Revolutie

door | 11 februari 2022 | Inspiraties | 5 reacties

Wanneer mensen maar lang genoeg worden onderdrukt, breekt er uiteindelijk een revolutie uit. Dit keer vindt de revolutie binnenin ons plaats. Wanneer we er werkelijk genoeg van hebben, pikken we het niet langer en op dat moment zijn we rijp voor de overgang.

Zwarte Madonna

De donkere kant van de godin krijgt weer haar plaats. Zij manifesteert zich op allerlei manieren: Kali en Lilith, Maria Magdalena, de zwarte Madonna en al die anderen. De tegenpool van de koesterende Moedergodin. Zij is er niet op uit om datgene wat is in stand te houden, maar hanteert het zwaard der gerechtigheid en zal alle duistere principes in en om ons heen zichtbaar maken, zodat we datgene wat ons niet langer dient eindelijk los kunnen laten. Zij zal de verstikkende moederbanden van koesterende moeders die handelen vanuit angst en niet vanuit liefde, meedogenloos doorhakken.

Zij zal even meedogenloos de macht omverwerpen van alle onderdrukkende machten en wereldleiders die uitsluitend uit zijn op eigen eer en glorie.

Vleugels

In deze tijd waarin nieuwe dimensies van zijn zich openen, raakt alles in een stroomversnelling. Het lijkt wel of de tijd vleugels heeft gekregen We rekenen af met oneigenlijke emoties zoals medelijden, plichtsbesef en schuldgevoel. Na een aanvankelijk verzet zullen deze emoties de compost gaan vormen voor eerlijke en zuivere gevoelens van mededogen. We gaan beseffen dat we een eenheid vormen in verscheidenheid. We zullen die eenheid gaan herkennen in alles en iedereen om ons heen. Broederschap en zusterschap gaan een vernieuwde plaats innemen in de tijd die komen gaat.

Het ligt nu binnen onze mogelijkheden om op reis te gaan naar de diepe wateren van onze ziel. Om onszelf te ontdoen van alle lagen die we ik zijn gaan noemen, maar die slechts deel zijn van het jasje dat we hebben aangetrokken om onze kwetsbaarheid te beschermen. Laten we onze valse identiteit afpellen, laag voor laag, totdat slechts de naakte waarheid overblijft: de kern, ons oorspronkelijke zijn, die stralende diamant. Datgene in ons wat eeuwig en onsterfelijk is, datgene wat verbonden is met Al wat Is.
– Uit inleiding boek Inner Reset

 

Boek Inner-Reset

Voorwoord, inleiding, nawoord en 15 inspirerende verhalen…
Balsem voor de Ziel, Liefde, Poort naar Vrijheid:
– Recensies en bestellen E-boek Inner Reset
– Verkrijgbaar in Nederlands en Engels

Verwondering

Hoe had ik kunnen bedenken dat het universum ons opnieuw uitdaagde om grenzen te verleggen. Nee, niet om onze vluchtelingen in Griekenland op te zoeken, maar om een nieuw boek, een leidraad voor deze transformerende tijd, geboren te laten worden. En welke plek was daar beter voor geschikt dan het vruchtbare vrouwelijke klimaat van Sardinië. Maar eerst mocht er nog meer opgeruimd en losgelaten worden: De Stichting is opgeheven. Er kwam een nieuw fundament onder onze vluchtelingen. Vanaf dat moment nam God ofwel Liefde me letterlijk dag en nacht onder haar vleugels. Dat wat bleef was de verwondering van een kind. Zie adembenemende recensies. En JA het is tijd voor een Inner-Reset.

Samen sterk

Fijn als je mee wilt helpen dit boek de wereld in te laten stromen en/of een recensie te schrijven op Bol.com
En JA lieve Marion, vanaf april -Inshallah- kunnen jullie me uitnodigen voor lezingen. Of beter gezegd voor delen, helen en samen Zijn…

Gestrand op Sardinië

door | 19 december 2021 | Inspiraties | 7 reacties

En dan word ik wakker en weet ik dat we Griekenland los mogen laten. Mijn zorg voor onze jongens, waar ik zielsveel van hou, begint een bodem te krijgen. We hebben een thuishaven gevonden op Sardinië . Zoals het er nu uitziet blijven we hier nog wel een poosje.  Al is het maar om een nieuw boek te baren.
Fijne feestdagen
 Afbraak gaat vooraf aan vernieuwing. Moge dit proces van loslaten en overgave ons leiden naar de diepe wateren van onze ziel. Giri en ik wensen jullie fijne Kerstdagen en een open mind naar het Nieuwe Jaar, de voorbode van een nieuwe wereld.
Schifoni

Na een aantal nachten langs de zee te hebben geslapen en even bijgekomen te zijn bij AndreA in zijn superfijne hotelkamer in Galteli, arriveren we op de eerste dag van de maand december in een lieflijk appartementje op een plekje waar het geluid van de stilte nog hoorbaar is.

Onze gastvrouw spreekt geen woord Engels. We krijgen letterlijk de sleutels toegeworpen en dan begint het baringsproces. Al is er geen fatsoenlijke werkplek en moet ik op een allesbehalve comfortabele manier aan de slag, ik kan de computer gebruiken en de stroom woorden laat zich niet langer tegenhouden. Het lijkt wel of God rechtstreeks door me spreekt. Er is een giga energie op deze plek en het proces gaat dag en nacht door.

We ontdekken de mooiste stranden van het eiland. De bergen liggen in onze achtertuin. Ze zijn van een helende schoonheid. En al is het weer allesbehalve fraai en kunnen we de zonnestralen niet opvangen op ons plekje, we ontdekken de ibissen en de witte flamingo’s. Zij zijn van een onuitsprekelijke schoonheid en adembenemend. We wanen ons waarachtig in het paradijs.

San Teodoro

San Teodoro wordt onze basisplek. Wanneer het weer begint te verbeteren en de zon zich voorzichtig laat zien, vinden we een buitenterras waar we ons heerlijk kunnen verwarmen aan die goddelijke krachtbron en waar we schitterende ontmoetingen hebben.

Wat zijn ze puur en open de Sardiniër. Ondanks dat we voor het eerst in deze maanden letterlijk geconfronteerd worden met strenge maatregelen, lijkt dat de mensen niet in hun hart te raken. We hebben nog nooit in al deze tijd zoveel contact gehad met de plaatselijke bevolking. Ze zorgen voor ons, houden ons in de gaten en omarmen ons in hun natuurlijke zorg voor elkaar en voor de vreemdeling die zich hier geen vreemdeling voelt. Ik in ieder geval niet. Ik voel me thuis als een vis in het water en Giri dus ook. Want zo werkt het nu eenmaal.

En natuurlijk zijn er uitdagingen. Onze gastvrouw, die geen woord Engels spreekt, had niet verwacht dat ze het appartement in deze tijd zou verhuren en wil meer geld. Als we vragen naar een aantal benodigdheden, laat ze via haar vertaalprogramma weten dat ze geen hotel is. Ik antwoord dat het een kwestie van communicatie is en dat mijn hart open is. Ik ben van plan er iets moois van te maken. En dan ontvouwt zich een proces van een diepte die wezenlijk is voor beiden van ons. Want al is de taal een barrière, in kracht doen we niet voor elkaar onder. Ze komt een lamp brengen zodat ik beter kan werken. Ik vertel haar dat ik gestuurd ben. Ze zegt dat ze dat weet en vanaf het begin van me hield.

Alle obstakels verdwijnen als sneeuw voor de zon. En dan krijg ik plots een appje over de kosten van de airco en ander geneuzel en dat voelt helemaal niet okay. Giri vindt een plek bij Airbnb die plots beschikbaar is in de nabijheid van Caletta en ik voel diep van binnen dat het goed is. We boeken en ik laat het haar weten.

Amper thuis staat ze op de stoep met haar vertaalprogramma. Ze zegt dat het een vergissing is en smeekt me om te blijven. Ik ben een heks, zegt ze. Iemand die haar leven finaal overhoop heeft gegooid. En dan vertelt ze dat ze diep in de ellende zit omdat ze dit huis een jaar geleden heeft gekocht en gerenoveerd. En toen raakte ze haar baan kwijt omdat ze geen prik wilde. Mijn hart stroomt over van mededogen. Ze laat alle controle varen en verklaart me haar liefde die recht uit haar ziel komt. Ze houdt van mij en dat is wederzijds. Als we niet geboekt hadden was ik ongetwijfeld gebleven. Maar ik weet dat mijn taak hier gedaan is, dat ik haar problemen niet kan oplossen en dat het goed is zoals het is.

De energie op deze plek is sky high en raast maar door. De schrijfsels gaan door. Mijn zorg voor onze jongens en de families in Kenia. We zijn dagen bezig om het laatste geld uit de Stichting over te maken. Want één ding weet ik zeker, het is tijd om de Stichting op te heffen. Die was functioneel in Kenia en toen we jaarlijks bij de vluchtelingen waren. Nu dit niet langer mogelijk is moet ik dit hoofdstuk afsluiten om door te kunnen stromen naar een nieuwe fase in mijn leven. Hoewel ik niet langer in de vorm iets hoef te doen en mijn zijn voldoende is om harten te raken, is het tijd om een oermoeder te zijn voor die mensen die in deze tijd ontwaken. Een steun en toeverlaat door mijn schrijfsels en mijn luisterend oor.

Toen we naar Griekenland gingen konden we niet voorzien dat de hele wereld op zijn kop zou gaan. We namen als vanzelfsprekend de zorg op ons voor een stukje levensonderhoud voor onze vrienden, omdat Griekenland en de EU ze gewoon liet stikken. Dat was nooit de bedoeling en is finaal uit de hand gelopen. Ik krijg naar mijn gevoel een geweldig idee, het adoptieplan. Ik kom er al snel achter dat geld storten anders is dan iemand persoonlijk ondersteunen. Zeker wanneer je die iemand niet kent.

Ik realiseer me dat er voor mij geen ander bestaat. Dat ik altijd nieuwsgierig ben om de ander te leren kennen als deel van mezelf. Die ander, die mij onbekend was tot ik hem of haar in de ogen keek, heeft mijn leven enorm verrijkt. Niet alleen onze vluchtelingen. Ook mensen zoals Ferry, een junkie die ik in huis nam toen ik alleen was en hij uit het afkickprogramma werd gegooid. Cees, filosoof en alcoholist met een hart zo groot als de zon. Edward die ter dood werd gebracht in het geciviliseerde USA. De jongens in de bajes in Vught. Mijn god wat een schitterende leermeesters. Wat een mogelijkheden om mijn verborgen kanten in het licht te zetten. Zij hebben me niet alleen vreugde gegeven die alleen zij kunnen schenken die niets meer te verbergen hebben, het heeft mij jaren therapie bespaard. Ik zou wel van de daken willen schreeuwen hoezeer deze jongens mij lief zijn en mijn leven hebben verrijkt. Het is geen opoffering om met ze in contact te zijn. Maar een bad van liefde. Ze houden van mij. Ze vragen hoe het met mij is. Ook al zitten ze nu zonder uitzondering in situaties die het predicaat menselijkheid niet kunnen verdragen.

Siniscola

En dan pakken we ons boeltje en rijden we naar ons nieuwe appartement. Hier is geen angst voor tekort, hier heerst overvloed. Alles wat we kunnen bedenken is aanwezig voor een bedrag waarvoor we niet op een goedkope camping kunnen staan. We hebben de benedenverdieping met meer luxe dan thuis. Prima bedden, kei hete douche, eigen barbecue en als crème op de taart de bovenverdieping met een uitzicht van 180 graden over de weidse omgeving en de zee. Ik heb mijn eigen bureau en een geweldige bureaustoel. Overal zijn kachels. Overal is warmte. Overal wachten ons verrassingen en kleine geschenken. En natuurlijk is ook hier wat aan te merken. De natuur om ons heen en de stranden kunnen het niet halen bij de omgeving van San Teodoro. We horen ons gastgezin boven ons praten en muziek maken. De boormachine wordt regelmatig uit de kast gehaald. Maar iets moet er zijn in deze aardse realiteit om ons letterlijk bij de les te houden.

Bij aankomst voel ik dat mijn lijf keikapot is. De energie in ons eerste appartementje was opzwepend en creatief. Ik sliep nauwelijks, werkte s nachts regelmatig door. Het proces van baren stopte niet.

Giri zijn nee werd meer en meer een ja en we gingen naar diepten die we voorheen niet konden bereiken.  Hoe mooi kan het leven zijn in een tijd wanneer alle uiterlijke grenzen worden gesloten zodat innerlijke grenzen zich kunnen openen.

Na een aantal uren rusten en wat slapen voel ik me weer als herboren. Dat is een enorm verschil met voorheen. Er is geen weerstand zodat ik op geen enkele manier energie verspil door iets niet te willen of ergens tegen te vechten. Verfrist sta ik op. Ik voel me dankbaar en ben verwonderd over de energie die hier levendiger en onrustiger is. Maar de zon schijnt, er wordt niets van mij verwacht en ik voel me omarmd. De energie van voortdurend scheppen en baren kan zich verinnerlijken nu ik de ruimte heb om vanuit rust op een totaal ander frequentie verder te stromen.

In het licht van de liefde,
Yasmin

 

God is de bron van alle ellende

door | 10 december 2021 | Inspiraties | 12 reacties

Wanneer je God werkelijk wilt leren kennen moet je bereid zijn al jouw zelfgecreëerde beelden en ideeën over God te offeren in het vuur van de Liefde

Laten we God de deur uit doen want hij is de bron van alle ellende, was een van mijn artikelen welke ik een aantal jaren geleden schreef en publiceerde. En ja we hebben God de deur uit gedaan. We hebben God de rug toegekeerd en zijn zelf op zijn stoel gaan zitten. We hebben het heft in eigen handen genomen. En zie het resultaat.

We zijn opgevoed met een strenge straffende God. Een God waar je bang voor moest zijn. Hij zag immers alles wat je deed. Als katholiek moest je gaan biechten en ook al kon je bij God niet bedenken wat je verkeerd had gedaan, je verzon ter plekke wel iets om je niet langer schuldig te voelen

Ik weet nog dat ik in de kerk zat, waar ik me overigens nooit echt thuis voelde, en mijn hand naar mijn hart bracht om de woorden uit te spreken: ’Door mijn schuld, door mijn grote schuld…’ Het was alsof de bliksem insloeg. Ik was in één klap wakker en wist dat dit niets met God te maken had.

Ook ik deed God de deur uit en ging naar India op zoek naar mezelf en naar een goeroe. Hoewel er vele leermeesters op mijn pad kwamen, heb ik nooit die ene goeroe gevonden, maar wel mezelf. Ironisch maar waar: ik kwam na 7 maanden India en Nepal* terug met God in mijn hart. Niet langer was ik op zoek naar de bron van Liefde, de bron die ik God noem, buiten mezelf.

Eenmaal thuis werd ik verscheurd door heimwee en deed een regressie. Ik zag mezelf onmiddellijk aan de Cauvery rivier in Tamil Nadu bij vader Bede Griffith en realiseerde me dat hij een belangrijke leermeester was geweest. Zijn eenvoud werd de inspiratie voor mijn zijn. Deze eenmalige regressie leverde me nog iets anders op. Ik zag mezelf in honderden verschillenden manifestaties. Fake of geen fake, het gaf me inzicht dat ik niet beter en dus ook niet slechter ben dan wie dan ook. Vanaf dat moment kijk ik anders naar de wereld, naar mezelf en die ander, die niet langer een ander is

Wanneer ik zeg dat we God de deur uit moeten doen, dan heb ik het natuurlijk over beelden en ideeën die we gecreëerd hebben. Die hebben niets, werkelijk niets met God te maken. Velen weigeren de naam God nog te gebruiken omdat die zo bezoedeld zou zijn. Voor mij persoonlijk is dat niet meer zo, dus ik gebruik de naam God ofwel Liefde.

In onze drie dimensionale illusionaire werkelijkheid, waar de wereld van de dualiteit haar intrede deed om de onzichtbare schepping zichtbaar te kunnen maken, moeten we nu eenmaal alle gecreëerde dingen en vormen namen geven om ze aan te kunnen duiden. Helaas zijn we begonnen het een als goed aan te merken en het ander als slecht. We begrijpen niet dat het één in deze zichtbare manifestatie niet kan bestaan zonder het ander. Dat de kern van ieder manifestatie diezelfde Liefde, datzelfde Licht is waaruit alles ontstaat en weer naar terugkeert. Om onszelf te leren kennen, om onszelf te leren zien, hebben we de polariteit nodig.

De kerken hebben ons opgezadeld met een enorm schuldgevoel. Zij schetsten de mensheid als zondige wezens, die alleen verlossing konden vinden door boete te doen en zoveel mogelijk te lijden om uiteindelijk in alle nederigheid de hemel te verdienen. Geen wonder dat de kerken leeglopen. Dat moet gewoon gebeuren. Wat niet betekent dat je alles en iedereen op een hoop moet gooien. Dat doe je uitsluitend vanuit jouw duale werkelijkheid. Wanneer je die ontgroeid bent, kun je Liefde zien in alles.

Wake-up call

Dan weet je dat zelfs hetgeen nu gebeurt voorkomt uit diezelfde Liefde en niets meer of minder is dan een wake-up call om ons wakker te schudden. In die zin is het ook een zegen wat er op dit moment gebeurd. Het is een heftig en pijnlijk proces en moeilijk te hanteren voor een westerling die bedacht heeft dat het leven maakbaar is en dat pijn en lijden niet nodig zijn. Maar zonder pijn, zonder lijden is er geen ontwaken, is er geen vreugde. Al creëren we het lijden zelf door onze gehechtheid aan pijn, onze gehechtheid aan lijden. Door onze gehechtheid aan onze materiele werkelijkheid die we kosten wat kost in stand willen houden.
Maar geloof me de weg naar die Godheid die jij in wezen bent en die je kunt ervaren en voelen in jouw meditaties en kunt ondersteunen met de klank Ik Ben of AUM, betekent niets meer en niets minder dan dat je al je gehechtheden aan datgene wat je meent te bezitten, aan datgene wat je denkt te zijn loslaat. Ik laat los, ik laat God. Ik bemoei me daar niet langer mee.

En JA dat gaat heel ver. Dat betekent dat jouw partner jouw eigendom niet is. Dat je pas over Liefde kunt spreken als je hem niet wilt bezitten. Dat jouw kinderen jouw kinderen niet zijn zoals Kahlil Gibran zo mooi verwoord. Dat je een poosje voor ze mag zorgen en ze dan terug mag geven aan zichzelf. Zoals een vogel haar jongen het nest uitgooit wanneer zij zelfstandig kunnen vliegen, zo zouden wij onze kinderen de deur uit moeten zetten als ze op eigen benen kunnen staan. Dat is Liefde. Je hebt ze een basis meegegeven en vertrouwt ten volle dat ze de weg in dit leven met vallen en opstaan zullen vinden. Je kunt ze niet langer beschermen. Je kunt niet voorkomen dat ze de nodige uitdagingen op hun pad zullen krijgen. Nog sterker, daar groeien we van. Mama’s-kindjes blijven eeuwig watjes en worden nooit zelfstandige en authentieke medespelers in dit spel en zullen zeker de kudde niet verlaten om hun goddelijk doel te verwezenlijken of een authentiek mens te worden.

God is Liefde. Liefde met hoofdletters. God is niet een boeman op een wolk die ons bestraft als we stiekem uit de suikerpot snoepen. Nee dat beeld hebben wij mensen van hem gemaakt. God is simpelweg de manifestatie van Niets en van Alles, van onvoorwaardelijke Liefde. Absoluut voorbij onze verbeelding. Die Liefde was er al voor de schepping ontstond en zal er nog zijn als de schepping is opgegaan in het niets. Want uiteindelijk is dat wat er voortdurend gebeurt en naar alle waarschijnlijkheid is dat wat er nu aan het gebeuren is. Onze schepping, onze creatie van de werkelijkheid, dat alles wat we voor waar aannemen brokkelt langzaam maar zeker af en keert terug naar de Bron naar het Niets, het AL.

Het is voor ons moeilijk te bevatten dat alles wat gebeurt voortkomt uit diezelfde liefde. Dat we allen spelers en tegenspelers zijn in dezelfde wereld van illusies die er zo bedrieglijk echt uitziet vanuit de wereld van de vijf zintuigen

Maar die twijfel had je niet toen je nog een baby was en nog verbleef in de eeuwigheid. Ook niet toen je nog een kind was en het verschil niet kende tussen goed en kwaad. Je kon boos worden en die ander in elkaar slaan, maar vijf minuten later zat je weer in jouw authentieke zijn en waren jullie dikke vrienden. Het begrip vijand en vriend was je vreemd. Je volgde de natuurlijk stroom van jouw zijn en plakte er geen etiketjes op.

Je leerde echter al gauw dat er zoiets als goed en kwaad bestaat. Dat je liefde moest verdienen en dat er mensen waren die je kon vertrouwen en anderen niet. Zo rond je zevende was je jouw aangeboren onschuld kwijt en keurig ingepast in de matrix van het leven hier op aarde. En je wist haast intuïtief hoe je je moest gedragen om een geliefd en geaccepteerd kind te zijn. En zo deed je jouw natuurlijkheid de deur uit en vergat je jouw zelf. Maar niet getreurd. Dit is allemaal deel van het spel. De zoeker ontstond. Je ging op zoek naar datgene wat altijd al in jou was. De fontein der Liefde.

Alles wat we kunnen ontdekken over God heeft niets met buitenkant te maken. Daarvoor moeten we onze zintuigen afsluiten en de weg naar binnen gaan. En om God te vinden is het niet alleen van belang dat je alle beelden en ideeën over Hem opgeeft. Belangrijker dan dat is dat je eerst gaat ontdekken wie jij niet bent. En geloof me: alles wat zichtbaar is, alles wat vorm heeft, alles wat aan verandering onderhevig is, dat ben jij niet. Oeps. Wat ben jij dan wel. Niets. Helemaal niets. Nou daar valt niet mee te leven voor het ego wat niets anders wil dat iets zijn en zich voortdurend wil verheffen boven anderen. En het ego laat zich niet zo gemakkelijk de mond snoeren. Het ego zal alles doen om jou te weerhouden jezelf te zijn. Dat is het immers de dood van het ego ofwel jouw illusionaire zelf. Dat ben je Liefde en Vrij en leef je Waarheid.

Maar je stelt helemaal niets meer voor in deze maatschappij. Nu kan ik je wel zeggen dat dit ook niet belangrijk is maar daar heb jij geen boodschap aan. En de hele maatschappij werkt mee om jou in die matrix te houden. In de rol van slachtoffer. Jouw pijnlichaam te blijven voeden, want dan ben je een gewillig werktuig. Niet in de handen van God maar in de maatschappij. Dan kunnen zij alles met je doen waar jij hun toestemming of geen toestemming voor gegeven hebt. Bovendien krijg je als slachtoffer alle aandacht. Dat voeden wij met verve. Therapieën worden uit de kast gerukt, rugzakjes bedacht om jou maar het gevoel te geven dat je niet goed genoeg bent. Dat je anderen nodig hebt om een gewaardeerd lid van deze samenleving te zijn. En dat kan uitsluitend wanneer je de massa ofwel de kudde volgt en je keurig inkadert in deze realiteit.

Nu snap je misschien dat God meer aandacht besteedde aan de verloren zoon en het weggelopen schaap. Beiden manifestaties van de rebel. Degene die zich losmaakt uit de gevestigde orde omdat hij waarheid zoekt. En die weg is niet voor watjes, die weg is bij tijden verdraaid eenzaam. Geen wonder dat de meesten onder ons de weg van de minste weerstand kiezen en keurig huisje, boompje, beestje spelen. Diep van binnen voelen we wel die roep. Maar die valt, of moet ik inmiddels zeggen die viel, altijd nog goed weg te stoppen. Gewoon zorgen dat je nooit tijd hebt om na te denken over de zin van het leven. Je agenda vol proppen. De stilte vermijden en al je begeertes onmiddellijk invullen.

Monster

Maar dan gebeurt er plots iets wat je niet gepland had. Je partner loopt weg, je krijgt een ernstige ziekte. Je kind wordt geboren met een handicap of nog erger je krijgt te horen dat er een verschrikkelijk pandemie is uitgebroken. En dat het er nu echt op aankomt dat je de leiders van het volk onvoorwaardelijk volgt. Dat we met zijn allen ten strijde moeten trekken om dit monster te verslaan. Overigens niet voor jezelf maar voor al die anderen die je anders in gevaar brengt. Dit alles maakt dat je alle voorschriften tot in het absurde opvolgt zonder zichtbaar protest, ook al heb je diep vanbinnen soms je twijfels. Dat je jouw vrijheid de mond laat snoeren en je lichaam gewillig uit handen geeft aan de staat.  En jij gelooft dit alles. Want de deskundigen, de dokter, de farmaceutische industrie, de wereldleiders en zelfs de mainstreammedia kopt niet anders dat dit. En dat zijn de wetenschappers, de deskundigen. Die kennen jou, jouw dromen en gevoelens en jouw lichaam blijkbaar beter dan jijzelf.

En hoe vervelend ook, de tijd is voorbij dat we God de schuld kunnen geven. Want die hebben we inmiddels de deur uit gezet

Sardinië, 2 decenber 2021

Inner-reset

door | 17 oktober 2021 | Inspiraties | 18 reacties

Op het moment dat we het paradijs verlieten raakten we niet alleen onze vleugels kwijt, we raakten steeds verder verwijderd van onze ware essentie. De huidige situatie in de wereld dwingt ons om een keuze te maken. Ofwel we steken onze kop voorgoed in het zand en volgen klakkeloos de richtlijnen die ons langzaam maar zeker beroven van al onze vrijheden, ofwel we keren naar binnen en vinden de poort naar heelheid en ware vrijheid. Kortom het is tijd voor een inner-reset.

De meesten van jullie weten niet dat ik absoluut niet van plan was om vier maanden geleden de grenzen te overschrijden, onvoorbereid met een minicampertje. Als altijd luisterde ik naar mijn innerlijk stem en begon de boel grondig op te ruimen. ‘Verrek het lijkt wel of we langere tijd weg gaan blijven’, sprak ik tot Giri. En hier zijn we nu. Bijna drie maanden onderweg -in Portugal- zonder doel maar niet doelloos. Ik laat me leiden zoals ik al mijn halve leven doe…

Zo werd ik deze week in ons campertje wakker na een droom die mij vertelde dat ik mijn boekje ‘Meesterschap voorbij de dood’ opnieuw moest lezen. Zoals mijn lezers wel weten zijn mijn teksten van jaren geleden in het hier en nu nog even relevant.
Dit pareltje werd uitgeven onder eigen beheer. Samen met anderen deden we een poging om de machtsstructuur van Centraal Boekhuis en Bol.com aan banden te leggen. Helaas zijn deze structuren binnen de boekenwereld vergelijkbaar met de macht van multinationals en de farmaceutische industrie. Het is vechten tegen de bierkaai. Langzaam maar zeker gaat de wereld een andere koers varen. Op het moment dat het water niet alleen tot aan onze lippen staat, maar nog hoger, beginnen we ons te realiseren dat het hele samenspel in de wereld niets te maken heeft met gezondheid, maar dat we langzaam maar zeer zeker worden beroofd van al onze vrijheden totdat we bestuurbare minicomputers zijn geworden…

Het boekje Meesterschap kon geen waarachtige doorbraak maken. In onze maakbare samenleving vermijden we angstvallig het onderwerp dood. Nu worden we er dagelijks met onze neus opgedrukt. Al heeft dit weinig tot niets met het virus te maken, integendeel. De maatregelen, maar vooral de angst die systematisch gezaaid is en sinds die bewuste 11e september in de vorm van haat tegen moslims en terroristen stevig en praktisch onuitroeibaar in onze zielen werd geplant, heeft zich in het afgelopen anderhalf jaar zo diepgeworteld in ons mensenhart dat we ogenschijnlijk gewillig alle maatregelen volgen, ook al kunnen we ze op geen enkele manier met elkaar rijmen…

11 september 2001

Ik herinner mij als de dag van gisteren dat ik die bewuste 11 september een lezing gaf over mijn nieuwste boek: Liefde is ‘Al Wat Is’. Ik wist van niets toen de mensen binnendruppelden, maar spoedig was ik op de hoogte. Mensen waren boos: wat haalde ik in mijn hoofd om over Liefde te praten? Ze waren geëmotioneerd en vooral ontzettend bang. Dat had niet te maken met mededogen voor de slachtoffers. Nee, zij waren zich plotseling bewust van hun eigen kwetsbaarheid, hun eigen sterfelijkheid…

Deze vruchtbare avond stimuleerde mij om diezelfde nacht een vredesboodschap te schrijven. Dankzij het fenomeen internet werd die op grote schaal verspreid en uitgezonden door de Canadese radio. Ook belandde zij op het bureau van de toenmalige minister-president en vicepresident. Het antwoord was duidelijk: Laten wij Nederlanders nooit vergeten wat Amerika in de 2e wereldoorlog voor ons deed…

Vredesboodschap

We zijn ongetwijfeld verbijsterd door datgene wat gisteren in Amerika gebeurde. Opnieuw worden we ons bewust van onze kwetsbaarheid en de angst ontneemt ons letterlijk de adem. De aardbeving in Gujarat in India, waar 20.000 doden vielen is ver van ons bed, maar het onaantastbare Amerika brengt onze sterfelijkheid wel erg dichtbij. Het begint tot ons door te dringen dat de fundamenten van onze maatschappelijke illusie erg kwetsbaar zijn. We menen dat het leven maakbaar is en dat we ons kunnen verzekeren tegen alle rampen, maar er is geen enkele verzekering die ons het fysieke bestaansrecht garandeert.

Laten we naar Amerika kijken met liefde en mededogen. Laten we de slachtoffers in het licht zetten, maar ook de daders niet vergeten. Laat ons niet oproepen tot vergelding, maar tot vergeving.

We hebben respect voor Leven vervangen voor respect voor materie. Vanuit dit respect is liefde voor alles wat leeft, veranderd in dodelijke angst. Diep vanbinnen weten we dat we vergeten zijn wie we werkelijk zijn: goddelijke onsterfelijke wezens, scheppers van onze eigen realiteit.

Wanneer mijn realiteit vrede is, dan schep ik vrede in mezelf. Dan werk ik als een spirituele strijder om alle angsten in mezelf onder ogen te zien, te voelen, te doorleven en te transformeren naar Liefde. Dan sluit ik niet langer iets buiten, maar weet ik dat alles wat er op dit moment in de wereld gebeurt deel uitmaakt van mezelf.

Ik heb niet de arrogantie om de wereld te verbeteren. Ik streef ernaar mijn eigen wereld, mezelf te verbeteren. Ik kies ervoor mijn eigen waarheid te leven en mezelf niet langer te verschuilen achter maatschappelijke structuren die geboren zijn uit angst en niet uit liefde.

Zoals Mandela zei in zijn rede, geschreven door Marianne Williamson

We zijn geboren om de glorie van God, aanwezig in ieder van ons, te openbaren. We dienen de wereld niet door onszelf klein te houden. We dienen de wereld door ons innerlijke licht te laten schijnen. Daarmee geven we anderen de mogelijkheid om hetzelfde te doen. Wanneer we onszelf van onze diepste angst bevrijden, de angst voor de dood, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.

We kunnen onze bijdrage leveren aan het oplossen van de oorlog, door een einde te maken aan de oorlog in onszelf. We maken een einde aan apartheid door onze eigen innerlijke muren, opgetrokken om onszelf achter te verbergen, neer te halen.

Ik wens niet te vergelden, ik ben bereid om te vergeven. Ik vergeef mezelf voor alle fouten die ik in het verleden heb gemaakt. Deze fouten hebben mij gepolijst tot een open en liefdevol mens met ruimte voor ieder die anders is, ieder die anders denkt. Dit is niet langer bedreigend, het geeft kleur aan mijn leven. Ik vergeef mezelf en anderen in de wetenschap dat vergeving onze harten zal openen naar universeel broederschap.

Ieder moment kiezen we met welke pool we ons willen verbinden, met angst of met vertrouwen, met haat of met liefde. Mandela gebruikte zijn periode in de gevangenis om haat te transformeren naar Liefde. Hij gebruikte de energie van de haat om het zaad van de liefde op te laten groeien. Ik daag mezelf uit, ik daag jou uit om hetzelfde te doen.

Ik besluit vandaag om Liefde te zijn en Liefde te leven. Om in alle eenvoud een levend voorbeeld van liefde te zijn. Ik nodig jou uit om hetzelfde te doen. Daarmee leggen wij een stevig fundament voor een nieuwe wereld waarin Liefde zal zegevieren. Een wereld waarin onze kinderen en kindskinderen in alle vrijheid zichzelf mogen ontdekken en ontwikkelen tot menswaardige wezens. Een wereld waarin competitie plaats maakt voor ondersteuning. Een wereld waarin onze enige wapens Liefde en respect voor het Leven zullen zijn…’

Feniks

Een aantal dagen later, op woensdag 17 september, zag ik tijdens mijn meditatie het volgende ‘beeld’. Ik zag dat Amerika door de aanval in haar hart werd geraakt. Dit zou je kunnen vergelijken met een fysiek hartinfarct. Mensen die een hartinfarct overleven zijn nadien meestal meer ‘open’. Het hartinfarct heeft hen letterlijk geholpen bepaalde blokkades los te laten. Symbolisch zou je kunnen zeggen dat Amerika, en met Amerika de hele westerse wereld, onze ‘harten’ mag openen om openhartig te leren luisteren naar onze broeders en zusters van andere culturen en andere geloofsovertuigingen: het Christusbewustzijn in de mens ontwaakt.

Later die dag kwam ik eindelijk weer aan beeldhouwen toe. Onder mijn handen begon de steen plotseling haar vorm aan te nemen. Ik hield mijn adem in toen ik zag wat het ging worden. Er ontstond een Feniks: Amerika verrijst uit haar as…

Er bestaat geen enkele zekerheid dan de ‘zekerheid’ van onzekerheid: alles is voortdurend in beweging en beweegt zich via een bepaalde orde. Wanneer we onze angsten los durven laten, dan kunnen we onder ogen zien dat niemand op dit aardse vlak onze veiligheid kan garanderen. Er is slechts één weg om veiligheid te ervaren en dat is de innerlijke weg. Op het moment dat we durven erkennen dat we op onszelf niets zijn, zetten we de poort open naar innerlijke vrede…

Hier en nu

We konden niet vermoeden dat dit alles een voorproefje was om ons klaar te stomen voor de great-reset. Die voorbereidingen waren al lange tijd aan de gang. Niet iedereen herinnert zich de eerste prikklok. Solidariteit tussen werkgever en werknemer werd gereduceerd tot een ongrijpbare emotie. Mensen gingen zich steeds meer van zichzelf en dus van de ander vervreemden. Kleinschalige projecten, zoals postkantoren, werden gefuseerd. Kleine gemeentes volgden. Efficiëntie nam de plaats in van intermenselijk contact. Het monetaire systeem, de multinational, de banken en uiteindelijk die 1 procent aan de top, kregen de absolute macht. Huizen werden onbetaalbaar en mensen werden meer en meer gedegenereerd naar het kaliber van moderne slavernij. Voor de schijn van veiligheid en zekerheid gaven we onze verantwoordelijkheid uit handen: aan onze werkgevers en aan de staat…

En nu zitten we met zijn allen op de blaren. We praten niet meer over zwart en wit en genderstuf maar over voor of tegen. Niet alleen onze veiligheid ligt op straat, ook onze privacy, onze intimiteit, onze authenticiteit. Op het moment dat de overheid ons ging reduceren tot machines en het eigendomsrecht overnam voor ons leven en onze lijven, door ons te dwingen onze organen te doneren en onszelf te laten ‘gen-prikken’, zijn we toch echt een station te ver. Uitstappen lijkt geen optie meer. Maar zoals ik al zei in het voorwoord: Wanneer het water ons aan de lippen staat wordt het tijd om naar binnen te keren en onze innerlijke kracht te hervinden. Samen staan we sterk. Sta op en laat je niet verdelen in voor of tegenstander, geprikt of niet geprikt. Het hart van de ware mens klopt in ieder van ons.

Wereldburgers

Laten we ons kleine IKje – ofwel ons ego – offeren in het vuur van de Liefde. Laten we ons realiseren dat we in wezen allen één zijn, ook al zie je dat niet direct aan de buitenkant. Laten we ons realiseren dat alles wat wij creëren, bewust of onbewust haar effect heeft op de totale samenleving, de totale wereldorde.

Laten we eerlijk en oprecht in de spiegel kijken en toegeven dat we niet terug kunnen naar waar we vandaan komen. Dat we met onze gigantische hebzucht Moeder Aarde, zij die ons draagt en ons fysieke werkelijkheid voedt en ondersteunt, tot op het bot toe hebben uitgebuit. We zijn vergeten dat we niet straffeloos kunnen nemen zonder iets terug te geven. We zijn vergeten dat samen delen de motor is van een liefdevol mensenhart.

Laten we onder ogen zien dat de hele zichtbare wereld verworden is tot één grote leugen, één grote projectie. Dat er niets is wat we menen te zien wat buiten onszelf bestaat. Bang voor terrorisme? Pak de terrorist in jezelf bij de horens. Omarm alles wat je binnenin jezelf niet onder ogen durft te zien met liefde zodat het kan transformeren naar heelheid. En JA het is absoluut waarheid. Wat we ook bedenken, ons lichaam zal sterven, vroeg of laat. Maar wanneer we de angst voor de dood durven te doorvoelen en omarmen, kunnen we in ieder geval deze korte tijd hier op aarde ten volle gaan Leven. Dan hoeven we onszelf niet meer onder de korenmaat te verbergen, zichtbaar te bang om adem te halen, maar laten we onszelf in onze volle glorie zien.

We weten niet wat er morgen gaat gebeuren maar wat ik wel weet is dat ik dit moment, dat ik hier in ons campertje achter mijn computertje zit, ten volle moet benutten. Dat ik me mag laten zien zoals ik me ook in deze tijd heb laten zien: zonder angst om uitgeplugd te worden. Eerlijk, waarachtig en goddelijk.

Deze leugen kunnen we alleen keren door op te houden om mee te doen. Door op te houden anderen te beschuldigen en de verantwoordelijkheid voor ons eigen Leven en ons eigen lijf daar neer te leggen waar die thuishoort: op onze eigen schouders. Uiteindelijk kwamen we maar met één opdracht naar de aarde. Om ons te herinneren wie we zijn: om te ontwaken, wakker te worden. Dat kan alleen in de stille ruimte van ons Hart. Op dat moment worden we waarachtig onsterfelijk. We laten de rol van slachtoffer los en worden meesters. We verheffen ons tot meesterschap, Meesterschap voorbij de dood…

In tijden van rampen, in tijden van oorlog, kunnen we niet langer de boel voor ons uitschuiven en onze authenticiteit verbergen.  Het is de hoogste tijd voor een inner-reset…

In Liefde en verbondenheid,
Yasmin

Meesterschap

Waarschijnlijk is nu de tijd rijp om mijn boekje Meesterschap voorbij de Dood te lezen.
Nog verkrijgbaar als 2e hands en als E-book

  • Tot tranen toe geraakt door Emily Levine in haar laatste Ted Talk…

 

Een wonderlijke wereld

door | 16 september 2021 | Inspiraties | 8 reacties

De omwenteling in onze maatschappij zal niet plaatsvinden vanuit  wetenschap, politiek en/of  farmaceutische industrie. Zij kan uitsluitend plaatsvinden door een totale omwenteling in het bewustzijn van de Mensheid.

We worden ons bewust dat afgescheidenheid uitsluitend in ons denken bestaat.

We nemen in alle opzichten verantwoordelijkheid voor datgene wat we in wezen ZIJN.

Niet langer wijzen we een schuldige aan buiten onszelf. 

Kortom, we weten dat we onze eigen werkelijkheid creëeren en laten onze slachtofferrol los

Onderweg

Twee maanden geleden voelde ik een sterke impuls om met ons campertje grenzen te overschrijden richting Griekenland. Engelen hebben ons begeleidt tot op de dag van vandaag. We waren steeds op de juiste tijd op de juiste plaats en zijn sinds een dag of veertien in het magische Baskenland. We volgen de stroom die Liefde heet ofwel Leven en zijn dankbaar voor elk moment. De regen, de wanorde en alles wat het leven de moeite waard maakt om het met volle teugen in te ademen. Hier volgt mijn laatste verslagje…

Gigong

Ik doe mijn oefeningen in de immense kloostertuin op de top van een heuvel. Ik glimlach. Wat een wonderlijke wereld

Sunbilla

Zeven dagen geleden vertrokken we uit Sunbilla met een tikkie pijn in mijn hart. We verlieten Baskisch binnenland en reden naar de kust. Het toerisme benam me letterlijk de adem…

Discussie

We besloten de kust te verlaten en voor donker een plekje te vinden om te overnachten. En zo sliepen we bij een boerderij en hadden een wonderbaarlijke discussie met een Fransman over wetenschap waarin ik zou moeten geloven. Eerlijk gezegd hou ik het liever bij de Realiteit… 

Camina

We reden aan toen het licht werd en zagen dat we precies daar waren waar we wilden zijn. In de stille Baskische dorpjes waar niets te beleven valt voor de verwende toerist. Waar de camina del Norte doorheen loopt en waar we gratis kamperen op het dak van de wereld: het parkeerterrein voor het Trappisten Klooster. Daar waar broeder Franciscus onverstoorbaar iedere gast begroet met een welgemeende  omhelzing…

Open atelier

Onderweg passeren we een open atelier met Afrikaanse kunst. Jullie raden het al. Daar kunnen we niet om heen. En zo staan we even later te knuffelen met de stralende Amadu uit Afrika, zijn Baskisch vrouw Anu en baby Abu die het beste van beide culturen in zich draagt. 

‘Anu waarom draag jij een mondkapje’, vraag ik. Ze schrikt zichtbaar en neemt het onmiddellijk af. ‘Jouw cultuur staat symbool voor Vrijheid. Dat is wat jij bent. Dat is wat jullie uitstralen. Dat ga je toch niet verbergen achter een masker…’

Dolblij

We zijn alle vier aangeraakt tot op het bot. Er ligt nog een Engels boek in de wagen en  twee T Shirts ‘One Love – One Tribe’. Ze zijn er dolblij mee…

Realiteit

Wetende dat afstand en pandemieën uitsluitend bestaan in de hoofden van mensen maar geen enkele Realiteit vertegenwoordigen wanneer je jouw waarheid durft te leven, vervolgen we onze weg naar de top van de heuvel. 

Bodhiboom

We mediteren 2 maal daags onder de Bodhiboom. Wassen onszelf met een emmertje en onze kleren met de hand. Genieten van de activiteiten in het weekend en de stiltes daarna. De vele exotische vlinders, het orkest van ontelbare vogels, de wonderschone nachten met haar prachtige sterrenhemels. 

Adem is Leven

De camino hoeven we niet meer te lopen. Dat deden we al. Maar er zijn prachtige wandelingen in een waarachtige mooie natuur. Ik ruik meer, ik zie meer, ik voel meer.   

God ADEMT hier in alles…

Van Hart tot HART ❤️

 

Aanmelden Blog

Wees stil en weet

door | 1 juni 2021 | Inspiraties | 27 reacties

Ik ben het gat in de fluit waar de adem van Christus door beweegt. Luister naar deze muziek.
– Hafiz – Soefi

Tijdens een 21-daagse stilte periode, waarin mijn enige voeding mijn tuintje, de vogels en de ongeziene wereld waren, liet mijn fysieke voertuig het op vele fronten afweten. Terwijl het lichaam balanceerde op het scherp van de snede, verbleef ik in vrede in de grenzeloze ruimte van mijn hart. Oer-vertrouwen, overgave en het proces van alchemie verlegden grenzen tussen dood en leven. Ik word letterlijk en figuurlijk steeds lichter…

Dagboek

‘…Wij zijn zuiver bewustzijn. Grenzeloze, goddelijke ruimte. Stilte. Wij zijn Niets. Wij zijn God. Door te ontkennen wat we zijn, scheppen we vanuit onze materiële werkelijkheid, die we inmiddels als waarheid beleven, mensonwaardige situaties. Het is goddelijke interventie dat er ingegrepen wordt in de zichtbare werkelijkheid. En hoe pijnlijk ook om te zien wat we met onszelf doen, hoe we onszelf ontkennen en vernietigen, achter die uiterlijke vernietiging is nog steeds het bewustzijn werkzaam. Dit is de periode bij uitstek om wakker te worden en ons te realiseren wie we zijn. Dit is de tijd bij uitstek om niet langer het heft uit handen te geven aan wie dan ook, aan wat dan ook.

‘…Wij zijn, Ik ben, de goddelijke kracht die alles bezield. Op het moment dat ik daar volledig de verantwoordelijkheid voor neem en niet ga wachten tot het zich wel zal openbaren, schep ik louter goddelijke vibraties in mijn binnenwereld en laat ze uitstromen naar de buitenwereld zodat anderen de kans krijgen om ze op te pikken en te ontwaken…’.

‘…Het is niet de bedoeling dat we ontkennen dat wat is. Het is de bedoeling dat we ons niet langer verbinden met dat wat is. Door te ontkennen wat is, creëren we dat wat is. Door wakker te zijn, te zien wat is en onszelf daar niet langer mee te verbinden geven we datgene wat gecreëerd is de mogelijkheid om uiteen te vallen. Alles wat ontstaat vergaat. Alles wat gecreëerd is, is uiteindelijk ten dode opgeschreven. Elke materiële vorm valt uiteen. Maar datgene wat blijft is zuiver bewustzijn. En dat is, wat ik ben. Dat is wat jij bent. Dat is wat wij zijn…’.

Paradijs

De wereld zou in één klap het paradijs worden zoals de Schepper het heeft bedoeld als mensen zich op dit moment zouden realiseren wie zij in werkelijkheid zijn. Niemand, maar dan ook niemand, zal de leugen die regeert nog kunnen ondersteunen, op het moment dat alle leugens in onze binnenwereld zijn opgelost.

Waarheid

Door mijn binnenwereld te transformeren creëer ik mijn eigen werkelijkheid en transformeer ik de wereld buiten mij. De stap naar vrijheid is een innerlijke stap. Het enige wapen op mijn pad is Liefde. Door mezelf, al mijn geloofssystemen en gehechtheden tot op het bot af te breken, sta ik dichter bij de waarheid dan ooit. Het leven is een mysterie.

Geweldloos

In deze staat van zijn is het niet langer nodig om te demonstreren. Heb het lef om eerlijk en oprecht in je eigen spiegel te kijken. Omarm wie jij in wezen bent en durf daarvoor te staan, zonder te analyseren of te oordelen. Wanneer we beseffen dat tijd en ruimte in wezen niet bestaan, kunnen we zonder fysieke aanwezigheid overal zijn en geweldloos ondersteunen wat wij wensen te ondersteunen. In stille verbondenheid met Al wat Is.

Alles wat gezegd kon worden over de huidige situatie, is inmiddels wel gezegd. Ieder mens creëert zijn eigen werkelijkheid. Ieder mens ontwaakt op het juiste moment. Daar kan ik niets aan toevoegen en niets aan veranderen.

Eenheid in verscheidenheid

In Eenheid leven betekent dat ons kleine ikje niet langer centraal staat. In Eenheid leven betekent grenzen verleggen en onszelf openen voor vernieuwing. In Eenheid leven betekent dat we het donker niet ontkennen, maar niemand beschuldigen. Omdat er niemand schuldig is. Het is onwetendheid, niet meer en niet minder. In Eenheid leven betekent in verbinding zijn met alles en iedereen. Onszelf ten volle verantwoordelijk voelen voor wie we zijn, voor wie ik ben, waardoor ik zonder ogenschijnlijk iets te doen een wegwijzer kan zijn voor anderen.

Hazenpad

In tijden van diepe duisternis zijn er vele ongeziene krachten in het universum die ongeduldig staan te trappelen om onze transformatie te ondersteunen. Je kunt ze ervaren in de stille ruimte van je hart. Dit is dé tijd bij uitstek om wakker te worden Dit is dé tijd om te kiezen voor kortstondige geluk of ons te realiseren dat de zichtbare werkelijkheid niet meer en niet minder is dan een illusie.

Het is ware levenskunst om te sterven voor je sterft. Offer het ego in het vuur van de Liefde zodat het zonder gezichtsverlies het hazenpad kan kiezen. Op dat moment verlaten we de wereld van de angst en valt er niet langer iets te vrezen. Je kunt in volle glorie, in alle eeuwigheid, voor jouw waarheid, voor jouw goddelijkheid gaan staan.

 

Het uur van de waarheid

door | 30 april 2021 | Inspiraties | 27 reacties

Leven is het meervoud van Lef. Leven betekent risico’s nemen en gebaande paden verlaten om nieuwe werelden te ontdekken.

Sinds we de verbinding met God, de Bron van alle Liefde kwijt zijn, zijn we de verbinding met onze goddelijke natuur kwijtgeraakt. We voelen niet langer de samenhang der dingen. Niet alleen is alles en iedereen in het universum met elkaar verbonden, elke daad, elke gedachte heeft haar weerslag op de totale zichtbare schepping.

Een bewust mens realiseert zich dat wij in het rijke westen voornamelijk bezig waren met ikke, ikke en de rest kan stikken. Er leek geen grens aan datgene wat we materieel konden verwezenlijken. Bracht ons dat gelukzaligheid? Nou nee, niet echt. Daarvoor gingen we de wereld in, naar India, de arme negerkindjes of de vluchtelingen. Zij hebben blijkbaar iets wat wij vergeten zijn. Ik noem het levenskunst.

Tijdelijk behuizing

Het lijden wat zich op dit moment manifesteert komt voort uit het feit dat we onszelf steeds meer identificeren met onze uiterlijke verschijningsvorm en niet met datgene wat onze tijdelijke vorm in stand houdt: ons innerlijke lichaam, het levenslicht ofwel onze ziel. Op de weg die wij bewandelen zijn we volledig vergeten wie we zijn en vertrouwen we kritiekloos de berichtgeving die niets anders beoogt dan ons volkomen in de ban van de angst te houden, zodat we ons gewillig in zullen lijven in het grotere plan.

Alles gaat voorbij

De peilloze leegte die we voelen is op geen enkele manier met materie te vullen. Onbewust hebben we onze huidige situatie gecreëerd om wakker te worden, zodat we de weg naar huis terug konden vinden. De weg naar binnen, waar het koninkrijk Gods al die tijd geduldig ligt te wachten totdat wij onszelf waardig genoeg vinden om haar te betreden.

Zie mij

We zijn voortdurend bezig om erkenning te zoeken in de buitenwereld. Ondanks onze uiterlijke weelde is het gat in ons binnenste een bodemloze put die we proberen te vullen met goederen, vermaak, de schijn van onwaarachtig leven en valse spiritualiteit. We blijven de rol spelen die onze ouders, opvoeders en maatschappij van ons verlangden: ‘Zorg dat je iets bereikt, want op jezelf ben je niets’. Het intense lijden wat dit met zich meebrengt was slechts één ademhaling verwijderd van de situatie waarin we nu zijn beland.

Ontsmetten, afstand houden, mondmaskers, testen, registratie, vaccinatie. Allemaal vormen van onreinheid, van imperfectie, welke naadloos aansluiten bij het zondige en onwaardige zelfbeeld wat de meesten van ons hebben gecreëerd. De onderliggende emotie is: ‘Ik ben niet goed genoeg. Ik kan niet voldoen aan wat jullie van mij verwachten. Ik ben zelfs niet in staat een normale griep te overleven. Het leven is te pijnlijk. Geef me medicatie en drugs zodat ik niet hoef te voelen hoe mislukt ik ben’.

Apartheid

In het afgelopen jaar zijn we zo gewend geraakt aan deze regels, dat velen er heilig in geloven. En zo hebben we twee nieuwe kerken gebouwd. De kerk van de kreupelen en de kerk van de volmaakten. De volmaakten zijn zij die het oude normaal niet los kunnen laten en zich keurig naar de regels voegen. Zij krijgen bonuspunten in de vorm van zoethoudertjes.
Ben je wakker genoeg dat je jezelf indien mogelijk aan de maatregelen onttrekt, je niet vrijwillig laat testen, laat staan vaccineren, dan behoor je tot de kreupelen, ofwel de outcast. Dan is het jouw schuld dat gezonde en kwetsbare mensen ziek worden. Hoe ongelofelijk dat moge klinken, de meeste mensen geloven daar inmiddels heilig in. En probeer daar maar eens mee te leven.

De ware weg

De enige weg die we kunnen bewandelen is de weg naar binnen om te voelen wat onze waarheid is. Jouw voertuig is een prachtig instrument dat feilloos reageert op datgene wat jij erin stopt. Ik heb het niet alleen over datgene wat je eet, maar veel meer over dat wat jij denkt. Velen van ons begrijpen niet dat gedachten krachten zijn die zich ter plekke manifesteren. Ik heb her hier niet over dwangmatige positief moeten denken, integendeel. Wanneer je de waarheid durft te zien en jouw denkbeeldige vijand in de ogen durft te kijken, kom je erachter dat je al die tijd jouw eigen vijand was.

Liefde is Al wat Is

Zij die van de daken schreeuwde dat ze nooit een prik wilde, zit tegenover mij. Ze werkt in de psychiatrie en verloor het contact met man en kind. Zij stonden lijnrecht tegenover elkaar. Ze voelde zich afgewezen en veroordeeld door collega’s. Langzaam maar zeker voelde ze zich verdwijnen in een diepzwart gat en ze dacht: ‘Als ik dan toch dood moet gaan, dan liever met mijn geliefden om me heen.
Ik luister met een open hart. Al mijn vooroordelen smelten als sneeuw voor de zon. Ik voel mededogen en sla mijn armen om haar heen. Ik zie haar ontspannen en volledig transformeren. Het gaat er niet of we wel of niet geprikt zijn. Het gaat erom dat we in liefde met elkaar kunnen zijn. We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn, maar op zijn minst kunnen we leren naar elkaar te luisteren en elkaar respecteren. De eerste vraag die we zouden moeten stellen is niet: ‘Ben jij wel of niet geprikt’, maar ‘Wat heb jij nodig’.
Ware liefde, ware vrijheid is het hart dat klopt in ieder van ons en dat ons onlosmakelijk met elkaar verbindt.

Het uur van de waarheid

En dan word je wakker. De tijd dat jij nog in sprookjes geloofde die anderen je vertelden is voorbij. Jij wandelt vol vertrouwen jouw unieke pad. Dat pad heeft niets te maken met iets te willen bereiken maar veeleer met dat te zijn wat jij altijd al was: Goddelijk en grenzeloos en in alle opzichten uniek. Er is geen tweede zoals jij.

Trouw blijven aan jezelf opent de poort naar de hemel. Niet na je dood, maar op dit moment. Zodra je je beperkingen accepteert, ontvouwt zich ruimte binnen die beperkingen en kun je beginnen om jouw hemel op aarde te vestigen.

Een kleine achtertuin wordt een paradijs van oneindigheid wanneer jij het centrum durft te zijn, in plaats van de begrenzing te vormen.

De tijd is nu

Onderzoek en doorvoel jouw angst. Word heer en meester over jouw leven. Wees dankbaar voor Al wat Is. Maak van jouw lichaam jouw tempel. Binnenin jou ligt de wijsheid van eeuwen verborgen: de kracht van jouw ziel, jouw ware zijn. Open je hart als een lotusbloem en jouw innerlijke kracht zal de wereld transformeren.

Tien over twaalf

door | 21 februari 2021 | Inspiraties | 17 reacties

We staan aan de vooravond van een nieuwe tijd. Het einde van de Kali Yuga. Een grote omwenteling, waarover de ouden en de wijzen reeds spraken, vindt nu plaats. Alvorens die omwenteling daadwerkelijk plaats kan vinden, moet er een uitzuivering plaatsvinden. We kunnen nu eenmaal geen nieuwe wereld bouwen op oude fundamenten.

De geestelijke strijder strijdt zijn strijd binnenin zichzelf. Hij steekt zijn kop niet in het zand en gaat op onderzoek uit. Wanneer zijn onderzoek op angst stuit, zoals het gebruik van mondkapjes, de gevolgen van een avondklok, vaccinatie of testen, haakt hij niet af, maar daalt hij nog dieper af in de kerkers van het zelf om te doorvoelen waar hij resoneert op die angst totdat hij de angst heeft ontmanteld.

Great Reset

Angst maakt ons passief en laat ons gewillig de rol van slachtoffer innemen. Als we maar lang genoeg de absurde regels blijven volgen, dan zal alles weer normaal worden. Diep vanbinnen weten we inmiddels wel dat we nooit meer teruggaan naar het oude normaal en dat het hier niet om een virus gaat, maar om iets heel anders. We kunnen onze ogen blijven sluiten voor de werkelijkheid of we kunnen onze angst overwinnen en eigenzinnig op onderzoek uitgaan. En geloof me, dat kan schokkend zijn.

Voor velen is het niet te bevatten dat onze eigen regering, tezamen met alle wereldregeringen, een masterplan uitwerken dat rond de tweede wereldoorlog is gestart. Toen werden er zes miljoen Joden en een paar miljoen homo’s en zigeuners vernietigd. Mensen waren geschokt en zeiden: ‘Ik heb het niet geweten’. Nu kunnen we dat niet langer zeggen. We kunnen onze eigen waarheid ontdekken als we de moed hebben ons los te maken uit de kudde om op onderzoek uit te gaan.

Wanneer we onze rol van vrijwillige aanpassing blijven spelen, terwijl we diep vanbinnen weten dat we getuige zijn van de grootste leugen ooit, zijn we medeverantwoordelijk voor datgene wat er in de wereld gebeurd.

Vluchten kan niet meer

Hoewel het inmiddels ver over twaalf is, is het nooit te laat om in onze eigen spiegel te kijken. Naar binnen te keren en te voelen waar en wanneer we zijn afgehaakt. Waar hebben we de kracht van onze ziel, de liefde van ons wezen, in quarantaine gedaan. We deden religie de deur uit. Niet onbegrijpelijk, religie gaat om vormen en rituelen en is buitenkant. Maar de onzichtbare binnenkant, onze ware spiritualiteit, de kracht van het hart, de liefde en de onbegrensde stroom van Leven zijn we niet alleen gaan overschreeuwen, we hebben ook haar aan banden gelegd.

Waarheid

Spiritueel zijn betekent niet dat we onze kop in het zand steken omdat we denken dat met liefde en meditatie alles wel over zal gaan. Spiritueel zijn betekent met je voeten op de aarde staan en te durven zien wat er onder onze ogen gebeurt, zonder daar een oordeel aan te verbinden. Liefde, onvoorwaardelijke Liefde, is een enorme kracht en zij zal uiteindelijk zegenvieren. Zolang we de waarheid ontkennen en angst voelen voor een virus of de gevolgen ervan, zijn we nog niet geworteld in die Liefde en is er nog werk te doen. Zolang we onze verantwoordelijk voor ons lichaam en ons leven uit handen geven en onze deuren massaal sluiten omdat we bang zijn beboet te worden, ons leven of ons inkomen te verliezen, is er nog werk te doen.
Zolang we vanuit schuldgevoel anderen beschermen, in de ontkenning zitten en de angst ons verlamd om onze deuren open te zetten, zullen we niet alleen ons leven en ons inkomen verliezen, maar ook onze zielspotentie, de goddelijke ruimte die we in wezen zijn, het ware Leven.

Natuur

Jouw lichaam is een prachtig voertuig en heeft een intelligentie en innerlijke wijsheid waar je op mag leren vertrouwen. Hoe minder je erin stopt, hoe beter het functioneert. Soms heb je ondersteuning nodig. Ondersteuning die onze regeringen verbieden maar de natuur in overvloed biedt. Van frank en vrij ademhalen tot wandelen, van knuffelen en aanraken tot vitaminepreparaten, kruiden, homeopathie, enzovoort.

Gedachten zijn krachten. Al wat er in dat koppie van jou omgaat manifesteer je vroeg of laat in de vorm. Realiseer je dat denken gebaseerd op ik en mijn niets meer en niets minder is dan jouw ego die altijd gelijk wil hebben. Maar daarachter ligt jouw tijdloze wijsheid te wachten tot jij haar wakker kust. Daar had je vroeger een prins voor nodig, maar dat doen we nu gewoon zelf. En dan donderen we onze driedimensionale persoonlijkheid uit de matrix en gaan we onsZelf verkennen. Jeetje, dan wordt het leven pas echt de moeite waard.

Onze kinderen

Het kan niet waar zijn dat we al dat moois, nog zo verbonden met goddelijkheid en mystiek, op de wereld hebben gezet om ze angstig en monddood te laten maken.

Door onze kinderen alles te geven wat hun hartje begeert en elke oneffenheid uit de weg te ruimen, weerhouden we hen ervan om zich te ontpoppen tot weerbare mensen, bewuste spirituele wezens. Wezens die de weg bewandelen van dualiteit naar eenheid, het midden tussen goed en kwaad. Zolang ze nog te klein zijn om voor hun rechten op te komen, zijn wij het die hen, desnoods met ons eigen leven, moeten beschermen.

Lijden is als het breken van een schaal die ons ware zelf ontsluit, volgens Kahlil Gibran. Lijden opent de poort naar heelheid wanneer wij het erkennen en niet wegstoppen met medicatie, drugs en slimme techniekjes. Lijden versterkt onze weerbaarheid, zij maakt dat wij evolueren en het leven in al haar facetten kunnen ervaren. Lijden vormt de basis voor geluk en ware vreugde wanneer we het oordeel loos omarmen.

Het fysieke leven is op natuurlijke wijze begrensd door tijd en ruimte. Waarachtig Leven is een kosmisch spel van risico’s nemen, pijn, vreugde en verwondering voor het mysterie dat op geen enkele manier te verwoorden valt. Waarachtig Leven is voortdurend jouw innerlijke en uiterlijk grenzen verleggen. Dat kan alleen wanneer je de angst voor de dood voorgoed achter je hebt gelaten.

Hoger doel

Geluk is onze ware natuur. Daar hoeven we niets voor te doen. Door God de deur uit te doen verloren we een spiritueel doel in het leven. Techniek, geld en machten buiten onszelf, werden onze nieuwe goden. Onze leegte probeerden we op te vullen met bezit en vermaak. Het blijft surrogaat. Vormen zijn tijdelijk en brengen geen blijvend geluk. Hoe meer we aan onszelf toevoegen, hoe meer we ons bewust worden van onze innerlijke leegte.  In tijden van verlies, in tijden van oorlog krijgen we de mogelijkheid om onszelf te overstijgen. Het is de hoogste tijd om op te staan en onsZelf te vinden. Het is de hoogte tijd om naar huis te gaan.

De hemel op aarde

Alleen in de dimensie van zijn, van heelheid, kunnen we waarachtig bestaan. Dat is de hemel op aarde. Eenheid in verscheidenheid. Daar is vrede, Liefde, Waarheid, daar is waarachtig Leven, Vreugde en de Eeuwigheid.

 

 

Hart voor vrijheid

door | 2 februari 2021 | Inspiraties | 19 reacties

Wie denkt dat liefde of vrijheid een begrip is en dat nastreeft, is als iemand die naar een restaurant  gaat en de menukaart opeet zonder te beseffen dat de menukaart verwijst naar het voedsel.
– Wolter Keers

Op zekere dag hoorde ik in Curaçao de naam van Pim Fortuyn vallen. Het was allesbehalve lovend. Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde. Ik voelde onmiddellijk een klik met de ziel van Pim. Vanaf die tijd was ik geïnteresseerd in politiek. Regelmatig ging ik buitenshuis het krantje lezen en een bakkie doen. Op de avond dat hij vermoord werd gaf ik een lezing. Ik reisde met zijn ziel naar het licht.

Ik hakte Pim in steen, maakte kennis met zijn beste vrienden en bezocht zijn broer. Later verscheen mijn boek Kracht van het Zijn met een ode aan Pim. Wederom werd ik verguisd en bij de vuilnisbak neergezet. Hoe kon ik in godsnaam het gedachtengoed van die partij ondersteunen. Geloof me, ik was niet bezig met partijideologie. Ik zag de zielenpotentie van Pim, de omwenteling die hij teweeg kon brengen. Helaas, de driedimensionale wereld was nog niet klaar voor Pim.

Niets is wat het lijkt. Liefde kijkt met innerlijke ogen en sluit niets of niemand buiten. Ik ben niet voor of tegen wie of wat dan ook. Ik laat me niet afleiden door de media.

Bevrijding

Vrijheid is een innerlijke staat van zijn. Er is geen kracht buiten ons die ons zal bevrijden. God niet, de regering niet, de WHO niet, de politiek niet, de farmaceutische industrie niet.

De gevangenis waar we in verkeren hebben we allen tezamen gecreëerd door hebzucht en gemakzucht. Onze drang naar veiligheid en zekerheid heeft een hoge prijs. Maar niet getreurd. Elke vorm is tijdelijk en het leven op aarde is slechts een illusie. Door het leven in al haar facetten aan te gaan, kunnen we de illusie ontrafelen en onze taak op aarde verwezenlijken. We zijn hier immers gekomen om wakker te worden.

Jouw zijn, jouw boeken raken, zij maken mensen wakker. Jij biedt de lezer geen houvast of veilige haven. Je geeft hooguit inzichten als handreiking.

Ja, daarvoor kwam ik dus op aarde. Ik ben een bruggenbouwer. Liefde is niet lief. Liefde is confronterend, oprecht en eerlijk. Ik ben jouw goeroe niet. Ik ben jouw leermeester niet. Ik ben een spiegel waar je in kunt kijken en kunt beslissen of je het donker in jou zelf, jouw compost voor groei, nog langer weg wilt stoppen of onder ogen wilt zien.
Wees bereid om je kop niet langer in het zand te steken en zelf op onderzoek uit te gaan. Laat je niet langer de mond snoeren en jezelf in slaap sussen door wat dan ook, door wie dan ook. Laat ons weer leren te vertrouwen op onze eigen wijsheid en kiezen voor de weg naar ware vrijheid, naar binnen.

Vrijheid

Vrijheid is een innerlijke staat van zijn. Vrijheid betekent niet dat je kunt doen waar je zin in hebt. Vrijheid betekent dat je de sluiers van illusie tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld afpelt in jezelf waardoor je helder kunt zien. Het driedimensionale systeem waar wij onszelf in geperst hebben is niet alleen ziekmakend, het heeft ons van onze goddelijkheid en onze vleugels beroofd. Ons lichaam is een magisch voertuig met een goddelijke potentie. Een voertuig dat jou dient en beschermt wanneer je ernaar luistert en stopt het te vervuilen met junkfood, chemische medicatie, drugs en vaccinaties. Betekent niet dat je niet doodgaat. Dat doen we uiteindelijk allemaal. Althans ons voertuig. Het betekent dat je geen chronisch product gaat worden van een zieke samenleving, maar een levendig en vooral een angstenvrij wezen die nieuwsgierig als een kind de wereld bewandeld en zich niets wijs laat maken. Dit moment, het eeuwige nu is immers het juiste moment om de wereld te veranderen.

Onze jeugd

En dan kom ik bij onze jongeren, onze toekomst. Ik verwonder me dat ik jullie niet zie. En als je al de straat op gaat laat je rotzooi achter. Hoe zit het met je zelfrespect?
Ik snap er geen pest van dat je naar school gaat terwijl je jouw mooie zelf verbergt achter een masker en je keurig aanpast aan de regels. Begrijp je niet dat die regels niet kunnen veranderen door aangepast gedrag? Jouw leerkrachten zouden wel anders willen, maar zij zijn of voelen zich met handen en voeten gebonden.
‘Onze jongeren steeds meer depressief’, kopt de media. Hoezo depressief? Depressief word je wanneer je denkt dat je slachtoffer bent, wanneer je passief bent. Wanneer je nog nooit voor jezelf bent opgekomen omdat je lieve ouders en de maatschappij alles voor je regelden en je keurig hielpen jezelf aan te passen in de driedimensionale werkelijkheid, ook wel matrix genaamd. Roem, carrière en macht zijn het einde van jouw authentieke zijn. Dus het is de hoogste tijd. Wordt wakker, sta op en grijp je kans. Geloof me, dit zal niet vanzelf overgaan. Jullie zijn de toekomst. Kom in actie. Sta voor wie jij in wezen bent. Dat geeft energie en zelfrespect. Laat je inspireren door de hippiebeweging eind jaren zestig waarin jongeren openlijk in opstand kwamen. Hun motto: Manifesteer liefde en geen oorlog.

Onze kleintjes, laten we zeggen tot een jaar of twaalf, moeten we met hand en tand beschermen voor onmenselijke testen en ziekmakende mondkapjes. Laat staan dat we deze pure, goddelijke en perfecte wezens laten vaccineren. Dit geldt eveneens voor onze gehandicapten, kwetsbaren en ouderen. Ouders en verzorgers moeten zich eerst maar eens verdiepen in de rommel die ze in deze prachten zielen inbrengen voordat ze toestemming geven.

Nieuwe wereld

Wat ons weerhoudt om een nieuwe wereld vorm te geven is dat we in onze driedimensionale wereld van afgescheidenheid en egoïsme uitsluitend onszelf kunnen zien. Natuurlijk is het vreselijk wanneer je jouw zaak moet sluiten. Dat had echter niet hoeven te gebeuren als iedereen zich had verenigd om alle deuren en harten open te gooien. Want onze deuren kunnen alleen waarachtig open als onze harten open zijn. Harten zijn onze verbinding met zijn, onze verbinding met Liefde, onze verbinding met elkaar, met onze multidimensionale werkelijkheid die elke vorm overstijgt.

Laat je niet weerhouden door angst. Angst voor verlies. Angst om niet bij de groep te horen. Angst voor de dood. Angst voor God. Angst dus om te durven gaan staan voor datgene wat jij werkelijk bent.

Mensheid

Wat de toekomst gaat brengen hangt van ons, mensheid, af. We kunnen niet terug naar datgene wat we normaal vonden. Goedschiks of kwaadschiks, een nieuwe wereld gaat er komen. Hoe die eruitziet heeft alles met bewustzijn te maken. Niemand weet dit en ik zeker niet. Het vraagt om vertrouwen en overgave hoe we dit plaatje gaan inkleuren.
Wakker worden doen we op het juiste moment. Daar kan ik niets aan toevoegen of afhalen. Maar als je wakker bent en je mond dichthoudt omdat je bang bent die uitzondering te zijn, dan verdien je het predicaat mens niet langer. Dan verkwansel je jouw ziel en geloof me, dat is pas echt een ramp.