Om de wereld te veranderen moet je het lef hebben om een rebel te zijn. Moet je het lef hebben om uit de stroom van de massa te stappen. Durven te voelen, in alle stilte, of je nog langer mee wilt doen aan al dat uiterlijk vertoon. Zo niet, heb dan het lef om je eigen waarheid te leven. Dat maakt je niet alleen tot een uitermate tevreden en gelukkig mens zonder al die ballast, je geeft ook anderen de moed om hetzelfde te doen.

Pim Fortuyn

Mijn gedachten gaan naar Pim Fortuyn. Ik hoorde zijn naam voor het eerst toen ik op de Antillen was. Het was niet direct positief, maar grappig genoeg voelde ik me onmiddellijk met hem verbonden. In de tijd daarna las ik vaker een krant. Televisie hebben we niet, dus ik heb hem nooit in levende lijve gezien. Dat hoefde ook niet, hij was een stukje van mijn ziel.

Op de dag dat hij doodgeschoten werd, gaf ik een lezing in een huiskamer. Onderweg hadden we de autoradio aan. Zijn dood werd geconstateerd op het moment dat we ter plekke aankwamen. En zo ging ik de avond in. Ik besloot het gegeven Pim te gebruiken in mijn inleidingsmeditatie. We verbonden onszelf met zijn energie en keken waar onze verbinding en onze moeite lag. Er was een persoon die ronduit de pest aan hem had. Anderen voelden zijn dood als een gemis, als de dood van een stukje van zichzelf.
Ik had een mystieke ervaring. Reisde met zijn ziel omhoog en ontdekte dat hij in een staat van innerlijke vrede en vreugde verkeerde. Hij was volledig bewust en volkomen helder en had geen enkele moeite om de juiste poort te vinden. Hij werd begeleid door tientallen lichtwezens. Zijn komst was voorbereid en hij werd ingehaald als een koning.

In die tijd daarna verloor ik opnieuw mijn contact met de politiek. Alle holle woorden waarin nauwelijks iets gezegd werd, ik kon er wederom niets mee. Langzaam maar zeker begon ik de grootsheid van Pim te doorvoelen en zijn opdracht te begrijpen.

Gelijkenis

In die zin begin ik steeds meer gelijkenis te zien met de man die tweeduizend jaar geleden de knuppel in het toenmalige hoenderhok gooide. Hij vormde in die tijd een levende bedreiging voor de gevestigde orde en daagde hen uit om hun dominante positie op te geven. Hij predikte onverstoorbaar zijn boodschap van universele Liefde en bevrijding voor alle mensen, zowel mannen als vrouwen. Zeer ongewoon en gewaagd in een tijd waarin er geen plaats was voor de vrouwelijke kracht! Hij had de pest aan hypocrisie, maar voelde zich thuis bij degenen aan de rand van de samenleving: de hoeren en de tollenaars.

Hoewel we maar al te graag een heiligenbeeldje willen maken van de mens Jezus, had hij in die tijd het effect van een aardverschuiving. Zijn dood aan het kruis kon dan ook niet uitblijven. Dat we nog niet in staat waren om de werkelijke betekenis van dit sterven te begrijpen, blijkt uit het feit dat we tweeduizend jaar lang de materiële kruisdood ofwel het lijden hebben verheerlijkt. Het wordt nu tijd om zijn verrijzenis te vieren, het symbool voor de Kelk, het mysterie van de onsterfelijkheid van het ware Leven. Nu, zoveel jaren later, beginnen we het platform te begrijpen wat hij in die tijd heeft neergelegd en begint zijn ware boodschap tot ons door te dringen. De mens Jezus was in die zin van geen enkel belang. Hij speelde gewoon de rol die hem van hogerhand was toebedeeld. Zijn geest, de kosmische Christus, kan nu eindelijk in al haar volheid tot bloei gaan komen.

De weg kwijt

In deze spannende tijd staan er opnieuw mensen op die ons laten zien dat we de weg kwijt zijn. Dat de schepping niet bedoeld is om te vernietigen, maar om het Leven te eren. Dat Liefde ook betekent dat we nee durven zeggen, waardoor we ruimte creëren voor een eerlijk en oprecht ja! Evenals in de tijd van Jezus, gaat het ook nu niet om de mens Pim Fortuyn. Die speelde, net als ieder van ons, slechts zijn rol in het drama van de mensheid en bracht opnieuw een aardverschuiving teweeg binnen de gevestigde orde!

Hij was ongetwijfeld afgedaald in de kelders van de hel voor hij zijn eerste schreden zette in de politiek. Hij had naar alle waarschijnlijkheid geen keuze, zijn ziel had die keuze allang gemaakt voor hij geboren werd.

Dienstbaarheid

Je hebt ons allen aangeraakt, zelfs je grootste tegenstander blijkt diep geschokt. Leek je bij leven slechts verdeeldheid te zaaien, je dood maakte duidelijk dat je slechts de verdeeldheid, de angst en de onvrede van je omgeving vertolkte en door jouw onconventionele optreden haarfijn naar de oppervlakte bracht.

Dienstbaarheid betekent dat we ons eigenbelang aan de kant durven zetten voor het algehele belang. In die zin was je een meester en een voorbeeld voor ons allen. Sommigen vergelijken je met de ‘zot’ uit de tarot. Je kunt dit zien als een eretitel: het is de hoogste manifestatie van het ‘goddelijke ongehechte’. Er zijn je veel dingen toebedeeld en slechts weinigen hebben begrepen wat je werkelijke boodschap was.

Katalysator

Hij was de katalysator die het beest in de mens omhoog haalde. Het beest en de heilige, afhankelijk van de plek die we innamen in ons evolutieproces. Hij weerspiegelde feilloos alle angsten die we onder het tapijt hadden geschoven. Onmiddellijk kwam het hele mannelijke bolwerk in het geweer.
Hoe bestrijd je iemand die wel eens een omwenteling in het denken teweeg kan brengen? Met wapens, zoals we geleerd hebben. Kijk vooral niet naar binnen, maar bestrijd de vijand buiten jezelf. Begin met grof geschut zoveel modder te gooien en poten onder stoelen vandaan te zagen als je maar kunt. Luister niet naar de onderliggende boodschap, stel je voor dat er een kern van waarheid in zit. Kijk zeker niet in je spiegel en meen vooral niet dat jij iets kunt leren!

Licht en duisternis

Het kon niet anders of er moest gebeuren wat er is gebeurd. Ook dat was allang zichtbaar in de sterren en op een dieper niveau wist Pim dit maar al te goed. Hij is zich waarschijnlijk rot geschrokken dat mensen hem niet begrepen, niet wilden horen wat hij werkelijk te zeggen had, de voor- en de tegenstanders. Wat hij ongetwijfeld in de praktijk nog moest leren en integreren is het omgaan met die innerlijke kracht: hij die in het licht wandelt, reflecteert nu eenmaal feilloos licht en duisternis.

In zijn boek ‘De verweesde samenleving’ laat hij een prachtige erfenis na. Niet rechts, niet links, maar doorleefd en doordacht, en gezien vanuit het midden. Niet het een sparend voor het andere, maar alles in gelijke mate belichtend. Glashelder laat hij zien waar we van het pad zijn afgeraakt en onze afkomst zijn vergeten. Glashelder duidt hij aan dat we die ene pool, onze vrouwelijke verzorgende kant, tevoorschijn mogen halen om het midden te hervinden en weer volledig mens te worden.

Na zijn dood

Pas na zijn dood begonnen mensen te doorvoelen wat hij in beweging had gezet. Iedereen die bij zijn laatste eerbetoon aanwezig was, heeft iets van het mysterie geproefd, heeft de verbinding ervaren die deze man tot stand heeft gebracht. De mystieke sfeer die er hing rond zijn sterven, het schokeffect dat hij teweegbracht om ons wakker te schudden, te bevrijden uit ons materiële keurslijf, en onszelf te verbinden met onze geamputeerde pool, het spirituele. Beide polen evenveel gewicht te geven in ons leven: onszelf en die ander.

Ruimte voor anderen

Ruimte voor anderen kan er alleen zijn als die ruimte er is binnenin onszelf. Niet zolang die ruimte ons wordt opgedrongen van buitenaf. Hoe meer structuren we door de overheid krijgen opgelegd, hoe meer innerlijk verzet tegen die structuren, hoe groter onze angst om iets van onszelf te verliezen. We kunnen uitsluitend zelf ervaren dat delen geen vermindering is. Integendeel, alles wat we delen zal zich vermeerderen als we delen vanuit een zuivere en eerlijke intentie, vanuit een natuurlijk gevoel van overvloed.

Dat we er als natie nog niet aan toe waren om onze angsten voor vernietiging van de materie, voor vernietiging van de wereld der illusies, onder ogen te zien moge duidelijk zijn. Dat we er als natie nog niet aan toe waren om het spirituele opnieuw een plek te geven in ons leven, ook dat moge duidelijk zijn dat we daar nog niet aan toe waren.

Tegenpool

Om zijn taak te vervullen, om de harmonie tussen licht en donker te bevestigen, had ook Pim een tegenpool. Folkert nam de rol op zich om, als vertolker van de ene helft van onze gemeenschap, als vertolker van onze coöperatieve angst, een einde te maken aan het materiële leven van Pim. Toch is het leven van Pim niet voor niets geweest. Hij heeft een opening gecreëerd in het coöperatieve bewustzijn en een aantal van ons zullen zijn boodschap gaan begrijpen en dit platform van heelheid in zichzelf gaan neerleggen. Zij zullen het heilige huwelijk aangaan tussen het mannelijke en het vrouwelijke, het uitgevende en het ontvankelijke, het licht en het donker. Zij zullen de reis maken naar de onderwereld die Pim hun voorgegaan is. Zij zullen sterven en opnieuw geboren worden en in harmonie tevoorschijn komen en in stille triomf een platvorm vormen voor al diegenen die na hen de weg zullen gaan….

Angst

We zijn zó bang om te discrimineren dat we voortdurend discrimineren. Gewoon, omdat we niet eerlijk durven te zijn. Eerlijk naar onszelf en naar anderen. Omdat we bang zijn voor alles wat anders is. De christen is bang voor de moslim, de moslim is evenzeer bang voor de christen. In essentie zijn we bang voor onszelf. Want als we dat niet meer zijn, worden we alleen maar nieuwsgierig. Nieuwsgierig om de onderlinge verschillen te leren kennen. Boeiend, zoveel kleuren in de regenboog toch? Fantastisch dat Nederland een koploper is in tolerantie. Toch mogen we onszelf ook serieus nemen. Trots zijn op onze afkomst. We mogen verwachten dat eenieder aan wie we een open deur bieden, zich inpast in onze cultuur. Dat kan nu eenmaal niet anders. Daarbinnen is voldoende ruimte om de eigenheid van iedere cultuur te blijven leven. Vanuit liefde en respect voor elkaars eigenheid. Laten we dus ophouden met onszelf en anderen te discrimineren. Laten we evengoed ophouden om onszelf gediscrimineerd te voelen.

Waardigheid

De tijd is rijp dat we durven te gaan staan in onze waardigheid. Durven te onderscheiden zonder te denken dat dit oordelen is. Durven om kwetsbaar te zijn. Durven te spreken met de taal van het hart, zo eenvoudig, dat iedereen haar kan verstaan. Durven onszelf te laten aanraken en te luisteren met een open hart naar de mening van anderen, ook al is dat niet onze eigen mening. Durven te leven in een multiculturele samenleving, zonder angst dat we onder de voet gelopen worden en onze pensioenrechten zullen verliezen.

Laten we het als een voorrecht beschouwen dat wij zo welvarend zijn dat we kunnen delen. Laten we het tegelijkertijd vanzelfsprekend vinden dat we niet alleen rechten hebben. Laten we ieder voor zich ons unieke ‘steentje’ bijdragen aan een liefdevolle, kleurrijke, multiculturele en leefbare maatschappij. Laten we eindelijk het verleden eens vergeten, de toekomst loslaten en vandaag die wereld creëren die we graag willen zien. Laten we niet vergelden, maar vergeven en deze unieke situatie gebruiken als een kans om onszelf te verbeteren en daardoor onze bijdrage te leveren aan een betere en liefdevollere maatschappij.

 Om Shanti – Laat ONS vrede zijn
Yasmin

• Inleiding eerste druk Kracht van het Zijn – 2003