Ik voel me als een rots in de branding met mijn voeten verworteld in de aarde en mijn kruin verbonden met de hemel als ik in een split of a second word gelanceerd.
Na een overweldigende laatste lezing in Kloetinge waar ik vele mensen mocht raken en omhelzen, mogen Giri en ik nog een poosje gebruik maken van mijn zolderkamertje in huize Grace in Vlissingen.
We genieten met volle teugen van de zee en de vele ontmoetingen met oude en nieuwe vrienden.
De derde dag gaan we met de fiets naar Breskens. Plots ben ik het middelpunt van een drama als ik gelanceerd word door een hond die zonder rechts of links te kijken de weg overvliegt. Zijn baasje belt 112. Er ligt bloed op de weg en ik lig er blijkbaar ook niet al te jofel bij. Naast de vele mensen die oprecht hulp bieden is de ambulance, de politie en zelfs de gemeentereinigingsdienst snel ter plekke.
Ik weiger in de ambulance paracetamol. De ziekenbroeder die niet altijd hoffelijk werd behandeld voelt zich aangevallen maar voor we in Goes aankomen zijn we vriendjes. Hoofdwond, gekneusde schouder, sleutelbeen en een gebroken heup. Ik weiger een hoofdscan maar kom er niet onderuit foto’s en pijnmedicatie te accepteren. De volgende middag word ik, na een helse dag en nacht, in een liefdevolle en kleurrijke ruimte geopereerd. De pijn wordt wat draaglijker.
Ook de trombosespuiten wil ik niet. Maar ik verruil zonder morren mijn mooie plekje aan zee met een bed op een vierpersoonskamer op de Afd. Heelkunde in het ziekenhuis in Goes. Giri verplaatst zijn campertje naar de parkeerplaats.
De volgende dag word ik geopereerd en het healingswerk kan beginnen.
Revalideren in Vlissingen
Er zijn twee manieren om naar de realiteit te kijken. Het leven is een ramp als het glas half leeg is of een mogelijkheid wanneer het glas half vol is. Het is geen sinecure zo’n gebroken heup. Dit proces is pijnlijk, maar we maken er iets moois van. Dat is de keuze van mijn ziel.
Nee, ik hoef het ‘waarom’ niet te weten. Dat is het spel van het ego. Ik omarm dat wat is in dit moment.
Ik zie de schoonheid in de mensen die ik, ook hier in Goes, om me heen verzamel. De zaadjes die ik mag zaaien terwijl ik niet bezig ben iets te willen bereiken omdat er nu eenmaal niets valt te bereiken. Het ontroert me diep.
Ik kom er al snel achter dat mijn revalidatie wel wat langer zal gaan duren.
Ik mag naar een zorghotel en mag zelf kiezen waar. Laat er nu net een plekje vrijkomen in het Buurtzorgpension in mijn dierbare Vlissingen.
Laat dat nu ’toevallig’ kamer 11 zijn. Laat ik nou toevallig een nummer 11 zijn.
En laat de eerste persoon die ik vanuit de rolstoeltaxi in dat Buurtzorgpension aantref een vriend zijn van de man wiens hond me van de fiets heeft gelanceerd. Laat datzelfde baasje ons hebben bezocht in het ziekenhuis en morgen hier de vuile was op komen halen. Laat dat baasje nou net een vriendin hebben die mij persoonlijk kent. En… juist ja… 100.000 redenen om te laten zien dat toeval niet bestaat en dat het universum weer eens iets in scène heeft gezet waar ik dan wel geen pest van snap maar waarvan ik wel weet dat dit geen toeval is. Want dat bestaat niet.
Synchroniciteit noemen ze dat tegenwoordig. Op het moment dat je het probeert te snappen ben je in je denkhoofd en spat de magie van het leven als een zeepbel uit elkaar.
Over Magie gesproken. Sinds ik in Ter Apel was ligt mijn Facebookpagina volledig op haar kont. De schitterende podcasts met Leon en Janneke, het interview in De Andere Krant en alle inspirerende berichten: No response.
Plaats ik een humoristische stukje over mijn ongeplande duiklanding en krijg ik meer dan 350 berichten binnen vierentwintig uur. Ook nog zo’n 100tal via WhatsApp en mail. Terwijl het bericht uitsluitend via Facebook is verspreid…
Dus laten we nu maar ophouden het Leven te willen verklaren. Want dat probeert alleen de mind die niet kan leven met onzekerheden en alles probeert te controleren en te manipuleren. Helaas, het Leven is een mysterie. Je kunt het niet ontrafelen. En voor diegenen onder jullie die menen dat de gigantische stroom die het boek Inner-Reset teweeg heeft gebracht op brute wijze door het universum aan banden wordt gelegd, kan ik maar een ding zeggen: ‘Ik weet het niet…’
Ik wil ieder van jullie tot in het diepste van mijn wezen bedanken voor alle liefdevolle reacties. Soms van mensen die ik al 30 jaar niet gehoord of gezien heb. Zo ontroerend, zo wonderlijk. zo goddelijk mooi. En JA het Universum heeft me wel iets laten zien. Er is een gigantische beweging om me heen die Liefde heet. Ook al is die doorgaans zo goed als onzichtbaar.
Hier op het terrein staat die mooie kerel in zijn campertje die vanmorgen mijn raam kwam repareren. En ja toevallig is het plekje naast hem vrij. En dat is dus voor Giri.
Vergeet ik nog de fysiotherapeut te noemen die me voldoende huiswerk heeft gegeven tot maandag. Hij is ’toevallig’ een half jaartje geleden ook van zijn fiets gelanceerd door een loslopende hond. Raakte een vinger kwijt. Is helemaal goed gekomen. Hij kan niet meer masseren maar is een kanjer en kan nu ook voelen hoe pijnlijk het is zoiets mee te maken.
En ja, misschien moeten de baasjes van loslopende honden maar eens besluiten hun honden niet langer los te laten lopen op plaatsen waar dit niet verantwoord is. Want hoewel alles een reden heeft moet je dit niet willen. Of gaan we pas iets veranderen nadat het onszelf is overkomen?
Afijn, als ik kijk hoeveel mooie mensen ik vandaag weer heb ontmoet, is Vlissingen niet de slechtste plek om te revalideren.
Om Shanti.
Yasmin
Lieve Yasmin,
Fijn om je te leren kennen.
Je hebt een mooie blog en ik vond het fijn om een beetje voor je te zorgen in het Buurtzorgpension.
Heel veel liefs uit Vlissingen ❤️
Lieve Yasmin.
Zoals altijd ben je een bikkel. Prachtig mooi hoe je uit deze situatie wederom de positieve dingen weet te halen. Ik mag veel van je leren en ben trots op je. Je hebt dan ook een hele grote plek in m’n hart. Ik stuur je heel veel kracht en liefde en hoop dat je revalidatie naar wens verloopt. Veel geluk voor komende tijd. Dikke Kus en Knuffel,
Frank ❤️
even in stilte bij je zijn
in stilte bij je zijn
je hand aanraken
je hart binnen gaan
oog in oog
geen woorden
die raken
maken de werkelijk
meest verbonden
gevoelens
tot een vluchtigheid
alleen in Stilte
is er dat “Zijn”
voorbij woorden
voorbij pijn
in stille overgave
in liefde en licht verbonden…
Miomi
Prachtig artikel Yasmin. Ik heb ook een kunstheup aangemeten gekregen, niet altijd even gemakkelijk, maar fijn dat het kan. Ja, het universum bakt zijn eigen mogelijkheden, ook wat revalidatie betreft. Veel voorspoed gewenst en jou een beetje kennend, werk je onbewust hieraan mee.
Hartegroet uit het Oosten van NL,
Harrie
Ik wens je van harte alles wat je nodig hebt, lieve Yasmin. ❤️❤️🤗
Annemie
Lieve Yasmin,
Heel veel sterkte en beterschap. Zorg goed voor jezelf en je man.
Om Shanti ❤️
Dankjewel lieve mooie krachtige Yasmin.
Je inspireert mij hoe je met het leven en nu, deze situatie omgaat.
Vol liefde naar jezelf en ieder die je ontmoet. En liefde is zeker ook een krachtig nee als je iets niet wilt.
Ik wens je een voorspoedig herstel, vruchtbare heling, in het vertrouwen dat we heel en compleet zijn, liefde zijn,
dat wat jij belichaamt. Onvoorwaardelijke liefde voor dat wat is, nu, in dit moment.
Liefde ❤️
Neem in Godsnaam je tijd om ruim te herstellen. Misschien is het je geschenk voor een prachtig leven van je.
Liefs Johannes ❤️
Oh….
Met een glimlach – want ik word aangestoken door jouw humor- lees ik jouw blog: oh….
Wat is dat toch met heupen!
Je bent al de 3de persoon die ik ken, die in de afgelopen 2 weken van zijn fiets is gereden en een heup heeft gebroken.
Pijnlijk ! Onhandig ! Au.
Ik leef met je mee.
Heel veel sterkte, wijsheid en super mooi en fijn 😊 dat je in alles ook nu weer mooie lieve mensen tegenkomt.
Als ik iets voor je kan betekenen…. ( laat maar weten)
Liefs Yvonne
Heel veel beterschap en niets is zomaar
Liefde licht en kracht liefs
Heel veel beterschap en liefde volle energie met een dikke knuffel,
liefs Sabah ♥️💐♥️
Veel liefs en healing! Je bent n kanjer!
💛😊💛
Ik Leef met je mee, Yasmin ✨🫶✨
Nu nog alle honden aan de lijn, alle drugs en alcohol aan de lijn, alle boeven aan de lijn… Alles aan de lijn en er zal niets meer gebeuren en we leven nog lang en gelukkig 😉