Aan het einde van de wereld

door | 26 november 2022 | Inspiraties | 13 reacties

Aan het einde van de wereld ligt mijn nieuwe wereld. Ik hoef me niet langer te verbergen. Niet alleen over de grens maar ook hier in Nederland ben ik een nomade, een straatkat. Een soort majoor Bosshardt.

Maandag 14 november

Mijn boom in het gewijde bos is geveld. Ik krijs als een gewond dier. Vijf minuten. Dan lik ik mijn wonden. ‘Vader vergeef het hen want zij weten niet wat zij doen. Zij kijken wel maar zij zien niet. Zij zijn ziende blind. Vader vergeef het hen…’

Die avond adem ik met Frank en Giri. De spirit van mijn boom groeit vanuit de aarde door mij heen en bezield mij. Haar stam is mijn ruggengraat. Ik ben boom. Er is geen afstand tussen haar en mij. Zij gaf mij het leven terug. We hebben elkaar gevoed tot op het bot. Nu houd ik haar levendig…

Vlissingen 15 november

Ik parkeer mijn autootje in de Julianalaan. Haal mijn koffertje uit de kofferbak en trek dit achter me aan. Hoe wonderlijk. Het voelt alsof ik hier altijd al was. Altijd al liep. Een diepe vreugde neemt bezit van mij. Het is nu de juiste tijd om me hier in te schrijven voor een huurwoning…

Mijn zuster ontvangt me met een open hart. Het is slecht weer. Maar die avond wandelen we langs zee en drinken we in alle openheid een drankje aan het strand.

Wanneer we de volgende dag op ons geliefde plekje zitten in ons strandpaviljoen beginnen mijn tranen te stromen. Ik voel een intens diep verdriet. Het is niet eens zozeer mijn eigen lijden wat ik voel. Het is het lijden van de mensheid. Ik ben ontworteld. Het laatste wat me vasthield op deze plek waar ik nooit volledig mocht zijn, waar ik nooit ontvangen, gezien en omarmd werd, is nu los.

Maar haar wortels zijn nog verankerd in het gewijde bos. Wij zijn verworteld. Ik draag haar voor eeuwig in mijn hart. Waar ik ook ben, waar ik ook ga. Wij zijn een eenheid. Een drie eenheid.

Het mysterie

Dankzij de regen en de kou exploreren we de binnenstad. Ik die absoluut niets met steden heb voel me vrolijk en licht als een veertje in deze kleurrijke en multiculturele omgeving. Het wonder van de vele ontmoetingen neemt een aanvang. Mijn energie stroomt grenzeloos en zonder iets te willen of te doen heb ik de ene mooie ontmoeting na de andere. Hartsverbindingen. De ogen die ik ontmoet weerspiegelen mijn innerlijk. De zon breekt door, ook buiten mij.

Gemeenschap

Dan gaan we naar Markus op het plein voor een theetje. En voor ik het weet ben ik deel van de Marokkaanse gemeenschap alhier. Wat een openheid. Wat een liefde. Niets Marokkaanse Gemeenschap. Multiculturele gemeenschap. We worden opgenomen en verwend alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Naast de Japanse Theeceremonie die ik sinds kort met mensen deel demonstreert Munier de Marokkaanse theeceremonie en de Marokkaanse gastvrijheid. Er zijn geen grenzen. Ik ben volkomen mezelf. Raak aan en word aangeraakt. De vrijheid die ik beleef wanneer ik buiten Nederland ben ervaar ik nu op deze plek. Na al die jaren dat ik niet mocht zijn en me in Schijndel verborg achter de poort terwijl ik de vijandige energie om me heen transformeerde en de plek herschiep tot een paradijs op aarde, hoef ik me niet langer te verbergen. Vlissingen en haar kleurrijke bewoners hebben de ruimte en de vrijheid om een thuis te zijn voor iedereen ongeacht ras, kleur of religie. Hier valt niemand over de rand. En anders zijn er plekjes genoeg waar je kunt schuilen…

Toen we terugkwamen van onze reis hebben we ons hele huisje opgeknapt. ‘Dit moet eerst gebeuren voordat ik hier weg kan’, hoor ik mezelf zeggen. Maar waar ik naartoe wilde wist ik niet. Of misschien toch wel. Vanaf de eerste keer dat ik in Vlissingen kwam vertelde ik volgens Elizabeth dat ik hier wel wilde wonen.

Vlissingen, het einde van de wereld. Vlissingen de meest geteisterde en gehavende stad in de tweede wereldoorlog biedt een thuis aan vele geteisterde en gehavende mensen die nergens een thuis hadden.

Die avond komen er een paar prachtige vriendinnen van Elizabeth. Ik deel mijn zijn in alle kwetsbaarheid. Het kan en wordt liefdevol ontvangen. Er is geen afstand. Er worden niet alleen boeken gekocht, er wordt ook een donatie op tafel gelegd voor onze vluchtelingen. Het raakt mij diep…

De volgende dag zitten we in de huiskamer op het meest unieke plekje van Vlissingen. Ik heb alle gegevens om me in te schrijven. Dan krabbelt Elizabeth plots een naam op papier. Ze gaat naar Facebook. En ja het toeval wil dat deze jonge vrouw die haar huisje moest verkopen wegens gezondheidsredenen haar huisje opnieuw in de verkoop heeft omdat de koop niet is doorgegaan. Elizabeth stuurt haar een berichtje. Die avond zit ik aan de telefoon met iemand die ik nooit ontmoet heb. In alle openheid en kwetsbaarheid en zonder verborgen agenda. ‘Ik geloof niet in toeval’, hoor ik haar zeggen. Ik ook niet. Ik die geen huis wil kopen. Ik die geen huis kan kopen omdat ik geen hypotheek krijg ben open om een huisje te kopen ook al weet ik niet hoe dit te verwezenlijken. Maar dat hoef ik ook niet te weten. Wat ik inmiddels wel weet is dat het niet gemakkelijk zal zijn om hier iets te huren. Maar dat zij hierboven alles zullen creëren wat nodig is om het onmogelijke mogelijk te laten worden.

Ik sta aan de voorkant van het huisje. Het is direct aan de straat. Klein. Nauwelijks tuin. Ingebouwd. Kortom alles wat ik niet wil. Heb ik trouwens wel iets te willen, vraag ik mezelf af.

Ik ga in deze dagen door kortstondige diepe vlagen van pijn en angst. Zie wat ik allemaal op ga offeren uitgerekend op het moment dat zich ook op deze plek een netwerk van liefde ontvouwt. Maar uiteindelijk zullen de mensen die me willen ontmoeten wel naar me toe komen. Mijn paradijselijke plekje is een ander verhaal. Mijn tuin is nu kaal. Zij is helemaal klaargemaakt voor de winter en voor het komende voorjaar. Met haar vijgenboom, de kersenboom, de appelboom en de druiven. De honderden klaprozen die in het voorjaar weer zullen bloeien en al het andere. De tuin waarin ik ben en leef als het maar even kan. Mijn blote voeten op het gras. Mijn qigong oefeningen. De hangmat die me droeg toen ik mezelf niet meer kon dragen tijdens alle operaties die ik onderging. De ziekte van Lyme die me afbrak tot op het bot en mijn harde schijf wiste en de wederopstanding die ik hier doormaakte.

Alles moest ik loslaten. Er was niks en niemand om me heen dan Giri en de kids. Mijn manier van in het leven staan en de kracht van heling die ik wereldwijd mocht verspreiden kwam abrupt tot een einde. Ik leefde dagelijks met de dood. Ging door hellen van pijn en door intense processen van loslaten.

Visioenen

Vond in mijn magische bos mijn boom die haar takken om me heen sloeg en me koesterde in haar warmte en haar grenzeloze liefdesenergie. Ik maakte op mijn eentje steeds diepere reizen in mijn bos. Wijdde er mensen in. Hield er rituelen. Zag er visioenen. Zoals die met de arrenslee en de husky’s. De Keltische man op de bok. Ik groette hem respectvol en ging langs de kant staan zodat hij kon passeren. Levensecht…

Langzaam maar zeker krabbelde ik weer op in de grenzeloze stilte waarin ik leefde en die zelden of nooit werd verstoord. Begon te beeldhouwen en was volledig in vrede met mijn nieuwe zelf en met de plek die langzaam maar zeker transformeerde naar een oase in een verdorde woestijn. Ik was klaar om weg te gaan. Het bos hield me tegen…

Toen zette het universum me weer aan het werk. Ik moest mijn eigen boeken uit gaan geven. Nooit zei ik. Dat ga ik nooit doen universum. Echt niet.

Was ik vergeten wat ik mezelf beloofd had na de dood van mijn moeder en mijn eerste wederopstanding?

Ik laat los – ik laat God

En ik liet los. En gaf mijn eigen boeken uit. En alles ging stromen in een nieuwe en grenzeloze liefdesstroom. Zeven jaren lang. Maar wat ik ook probeerde, ik kwam niet los van mijn huisje. Hoe zeer ik dat ook verlangde.
Ik realiseerde mezelf dat het enige wat ik in deze gemeenschap zou missen mijn bos en mijn boom waren. Ook al had ik hier aan de wieg gestaan van het Natuur en Milieu Centrum en de basis gelegd voor het voortschrijdende vrouwenwerk, mijn plek kreeg ik nooit. Ik bleef een vreemdeling, werd nooit geaccepteerd, gezien en omarmd.

Toen bracht ik Giri naar het klooster en werd mijn lieftallige huurhuisje mijn basis waar ik verbleef als ik niet in Kenia was.

Na zes winters in Kenia verlegde ik mijn aandacht naar de vluchtelingen. Dit keer weer samen met Giri die op straat terecht kwam. Ik adopteerde hem opnieuw in mijn huisje en in mijn leven. Regelmatig was hij in het klooster zodat ik ook mijn broodnodige eigen ruimte had.

En hoewel ik van alle kanten klaar was met de gemeenschap waarin ik leefde waren de gemeenschap maar vooral het bos en mijn plekje nog niet klaar met mij.

C. manifesteerde zich. De grootste leugen ooit. Of beter gezegd C. liet zich naar buiten zien want gemanifesteerd was het scenario al lang. We waren in Athene na onze 5e winter met de vluchtelingen. De grenzen gingen dicht en die winter was de eerste winter na 12 jaar welke ik doorbracht in Nederland. Het plekje was inmiddels getransformeerd naar het Hof van Eden met voldoende ruimte binnen zowel als buiten om het leven aangenaam te maken.

Diezelfde zomer verscheen er een campertje in ons leven en werden we de grens over gestuurd. Geen twee weken maar acht maanden waren we onderweg en alle grenzen openden zich moeiteloos voor ons. Ik was onzichtbaar op de tijden dat ik onzichtbaar moest zijn. En hoewel het voor Giri af en toe bloedspannend was en hij mij op die momenten het leven verdomd moeilijk kon maken had hij tegelijkertijd voldoende vertrouwen in mij om te weten dat hij niet anders kon dan zich overgeven aan mijn ogenschijnlijk ongeplande grillige manier van leven.

En zo werd op Sardinië mijn boek Inner-Reset geboren. Het ging de wereld in als E-book want ik zou nooit meer een boek in de vorm uitgeven. Maar dat gebeurde wel omdat het moest gebeuren en dit keer op mijn condities.
Ik moest me koest houden tot september. Er gingen nieuwe deuren open, alles ging stromen en ik stond weer voor het publiek. Dit keer met een onwankelbaar weten dat ik deed waarvoor ik op de wereld gekomen was. Mijn waarheid leven en daarin een levend voorbeeld zijn voor anderen. Niet langer kon het me ook maar een greintje schelen wat anderen ervan vonden. Ik ben zo vaak verguisd en ontkent geweest in mijn eigen land dat ik totaal immuun werd voor alle geneuzel om me heen. Zelfs voor de politie en de boa’s op mijn stoep. Ik heb letterlijk en figuurlijk niets te verbergen. Dus kom maar op.

En ik zei tegen het universum. Okay als ik hier toch moet wonen laat me dan zien dat er ook hier mensen zijn die me kunnen omarmen. En ook dat gebeurde…

En op het moment dat ik voelde dat er voldoende om me heen werd geweven op deze plek en het proces rond mijn boom zich afspeelde was het juiste moment daar om los te laten tot op het bot. Het bos huilde. Mijn hart huilde. Ik nam afscheid. Vertelde haar dat ik alles had gedaan wat in mijn vermogen lag om haar leven te sparen maar dat ik vrede zou hebben als dat niet voldoende was. Ook zij accepteerde dat. Op dat moment viel de hakbijl. Op een enorme grove manier werd haar leven genomen. Haar zichtbare leven.

…’Met de boom als Gods Schepping is niets gebeurd. Met de ziel van de boom, met de werkelijkheid ervan is niets gebeurd. Ik zag die  stralend in het wit. En dacht toen aan de levensboom. Die Lichtboom van Gods Genade in jouw leven is er voor altijd ook in jou. En Engelen dansen er omheen. Je kunt er onder gaan staan, en onder de koepel van zijn kruin, tegen de stam en tussen de wortels rusten  en met hem communiceren als vanouds…’

En toen was er niets meer om mij nog langer vast te houden. Ik voelde de pijn van het loslaten van dierbare vrienden omdat de afstand moeilijk te overbruggen zou zijn. De pijn van de mensen die mij een platform hadden gegeven en dat wilden uitbouwen omdat het zo goed ontvangen werd. Nou ja sommige afstanden zijn inderdaad niet te overbruggen. En dan die grenzeloze ruimte van mijn huisje en mijn tuintje waar ik me zo heerlijk achter de poort kon terugtrekken om te helen en mijn wonden te likken. En mensen te ontvangen…

Maar als ik daar niet ben dan leef ik op straat. Waar ik ook ben. Ik leef op straat tussen de mensen. Want hoe dan ook ik vind de mens nog steeds het mooiste object wat de schepper ooit gecreëerd heeft. Hoe mooi is de mens die haar eigen schaduwzijde niet langer projecteert op de buitenwereld maar durft te omarmen waardoor zij in alle volheid naar buiten kan stromen.

Ik kwam naar de aarde om mensen wakker te schudden. Dat is me lang geleden al verteld. De tijd is er rijp voor. Niet door te doen maar door in alle eenvoud datgene te zijn zoals God mij heeft bedoeld. Ik ben een nomade, een straatkat. Ik sta niet boven de mensen. Ik sta niet onder de mensen. Ik sta tussen de mensen. Met de natuur hoef ik me niet te bemoeien. De natuur natuurt gewoon door. Zij gaat haar eigen weg en past zich perfect aan aan de veranderde omstandigheden. Zolang wij onszelf er niet mee bemoeien en vanuit onwetendheid in gaan grijpen in een perfect georkestreerd systeem. We verstoren daar niet alleen het ritme van de schepping mee. We  distantiëren ons van de schepping omdat we er geen deel van uitmaken. Op het moment dat we niet langer kijken maar ook werkelijk zien herstellen we de balans in ons zelf en de hele schepping zal daarop vibreren. Op dat moment zijn we de caretakers van alles wat leeft. De hoeders en behoeders van onze ware natuur.

Om Shanti
Yasmin

Nawoord

Hoe dit alles gaat verlopen weet ik niet. Maar dat het zich gaat ontvouwen volgens een goddelijke orde daar vertrouw ik op. Of het dit plekje is of iets beters gaat worden weet ik niet. Hoewel het wel frappant is dat de naam van de straat verbonden is met het hof van Eden en de met de Levensboom. Beter kan het niet worden…

Hoe dan ook mijn plek is allang geleden gecreëerd en zal mij met een open hart ontvangen zodat ik eindelijk ook in Nederland mijzelf niet langer hoef te verbergen maar in alle volheid gedragen kan worden door de Liefde zelf.

En al weet ik niet hoe we dat gaan rondbreien. Vooral financieel. Ik geloof in wonderen. En er zijn vast en zeker mensen die bereid zijn om ons daarin te ondersteunen. Daar geloof ik heilig in. Dus mocht je jezelf geroepen voelen laat het dan weten. Ik ben inmiddels zover dat ik dat ik liefde en alle openheid kan ontvangen.

Ik ben een straatkat…

21 november 2022

engel

 

Contact   Agenda   Aanmelden Blog

 

Een bijzondere ontmoeting

door | 13 oktober 2022 | Inspiraties | 10 reacties

Een bijzondere ontmoeting met schrijfster en inspirator Yasmin Verschure. 
– Interview met Diana Peters. Magazine Bewustzijnenzo

Haar nieuwste boek: Inner Reset

Soms ontmoet je mensen en die raken je. Met hun woorden, met hun manier van zijn, met hun uitstraling. Yasmin Verschure is zo iemand. Ze is authentiek in haar hele zijn, en zo ook haar boeken. Haar negende boek ‘Inner Reset’ is een poort naar vrijheid. Een voorbode naar de nieuwe tijd.

”Waarachtig leven gaat niet over eten of niet eten, over het dragen van mondkapjes, over wel of niet geprikt zijn. Waarachtig leven gaat over gezond verstand en zelfvertrouwen, over eigen verantwoordelijkheid en ten diepste Mensch-wording.”

Hoe het begon

”Ik ben die ik ben, en pas in geen enkel hokje. Ik exploreer de wereld met de verwondering van een kind. Na jaren waarin ik wereldwijd workshops gaf bewust leven en de kracht van de helende aanraking, bracht het lot ofwel de liefde me zes winters naar Kenia waar ik kleinschalige projecten mocht ondersteunen. In 2015 was het tijd om mijn focus te verleggen naar de vluchtelingen. Samen met mijn maatje Giri brachten we vijf winters door tussen onze broeders en zusters in Griekenland.

Op verzoek verscheen het boek ‘Volk van mijn Volk’. Hoewel de grenzen dicht gingen, bleef de verbinding. Hun Liefde vertelde mij dat ik grenzen moest overschrijden. En plots waren we acht maanden onderweg. Hoewel we Griekenland niet bereikten, werd in het vrouwelijke Sardinië mijn negende boek geboren: ‘Inner-Reset’. Volgens insiders de voltooiing van een cyclus en de kroon op mijn werk.”

Westerse wereld

”Mensen vinden het geweldig dat ik in Kenia was en bij de vluchtelingen. ”Ooh wat een goed mens”. Nee, dat heeft niets met goedheid te maken. Ik heb er de kunst van waarachtig leven geleerd, door samen te kijken, samen te leven, samen aanwezig te zijn.
Ik ken geen plek op de wereld waar mensen zo ongelukkig zijn als de Westerse wereld. Mensen hebben altijd iets te doen of te wensen. Voelen een leegte die gevuld moet worden. Een leegte die symbool staat voor een diep verlangen dat er meer moet zijn. Die leegte wordt meestal gevuld door begeerte, door verslavingen of het streven naar materieel bezit.
Het is ook begrijpelijk. Als kind wordt ons al verteld dat we niet goed genoeg zijn. We leren niet te vertrouwen op de magie van ons lichaam. Als baby krijgt je al een hielprik. Op school word je beoordeeld op je fouten bij een toets. Er wordt niet gekeken hoeveel vragen je goed hebt.
We worden geboren als goden maar voordat je kunt lopen word je al helemaal geïndoctrineerd dat je iets moet worden in je leven. Hoe ziek is dat.”

Overgave

”Het leven zelf is een inwijdingsweg. De rauwheid van het leven zelf was mijn inwijdingsweg. Mijn ouders overleden toen ik jong was. Ik werd geboren met een slechte constitutie en was altijd ziek of onderweg. Terug van een jarenlange reis over de wereld onderging ik wederom een aantal operaties. Alles waar ik mijn identiteit aan ontleende mocht ik achter me laten om waarachtig Mensch te worden. Alles wat ik dacht dat waarheid was, dat ben ik niet. Ik ben een product van de samenleving, een product van mijn opvoeding. Ik was 32 toen mijn moeder stierf. Ik schreef mijn levensverhaal en besloot: Ik laat los – Ik laat God. Sinds dat moment begon ik meer en meer het mysterie van het leven te ontdekken en is alles veranderd.”

Durf een rebel te zijn

Durf een rebel te zijn en schop alle heilige huisjes in – IN jezelf

”Een rebel is iemand die zijn/haar eigen waarheid gaat leven. Dit word je niet in dank afgenomen. Je eigen waarheid leven, daar is moed voor nodig. Ik bedoel de waarheid vanuit je hart. Niet de waarheid die ons wordt opgedrongen door de samenleving. Mensen hebben altijd een mening. Ik vind dit… ik vind dat… Ik vind dat hier geen vluchtelingen mogen komen. Dan vraag ik: ‘Heb je er al één ontmoet? Nee? Okay, begin daar maar eens mee en dan praten we verder’.

Om gezien en geaccepteerd te worden willen we allemaal bij de kudde horen. De nieuwste Nikes… de nieuwste i Phones, de kleding dragen die anderen ook dragen, de gedachtes hebben die andere hebben, vul maar in. De televisie is een van de grootste boosdoeners. Het nieuws, wat allang geen nieuws meer is maar van hogerhand wordt aangestuurd, werkt als een mantra. Je moet sterk in je schoenen staan om authentiek te leven. Om je los te maken van de groep en te durven voelen wie jij werkelijk bent. Jouw unieke verbinding terug te vinden met de bron die je had toen jij geboren werd. Ontdekken dat er maar één is zoals jij. Ontdekken waar jij werkelijk voor staat.

Ik daag mensen uit om zelf na te denken en niet klakkeloos voorschriften te volgen maar te blijven voelen of dat jouw waarheid is. Hoewel we licht en donker ervaren op deze aarde zijn ze beiden nodig om het midden te vinden. Ik oordeel niet langer. Alle facetten in de samenleving zijn even belangrijk. Zij zitten ook in mij. In mijn beleving is niemand uitsluitend goed of slecht.

Wanneer ik een hekel heb aan iemand dan heb ik een hekel aan zijn gedrag, niet de persoon. Zolang je mensen afwijst om wat voor reden dan ook, is er nog wat te doen in jouw binnenwereld. Zolang je mensen haat, is eigenhaat nog aanwezig in jouw binnenwereld.
Weet dat alles wat je ziet een weerspiegeling is van jouw binnenwereld. Een prachtige spiegel om in te kijken en te besluiten of je het spel nog langer mee wilt spelen.

We hebben met z’n allen deze maatschappij gecreëerd. Wanneer je een andere wereld wilt zien, wees dan een levend voorbeeld. Niet door te preken maar door te doen. Stop met naar anderen te wijzen en neem jouw eigen verantwoordelijkheid. Ook al ziet de buitenkant er anders uit, uiteindelijk zijn wij allen één.”

Liefde is al wat is

”Angst maakt dat wij onszelf ontkrachten en gewillig uitleveren. Mijn boodschap met alles wat ik vormgeef en dus ook met dit boek is liefde. Liefde verbindt. Liefde heelt. We hoeven er niets voor te doen, we zijn dat gewoon. In liefde is niets goed of slecht. Liefde IS.

Liefde is voor mij een ander woord voor God. Ik weet dat sommige mensen moeite hebben met het woord God. Zelf heb ik letterlijk God de deur uitgedaan. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen: Er is maar één God. En deze God kunnen wij ons niet toe-eigenen. God is de kracht van de onvoorwaardelijke Liefde en die is er voor iedereen.

Ik zou willen dat mensen leren om eerlijk en oprecht naar binnen te kijken. Durven te voelen, durven te kijken, wie ze werkelijk zijn. Daar is moed voor nodig. Het is immers veel gemakkelijker om anderen te vertellen hoe zij moeten leven.

Wonder

Als je op pad gaat dan is jouw eerste vraag “Wie ben ik? Daar kun je eeuwig op mediteren. Probeer daar in godsnaam geen antwoord op te vinden. God ofwel Liefde is een mysterie. En mysteries kunnen we met ons verstand niet bevatten of ontrafelen.

Sinds ik de controle over mijn leven uit handen gaf begon ik alles te omarmen wat er op mijn pad kwam, zonder het één te willen en het ander te bevechten, en werd mijn leven een opeenstapeling van wonderen.

Dankzij mijn eerste huisarts, een waarachtige heelmeester, die me op het alternatieve pad bracht, heb ik met behulp van de juiste middelen en mensen mijn lichaam geheeld daar waar het volgens insiders niet geheeld kon worden. Ik nam de volledige verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven en sloot vriendschap met de dood. Dat laatste maakte dat ik zonder angst ging leven en dingen met mijn lichaam heb gepresteerd zonder iets te willen presteren.

Ik heb jaren geleden anderhalf jaar geleefd op Prana ofwel Licht, op Levensenergie. Nu eet ik wanneer ik wil eten en hele periodes dus niet. Eten is een sociaal gebeuren en mijn vrienden in Kenia en Griekenland eten niet wanneer ik niet eet. Het gaat niet om een nieuwe religie, het gaat erom flexibel te zijn.

Ik kom zelden bij een dokter. Wanneer ik ziek ben weet ik feilloos wat mijn lichaam nodig heeft. Ik ben de eigenaar van mijn voertuig. Niemand kan mij voorschrijven wat goed voor mij is. Indien nodig laat ik me ondersteunen. Op het moment dat we de dood omarmen als een natuurlijke stap raken we de angst om te leven kwijt. We genieten elk moment van onze tijd hier op aarde. Het leven wordt een godsgeschenk.

Blauwdruk

“We worden geboren met een blauwdruk waarin staat wat wij hebben uit te werken in dit leven. De manier waarop we dit doen is onze vrije wil. Voelen we ons slachtoffer of hebben we het gevoel dat we heer en meester zijn over ons leven. In het eerste geval wordt het een drama . In het tweede geval realiseren we ons dat ziek zijn betekent dat we beter worden. Als je terugkijkt op jouw leven dan realiseer je jezelf dat je Mensch bent geworden door de dingen die niet zo gladjes verliepen.

We worden doorgaans wakker door een crisis in ons leven. Een scheiding, de dood van een kind, een ziekte. Een pandemie. Allemaal hulpmiddelen van het universum om ons wakker te schudden zodat we kunnen ontdekken wie we werkelijk zijn. Als we wakker worden, dan zien we iedereen als een deel van onszelf en houden we op met naar anderen te wijzen. Je vergeeft jezelf en de ander en we worden weer als kinderen. Niemand is meer schuldig. We wandelen ons unieke pad en willen niemand meer bekeren. Dit proces is goddelijker dan goddelijk.

Als ik ga slapen dank ik het universum voor mijn ervaringen van die dag. Als ik wakker word ben ik dankbaar dat ik deze nieuwe dag weer mag beleven en vieren. Soms word ik wakker en vibreer ik helemaal van energie, van liefde. Ik weet dat die liefde niet persoonlijk meer is, maar om mensen wakker te maken. Dat ik slechts een instrument ben en op aarde ben gekomen om mensen de weg te tonen naar hun innerlijke bron. Ik wil mensen niet afhankelijk maken. Ik wil dat ze hun eigen authenticiteit leven.

In een lezing of workshop of door het lezen van mijn boeken voelen mensen zich geraakt door mijn natuurlijkheid van zijn. Niet van: ohh ik weet alles. Nee! Hoe meer ik denk te weten, hoe meer ik weet…dat ik niets weet!

“Liefde is de kracht die me drijft.  Liefde is de essentie van waaruit ik handel zonder te handelen. Of ik nu in de tuin werk of de afwas of boodschappen doe, ik doe het vanuit verbinding – met aandacht – met liefde. Ik geef geen lezingen om boeken te verkopen. Hoewel dat natuurlijk ook leuk is! Het is mijn zielsverlangen om jou de weg naar binnen te tonen. Om de liefde en de vrede te vinden waar je voortdurend in de buitenwereld naar op zoek bent.  Kortom, de schoonheid te leren zien en ervaren die jij in werkelijkheid bent. Dat je niets hoeft te doen omdat er niets valt te bereiken. Omdat alles wat jij bent al in jou is en dat er een moment komt dat jij jezelf dat gaat realiseren waardoor jij tot volle bloei kunt komen. Hoe mooi is dat.”

Lezingen

En natuurlijk wil ik dolgraag lezingen geven. Niet alleen over het boek maar over de magie van het leven. En wie weet wil je me wel uitnodigen in jouw centrum of huiskamer. En natuurlijk ben je van  harte welkom voor een helende aanraking of een inspirerend gesprek.
Je kunt mij een email sturen of appen voor meer informatie hierover.
www.yasminverschure.nl – info@yasminverschure.nl – App: 06-13577360

Wil je het boek ‘Inner Reset’ of een ander boek van Yasmin Verschure graag lezen dan kun je dat bestellen. Inner-Reset is verschenen als E-book € 9,95 (ook in Engels) en paperback € 19,95. Overal verkrijgbaar. Bij voorkeur rechtstreeks bestellen via website: www.yasminverschure.nl/boeken/

Contact   Agenda   Aanmelden Blog

Vrij van ego – vrij van angst

door | 25 mei 2022 | Inspiraties | 0 Reacties

Ik zit langs het water achter het klooster in Egmond waar we de nacht in ons campertje hebben doorgebracht en geniet met volle teugen van de veelbelovende zondagmorgen. Dan zie ik haar aankomen. Ik word tot in mijn ziel geraakt. Jeetje wat is ze goddelijk en mooi. Ik sta op en strek mijn armen uit. We omhelzen elkaar in een volmaakte natuurlijkheid. Dan laat ze haar kajak in het water glijden en groet me met haar hand op haar hart terwijl ze langzaam maar zeker uit mijn zicht verdwijnt…

Na weken klussen, schilderen en repareren heeft ons huisje een innerlijke en uiterlijke metamorfose ondergaan en besloten we vrienden te bezoeken die fysiek niet in staat zijn naar onze open dagen te komen. Naast deze intense en doorgaans prachtige ontmoetingen zorgde het universum dagelijks voor wonderen op ons pad, ongepland. Aanraken en aangeraakt worden. Geschenken uitdelen en ontvangen. Liefde laten stromen overal waar we komen en zomaar op straat. Hoeveel mensen kun je aanraken in zes dagen. Ontelbaar veel. De vreugde waarmee volwassenen en kinderen reageren verwarmt onze harten. Ik zie Giri stiller worden. Steeds meer naar binnen keren. Wat een onvoorstelbare transformatie heeft hij doorgemaakt de afgelopen jaren. Ik had het niet durven dromen. Ik voel me dankbaar tot op het bot. Dankbaar en vol vertrouwen in een toekomst die geschreven zal worden op de frequentie die wij allen tezamen in het eeuwige hier en nu vormgeven, vrij van ego, vrij van angst…

Welkom in ons Liefdestuintje

Za. en Zo. 4 en 5 juni van 11.00 tot 18.00 uur.
– Wij zorgen voor koffie en thee.
– Wil je iets lekkers, neem iets mee om te delen.
– Mgr. vd Venstraat 26. 5482EM Schijndel.

Persoonlijke afspraak

Dat kan op basis van donatie voor onze vluchtelingen
– Stuur een mail

Laat je raken

door mijn E-book Inner-Reset

 

 

 

Inner-reset

door | 17 oktober 2021 | Inspiraties | 18 reacties

Op het moment dat we het paradijs verlieten raakten we niet alleen onze vleugels kwijt, we raakten steeds verder verwijderd van onze ware essentie. De huidige situatie in de wereld dwingt ons om een keuze te maken. Ofwel we steken onze kop voorgoed in het zand en volgen klakkeloos de richtlijnen die ons langzaam maar zeker beroven van al onze vrijheden, ofwel we keren naar binnen en vinden de poort naar heelheid en ware vrijheid. Kortom het is tijd voor een inner-reset.

De meesten van jullie weten niet dat ik absoluut niet van plan was om vier maanden geleden de grenzen te overschrijden, onvoorbereid met een minicampertje. Als altijd luisterde ik naar mijn innerlijk stem en begon de boel grondig op te ruimen. ‘Verrek het lijkt wel of we langere tijd weg gaan blijven’, sprak ik tot Giri. En hier zijn we nu. Bijna drie maanden onderweg -in Portugal- zonder doel maar niet doelloos. Ik laat me leiden zoals ik al mijn halve leven doe…

Zo werd ik deze week in ons campertje wakker na een droom die mij vertelde dat ik mijn boekje ‘Meesterschap voorbij de dood’ opnieuw moest lezen. Zoals mijn lezers wel weten zijn mijn teksten van jaren geleden in het hier en nu nog even relevant.
Dit pareltje werd uitgeven onder eigen beheer. Samen met anderen deden we een poging om de machtsstructuur van Centraal Boekhuis en Bol.com aan banden te leggen. Helaas zijn deze structuren binnen de boekenwereld vergelijkbaar met de macht van multinationals en de farmaceutische industrie. Het is vechten tegen de bierkaai. Langzaam maar zeker gaat de wereld een andere koers varen. Op het moment dat het water niet alleen tot aan onze lippen staat, maar nog hoger, beginnen we ons te realiseren dat het hele samenspel in de wereld niets te maken heeft met gezondheid, maar dat we langzaam maar zeer zeker worden beroofd van al onze vrijheden totdat we bestuurbare minicomputers zijn geworden…

Het boekje Meesterschap kon geen waarachtige doorbraak maken. In onze maakbare samenleving vermijden we angstvallig het onderwerp dood. Nu worden we er dagelijks met onze neus opgedrukt. Al heeft dit weinig tot niets met het virus te maken, integendeel. De maatregelen, maar vooral de angst die systematisch gezaaid is en sinds die bewuste 11e september in de vorm van haat tegen moslims en terroristen stevig en praktisch onuitroeibaar in onze zielen werd geplant, heeft zich in het afgelopen anderhalf jaar zo diepgeworteld in ons mensenhart dat we ogenschijnlijk gewillig alle maatregelen volgen, ook al kunnen we ze op geen enkele manier met elkaar rijmen…

11 september 2001

Ik herinner mij als de dag van gisteren dat ik die bewuste 11 september een lezing gaf over mijn nieuwste boek: Liefde is ‘Al Wat Is’. Ik wist van niets toen de mensen binnendruppelden, maar spoedig was ik op de hoogte. Mensen waren boos: wat haalde ik in mijn hoofd om over Liefde te praten? Ze waren geëmotioneerd en vooral ontzettend bang. Dat had niet te maken met mededogen voor de slachtoffers. Nee, zij waren zich plotseling bewust van hun eigen kwetsbaarheid, hun eigen sterfelijkheid…

Deze vruchtbare avond stimuleerde mij om diezelfde nacht een vredesboodschap te schrijven. Dankzij het fenomeen internet werd die op grote schaal verspreid en uitgezonden door de Canadese radio. Ook belandde zij op het bureau van de toenmalige minister-president en vicepresident. Het antwoord was duidelijk: Laten wij Nederlanders nooit vergeten wat Amerika in de 2e wereldoorlog voor ons deed…

Vredesboodschap

We zijn ongetwijfeld verbijsterd door datgene wat gisteren in Amerika gebeurde. Opnieuw worden we ons bewust van onze kwetsbaarheid en de angst ontneemt ons letterlijk de adem. De aardbeving in Gujarat in India, waar 20.000 doden vielen is ver van ons bed, maar het onaantastbare Amerika brengt onze sterfelijkheid wel erg dichtbij. Het begint tot ons door te dringen dat de fundamenten van onze maatschappelijke illusie erg kwetsbaar zijn. We menen dat het leven maakbaar is en dat we ons kunnen verzekeren tegen alle rampen, maar er is geen enkele verzekering die ons het fysieke bestaansrecht garandeert.

Laten we naar Amerika kijken met liefde en mededogen. Laten we de slachtoffers in het licht zetten, maar ook de daders niet vergeten. Laat ons niet oproepen tot vergelding, maar tot vergeving.

We hebben respect voor Leven vervangen voor respect voor materie. Vanuit dit respect is liefde voor alles wat leeft, veranderd in dodelijke angst. Diep vanbinnen weten we dat we vergeten zijn wie we werkelijk zijn: goddelijke onsterfelijke wezens, scheppers van onze eigen realiteit.

Wanneer mijn realiteit vrede is, dan schep ik vrede in mezelf. Dan werk ik als een spirituele strijder om alle angsten in mezelf onder ogen te zien, te voelen, te doorleven en te transformeren naar Liefde. Dan sluit ik niet langer iets buiten, maar weet ik dat alles wat er op dit moment in de wereld gebeurt deel uitmaakt van mezelf.

Ik heb niet de arrogantie om de wereld te verbeteren. Ik streef ernaar mijn eigen wereld, mezelf te verbeteren. Ik kies ervoor mijn eigen waarheid te leven en mezelf niet langer te verschuilen achter maatschappelijke structuren die geboren zijn uit angst en niet uit liefde.

Zoals Mandela zei in zijn rede, geschreven door Marianne Williamson

We zijn geboren om de glorie van God, aanwezig in ieder van ons, te openbaren. We dienen de wereld niet door onszelf klein te houden. We dienen de wereld door ons innerlijke licht te laten schijnen. Daarmee geven we anderen de mogelijkheid om hetzelfde te doen. Wanneer we onszelf van onze diepste angst bevrijden, de angst voor de dood, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.

We kunnen onze bijdrage leveren aan het oplossen van de oorlog, door een einde te maken aan de oorlog in onszelf. We maken een einde aan apartheid door onze eigen innerlijke muren, opgetrokken om onszelf achter te verbergen, neer te halen.

Ik wens niet te vergelden, ik ben bereid om te vergeven. Ik vergeef mezelf voor alle fouten die ik in het verleden heb gemaakt. Deze fouten hebben mij gepolijst tot een open en liefdevol mens met ruimte voor ieder die anders is, ieder die anders denkt. Dit is niet langer bedreigend, het geeft kleur aan mijn leven. Ik vergeef mezelf en anderen in de wetenschap dat vergeving onze harten zal openen naar universeel broederschap.

Ieder moment kiezen we met welke pool we ons willen verbinden, met angst of met vertrouwen, met haat of met liefde. Mandela gebruikte zijn periode in de gevangenis om haat te transformeren naar Liefde. Hij gebruikte de energie van de haat om het zaad van de liefde op te laten groeien. Ik daag mezelf uit, ik daag jou uit om hetzelfde te doen.

Ik besluit vandaag om Liefde te zijn en Liefde te leven. Om in alle eenvoud een levend voorbeeld van liefde te zijn. Ik nodig jou uit om hetzelfde te doen. Daarmee leggen wij een stevig fundament voor een nieuwe wereld waarin Liefde zal zegevieren. Een wereld waarin onze kinderen en kindskinderen in alle vrijheid zichzelf mogen ontdekken en ontwikkelen tot menswaardige wezens. Een wereld waarin competitie plaats maakt voor ondersteuning. Een wereld waarin onze enige wapens Liefde en respect voor het Leven zullen zijn…’

Feniks

Een aantal dagen later, op woensdag 17 september, zag ik tijdens mijn meditatie het volgende ‘beeld’. Ik zag dat Amerika door de aanval in haar hart werd geraakt. Dit zou je kunnen vergelijken met een fysiek hartinfarct. Mensen die een hartinfarct overleven zijn nadien meestal meer ‘open’. Het hartinfarct heeft hen letterlijk geholpen bepaalde blokkades los te laten. Symbolisch zou je kunnen zeggen dat Amerika, en met Amerika de hele westerse wereld, onze ‘harten’ mag openen om openhartig te leren luisteren naar onze broeders en zusters van andere culturen en andere geloofsovertuigingen: het Christusbewustzijn in de mens ontwaakt.

Later die dag kwam ik eindelijk weer aan beeldhouwen toe. Onder mijn handen begon de steen plotseling haar vorm aan te nemen. Ik hield mijn adem in toen ik zag wat het ging worden. Er ontstond een Feniks: Amerika verrijst uit haar as…

Er bestaat geen enkele zekerheid dan de ‘zekerheid’ van onzekerheid: alles is voortdurend in beweging en beweegt zich via een bepaalde orde. Wanneer we onze angsten los durven laten, dan kunnen we onder ogen zien dat niemand op dit aardse vlak onze veiligheid kan garanderen. Er is slechts één weg om veiligheid te ervaren en dat is de innerlijke weg. Op het moment dat we durven erkennen dat we op onszelf niets zijn, zetten we de poort open naar innerlijke vrede…

Hier en nu

We konden niet vermoeden dat dit alles een voorproefje was om ons klaar te stomen voor de great-reset. Die voorbereidingen waren al lange tijd aan de gang. Niet iedereen herinnert zich de eerste prikklok. Solidariteit tussen werkgever en werknemer werd gereduceerd tot een ongrijpbare emotie. Mensen gingen zich steeds meer van zichzelf en dus van de ander vervreemden. Kleinschalige projecten, zoals postkantoren, werden gefuseerd. Kleine gemeentes volgden. Efficiëntie nam de plaats in van intermenselijk contact. Het monetaire systeem, de multinational, de banken en uiteindelijk die 1 procent aan de top, kregen de absolute macht. Huizen werden onbetaalbaar en mensen werden meer en meer gedegenereerd naar het kaliber van moderne slavernij. Voor de schijn van veiligheid en zekerheid gaven we onze verantwoordelijkheid uit handen: aan onze werkgevers en aan de staat…

En nu zitten we met zijn allen op de blaren. We praten niet meer over zwart en wit en genderstuf maar over voor of tegen. Niet alleen onze veiligheid ligt op straat, ook onze privacy, onze intimiteit, onze authenticiteit. Op het moment dat de overheid ons ging reduceren tot machines en het eigendomsrecht overnam voor ons leven en onze lijven, door ons te dwingen onze organen te doneren en onszelf te laten ‘gen-prikken’, zijn we toch echt een station te ver. Uitstappen lijkt geen optie meer. Maar zoals ik al zei in het voorwoord: Wanneer het water ons aan de lippen staat wordt het tijd om naar binnen te keren en onze innerlijke kracht te hervinden. Samen staan we sterk. Sta op en laat je niet verdelen in voor of tegenstander, geprikt of niet geprikt. Het hart van de ware mens klopt in ieder van ons.

Wereldburgers

Laten we ons kleine IKje – ofwel ons ego – offeren in het vuur van de Liefde. Laten we ons realiseren dat we in wezen allen één zijn, ook al zie je dat niet direct aan de buitenkant. Laten we ons realiseren dat alles wat wij creëren, bewust of onbewust haar effect heeft op de totale samenleving, de totale wereldorde.

Laten we eerlijk en oprecht in de spiegel kijken en toegeven dat we niet terug kunnen naar waar we vandaan komen. Dat we met onze gigantische hebzucht Moeder Aarde, zij die ons draagt en ons fysieke werkelijkheid voedt en ondersteunt, tot op het bot toe hebben uitgebuit. We zijn vergeten dat we niet straffeloos kunnen nemen zonder iets terug te geven. We zijn vergeten dat samen delen de motor is van een liefdevol mensenhart.

Laten we onder ogen zien dat de hele zichtbare wereld verworden is tot één grote leugen, één grote projectie. Dat er niets is wat we menen te zien wat buiten onszelf bestaat. Bang voor terrorisme? Pak de terrorist in jezelf bij de horens. Omarm alles wat je binnenin jezelf niet onder ogen durft te zien met liefde zodat het kan transformeren naar heelheid. En JA het is absoluut waarheid. Wat we ook bedenken, ons lichaam zal sterven, vroeg of laat. Maar wanneer we de angst voor de dood durven te doorvoelen en omarmen, kunnen we in ieder geval deze korte tijd hier op aarde ten volle gaan Leven. Dan hoeven we onszelf niet meer onder de korenmaat te verbergen, zichtbaar te bang om adem te halen, maar laten we onszelf in onze volle glorie zien.

We weten niet wat er morgen gaat gebeuren maar wat ik wel weet is dat ik dit moment, dat ik hier in ons campertje achter mijn computertje zit, ten volle moet benutten. Dat ik me mag laten zien zoals ik me ook in deze tijd heb laten zien: zonder angst om uitgeplugd te worden. Eerlijk, waarachtig en goddelijk.

Deze leugen kunnen we alleen keren door op te houden om mee te doen. Door op te houden anderen te beschuldigen en de verantwoordelijkheid voor ons eigen Leven en ons eigen lijf daar neer te leggen waar die thuishoort: op onze eigen schouders. Uiteindelijk kwamen we maar met één opdracht naar de aarde. Om ons te herinneren wie we zijn: om te ontwaken, wakker te worden. Dat kan alleen in de stille ruimte van ons Hart. Op dat moment worden we waarachtig onsterfelijk. We laten de rol van slachtoffer los en worden meesters. We verheffen ons tot meesterschap, Meesterschap voorbij de dood…

In tijden van rampen, in tijden van oorlog, kunnen we niet langer de boel voor ons uitschuiven en onze authenticiteit verbergen.  Het is de hoogste tijd voor een inner-reset…

In Liefde en verbondenheid,
Yasmin

Meesterschap

Waarschijnlijk is nu de tijd rijp om mijn boekje Meesterschap voorbij de Dood te lezen.
Nog verkrijgbaar als 2e hands en als E-book

  • Tot tranen toe geraakt door Emily Levine in haar laatste Ted Talk…

 

Wees stil en weet

door | 1 juni 2021 | Inspiraties | 27 reacties

Ik ben het gat in de fluit waar de adem van Christus door beweegt. Luister naar deze muziek.
– Hafiz – Soefi

Tijdens een 21-daagse stilte periode, waarin mijn enige voeding mijn tuintje, de vogels en de ongeziene wereld waren, liet mijn fysieke voertuig het op vele fronten afweten. Terwijl het lichaam balanceerde op het scherp van de snede, verbleef ik in vrede in de grenzeloze ruimte van mijn hart. Oer-vertrouwen, overgave en het proces van alchemie verlegden grenzen tussen dood en leven. Ik word letterlijk en figuurlijk steeds lichter…

Dagboek

‘…Wij zijn zuiver bewustzijn. Grenzeloze, goddelijke ruimte. Stilte. Wij zijn Niets. Wij zijn God. Door te ontkennen wat we zijn, scheppen we vanuit onze materiële werkelijkheid, die we inmiddels als waarheid beleven, mensonwaardige situaties. Het is goddelijke interventie dat er ingegrepen wordt in de zichtbare werkelijkheid. En hoe pijnlijk ook om te zien wat we met onszelf doen, hoe we onszelf ontkennen en vernietigen, achter die uiterlijke vernietiging is nog steeds het bewustzijn werkzaam. Dit is de periode bij uitstek om wakker te worden en ons te realiseren wie we zijn. Dit is de tijd bij uitstek om niet langer het heft uit handen te geven aan wie dan ook, aan wat dan ook.

‘…Wij zijn, Ik ben, de goddelijke kracht die alles bezield. Op het moment dat ik daar volledig de verantwoordelijkheid voor neem en niet ga wachten tot het zich wel zal openbaren, schep ik louter goddelijke vibraties in mijn binnenwereld en laat ze uitstromen naar de buitenwereld zodat anderen de kans krijgen om ze op te pikken en te ontwaken…’.

‘…Het is niet de bedoeling dat we ontkennen dat wat is. Het is de bedoeling dat we ons niet langer verbinden met dat wat is. Door te ontkennen wat is, creëren we dat wat is. Door wakker te zijn, te zien wat is en onszelf daar niet langer mee te verbinden geven we datgene wat gecreëerd is de mogelijkheid om uiteen te vallen. Alles wat ontstaat vergaat. Alles wat gecreëerd is, is uiteindelijk ten dode opgeschreven. Elke materiële vorm valt uiteen. Maar datgene wat blijft is zuiver bewustzijn. En dat is, wat ik ben. Dat is wat jij bent. Dat is wat wij zijn…’.

Paradijs

De wereld zou in één klap het paradijs worden zoals de Schepper het heeft bedoeld als mensen zich op dit moment zouden realiseren wie zij in werkelijkheid zijn. Niemand, maar dan ook niemand, zal de leugen die regeert nog kunnen ondersteunen, op het moment dat alle leugens in onze binnenwereld zijn opgelost.

Waarheid

Door mijn binnenwereld te transformeren creëer ik mijn eigen werkelijkheid en transformeer ik de wereld buiten mij. De stap naar vrijheid is een innerlijke stap. Het enige wapen op mijn pad is Liefde. Door mezelf, al mijn geloofssystemen en gehechtheden tot op het bot af te breken, sta ik dichter bij de waarheid dan ooit. Het leven is een mysterie.

Geweldloos

In deze staat van zijn is het niet langer nodig om te demonstreren. Heb het lef om eerlijk en oprecht in je eigen spiegel te kijken. Omarm wie jij in wezen bent en durf daarvoor te staan, zonder te analyseren of te oordelen. Wanneer we beseffen dat tijd en ruimte in wezen niet bestaan, kunnen we zonder fysieke aanwezigheid overal zijn en geweldloos ondersteunen wat wij wensen te ondersteunen. In stille verbondenheid met Al wat Is.

Alles wat gezegd kon worden over de huidige situatie, is inmiddels wel gezegd. Ieder mens creëert zijn eigen werkelijkheid. Ieder mens ontwaakt op het juiste moment. Daar kan ik niets aan toevoegen en niets aan veranderen.

Eenheid in verscheidenheid

In Eenheid leven betekent dat ons kleine ikje niet langer centraal staat. In Eenheid leven betekent grenzen verleggen en onszelf openen voor vernieuwing. In Eenheid leven betekent dat we het donker niet ontkennen, maar niemand beschuldigen. Omdat er niemand schuldig is. Het is onwetendheid, niet meer en niet minder. In Eenheid leven betekent in verbinding zijn met alles en iedereen. Onszelf ten volle verantwoordelijk voelen voor wie we zijn, voor wie ik ben, waardoor ik zonder ogenschijnlijk iets te doen een wegwijzer kan zijn voor anderen.

Hazenpad

In tijden van diepe duisternis zijn er vele ongeziene krachten in het universum die ongeduldig staan te trappelen om onze transformatie te ondersteunen. Je kunt ze ervaren in de stille ruimte van je hart. Dit is dé tijd bij uitstek om wakker te worden Dit is dé tijd om te kiezen voor kortstondige geluk of ons te realiseren dat de zichtbare werkelijkheid niet meer en niet minder is dan een illusie.

Het is ware levenskunst om te sterven voor je sterft. Offer het ego in het vuur van de Liefde zodat het zonder gezichtsverlies het hazenpad kan kiezen. Op dat moment verlaten we de wereld van de angst en valt er niet langer iets te vrezen. Je kunt in volle glorie, in alle eeuwigheid, voor jouw waarheid, voor jouw goddelijkheid gaan staan.

 

Tien over twaalf

door | 21 februari 2021 | Inspiraties | 17 reacties

We staan aan de vooravond van een nieuwe tijd. Het einde van de Kali Yuga. Een grote omwenteling, waarover de ouden en de wijzen reeds spraken, vindt nu plaats. Alvorens die omwenteling daadwerkelijk plaats kan vinden, moet er een uitzuivering plaatsvinden. We kunnen nu eenmaal geen nieuwe wereld bouwen op oude fundamenten.

De geestelijke strijder strijdt zijn strijd binnenin zichzelf. Hij steekt zijn kop niet in het zand en gaat op onderzoek uit. Wanneer zijn onderzoek op angst stuit, zoals het gebruik van mondkapjes, de gevolgen van een avondklok, vaccinatie of testen, haakt hij niet af, maar daalt hij nog dieper af in de kerkers van het zelf om te doorvoelen waar hij resoneert op die angst totdat hij de angst heeft ontmanteld.

Great Reset

Angst maakt ons passief en laat ons gewillig de rol van slachtoffer innemen. Als we maar lang genoeg de absurde regels blijven volgen, dan zal alles weer normaal worden. Diep vanbinnen weten we inmiddels wel dat we nooit meer teruggaan naar het oude normaal en dat het hier niet om een virus gaat, maar om iets heel anders. We kunnen onze ogen blijven sluiten voor de werkelijkheid of we kunnen onze angst overwinnen en eigenzinnig op onderzoek uitgaan. En geloof me, dat kan schokkend zijn.

Voor velen is het niet te bevatten dat onze eigen regering, tezamen met alle wereldregeringen, een masterplan uitwerken dat rond de tweede wereldoorlog is gestart. Toen werden er zes miljoen Joden en een paar miljoen homo’s en zigeuners vernietigd. Mensen waren geschokt en zeiden: ‘Ik heb het niet geweten’. Nu kunnen we dat niet langer zeggen. We kunnen onze eigen waarheid ontdekken als we de moed hebben ons los te maken uit de kudde om op onderzoek uit te gaan.

Wanneer we onze rol van vrijwillige aanpassing blijven spelen, terwijl we diep vanbinnen weten dat we getuige zijn van de grootste leugen ooit, zijn we medeverantwoordelijk voor datgene wat er in de wereld gebeurd.

Vluchten kan niet meer

Hoewel het inmiddels ver over twaalf is, is het nooit te laat om in onze eigen spiegel te kijken. Naar binnen te keren en te voelen waar en wanneer we zijn afgehaakt. Waar hebben we de kracht van onze ziel, de liefde van ons wezen, in quarantaine gedaan. We deden religie de deur uit. Niet onbegrijpelijk, religie gaat om vormen en rituelen en is buitenkant. Maar de onzichtbare binnenkant, onze ware spiritualiteit, de kracht van het hart, de liefde en de onbegrensde stroom van Leven zijn we niet alleen gaan overschreeuwen, we hebben ook haar aan banden gelegd.

Waarheid

Spiritueel zijn betekent niet dat we onze kop in het zand steken omdat we denken dat met liefde en meditatie alles wel over zal gaan. Spiritueel zijn betekent met je voeten op de aarde staan en te durven zien wat er onder onze ogen gebeurt, zonder daar een oordeel aan te verbinden. Liefde, onvoorwaardelijke Liefde, is een enorme kracht en zij zal uiteindelijk zegenvieren. Zolang we de waarheid ontkennen en angst voelen voor een virus of de gevolgen ervan, zijn we nog niet geworteld in die Liefde en is er nog werk te doen. Zolang we onze verantwoordelijk voor ons lichaam en ons leven uit handen geven en onze deuren massaal sluiten omdat we bang zijn beboet te worden, ons leven of ons inkomen te verliezen, is er nog werk te doen.
Zolang we vanuit schuldgevoel anderen beschermen, in de ontkenning zitten en de angst ons verlamd om onze deuren open te zetten, zullen we niet alleen ons leven en ons inkomen verliezen, maar ook onze zielspotentie, de goddelijke ruimte die we in wezen zijn, het ware Leven.

Natuur

Jouw lichaam is een prachtig voertuig en heeft een intelligentie en innerlijke wijsheid waar je op mag leren vertrouwen. Hoe minder je erin stopt, hoe beter het functioneert. Soms heb je ondersteuning nodig. Ondersteuning die onze regeringen verbieden maar de natuur in overvloed biedt. Van frank en vrij ademhalen tot wandelen, van knuffelen en aanraken tot vitaminepreparaten, kruiden, homeopathie, enzovoort.

Gedachten zijn krachten. Al wat er in dat koppie van jou omgaat manifesteer je vroeg of laat in de vorm. Realiseer je dat denken gebaseerd op ik en mijn niets meer en niets minder is dan jouw ego die altijd gelijk wil hebben. Maar daarachter ligt jouw tijdloze wijsheid te wachten tot jij haar wakker kust. Daar had je vroeger een prins voor nodig, maar dat doen we nu gewoon zelf. En dan donderen we onze driedimensionale persoonlijkheid uit de matrix en gaan we onsZelf verkennen. Jeetje, dan wordt het leven pas echt de moeite waard.

Onze kinderen

Het kan niet waar zijn dat we al dat moois, nog zo verbonden met goddelijkheid en mystiek, op de wereld hebben gezet om ze angstig en monddood te laten maken.

Door onze kinderen alles te geven wat hun hartje begeert en elke oneffenheid uit de weg te ruimen, weerhouden we hen ervan om zich te ontpoppen tot weerbare mensen, bewuste spirituele wezens. Wezens die de weg bewandelen van dualiteit naar eenheid, het midden tussen goed en kwaad. Zolang ze nog te klein zijn om voor hun rechten op te komen, zijn wij het die hen, desnoods met ons eigen leven, moeten beschermen.

Lijden is als het breken van een schaal die ons ware zelf ontsluit, volgens Kahlil Gibran. Lijden opent de poort naar heelheid wanneer wij het erkennen en niet wegstoppen met medicatie, drugs en slimme techniekjes. Lijden versterkt onze weerbaarheid, zij maakt dat wij evolueren en het leven in al haar facetten kunnen ervaren. Lijden vormt de basis voor geluk en ware vreugde wanneer we het oordeel loos omarmen.

Het fysieke leven is op natuurlijke wijze begrensd door tijd en ruimte. Waarachtig Leven is een kosmisch spel van risico’s nemen, pijn, vreugde en verwondering voor het mysterie dat op geen enkele manier te verwoorden valt. Waarachtig Leven is voortdurend jouw innerlijke en uiterlijk grenzen verleggen. Dat kan alleen wanneer je de angst voor de dood voorgoed achter je hebt gelaten.

Hoger doel

Geluk is onze ware natuur. Daar hoeven we niets voor te doen. Door God de deur uit te doen verloren we een spiritueel doel in het leven. Techniek, geld en machten buiten onszelf, werden onze nieuwe goden. Onze leegte probeerden we op te vullen met bezit en vermaak. Het blijft surrogaat. Vormen zijn tijdelijk en brengen geen blijvend geluk. Hoe meer we aan onszelf toevoegen, hoe meer we ons bewust worden van onze innerlijke leegte.  In tijden van verlies, in tijden van oorlog krijgen we de mogelijkheid om onszelf te overstijgen. Het is de hoogste tijd om op te staan en onsZelf te vinden. Het is de hoogte tijd om naar huis te gaan.

De hemel op aarde

Alleen in de dimensie van zijn, van heelheid, kunnen we waarachtig bestaan. Dat is de hemel op aarde. Eenheid in verscheidenheid. Daar is vrede, Liefde, Waarheid, daar is waarachtig Leven, Vreugde en de Eeuwigheid.

 

 

Hart voor vrijheid

door | 2 februari 2021 | Inspiraties | 19 reacties

Wie denkt dat liefde of vrijheid een begrip is en dat nastreeft, is als iemand die naar een restaurant  gaat en de menukaart opeet zonder te beseffen dat de menukaart verwijst naar het voedsel.
– Wolter Keers

Op zekere dag hoorde ik in Curaçao de naam van Pim Fortuyn vallen. Het was allesbehalve lovend. Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde. Ik voelde onmiddellijk een klik met de ziel van Pim. Vanaf die tijd was ik geïnteresseerd in politiek. Regelmatig ging ik buitenshuis het krantje lezen en een bakkie doen. Op de avond dat hij vermoord werd gaf ik een lezing. Ik reisde met zijn ziel naar het licht.

Ik hakte Pim in steen, maakte kennis met zijn beste vrienden en bezocht zijn broer. Later verscheen mijn boek Kracht van het Zijn met een ode aan Pim. Wederom werd ik verguisd en bij de vuilnisbak neergezet. Hoe kon ik in godsnaam het gedachtengoed van die partij ondersteunen. Geloof me, ik was niet bezig met partijideologie. Ik zag de zielenpotentie van Pim, de omwenteling die hij teweeg kon brengen. Helaas, de driedimensionale wereld was nog niet klaar voor Pim.

Niets is wat het lijkt. Liefde kijkt met innerlijke ogen en sluit niets of niemand buiten. Ik ben niet voor of tegen wie of wat dan ook. Ik laat me niet afleiden door de media.

Bevrijding

Vrijheid is een innerlijke staat van zijn. Er is geen kracht buiten ons die ons zal bevrijden. God niet, de regering niet, de WHO niet, de politiek niet, de farmaceutische industrie niet.

De gevangenis waar we in verkeren hebben we allen tezamen gecreëerd door hebzucht en gemakzucht. Onze drang naar veiligheid en zekerheid heeft een hoge prijs. Maar niet getreurd. Elke vorm is tijdelijk en het leven op aarde is slechts een illusie. Door het leven in al haar facetten aan te gaan, kunnen we de illusie ontrafelen en onze taak op aarde verwezenlijken. We zijn hier immers gekomen om wakker te worden.

Jouw zijn, jouw boeken raken, zij maken mensen wakker. Jij biedt de lezer geen houvast of veilige haven. Je geeft hooguit inzichten als handreiking.

Ja, daarvoor kwam ik dus op aarde. Ik ben een bruggenbouwer. Liefde is niet lief. Liefde is confronterend, oprecht en eerlijk. Ik ben jouw goeroe niet. Ik ben jouw leermeester niet. Ik ben een spiegel waar je in kunt kijken en kunt beslissen of je het donker in jou zelf, jouw compost voor groei, nog langer weg wilt stoppen of onder ogen wilt zien.
Wees bereid om je kop niet langer in het zand te steken en zelf op onderzoek uit te gaan. Laat je niet langer de mond snoeren en jezelf in slaap sussen door wat dan ook, door wie dan ook. Laat ons weer leren te vertrouwen op onze eigen wijsheid en kiezen voor de weg naar ware vrijheid, naar binnen.

Vrijheid

Vrijheid is een innerlijke staat van zijn. Vrijheid betekent niet dat je kunt doen waar je zin in hebt. Vrijheid betekent dat je de sluiers van illusie tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld afpelt in jezelf waardoor je helder kunt zien. Het driedimensionale systeem waar wij onszelf in geperst hebben is niet alleen ziekmakend, het heeft ons van onze goddelijkheid en onze vleugels beroofd. Ons lichaam is een magisch voertuig met een goddelijke potentie. Een voertuig dat jou dient en beschermt wanneer je ernaar luistert en stopt het te vervuilen met junkfood, chemische medicatie, drugs en vaccinaties. Betekent niet dat je niet doodgaat. Dat doen we uiteindelijk allemaal. Althans ons voertuig. Het betekent dat je geen chronisch product gaat worden van een zieke samenleving, maar een levendig en vooral een angstenvrij wezen die nieuwsgierig als een kind de wereld bewandeld en zich niets wijs laat maken. Dit moment, het eeuwige nu is immers het juiste moment om de wereld te veranderen.

Onze jeugd

En dan kom ik bij onze jongeren, onze toekomst. Ik verwonder me dat ik jullie niet zie. En als je al de straat op gaat laat je rotzooi achter. Hoe zit het met je zelfrespect?
Ik snap er geen pest van dat je naar school gaat terwijl je jouw mooie zelf verbergt achter een masker en je keurig aanpast aan de regels. Begrijp je niet dat die regels niet kunnen veranderen door aangepast gedrag? Jouw leerkrachten zouden wel anders willen, maar zij zijn of voelen zich met handen en voeten gebonden.
‘Onze jongeren steeds meer depressief’, kopt de media. Hoezo depressief? Depressief word je wanneer je denkt dat je slachtoffer bent, wanneer je passief bent. Wanneer je nog nooit voor jezelf bent opgekomen omdat je lieve ouders en de maatschappij alles voor je regelden en je keurig hielpen jezelf aan te passen in de driedimensionale werkelijkheid, ook wel matrix genaamd. Roem, carrière en macht zijn het einde van jouw authentieke zijn. Dus het is de hoogste tijd. Wordt wakker, sta op en grijp je kans. Geloof me, dit zal niet vanzelf overgaan. Jullie zijn de toekomst. Kom in actie. Sta voor wie jij in wezen bent. Dat geeft energie en zelfrespect. Laat je inspireren door de hippiebeweging eind jaren zestig waarin jongeren openlijk in opstand kwamen. Hun motto: Manifesteer liefde en geen oorlog.

Onze kleintjes, laten we zeggen tot een jaar of twaalf, moeten we met hand en tand beschermen voor onmenselijke testen en ziekmakende mondkapjes. Laat staan dat we deze pure, goddelijke en perfecte wezens laten vaccineren. Dit geldt eveneens voor onze gehandicapten, kwetsbaren en ouderen. Ouders en verzorgers moeten zich eerst maar eens verdiepen in de rommel die ze in deze prachten zielen inbrengen voordat ze toestemming geven.

Nieuwe wereld

Wat ons weerhoudt om een nieuwe wereld vorm te geven is dat we in onze driedimensionale wereld van afgescheidenheid en egoïsme uitsluitend onszelf kunnen zien. Natuurlijk is het vreselijk wanneer je jouw zaak moet sluiten. Dat had echter niet hoeven te gebeuren als iedereen zich had verenigd om alle deuren en harten open te gooien. Want onze deuren kunnen alleen waarachtig open als onze harten open zijn. Harten zijn onze verbinding met zijn, onze verbinding met Liefde, onze verbinding met elkaar, met onze multidimensionale werkelijkheid die elke vorm overstijgt.

Laat je niet weerhouden door angst. Angst voor verlies. Angst om niet bij de groep te horen. Angst voor de dood. Angst voor God. Angst dus om te durven gaan staan voor datgene wat jij werkelijk bent.

Mensheid

Wat de toekomst gaat brengen hangt van ons, mensheid, af. We kunnen niet terug naar datgene wat we normaal vonden. Goedschiks of kwaadschiks, een nieuwe wereld gaat er komen. Hoe die eruitziet heeft alles met bewustzijn te maken. Niemand weet dit en ik zeker niet. Het vraagt om vertrouwen en overgave hoe we dit plaatje gaan inkleuren.
Wakker worden doen we op het juiste moment. Daar kan ik niets aan toevoegen of afhalen. Maar als je wakker bent en je mond dichthoudt omdat je bang bent die uitzondering te zijn, dan verdien je het predicaat mens niet langer. Dan verkwansel je jouw ziel en geloof me, dat is pas echt een ramp.

 

De grootste leugen ooit

door | 17 mei 2020 | Inspiraties | 56 reacties

Toen ik vanmorgen wakker werd wist ik dat het tijd was voor een volgende stap. Ik kan niet leven met de grootste leugen ooit. Ik kan niet doen alsof ik het beleid van 1,5 meter ondersteun als zijnde normaal, laat staan dat ik het kan accepteren als het nieuwe normaal.

Ik voel mededogen. Ik heb mededogen met alle mensen aan de top. Zolang wij onze kracht weggeven, gedragen wij ons als makke schapen en kunnen zij ons gemakkelijk bespelen.
Zij hebben het goed voorbereid. Toen ik hoorde over het corona-virus was ik in Griekenland. De situatie met de vluchtelingen was onmenselijker dan ooit. Ik wist onmiddellijk dat ze nu een perfect excuus hadden om datgene te verbergen wat wij niet dienen te weten. En dat geldt niet alleen voor de schandelijke manier waarop we met onze vluchtelingen omgaan.

Vanaf 11 september 2001 is er systematisch wereldwijd angst geïnjecteerd

Sinds we geld hebben verheven tot onze nieuwe God, zijn we meer en meer losgeraakt van het wonder dat we God, Liefde of Universum noemen. We voelen ons afgescheiden, vergaten de Eenheid en begonnen elkaar te haten.

We waren klaar om op een veel grotere schaal gehersenspoeld te worden. Jarenlang werd dit voorbereid. In een paar weken tijd namen ze wereldwijd de controle over. Het begin van een nieuwe oorlog…
De zaden waren reeds geplant. Nu begonnen ze leugens te verspreiden rond een virus dat miljoenen mensen zou doden. We worden 24 uur per dag gehersenspoeld door de media. Zonder protest accepteerden we de regels en lieten we onszelf tot slaven maken in ruil voor zogenaamde bescherming.

Mijn lichaam is mijn verantwoordelijkheid. Het is de tempel van mijn ziel. Ik mag het met liefde omarmen en voeden met heilzaam voedsel en positieve gedachten.
We hebben onze verantwoordelijkheid en onze vrijheid weggegeven voor de illusie van veiligheid.
We vertrouwen erop dat artsen ons lichaam zullen repareren en dat de regering ons voor rampen zal behoeden.

We zijn zo bang om te sterven dat we niet weten wat het is om volledig te Leven. Waarachtig Leven is elk moment bereid zijn risico’s te nemen. Leven, volledig Leven, is jezelf overgeven aan de stroom zonder te willen beheersen of te controleren. Niet mijn wil geschiede, maar de Uwe…

De farmaceutische industrie heeft miljoenen jonge mensen in Afrika en India de dood ingejaagd door hen te gebruiken als proefkonijn voor medicijnen en vaccins. Nu sleuren we hen opnieuw mee in het drama dat wij hebben gecreëerd. Miljoenen mensen in Afrika zitten in een strikte lock-down. Mijn Keniaanse vrienden kunnen geen voedsel verzamelen en lijden honger. Velen zullen sterven als wij hun niets te eten sturen. De golf van armoede die we daar ontketenen is ongekend…

De echte ramp is niet dat we sterven aan corona of een hartinfarct, de echte ramp is dat we de dood niet in de ogen durven te kijken. We denken dat het leven eeuwig kunnen manipuleren en zijn vergeten dat we meer zijn dan een fysiek lichaam. Geboren worden betekent automatisch dat we zullen sterven. Hoe we de tijd daartussen inkleuren is aan ons.

Anders dan voorheen hersenspoelen we onszelf door dag en nacht de reguliere media te volgen en te geloven dat dit waarheid is. Ik daag je uit om op onderzoek uit te gaan en je eigen waarheid te ontdekken. Dat kan schokkend zijn. Als je echter weet waar je werkelijk bang voor moet zijn, is er niets meer om bang voor te zijn. Je begint compassie te voelen voor iedereen. Je begint te beseffen dat ook daders slachtoffers zijn.

De enige reden dat we hier een tijdje rondlopen is om onze ware natuur te leren kennen en onszelf te polijsten door het leven ten volle te ervaren.

We staan aan de vooravond van een nieuwe tijd. We kunnen kiezen om te blijven slapen, of wakker te worden in onze onmetelijke kracht. In het laatste geval voelen we ons verbonden met Al wat Is. Er is geen verschil tussen jouw wezen en het mijne. We zijn allen broeders en zusters.

De echte misdaad is datgene wat verborgen is. De echte misdaad is het nieuwe normaal. De afstand van 1,5 meter, de maskers en alle leugens die we voor waarheid aannemen omdat we te laf zijn om in opstand te komen.

De echte misdaad is dat we onszelf opsluiten, onze ouderen isoleren en onze kinderen scheiden van hun vriendjes. Dat we alles wegnemen wat het leven kleur en blijheid geeft en ons waarachtig tot mens maakt. De echte misdaad is polarisatie, onze verlammende angst waardoor we haat begonnen te zaaien in plaats van liefde.

Masuru Emoto uit Japan ontdekte dat zelfs water reageert op onze gedachten van liefde of haat. Wanneer we liefde de wereld in sturen, zullen we de kracht van de natuur nimmer misbruiken en zal alles en iedereen in overvloed groeien en bloeien. Als we angst en haat de wereld in sturen, gaat alles dood en creëren we tekorten.

Je kunt me niet vertellen dat je blij bent met deze situatie. Je kunt me niet vertellen dat je er trots op bent om deze wereld – dit nieuwe normaal – achter te laten voor volgende generaties.

Het enige dat we hoeven te veranderen is ons denken. Op het moment dat wij onze taak hier op aarde aanvaarden, ervaren we het leven als een wonder. We genieten van Al wat Is en voelen ons dankbaar voor elk moment.

Leven in angst is dodelijk en vergiftigt alles wat we tot ons nemen. Leven met een liefdevol en open hart betekent dat we zorgen voor moeder aarde en haar bewoners. We denken niet langer in beperking. Er is overvloed voor iedereen.

Als we onze verantwoordelijkheid terugnemen worden we wakker en zijn we innerlijk vrij. Dat is het einde van onze onderdrukking. Het begin van een nieuwe wereld. Geen wereld waar het nieuwe normaal hoogtij viert, maar een wereld om onszelf in alle opzichten te vergoddelijken. Een wereld om het Leven te vieren, te groeien, lief te hebben, aan te raken, te creëren, bidden, mediteren, dansen en te lachen…

Het is aan jou. Kies je ervoor om een lafaard te zijn en met je vinger naar anderen te wijzen, of ben je trots genoeg om op te staan in jouw volle glorie. De tijd is nu rijper dan ooit. Door dit te doen ondersteun je niet alleen jouw Zelf, maar stimuleer je anderen om hetzelfde te doen…
Om Shanti,
Yasmin

1e publicatie 17 mei 2020