Ik mag van de Imam bij de moskeedienst zijn in de gevangenis. Hij vermoedt dat de heren het op prijs stellen als ik iets op mijn hoofd draag. Het is niet verplicht, maar toch…
En dus bedek ik mijn hoofd – geheel vrijwillig – uit respect. Niet uit respect voor God of Allah. Want die zal het om plat te zeggen een worst zijn of ik een hoofddoekje draag, maar uit respect voor een cultuur van mensen die regels en voorschriften hebben bedacht en dat inmiddels als waarheid hebben aangenomen. Na afloop van de dienst beneemt een Irakees me letterlijk de adem door zijn agressie tegen het westen over me heen te spuien. Ik ben overdonderd, maar voel me niet aangesproken. Ik ben geen lid van een groep, maar een zelfstandig denkend individu. Plotseling sta ik hand in hand met een prachtige knul uit Somalië. Ik vraag me af wat hij in godsnaam verkeerd kan hebben gedaan! Hij vindt het geen punt dat ik geen moslima ben. Wanneer ik zeg dat ik niets ben, verzint hij ook geen nieuw kader door me atheïst te noemen (wat zijn vriend onmiddellijk deed). Hij is in alle opzichten een waarachtig mens geworden.
Toeval
Op de terugweg luister ik in de auto naar een discussie over een mannelijke docent die weigert om zijn vrouwelijk collega’s een hand te geven. De vraag is in hoeverre wij dit moeten tolereren.
Geloof
Voor alle duidelijkheid: geloof heeft een binnenkant en een buitenkant. De binnenkant is eenheid. De grote meerderheid associeert zich echter met de buitenkant, welke door mensen is gemaakt. Helaas kunnen wij in onze afgescheiden staat van zijn de waarheid niet zien en creëren we niets anders dan verdeeldheid. Verdeel en heers en hou het gepeupel onder de duim is al decennia lang het motto. Het is dan ook niet de binnenkant ofwel de essentie van geloof wat ons zorgen zou moeten baren, maar de buitenkant. Zou deze man echt geloven dat het Allah een doorn in het oog is als hij zijn vrouwelijke collega’s behandeld zoals hij zelf behandeld wenst te worden? Hoe zou een alles overziende macht die wij God of Allah noemen zich in godsnaam bezig kunnen houden met zulke banale zaken als het verschil tussen mannen en vrouwen – terwijl God niets anders symboliseert dan eenheid en wij allen uit die zelfde eenheid zijn voortgekomen? Kortom, ieder weldenkend mens weet dat dit een grove leugen is en daarmee degenereren we God tot een soort ego-ding en sorry, dat is God onwaardig. Het is even achterlijk, of mooier gezegd onwetend, als de christenen in het verleden die dachten dat andere culturen primitief waren en gered moesten worden door hun op te zadelden met de beeltenis welke zij geschapen hadden van hun godheid.
Ego
Kortom kleuterschoolwerk. Volwassen mensen kunnen zo niet meer denken. Het is ego, niets anders dan ego, die altijd en overal gelijk wil hebben. En dat is nou juist dat stuk waar we onszelf van moeten verlossen! Het leven in de stof kan dan wel een illusie zijn, maar het vraagt om een aantal duidelijk spelregels. Als ik naar India ga eet ik met mijn rechterhand en bedek ik mijn schouders. Hoewel ik niet pretendeer ooit een van hun te kunnen zijn aan de buitenkant, ben ik aan de binnenkant in alle opzichten een en dezelfde en kost het me geen moeite om me aan een aantal van hun spelregels te houden.
Spelregels
In wezen zijn wij een tolerant volk en willen we graag anderen tegemoet komen. Dat we daarin onze eigen beperkingen tegenkomen is menselijk. Ik vind het niet meer dan normaal dat iedereen die in dit land wil wonen en gebruik wenst te maken van de voorzieningen die we met zijn allen hebben gecreëerd, daarvoor in ruil een aantal spelregels moet accepteren. Wat dat betreft is het leven niet anders dan een tak van sport. Om een sportieve wedstrijd voetbal te spelen zullen we eveneens bepaalde regels in acht moeten nemen. Het is een voorrecht en geen recht dat iedereen in dit land zijn godsdienst mag beoefenen, terwijl op vele plaatsen christenen vervolgd worden en weer ondergronds moeten. Dat is iets om oprecht dankbaar voor te zijn! Helaas, we zijn verstrikt in webben van angst. En die angst maakt dat we iedereen die anders is als een potentiële vijand van onze vrijheid beschouwen.
Vogelvrij
Hoe komt het dat we zo bang zijn om deze dingen te benoemen? Begrijpelijk, je kunt ze pas benoemen wanneer je door hellen van pijn en lijden bent gegaan en niet meer gevangen zit in het zelfgecreëerde web van dualiteit en angst. Ik wil delen van mijn overvloed en zou een open deur willen zijn voor eenieder die een open deur nodig heeft. Ik ken een prachtige knul, hij is nu 25 jaar. Zijn familie heeft een verblijfsvergunning. Hij niet, hij werd in het verleden twee keer opgepakt voor winkeldiefstalletjes. Kortom, futiliteiten. Hij heeft zich wonderbaarlijk goed gedragen en was voor velen een voorbeeld in de opvang waarin hij zat. Maar plots ging hij weer aan de wiet en sloeg hij volledig door. Vind je het gek? Vogelvrij zijn is onmenselijk wreed, zeker als je zo jong bent. Ongetwijfeld en haast onvermijdelijk belandt hij in het criminele circuit. De oorzaak is hetzelfde systeem wat tegen wil en dank in probeert om tolerant te zijn en eindeloze discussies voert over het wel of niet dragen van hoofddoekjes. Waar het hier in dit grenzeloze paradijs aan mankeert is duidelijkheid. Eindeloze debatten, steeds meer geboden en verboden. Maar de inhoud blijft onduidelijk. We missen de macht van een volwassen leider!
Gebedshuis
Tijdens de vergadering heb ik een mooi gesprek met Achmhet. Hij is midden veertig en de helft van zijn leven woont hij in Nederland. Heb je het naar je zin, vraag ik. Helemaal Yasmin. Voel je je gediscrimineerd hier? Nee absoluut niet. Ben je het met me eens dat wanneer we onszelf gediscrimineerd voelen dat dit iets van onszelf zegt? Volkomen mee eens Yasmin. Oké Achmhet, eerlijk gezegd heb ik niet zoveel met al die uiterlijke kerken en moskeeën. Zullen we daar een gezamenlijk gebedshuis van maken? Lijkt me een goed idee Yasmin. In ziekenhuizen en op vliegvelden is dat al zo. Wouw Achmhet, wij leggen samen een basis voor broeder/zusterschap. Kom op dan geef ik je een zoen. Nee toch maar niet, laten we het deze keer maar bij handen schudden houden…
Discriminatie
Ik wil niet beweren dat discriminatie niet bestaat. Mensen die dom zijn en onwetend discrimineren. Angst is de oorzaak. Maar je kunt er donder op zeggen dat mensen die zich gediscrimineerd voelen zelf doorgaans ook discrimineren. Toen de blanken buiten spel werden gezet in Zuid-Afrika gingen de verschillende stammen elkaar bestrijden. Kortom, mensen denken in af-gescheidenheid en willen zich manifesteren, strijd voeren en overwinnen. Daarom is het van belang dat we de weg vinden naar onze binnenkant, want alleen op dat niveau – individueel – kunnen we onszelf verbinden met de ander. Niet omdat God of Allah het wil of de cultuur het voorschrijft of wat dan ook. Het is onze opdracht om zelfstandig denkende wezens te worden die zich niet langer wensen te verschuilen achter de code en de veiligheid van de kudde, maar zelf volwassen en onafhankelijk durven te beslissen wat goed voor ons is.
Ontwaken
De moraal van dit verhaal: buitenkant is vorm en dus af-gescheidenheid. Het is echter dezelfde zichtbare wereld die ons uiteindelijk zal leren de dualiteit te overstijgen. Alle geloven prediken in essentie hetzelfde, maar roepen aan de buitenkant verdeeldheid op. Zolang we nog bij een club horen; religieus, New Age of spiritueel (niets meer en minder dan nieuwe kerkvormen) en deze vorm gebruiken om ons boven anderen te verheffen, houden we af-gescheidenheid in stand. De oplossing is ontwaken, een innerlijk en individueel proces. Op dat moment worden we toeschouwers. We leven in de wereld zonder ons boven anderen te verheffen. We zijn niet langer van de wereld en we hoeven niet meer mee te doen met het egospel omdat we het inmiddels doorzien. Het ego wil tenslotte maar een ding om zichzelf goed te voelen: de af-gescheidenheid in stand houden en anderen overheersen. Laten we geen uiterlijke oorlogen meer voeren, maar de hand in eigen boezem steken en de innerlijk strijd aangaan. Laten we onze heilige huisjes tot aan het fundament afbreken. Laten we het zwaard ter hand nemen en onsZelf bevrijden van alle beperkende ideeën die we inmiddels voor waarheid hebben aangenomen. Jaag niet langer euforische gevoelens en de staat van verlichting na. Het is het zoveelste spel van illusie om aan de waarheid te ontsnappen. In plaats van dit alles zullen we onsZelf hart-handig aan mogen pakken.
De enige manier om het ego de bek te snoeren!
Om Shanti,
Yasmin
