaron zal zijn handen door de gleuf steken en in de handboeien geslagen worden. Dan zal ook zijn deur opengaan. Hij gaat in de riem en wordt teruggebracht naar zijn cel. De bewakers kennen hem en behandelen hem met respect.
Ik kijk nog een keer om terwijl ik de lange, lange stille gang doorloop en mijn weg vind door de controles. Op een paar advocaten na, was ik ook vandaag weer alleen. En dan te weten dat er 1500 mensen achter de tralies zitten en nog eens 250 op deathrow! Morgen zal ik door Marthe naar Pittsburg gebracht worden. We zullen samen lunchen en ik zal het vliegtuig nemen naar New York. Daar zal ik overnachten voordat ik verder vlieg naar Miami en Curaçao. De bewaker aan de balie is inmiddels wat menselijker. Ik teken de lijst af en stap naar buiten. Ik adem met diepe teugen de frisse lucht in en wandel naar mijn hotel. Het is een prachtige dag…

Om Shanti,
Yasmin