All life matters

door | 8 juli 2020 | Inspiraties | 14 reacties

Zolang we niet heel zijn in onszelf, zoeken we een vijand in de buitenwereld. Zolang we ons gelijk willen halen, zijn we niet vrij van eigen pijn. Een ander haten betekent dat we onszelf niet liefhebben. Het veroorzaakt innerlijk lijden en vervreemd ons van ons zelf.

Verdeel en heers

Na jarenlange discussies over zwarte piet, wordt nu de moord op een zwarte man in USA aangegrepen om aan te tonen dat discriminatie nog steeds bestaat. We begrijpen niet dat verdeel en heers de methode is die leiders gebruiken om ons tegen elkaar op te zetten, zodat de aandacht wordt afgeleid van datgene wat er in het verborgene gebeurt.

Het is van belang dat we erkennen wat we uitgevreten hebben in het verleden. Daar hoeven we niet trots op te zijn. De Nederlanders niet, de Moren niet, de Amerikanen niet, de Afrikaners niet, de Arabieren niet en noem maar op.
Op het moment dat we onszelf en de ander kunnen vergeven, hoeven we ons niet langer schuldig te voelen en kunnen we een streep trekken onder het verleden, zodat we in het heden hand in hand kunnen gaan staan voor datgene wat ons allen aangaat: onze democratie, onze met bloed bevochten vrijheid.

Uitdagingen polijsten de ziel

We worden geboren als vrije wezens op die speciale plek waar we de lessen kunnen leren die onze ziel gekozen heeft om een beter en oprechter mens te worden. De weg die we bewandelen is er een van vallen en opstaan, van uitdagingen en verlangens, van verdeeldheid en verbondenheid. Het doel is niet meer en niet minder dan ons ego te overstijgen en ons in alle opzichten één te voelen met AL wat Leeft. We zijn allen broeders en zusters. We komen allen voort uit dezelfde bron. Uiteindelijk kunnen we niet meer spreken over ik en jij maar uitsluitend over wij.

Het maakt niet uit waar we geboren worden. Onschuld, vrijheid en heelheid zijn het geboorterecht van ieder mens. In plaats dat we onze kinderen eren om hun heelheid, nemen we hen stukje bij beetje alles af wat hen aan de hemel, aan totaliteit en aan perfectie herinnert. Langzaam maar zeker worden we inkadert in een dualistische wereld van goed en kwaad. Afhankelijk van waar we geboren zijn, wordt onze kleur of onze afkomst superieur.

Discriminatie is van alle tijden

Er zijn ook blanken als slaven verhandeld en ik zou zeggen dat de situatie waarin mijn vader belandde niet meer en niet minder was dan slavernij. Na de vroegtijdige dood van mijn ouders heb ik enorm met mijn gezondheid en mijn verleden geworsteld. Door niet langer iemand buiten mijzelf daar de schuld van te geven vond ik mijn zelf terug en leerde ik de kracht van vergeving. Ik dacht dat ik mijn moeder haatte, maar ik haatte mijzelf. Ik vergaf haar en gaf mezelf terug aan mezelf. Dat is pure vrijheid. Vreugde, dankbaarheid en een steeds sterkere gezondheid werden mijn deel. Door mezelf lief te hebben vielen alle grenzen tussen mij en die ander weg en kon ik iedereen vergeven en liefhebben. Ik ontdekte dat elke ziel hier op aarde op zoek is naar zichzelf. Ieder mens verlangt ernaar erkend en herkend te worden.

Dacht je dat het toeval is dat je in een zwart, blank of blauw lijf bent geboren? Dacht je dat het toeval is dat je de dochter van een koning bent of de zoon van een drugsdealer? Natuurlijk niet. Je ziel koos ervoor om jeZelf in alle diepte te leren kennen.

Erkenning bevrijdt ons

Het is de hoogste tijd dat blanken erkennen dat ze lang genoeg de wereld hebben gedomineerd. Maar denk nu niet dat het beter wordt als Afrika die rol over gaat nemen. Wanneer mensen macht krijgen en daar innerlijk niet klaar voor zijn, (en wie is dit wel) gaat zelfs de meest integere ziel voor de bijl.

Iedereen discrimineert

Ik zette me af tegen rijke mensen, zij hadden het in mijn ogen verdraaid gemakkelijk. Tot ik in India echte armoede zag en me realiseerde dat ik mijn verleden koesterde. Kon ik me lekker afzetten tegen de buitenwereld en hoefde ik niet de verantwoordelijkheid te nemen voor mijn binnenwereld. Dit inzicht gaf mij de mogelijkheid om eeuwig slachtoffer te blijven of heer en meester(es) te worden over mijn eigen leven. Ik koos voor het laatste.

Het is een uitdaging om in de wereld te zijn en je verworvenheden te delen met anderen, maar niet langer van de wereld te zijn.

De kunst van leven

We zijn niet op aarde gekomen om de aardse realiteit te ontvluchten. We hoeven evenmin gehecht te zijn aan lijden om het walhalla te verdienen. We zijn op aarde om ons zelf in alle opzichten te vervolmaken. Sinds ik wakker ben kan ik iedere ervaring omarmen. Er zijn geen goede en geen slechte ervaringen. Iedere ervaring is voedsel voor de ziel. Ik vind het leven een godsgeschenk.

Door mezelf te omarmen, leerde ik anderen in hun ware essentie te zien en te omarmen. Ik houd van mensen. Mijn vrienden hebben alle kleuren van de regenboog. Ik doe mijn afkomst eer aan en voel me thuis bij het úitschot in onze maatschappij: de zwerver, de beachboy, de vluchteling, de kerels in de bajes en noem maar op. Wanneer we niets te verliezen hebben, wanneer er geen verleden en geen toekomst is, staan we dicht bij de Bron en leren we de kunst van Leven.

Alles wat we bestrijden groeit

Door te vechten tegen ziekte, creëren we een ziek lijf en een zieke maatschappij. Door te vechten tegen discriminatie, creëren we verdeeldheid. Door een ziekte te doorleven eren we niet alleen ons immuunsysteem, we worden groot en sterk. We zouden zwakkeren niet moeten beschermen, maar hen uitdagen in hun ware kracht te gaan staan. We zouden niet moeten demonstreren tegen discriminatie, we zouden moeten demonstreren voor vrijheid in verbondenheid. Dat verdeelt niet maar verbindt. En dat is ware Liefde.

Weerspiegeling

Door ons op te laten butsten door de massamedia zijn we sinds 11 september 2001 systematisch elkaar gaan haten en wantrouwen. En niet alleen in het rijke westen. Christenen haten moslims, zwarten haten blanken, rijken haten armen en visa versa. Natuurlijk komt dat onze machthebbers goed uit.

De regering is een weerspiegeling van onszelf. Het heeft dus weinig zin om met de vinger te wijzen. De eerlijkheid gebiedt ons om naar binnen te kijken en te accepteren dat wij onze verantwoordelijkheid volledig uit handen hebben gegeven.

Makke schapen

Het is tijd dat we ophouden met polariseren. Daarmee verzwakken we onze positie en spelen we de machthebbers in de kaart. Door ons systematisch een beetje meer vrijheid te geven, laten we ons verblinden en als makke schapen naar de slachtbank leiden. Tot we murw genoeg zijn om die noodmaatregel en zelfs de verplichte vaccinatie te accepteren. We zien voor het gemak maar even over het hoofd dat dit niet alleen het einde is van onze vrijheid, maar ook van onze democratie.

De kunst van niet weten

Voor alle duidelijkheid, we kunnen niet terug naar het verleden. Het is hoog tijd dat we onder ogen zien dat we niet alleen elkaar, maar vooral onze aarde hebben uitgebuit. Hoog tijd voor een nieuwe wereldorde, een nieuw moraal.
Natuurlijk weten we nog niet hoe we dit in gaan kleuren. We mogen leren de kunst van het niet weten te omarmen. Als het verlangen groot genoeg is, we actief blijven dromen en de Liefde die we in wezen zijn samen bundelen,  kunnen we deze tijd vol vertrouwen tegemoet treden als het grootste avontuur ooit.

Slachtoffer zijn is een keuze

Stoppen anderen te beschuldigen is moeilijk. Je geeft je slachtofferrol op, je valse gevoel van veiligheid. Dat is ware spiritualiteit. In alle opzichten verantwoordelijkheid nemen voor het resultaat van jouw zijn. Wanneer we onze verloren vrouwelijk kant opnieuw initiëren en integreren, in onszelf en in de samenleving, voelen we een diepe verwondering voor de schepping en al haar schepselen.

Het ware leven

In essentie worden we allemaal naakt geboren en zijn we een en dezelfde. Als je dit in alle diepte durft te voelen, heb je geen behoefte meer om met je vinger naar wie dan ook te wijzen. Niemand kent de blauwdruk van de ander.

Wanneer we ophouden het verleden op te rakelen, kunnen we onze handen ineenslaan en onze harten in Liefde verbinden, zodat we samen kunnen staan voor het meest waardevolle wat we op aarde kunnen verwerven: Broeder- en zusterschap. Het ware Leven kan zich uitsluitend ontvouwen in vrijheid. Liefde is eenheid in verscheidenheid en kleurt de wereld een tikkie mooier.

 

 

 

De grootste leugen ooit

door | 17 mei 2020 | Inspiraties | 56 reacties

Toen ik vanmorgen wakker werd wist ik dat het tijd was voor een volgende stap. Ik kan niet leven met de grootste leugen ooit. Ik kan niet doen alsof ik het beleid van 1,5 meter ondersteun als zijnde normaal, laat staan dat ik het kan accepteren als het nieuwe normaal.

Ik voel mededogen. Ik heb mededogen met alle mensen aan de top. Zolang wij onze kracht weggeven, gedragen wij ons als makke schapen en kunnen zij ons gemakkelijk bespelen.
Zij hebben het goed voorbereid. Toen ik hoorde over het corona-virus was ik in Griekenland. De situatie met de vluchtelingen was onmenselijker dan ooit. Ik wist onmiddellijk dat ze nu een perfect excuus hadden om datgene te verbergen wat wij niet dienen te weten. En dat geldt niet alleen voor de schandelijke manier waarop we met onze vluchtelingen omgaan.

Vanaf 11 september 2001 is er systematisch wereldwijd angst geïnjecteerd

Sinds we geld hebben verheven tot onze nieuwe God, zijn we meer en meer losgeraakt van het wonder dat we God, Liefde of Universum noemen. We voelen ons afgescheiden, vergaten de Eenheid en begonnen elkaar te haten.

We waren klaar om op een veel grotere schaal gehersenspoeld te worden. Jarenlang werd dit voorbereid. In een paar weken tijd namen ze wereldwijd de controle over. Het begin van een nieuwe oorlog…
De zaden waren reeds geplant. Nu begonnen ze leugens te verspreiden rond een virus dat miljoenen mensen zou doden. We worden 24 uur per dag gehersenspoeld door de media. Zonder protest accepteerden we de regels en lieten we onszelf tot slaven maken in ruil voor zogenaamde bescherming.

Mijn lichaam is mijn verantwoordelijkheid. Het is de tempel van mijn ziel. Ik mag het met liefde omarmen en voeden met heilzaam voedsel en positieve gedachten.
We hebben onze verantwoordelijkheid en onze vrijheid weggegeven voor de illusie van veiligheid.
We vertrouwen erop dat artsen ons lichaam zullen repareren en dat de regering ons voor rampen zal behoeden.

We zijn zo bang om te sterven dat we niet weten wat het is om volledig te Leven. Waarachtig Leven is elk moment bereid zijn risico’s te nemen. Leven, volledig Leven, is jezelf overgeven aan de stroom zonder te willen beheersen of te controleren. Niet mijn wil geschiede, maar de Uwe…

De farmaceutische industrie heeft miljoenen jonge mensen in Afrika en India de dood ingejaagd door hen te gebruiken als proefkonijn voor medicijnen en vaccins. Nu sleuren we hen opnieuw mee in het drama dat wij hebben gecreëerd. Miljoenen mensen in Afrika zitten in een strikte lock-down. Mijn Keniaanse vrienden kunnen geen voedsel verzamelen en lijden honger. Velen zullen sterven als wij hun niets te eten sturen. De golf van armoede die we daar ontketenen is ongekend…

De echte ramp is niet dat we sterven aan corona of een hartinfarct, de echte ramp is dat we de dood niet in de ogen durven te kijken. We denken dat het leven eeuwig kunnen manipuleren en zijn vergeten dat we meer zijn dan een fysiek lichaam. Geboren worden betekent automatisch dat we zullen sterven. Hoe we de tijd daartussen inkleuren is aan ons.

Anders dan voorheen hersenspoelen we onszelf door dag en nacht de reguliere media te volgen en te geloven dat dit waarheid is. Ik daag je uit om op onderzoek uit te gaan en je eigen waarheid te ontdekken. Dat kan schokkend zijn. Als je echter weet waar je werkelijk bang voor moet zijn, is er niets meer om bang voor te zijn. Je begint compassie te voelen voor iedereen. Je begint te beseffen dat ook daders slachtoffers zijn.

De enige reden dat we hier een tijdje rondlopen is om onze ware natuur te leren kennen en onszelf te polijsten door het leven ten volle te ervaren.

We staan aan de vooravond van een nieuwe tijd. We kunnen kiezen om te blijven slapen, of wakker te worden in onze onmetelijke kracht. In het laatste geval voelen we ons verbonden met Al wat Is. Er is geen verschil tussen jouw wezen en het mijne. We zijn allen broeders en zusters.

De echte misdaad is datgene wat verborgen is. De echte misdaad is het nieuwe normaal. De afstand van 1,5 meter, de maskers en alle leugens die we voor waarheid aannemen omdat we te laf zijn om in opstand te komen.

De echte misdaad is dat we onszelf opsluiten, onze ouderen isoleren en onze kinderen scheiden van hun vriendjes. Dat we alles wegnemen wat het leven kleur en blijheid geeft en ons waarachtig tot mens maakt. De echte misdaad is polarisatie, onze verlammende angst waardoor we haat begonnen te zaaien in plaats van liefde.

Masuru Emoto uit Japan ontdekte dat zelfs water reageert op onze gedachten van liefde of haat. Wanneer we liefde de wereld in sturen, zullen we de kracht van de natuur nimmer misbruiken en zal alles en iedereen in overvloed groeien en bloeien. Als we angst en haat de wereld in sturen, gaat alles dood en creëren we tekorten.

Je kunt me niet vertellen dat je blij bent met deze situatie. Je kunt me niet vertellen dat je er trots op bent om deze wereld – dit nieuwe normaal – achter te laten voor volgende generaties.

Het enige dat we hoeven te veranderen is ons denken. Op het moment dat wij onze taak hier op aarde aanvaarden, ervaren we het leven als een wonder. We genieten van Al wat Is en voelen ons dankbaar voor elk moment.

Leven in angst is dodelijk en vergiftigt alles wat we tot ons nemen. Leven met een liefdevol en open hart betekent dat we zorgen voor moeder aarde en haar bewoners. We denken niet langer in beperking. Er is overvloed voor iedereen.

Als we onze verantwoordelijkheid terugnemen worden we wakker en zijn we innerlijk vrij. Dat is het einde van onze onderdrukking. Het begin van een nieuwe wereld. Geen wereld waar het nieuwe normaal hoogtij viert, maar een wereld om onszelf in alle opzichten te vergoddelijken. Een wereld om het Leven te vieren, te groeien, lief te hebben, aan te raken, te creëren, bidden, mediteren, dansen en te lachen…

Het is aan jou. Kies je ervoor om een lafaard te zijn en met je vinger naar anderen te wijzen, of ben je trots genoeg om op te staan in jouw volle glorie. De tijd is nu rijper dan ooit. Door dit te doen ondersteun je niet alleen jouw Zelf, maar stimuleer je anderen om hetzelfde te doen…
Om Shanti,
Yasmin

1e publicatie 17 mei 2020