Als alle geluiden zijn verstomd en we tot op de bodem van onze angst zijn gegaan, blijft er niets over dan ons Zelf mee te laten drijven op de stroom van de stilte. We zijn eindelijk thuisgekomen in de wereld waar we voortdurend naar op zoek waren…
Mededogen
Ik sta op en rek me eens lekker uit. Ik grinnik om mezelf en voel mijn hart opengaan. Het is geen ramp om alleen te zijn. Ik ben geen slecht gezelschap! Ik omarm mezelf in mededogen en mijn hart opent zich verder en verder. Vanuit de grenzeloze stroom van onvoorwaardelijke Liefde gaan mijn gedachten naar de Vluchtelingen. Ik ben dankbaar dat ik niet in hun schoenen sta! In gedachten sla ik mijn armen om hen heen en bied ik hen rozen aan. Ik voel mededogen met een wereld die verscheurt en gespleten aanvoelt omdat we in de illusie leven van een afgescheiden IK.
Stil
Bij tijd en wijle kan het nog steeds aardig stil zijn om me heen – nu ik me wederom terugtrek uit de zichtbare wereld van de activiteit. Tegelijkertijd is er een enorme behoefte aan stilte in mij. De momenten dat ik me onbehagelijk voel, zijn die momenten dat ik vind dat ik eindelijk eens iets zou moeten doen. Helaas, zo werkt dat allang niet meer! Zodra ik loslaat en terugkeer naar de grenzeloze ruimte in mezelf, is er geen enkele dwangmatigheid en ben ik volkomen grenzeloos. Dan weet ik dat ik doe wat ik te doen heb – ook al lijkt mijn bijdrage minder zichtbaar in de buitenwereld.
Mensen die een tikkeltje vervreemd zijn van deze maatschappij weten mij te vinden. Ze voelen zich thuis. Ik accepteer hun anders zijn. Uiteindelijk val ik zelf ook niet direct binnen het kader ‘normaal’.
All-een
Ik kies er voor regelmatig de natuur in te gaan. Er is niets wat afleidt en ik kan immens genieten van de stilte. Alles wat me lijkt te bezwaren verdwijnt als sneeuw voor de zon en ik voel me oprecht geborgen in de armen van de Vader/Moeder. Ik word één met de natuur – mijn natuur.
Zodra je het gebaande pad verlaat kom je op mystieke plekjes. Er springt een ree voor me op het pad. Een buizerd zoekt de juiste thermiek op de wind. Wat een kracht! Hoe liefdevol verzorgt het koppel meerkoeten hun jongen. Een kievit schreeuwt wanhopig om haar verloren nest. Er zwemt een eenzame zwaan in de Dommel. Een lammetje roept om haar moeder. Moeder schaap maakt zich los uit de kudde en weet feilloos haar kind te vinden. Een groep rotganzen verdrijft een indringer uit hun territorium. Alles lijkt in bloei te staan en de verscheidenheid in groentinten zijn een weldaad voor lichaam en ziel.
Ervaren
Ik ben dankbaar dat ik in Nederland ben geboren. Het is in vele opzichten een fantastisch land en in essentie zijn wij Nederlanders een gastvrij volk.
We hebben naar mijn gevoel maar één zwakte. We menen alles te moeten regelen en dat ontneemt mensen de kans om de essentie van het leven te ontdekken. Kinderen moeten het verschil leren tussen goed en kwaad. Zij leren dit alleen door zelf te ervaren.
Stilte
Als we fouten mogen maken, als we rebels durven te zijn en ons af durven te zetten tegen de gevestigde orde, met name binnen ons zelf, leren we uiteindelijk dat wij uitsluitend verantwoordelijk kunnen zijn voor ons Zelf. Op het moment dat we speels en nieuwsgierig ons eigen leven onder de loep durven te nemen, op het moment dat we eerlijk in onze eigen spiegel durven te kijken, houden we op met wijzen naar anderen. We accepteren dat is wat is zonder daar nog een mening of een oordeel over te hebben. We onthullen datgene wat de Schepper bedoeld heeft met zijn creatie. Woorden verliezen aan kracht, stilte neemt haar ruimte in. We houden op met te menen dat we iets moeten doen. We zijn die we zijn: pure Liefde…
Om Shanti
Yasmin
