Alchemie

door | 7 mei 2022 | Inspiraties | 8 reacties

Ben je al geland in Nederland? Vreemde vraag. Ik hoef niet te landen. Ik ben daar waar ik ben. En dat is altijd op de juiste tijd en op de juiste plaats. Dat plan ik niet. Sinds jaar en dag volg ik de stroom die leven heet. Er is ook geen verlangen naar deze doorgaans hartverwarmende tijd. Tijd is relatief en deze acht maanden zijn verleden. En toch niet helemaal. De reis heeft inwendig haar sporen nagelaten. Dat is zichtbaar aan de buitenkant. Nog meer straling, nog dieper geworteld in mijzelf. Niet op de laatste plaats heeft de intensiteit van dit proces alles maken met het baren van mijn boek Inner Reset.

Op het moment dat ik in Nederland de poort doorga, die de hele periode open was omdat hij niet langer op slot kon, ben ik volkomen thuis in mijn eigen goddelijke energie. Mijn paradijs ligt nu in mijn achtertuin. Volgens insiders is de energie door de jaren heen nogal getransformeerd. Ook dat heeft haar weerslag op de omgeving waar iedere vorm van vijandigheid is verdampt.

Miracles

In Portugal hoorde ik dat mijn geplande oogoperatie in oktober door het ziekenhuis zelf was uitgesteld. Goddelijke voorzienigheid. Op onze terugweg krijg ik in Spanje een telefoontje dat ik meteen na aankomst sta ingepland. Miracles all the time! Die dag staat in het teken van Liefde. Dr. Batubaru en haar team leveren een hoogstaand staaltje van vakmanschap, verbondenheid en liefdevolle aandacht. En wat vonden ze het fijn om dat terug te horen….

Werk aan de winkel

Ons tuintje is een ravage. Daarna begint de restauratie van ons huurhuisje. Lekkages overal. Zelfs de waterleiding staat op knappen. We werken van boven naar beneden. Schilderen, repareren, maken schoon en vervangen wat vervangen moet worden. Een meesterklus. Die eerste week is er hulp van een dierbare vriend die van wanten weet. Het weer is slecht en binnen is het een puinhoop. Al dat stof is zacht uitgedrukt ongezond voor iemand die net een oogoperatie heeft ondergaan. Afijn, als je in het schip zit moet je varen met de riemen die je hebt en ook dit ging voorbij. Alles wat tegen kon zitten zat tegen. Maar zonder uitdaging geen glans. Diep vanbinnen was er een intense dankbaarheid en een stil genieten van elkaar en van alle overwinningen. En dan is het na drie weken plots klaar en schoon. Wat een feest!

De poort

Daags daarna komt Henk. Want de poort moet aangepakt worden. Die blijkt volkomen rot te zijn. In een mum tijd is er overal opnieuw rotzooi en begint het proces van alchemie. Hoe verander je een oude verrotte poort in een nieuwe gouden poort. Twee enthousiaste kerels, geen van beiden timmerlieden, gaan elke rotte plek met een grenzeloos enthousiasme te lijf. Knots knettergek. En toch. Hoe mooi is zo’n proces in een maatschappij waar efficiëntie de plaats heeft ingenomen van medemenselijkheid. Vol verwondering beschouw ik vanuit mijn hangmat of werkend in mijn tuintje dit ingrijpende transformatieproces, die niet alleen aan de buitenkant plaatsvindt, maar ook in die prachtige kerels en in mezelf. Na twaalf dagen wederom in de rotzooi mag het resultaat er wezen. Natuurlijk was een kant en klare fabriekspoort slimmer en waarschijnlijk goedkoper. Maar de drijfveer om het onmogelijke mogelijk te laten worden, het plezier en de kameraadschap zijn met geen goud te betalen. Last but not least. Ik had er alle vertrouwen in. De poort ziet er spick en span uit en al was niet alles alleen maar leuk, de poort is een meesterwerk en de ervaring is goud waard.

Stilte

Afijn jullie begrijpen dat ik niet veel op straat ben geweest en weinig mensen heb gezien. Laat staan dat ik energie had om actief te zijn op Facebook. Vanbinnen werd alles nog stiller en stiller. En vanuit die stilte begin ik me in Liefde weer wat meer naar buiten te bewegen. Om die hartverwarmende knuffels uit te delen waar zoveel mensen een onverzadigbare honger naar hebben. En mijn blote voeten niet alleen op het gras neer te zetten maar ook in mijn bos, wat weer helemaal van mij lijkt te zijn.

Inloop dagen

Hoe fijn zijn die. Dus gaan we dit weer doen. Op zaterdag en zondag 4 en 5 juni van 11.00 tot 18.00 uur.  Wij zorgen voor koffie, thee en water. Wil je iets knabbelen of delen dan neem je dat zelf mee. Welkom met wel humeur dan ook en misschien je muziekinstrument of wat anders.
– Giri en ik zien jullie graag.
– Mgr. vd Venstraat 26. 5482EM Schijndel.
Heb je behoefte aan een afspraak alleen. Dat doe ik incidenteel op basis van een donatie voor onze vluchtelingen. Stuur me een mail

Inner Reset

Ook al lijkt alles normaal, laat je niet verblinden door uiterlijke schijn en je niet afleiden door de oorlog. Wees je bewust wat er achter de schermen gebeurt. Weet dat je niets kunt doen behalve de oorlog in jezelf oplossen en je angst onder ogen zien en transformeren. Geniet met volle teugen van alles wat weer mag. Van moeder natuur en jouw ware natuur.

Laat je inspireren op jouw weg naar binnen door mijn E-book Inner-Reset. Volgens lezers een onwijs wijs en toegankelijk boek waarbij je voelt wie je werkelijk bent en waar liefde de boventoon voert.
– Op elk moment verkrijgbaar via deze link

Aanmelden Blog Agenda

 

 

 

 

Moederliefde

door | 20 september 2019 | Inspiraties, Vluchtelingen | 27 reacties

Dat gaf Edith Rinkens aan iedereen die voor haar voeten kwam. Ze was één bonk Liefde, één bonk vibrerend Leven. Ze vertrok naar gene zijde met haar uitbundige lach, een traan en de snelheid van de wind. Het ware Leven dat ons verbindt is een Mysterie dat geen begin en geen einde kent. Lieve kanjer, jij kleurde de wereld in alle opzichten mooier. Je reist voor altijd met me mee.

Moederliefde

Ssentamu uit Samos verwoordt het zo: ‘Mummy, I cannot forget one hour we spent together. I learnt a lot from you and Giri. Unlike before, you made me feel loved. Indeed, I was a child. Mummy, I had never seen or experienced this in my whole life. I have a mother but due to our situation, she could not give us that love. To get food on the table she had to wake up early and she came home late. All I missed in my childhood, you gave to me in four weeks: Mother love…

I cannot find words to show how grateful I am. Those hugs and kisses before going to bed and before breakfast! I love you my Malaika – my Dushi. You learnt me something important: Sharing Love is more valuable than giving a person a million dollars. You brought my happiness back where I had lost hope due to the camp stress. You are my inspiration…’

Zonder wrijving geen glans

Het is maar goed dat Ssentamu niet weet dat ik die liefde zelf niet gekend heb. Dat ik opgroeide in armoede, mijn ouders jong verloor en dat ik eerst alle dieptes van de hel moest leren kennen voor ik mezelf kon liefhebben en de hemel op aarde kon gaan leven…

We vertrekken 24 september

Giri en ik vliegen via Milaan en Osama naar Athene waar we in Omonia – het hart van de vluchtelingen – een huis hebben gehuurd met vele bedden. Of het gaat lukken weten we niet, maar we willen onze regenboogfamilie uit Samos, inmiddels verspreidt over heel  Griekenland, samenbrengen. En uiteraard zullen we in Athene vele vrienden ontmoeten.

Verdere plannen hebben we niet. Als altijd gaan we met lege handen en zal alles zich ontvouwen zoals een bloem zich ontvouwt in de warmte van de zomerzon

Warme omhelzing,
Yasmin

Dear members of the European Parliament

door | 11 september 2019 | Vluchtelingen | 0 Reacties

Today they are on the run, tomorrow we may be the one…

Years ago, the registration officer in Lesbos asked me to speak for the European Parliament.
I told him: ‘Listen, I am a peacemaker, not an activist.’ By writing on request my book: ‘One Love – One Tribe – Face behind the refugee’, I had to go through enormous depths. Now I do not have an excuse anymore, the time is ready to speak.

I lived for many years in Africa between the poor. Even if their lifestyle is different, they have something we lost: the power of trust in the unseen. Classifying them all as fortune hunters, we will only do if we never stood in their shoes.

Since four years, my partner and I spend lots of time between the refugees. We meet them, embrace them and let them know that they are welcome. Believe me: if we really take the time to look them into their eyes, we immediately start to realize that there is no difference between them and us. Never again, we will take the same decisions as we are taking now.

Because everybody is focusing on women and children, we focus particular on man. Those people we like to classify as terrorists, criminals and rapists. When they arrive, most of them are pure and innocent, no different from us. After treating them as we are doing, many of those beautiful souls get stuck somewhere in Europe and lose their hope.

A shame for Europe

The refuge-crisis is a shame for Europe. The Turkey deal, the way we push refugees back and let them drown before our eyes without even acting, is a shame for Europe, a shame for humanity. All the money we spend on Frontex, we can better spend to give our brothers and sisters a better life.

How can we speak about human rights and turn our back to all those suffering. How can we accept that thousands of those young beautiful souls are dying, while we mourn for years when it is one of our family members?

How can we sleep, while they are fighting for their lives? From behind our desks, we have already divided them in refugees and migrants and classified as real or unreal. How can we live with this?

The real slaves, the real losers are we, the privileged ones. We are not only closing our borders, we are even closing our hearts and by doing this we have degraded ourselves from human beings to human doings.

Our policy is as much divided as we are

Believe me, the refugee is not the problem, we are the problem. As long as we nourish the illusion that we are better than others, because of our religion, our position or our skin, we think we have the right to explore the world and to feed our boundless greediness, while we exclude others by building high walls and detention centers.

After 11th of September 2001, willingly or unwillingly, we have spread fear all over the planet. When we are fearful, we lose our power. We also lose our integrity and we are taking decisions we never should take.

I do not make a difference between migrants or refugees. All people who leave their homeland and take the risk to lose their lives, have a reason to come here.

Let us open our eyes and see how mother earth is reacting on our manipulation. Ultimately, we are destroying our selves. One day we will wake up realizing we cannot exclude anyone. We are One World – One family. We breathe the same air.

If we realize it or not, we are all moving in the same direction. Even if we think we are more privileged than others, we will all end up in the grave. Be honest, if we look back at the end of our lives, can we be proud on the way we have exploited our earth and its inhabitants, on the legacy we leave for our children and grandchildren? I do not believe this!

Life on earth is beautiful because of her differentiation. If we like it or not, the world has to mingle. When we are living our true nature, without fear and with an open heart, we will honor all life and never destroy anything or kill anybody. Then we unfold our full potential and do not take more then we really need. Then we know there is abundance for all of us.

I challenge you to read my book. It is a touching but beautiful book about beautiful people…

Before we send them back, let us go there and life with them for a while. Then we start to realize that no solutions invented by westerners behind their desks will work there, because they are not living and controlling their life the way we are doing.
If we like it or not we need each other. How more we like to control others, the more we will lose control and nature will take over. Deep inside of our heart, we know this…

I wish you and every living being on this beautiful planet, a long and an abundant life,

Yasmin Verschure
– The Netherlands

  • Our appointment for this week was cancelled because of renovation. Today I got permission to sent a box of 20 books and letters to Sophie in ’t Veld and her secetary Sylvia Heerbaart. They will divide them…