Ieder mens is op zoek naar Liefde. Op het moment dat je die bron van liefde hebt gevonden binnen in je zelf, hoef je niet langer te zoeken in de buitenwereld en kun je overvloedig uitstromen…
Baby’s die geen liefde krijgen blijven achter in hun groei. Een mens sterft als hij geen liefde krijgt. Misschien sterft zijn lichaam niet, maar zeer zeker zijn spirit. In het beste geval wordt hij iemand die overleeft, in het slechtste geval wordt hij crimineel en zal hij zonder emotie anderen doden zoals hijzelf gedood is…
Grappig dat we zoveel aandacht schenken aan het bestrijden van kwaad, aan het verwerven van kennis en buitenkant en dat het enige wat nodig is om een kind gezond op te laten groeien en zich natuurlijk en eigenzinnig te ontplooien liefde is. En juist dat laatste lijkt een verboden vrucht te zijn…
Ervaar jij ook dat hetgeen je aandacht geeft alleen maar groeit?
De wereld is een reflectie van jouw denken en overtuigingen. Tot het moment dat we volledig verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen leven, zullen we blijven shoppen in de buitenwereld, zullen we onze leegte opvullen met surrogaat en blijven we onze ellende projecteren op anderen.
Toen alle tekorten in mezelf waren opgevuld, ontdekte ik dat ik niet langer iets hoefde te doen. Ik hoefde alleen maar te zijn dat wat ieder mens in wezen is: een eeuwige bron van Liefde. Liefde zijn is overigens iets anders dan alles toedekken onder het mom van liefde en de schijn van heiligheid! Liefde legt alles bloot wat je zorgvuldig hebt verborgen. Liefde begint met jezelf vol-ledig te erkennen en te omarmen.
Niet langer voel ik de drang om alle ellende via de media mijn kamer binnen te halen. Daar kan ik immers niets aan veranderen. Elke veranderingen vindt plaats binnen in mij zelf.
Je kunt de wereld niet veranderen. Je kunt uitsluitend jouw kijk op de wereld veranderen.
Inmiddels kan ik zeggen dat ik mezelf omarm met mijn mooie en mijn minder mooie kanten. In deze materiële manifestatie kan ik niet alleen licht zijn. Beide polen omarmen betekent harmonie en heelheid. Het hart is de motor. Het leven is in ieder moment vol en vervullend zonder iets in te willen vullen.
Alles gaat door mij heen. In tegenstelling met vroeger blijft het niet langer plakken. Ik ben meer toeschouwer, een open kanaal. Hoe arrogant om te denken dat ik het leed van de wereld moest dragen. Het mag er zijn. Ook dat hoort bij perfectie. Ik kan alleen aanwezig zijn. Dankbaar in elk moment…
Overgave
De stroom van het leven kan ik niet veranderen. Ik kan ertegen vechten of ik kan me mee laten drijven. Op het moment dat ik moe was van het vechten gaf ik me over: Ik laat los – ik laat God. Niet langer was ik een gewillig schaap. Ik maakte me los van de kudde die evolutie onmogelijk maakt en ging eigen-wijs mijn eigen weg. Het was pijnlijk en maakte me niet altijd geliefd. Ook dat is niet langer belangrijk. Het gaat er niet om wat anderen van ons vinden, het gaat erom dat we onze eigen waarheid durven te leven.
Ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn eigen acties. Ik kan daar niemand de schuld van geven en zeker God niet gebruiken om mijn handelingen te rechtvaardigen. Als jij dat wel wilt doen zal ik je niet tegenhouden. Ik zal je weg respecteren en niet met je debatteren, wat overigens ook een vorm van oorlog voeren is.
Naarmate ik niet langer vast wil houden, ook niet een partner, kinderen, vrienden en zeker al geen materiële bezittingen, stroomt het moeiteloos in en buiten mij. Angsten verdwijnen als sneeuw voor de zon en ik voel me vrij als een adelaar in zijn vlucht.
Terug in Nederland ervaar ik eenzelfde openheid. Mensen komen en gaan. Om te transformeren moet je de diepte van de hel en de hoogte van de hemel hebben gezien en ervaren. Waarom zou ik iemand daarvan weerhouden als ik weet dat dit de enige weg naar ontwaken is?
Om Shanti, Yasmin
Hartverwarmende ontmoeting met Farida in de Afrikanenbuurt in Rotterdam…
Op het moment dat je mensen recht in hun ogen kijkt en hun Wezen ontmoet, houden vreemdelingen op te bestaan.
Syriërs, Afghanen, Koerden, Irakezen, Iraniërs, Kasjmieren, Tunesiërs. Giri en ik ontmoeten ze allemaal hier in de haven van Piraeus waar zij 5 maanden geleden zijn gestrand toen de grenzen werden gesloten en die nu in handen is van de Chinezen…
En hoewel er een verschil is in status, zijn hun verhalen haast identiek. Velen zijn gevlucht voor de oorlog en verloren familieleden, anderen omdat ze een beter bestaan wilden opbouwen in het ‘beloofde land’ van hun verbeelding. Zij zaten gevangen in Turkije, vluchten ín de nacht de grens over en stonden doodsangsten uit om opgepakt te worden of te verdrinken op de boot. Sommigen lieten hele families achter, anderen hebben een familielid ergens in Europa.
Wegwijzers
Het leger en de kerk zorgen voor voedsel. Er zijn tenten en dekens beschikbaar gesteld door de VN, er is een Rode Kruis post, bus en metro zijn gratis en er komen veelal jonge mensen via organisaties om te ondersteunen bij de voedsel- en kledingdistributie, Engelse les te geven aan- of te spelen met de kinderen. Sommige mensen hangen apathisch rond, andere families zoals Fathyia en haar gezin hebben een waarachter thuis gemaakt waar iedereen, vluchteling zowel als vrijwilliger zich op kan laden. Je krijgt overal iets aangeboden: thee, koffie, vruchtensap of vruchten. Mensen beginnen ons te kennen, kinderen stralen als ze ons zien en ik sla letterlijk en figuurlijk mijn armen om hen heen, groot en klein. Soms zijn we een wegwijzer voor nieuwe vrijwilligers…
Veilig
We doen niets – en vanuit dat niets stroomt de energie die Liefde heet vanzelf. Op het moment dat je mensen in je armen sluit, vallen alle oordelen weg. Nee, de Syriërs zijn niet arm, maar zij verloren hun huizen en familieleden in de oorlog, lieten alles achter en betaalden enorme bedragen om te vluchtten naar een veilige plek. En wij zouden ongetwijfeld hetzelfde doen. WhatsApp vormt de verbinding met het thuisfront of familieleden elders.
Ieder mens leeft zijn eigen blauwdruk. Situaties die in onze ogen onmenselijk lijken, leiden ontegenzeglijk vroeg of laat tot vervolmaking van het pad dat onze ziel heeft gekozen.
Mens-zijn
Ik ben hier niet omdat ik goed wil doen, of een engel wil zijn. Ik ben hier omdat ik me in alle opzichten wil verbinden met mens-zijn. Door te ervaren, met een open Hart aanwezig te zijn en mijn armen letterlijk en figuurlijk om de mensen heen te slaan, vallen alle oordelen weg en ontmoet ik allemaal deeltjes van mijZelf. En ontegenzeglijk worden wij er allen rijker van…
Hartverwarmend
Jafar uit Afghanistan is hier omdat er voor hem en zijn broer geen toekomst is in zijn land. Hij zorgt voor een grote groep Afghaanse jongeren en treedt samen met deze jongens op als beschermer voor Fatima en haar dochter Modisa. Hartverwarmend! Hij wil illegaal het land uit, onder een vrachtwagen, ook al riskeert hij daarmee zijn leven. Maar eerst wil hij een veilige plek vinden voor moeder en dochter. Wij helpen hem daarbij. Er is geen weg terug. In mijn hart reis ik met hem mee…
‘De Koran is een prachtige leidraad op ons pad’, zegt Jafar. ‘Helaas zijn er nog weinigen die dat leven…’
Maar lieve Jafar, jij leeft het. En velen die ik deze dagen heb moge ontmoeten.
Kraakpand
Een koppel uit Wales kraakt samen met een groep Syriërs een oud ziekenhuis. Wij betalen de taxi voor vader Samir en hun huisraad en begeleiden Salwa en hun drie kids in de metro naar hun nieuwe kamer. Het is een onvoorstelbare bende, maar ze zijn er reuze blij mee. We helpen Salwa de grootste troep op te ruimen. Als we 2 dagen later terugkomen is hun ruimte brandschoon, al is er nog geen toilet en elektra. Salwa heeft voor ons gekookt en honger of geen honger, eten zullen we. We kennen dat wereldwijd! ‘I love you’, zegt ze terwijl ze me vol liefde aankijkt. ‘Ik houd ook van jou’, zeg ik oprecht.
Ontruiming
Zal het dan eindelijk gebeuren? De politie heeft de ronde gedaan en maandag moet de haven ontruimd worden. Er zijn deze week al veel gezinnen naar elders gebracht. Er is een kamp aangewezen voor Syriërs, daar krijgen Fathyia en haar familieleden een caravan. Er is een tentenkamp voor de Afghanen. Maar wat ze gaan doen met alle anderen – dat is tot nu toe een raadsel…
Een rot jeugd is de beste garantie om een waarachtig mens te worden, zegt een lieve vriendin die dit zonder meer kan weten. We schieten allebei spontaan in de lach…
Hoe wordt een zaadje in de natuur weerbaar zodat het uit kan groeien tot een volwassen en stevige boom? Letterlijk door weer en wind. Een boom produceert miljoenen zaden – doch slechts enkelen groeien uit tot sterke bomen die niet alleen schaduw bieden aan zichzelf maar ook aan anderen. In de dierenwereld is het al niet veel anders.
Hoe is het mogelijk dan wij in onze hoedanigheid als mens onze samenhang met de natuur uit het oog zijn verloren. Wij geloven dat het leven uitsluitend uit geluk kan bestaan en dat we ons wezen kunnen realiseren zonder tegenwind…
Helaas, er is geen vreugde zonder pijn – er is geen licht zonder donker.
Uitdaging
De weg die we gaan is ontvouwen – zoals de blaadjes van de roos die zich opent in de zomerzon. Het is de weg van het Hart. Hoe meer we onze natuurlijke balans terugvinden, hoe eenvoudiger het wordt om ons pad te bewandelen en alles wat we tegenkomen te omarmen – zonder voor of afkeer. Spannend of saai, verdrietig of vrolijk, het is ware levenskunst om te aanvaarden dat de stroom van het leven met haar ups en downs, met al haar zegeningen en haar uitdagingen onze grootste leermeester is.
Waarmee ik niet wil zegen dat het af en toe niet fijn kan zijn om een leermeester in de stof tegen te komen, al is het alleen maar om jezelf te spiegelen en te polijsten…
Als alle geluiden zijn verstomd en we tot op de bodem van onze angst zijn gegaan, blijft er niets over dan ons Zelf mee te laten drijven op de stroom van de stilte. We zijn eindelijk thuisgekomen in de wereld waar we voortdurend naar op zoek waren…
Mededogen
Ik sta op en rek me eens lekker uit. Ik grinnik om mezelf en voel mijn hart opengaan. Het is geen ramp om alleen te zijn. Ik ben geen slecht gezelschap! Ik omarm mezelf in mededogen en mijn hart opent zich verder en verder. Vanuit de grenzeloze stroom van onvoorwaardelijke Liefde gaan mijn gedachten naar de Vluchtelingen. Ik ben dankbaar dat ik niet in hun schoenen sta! In gedachten sla ik mijn armen om hen heen en bied ik hen rozen aan. Ik voel mededogen met een wereld die verscheurt en gespleten aanvoelt omdat we in de illusie leven van een afgescheiden IK.
Stil
Bij tijd en wijle kan het nog steeds aardig stil zijn om me heen – nu ik me wederom terugtrek uit de zichtbare wereld van de activiteit. Tegelijkertijd is er een enorme behoefte aan stilte in mij. De momenten dat ik me onbehagelijk voel, zijn die momenten dat ik vind dat ik eindelijk eens iets zou moeten doen. Helaas, zo werkt dat allang niet meer! Zodra ik loslaat en terugkeer naar de grenzeloze ruimte in mezelf, is er geen enkele dwangmatigheid en ben ik volkomen grenzeloos. Dan weet ik dat ik doe wat ik te doen heb – ook al lijkt mijn bijdrage minder zichtbaar in de buitenwereld.
Mensen die een tikkeltje vervreemd zijn van deze maatschappij weten mij te vinden. Ze voelen zich thuis. Ik accepteer hun anders zijn. Uiteindelijk val ik zelf ook niet direct binnen het kader ‘normaal’.
All-een
Ik kies er voor regelmatig de natuur in te gaan. Er is niets wat afleidt en ik kan immens genieten van de stilte. Alles wat me lijkt te bezwaren verdwijnt als sneeuw voor de zon en ik voel me oprecht geborgen in de armen van de Vader/Moeder. Ik word één met de natuur – mijn natuur.
Zodra je het gebaande pad verlaat kom je op mystieke plekjes. Er springt een ree voor me op het pad. Een buizerd zoekt de juiste thermiek op de wind. Wat een kracht! Hoe liefdevol verzorgt het koppel meerkoeten hun jongen. Een kievit schreeuwt wanhopig om haar verloren nest. Er zwemt een eenzame zwaan in de Dommel. Een lammetje roept om haar moeder. Moeder schaap maakt zich los uit de kudde en weet feilloos haar kind te vinden. Een groep rotganzen verdrijft een indringer uit hun territorium. Alles lijkt in bloei te staan en de verscheidenheid in groentinten zijn een weldaad voor lichaam en ziel.
Ervaren
Ik ben dankbaar dat ik in Nederland ben geboren. Het is in vele opzichten een fantastisch land en in essentie zijn wij Nederlanders een gastvrij volk.
We hebben naar mijn gevoel maar één zwakte. We menen alles te moeten regelen en dat ontneemt mensen de kans om de essentie van het leven te ontdekken. Kinderen moeten het verschil leren tussen goed en kwaad. Zij leren dit alleen door zelf te ervaren.
Stilte
Als we fouten mogen maken, als we rebels durven te zijn en ons af durven te zetten tegen de gevestigde orde, met name binnen ons zelf, leren we uiteindelijk dat wij uitsluitend verantwoordelijk kunnen zijn voor ons Zelf. Op het moment dat we speels en nieuwsgierig ons eigen leven onder de loep durven te nemen, op het moment dat we eerlijk in onze eigen spiegel durven te kijken, houden we op met wijzen naar anderen. We accepteren dat is wat is zonder daar nog een mening of een oordeel over te hebben. We onthullen datgene wat de Schepper bedoeld heeft met zijn creatie. Woorden verliezen aan kracht, stilte neemt haar ruimte in. We houden op met te menen dat we iets moeten doen. We zijn die we zijn: pure Liefde…
Zoals het water de bron nodig heeft, zo heeft de ziel het lichaam nodig om zich te realiseren…
Ware Natuur
Meer en meer ga ik begrijpen wat mijn innerlijke leermeester bedoelde toen hij me jaren geleden opriep om een rebel te zijn. Het is niet nodig om op de barricades te gaan staan. Het is niet nodig om me druk te maken over regeringsmaatregelen die in de volksmond per definitie onsympathiek schijnen te zijn. Het is zelfs niet nodig om te demonstreren voor vrede in de wereld. Ik ben uitsluitend hier op aarde om mijn ware natuur te ont-dekken en te leven.
Rebel
Durf een rebel te zijn. Schop alle heilige huisjes om IN jezelf. Speel niet langer het spel van het collectief. Wees in de wereld maar niet van de wereld. Laat je niet beheersen door angst. Angst die je niet bent maar die je in jezelf hebt opgenomen op het moment van je geboorte. Angst die jou vertelt dat je niet goed genoeg bent als je het spel niet meespeelt. Angst voor tekort als je jezelf niet wenst aan te passen aan de ondefinieerbare wetten die onze groepscode zijn gaan bepalen. Angst dat je er niet bij hoort als je niet meeloopt met de massa en jezelf verzekert van een goed inkomen en een waardevast pensioen. Begrijp me goed, er is niets mis met een goede baan. Integendeel, we zijn op deze wereld om onze unieke gift in arbeid te delen. Arbeid behoort datgene te zijn waarin we de zuiverheid en de essentie van ons wezen volledig tot uitdrukking kunnen brengen. Betaling, in welke vorm dan ook, is een logisch gevolg. Geld bepaalt echter niet ons geluk. Geluk ervaren we in de weg zelf, in het wezen van de arbeid…
Waarachtige genezing kan uitsluitend op een natuurlijke manier plaatsvinden… – Dr. Hans Moolenburgh – 89 jaar
Eigenwijs
Jaren geleden vertrok mijn huisarts die mij op het pad van mijn Ware Natuur had gezet naar Zuid Amerika. Ik kwam vanuit een warme bedding in een harde medische wereld terecht op het moment dat ik besloot me niet te laten opereren. Mijn nieuwe huisarts beweerde dat ik rijp was voor de psychiatrie. Op een nacht werd ik naar het ziekenhuis gebracht. De dienstdoende arts was liefdevol en zorgzaam. Ik vroeg hem of hij mijn nieuwe huisarts wilde zijn: ‘Ik neem ten volle de verantwoordelijkheid voor mijn lijf en kwaliteit van Leven. Ik ben Eigen-wijs. Ik heb soms raad nodig maar zoek altijd mijn eigen weg. Hoe vind jij dat’. ‘Moeilijk’, zei hij, ‘maar ik wil het proberen’. Het resultaat? Wederzijds respect. Er kwam een tijd dat ik de operatie(s) niet langer kon voorkomen. Hij en mijn specialist ondersteunden mijn proces met liefde en respect.
– Zie mijn boek: Met een Open Hart: Strijd en Overgave.
Ego
Jeetje, wat voelde ik me schuldig. Wat had IK in godsnaam verkeerd gedaan? Ego, allemaal ego Yasmin! Dit proces werd prachtig ondersteund door mensen met Nieuwe Tijds overtuigingen die me met hun uitleg van giganten zoals Louise Hay om mijn oren sloegen. Godzijdank heb ik me inmiddels bevrijd van deze liefdeloze kijk op mezelf en op anderen. Ik kan de omstandigheden niet veranderen. Ik kan wel kiezen hoe ik met die omstandigheden om wens te gaan. Resultaat? Jullie reacties zijn inmiddels liefdevol en vrij van oordeel. Mooie spiegeltjes!
Intuïtie
Zoals altijd wordt iedere stap in mijn proces aangereikt. Ik heb vertrouwen in het genezende vermogen van mijn lijf en kies voor de weg van Moeder Natuur. Ik neem contact op met MB. uit Amsterdam. Twintig jaar geleden haalde ze mij terug uit de klauwen van de dood, mag ik wel zeggen…
Toverkol
Twee jaar geleden stierf een patiënt van MB. Ze vernielden haar praktijk, donderden al haar homeopathische middelen, het werk van jaren, in de prullenbak en daagden haar voor het gerecht. Ze werd verguisd en afgeschilderd op het internet als toverkol. Zij die 10-tallen mensen van de dood heeft gered. Ik was meer dan geschokt…
Waarheid
Al moeten we het uiteindelijk allemaal zelf doen, ik ben dankbaar dat er mensen zijn die, indien nodig, mee willen denken. Het is niet de massa die de wereld er anders uit laat zien, het zijn die mensen zoals MB. en Dr. Hans Moolenburgh die ondanks de macht van het collectief niet bang zijn te gaan staan voor hun waardigheid en er zelfs niet voor terugschrikken hun leven te riskeren om die waarheid boven tafel te halen.
Rebel
Verandering begint met inzicht. Ik heb jaren geleden besloten om me niet te voegen in de wereld van de medische wetenschap. Dat werd ondersteund en gestimuleerd door mijn toenmalige huisarts die simpelweg constateerde dat ik niet lang op deze aarde rond zou lopen als ik dat spoor zou blijven volgen. Het was aan mij om wakker te worden. En ik werd wakker en had het lef om OP te staan. Het was niet eenvoudig om steeds tegen de stroom in te moeten roeien, maar ik ben er onafhankelijk en sterk van geworden en heb vele mensen met mijn inzichten mogen ondersteunen.
Ik luister naar mijn lichaam en geef het ruimte en de stilte die het nodig heeft. Ik omarm mezelf in Liefde en voel me een gezond en gezegend mens…
Onnozel
Ik distantieer me al jaren van een wereld die volgens de machthebbers steeds gewelddadiger wordt. Ik kijk en luister niet naar nieuwsgeving. Alles wat ik dien te weten, weet ik. Voelde ik me voorheen schuldig dat ik niet mee kon praten, ik praat allang niet meer mee en kap mensen af die ‘dit onnozele mens’ zo nodig van hun waarheid menen te moeten overtuigen. Praten, heb ik gemerkt, is een fantastisch manier om niet met jezelf in contact te zijn.
Elke discussie is er per definitie op gericht om gelijk te hebben en medestanders te zoeken. Wijzelf zijn per definitie onschuldig en zoeken maar al te graag een schuldige buiten onszelf…
Terwijl de regen haar eigen lied zingt, kruip ik nog even terug onder de wol. Gelukzalig los ik een sudoko op…
‘Waisting of time’, hoor ik kritische geesten zeggen. Ik grinnik – het maakt niet uit wat we doen, het gaat erom hoe we het doen…
Overgave
Uiteindelijk gaat het maar om een ding en dat is overgave vanuit verbondenheid. Hoeveel mooie trucjes we ook verzinnen, hoewel nieuwe wegen we initiëren en bewandelen, het blijven doodlopende wegen zolang we niet ons hoofd kunnen buigen en in alle nederigheid kunnen zeggen: ‘Niet mijn wil maar de Uwe…’
Verwonderen
Ik sta in de winkel en verwonder me over al die verschillende soorten suiker, muesli, koffie, jams en dergelijke in de rekken. Het werkt vervreemdend. In Kenia koop ik dat wat ik nodig heb in de toko op straat. Geen keuze, één product, handig! Leven krijgt een andere dimensie. Het gaat daarover waar het over hoort te gaan: eenvoud. In het westen hebben we ongekende mogelijkheden. Maar onze producten zijn bespoten of gemanipuleerd. Dus slikken we supplementen om onze tekorten aan te vullen en zijn we voortdurend met eten en diëten bezig.
Zekerheid
De Afrikaner is lui, is onze overtuiging. Ooit geprobeerd alles te voet te doen? Hoe dan ook, wat hebben wij op het einde van onze dag meer bereikt dan zij met al ons haasten en streven. Al onze zekerheden lossen zich op en verdwijnen als sneeuw voor de zon. Daar hebben zij geen last van. Zij kennen geen zekerheid. Hoe dan ook, ze zijn doorgaans dichter bij huis…
Omarmen
Ieder bewandelt zijn eigen pad. En het lijkt aantrekkelijker om bezig te zijn met een weg of een methode die je leidt naar – ja naar wat? Naar die directe verbinding met jouw Bron, die er altijd al was maar die we vergaten en moesten vergeten. Kijk naar kinderen. Die leven vanuit hun Bron. Feilloos, zolang wij ze niet hersenspoelen. Wanneer we opgroeien, na ons zevende jaar, raken we de verbinding kwijt, omdat we onze weg in de wereld van de dualiteit moeten vinden. Om het moment dat we ontwaken wandelen we de weg terug. We worden weer als kinderen, met één verschil. We zijn ons nu bewust dat we goddelijk zijn. Dat wij de druppel zijn in de oceaan – en tegelijkertijd de hele oceaan vertegenwoordigen. Dat inzicht kunnen we uitsluitend verwerven wanneer we ophouden iets te willen zijn. Op het moment dat we onszelf omarmen, het Licht zowel als het Donker, de pijn zowel als de vreugde, zijn we heel. We worden geleid, maar laten het lijden achter ons. We zijn. Hier en Nu. Niet nodig om onze verborgen kant naar buiten te projecteren. De wereld mag een chaos lijken. Wij weten dat alles in wezen perfect is. Dat iedereen zijn eigen programma heeft en dat dit geleefd dient te worden. Dat iedereen een deeltje vertegenwoordigd in ons, al lijkt het soms ver buiten ons. En dat al die deeltjes samen de perfectie vertegenwoordigen. De perfectie die voortdurend in beweging is. Alles ontstaat en vergaat voortdurend in een goddelijk ritme. Hoe dan ook, Jij en ik kunnen kiezen of we nog langer ons programma wensen te lopen. Of dat het tijd is om naar huis te gaan.
Thuis
Op dat moment zijn we aangekomen, zijn we thuisgekomen. We zijn Hier, we zijn NU. We vervullen onze rol zonder nog een rol te vervullen.
Mensen die zeggen dat er goed bestaat zonder het ermee verbonden kwaad, of een goede regering zonder het ermee verbonden wanbestuur, snappen de belangrijkste principes van het universum niet, noch de aard van de schepping…
Men zou net zo goed kunnen spreken over het bestaan van de hemel zonder een aarde, of van het negatieve zonder het positieve, hetgeen evident onmogelijk is. Niettemin praten mensen daar zonder ophouden over.
Zulke mensen moeten ofwel niet wijs zijn, of ze houden de zaak voor de gek… – Chuang Tzu –
Onwaardig
Mijn leven was een aaneenschakeling van ellende en ongelukkig zijn, omdat het mijn diepste overtuiging was dat ik niet okay was. Ik geloofde dat ik niet het recht had om te leven. Daar probeerde mijn omgeving mij immers dagelijks van te overtuigen, en zie zij waren uitermate succesvol! Deze wederkerende affirmaties zetten zich als een gedachte vast in mijn hoofd – en dat werd uiteindelijk een overtuiging die ik voor waarheid aan begon te nemen: Heer ik ben niet waardig! En zie, mijn onwaardigheid manifesteerde zich in mijn lichaam. Langzaam maar zeker verloor ik mijn kinderlijke onschuld en zelfvertrouwen en stierf beetje bij beetje…
Inzicht
Ik begon mezelf te verbeteren doordat ik tijdens dit proces van aftakeling steeds meer inzicht in de werkelijkheid begon te krijgen. Ik werd aanvankelijk boos op mijn ouders, opvoeders en op kerken die mijn goddelijkheid zo aan banden hadden gelegd. Deze boosheid werd de motor van mijn beweging. Ik eiste mijn geboorterecht terug op het moment dat ik hun niet langer de schuld gaf en begon mezelf niet langer als ziek te zien, maar als iemand die zich voortdurend verbetert. Het hele proces van schuldgevoel, minderwaardigheid en ziek zijn heeft mij geleerd dat het niet langer meer nodig is om de weg van aftakeling te bewandelen en me te associëren met ziek zijn. IK Ben gezonder dan ooit en mijn lichaam is in alle opzichten jeugdiger en flexibeler dan vele jaren geleden!
Onsterfelijk
Ik geloofde in sterfelijkheid omdat men mij dat wilde laten geloven. Hoe zou men mij hebben kunnen onderdrukken en mijn goddelijke spirit aan banden hebben kunnen leggen als men mij had verteld wie ik werkelijk was? IK werd onsterfelijk op het moment dat ik een blik mocht werpen in de grenzeloze grootsheid van het Universum. Vanaf dat moment verdween mijn angst voor de dood en kon ik dit proces gaan transformeren. Meer en meer begon ik te beseffen en vooral ook te ervaren dat ik een goddelijk en onsterfelijk wezen was die zich niet kon verbeteren omdat ze alleszins perfect was in het moment!
Zelf
Ik geef niemand nog langer de schuld van mijn tekortkomingen en neem ten volle de verantwoordelijkheid voor mijn welZijn. Ik ben zelfvoorzienend en hang geen enkele geloofsovertuiging meer aan. Kortom, ik geloof in niets of niemand, uitsluitend in meZelf. Dat Zelf zie ik weerspiegelt in de natuur en in alles en iedereen om me heen. Ik ben bereid om alles te onderzoeken, maar neem niets voor waarheid aan, van wie dan ook, voordat ik het zelf heb ervaren.
Macht
Ik heb geen behoefte om kerken of opvoeders te blameren. Ik wil niemand achter de tralies zien. Kortom, ik heb dit alles zelf mede gemanifesteerd omdat ik wilde ervaren en doorvoelen wie ik werkelijk was! Zonder dit proces van ogenschijnlijk tegenstrijdigheid had ik dat nooit kunnen ervaren en be-leven. Dus leve de kerk, leve de regering en vooral leve mijn opvoeders. Wij houden onze buitenwereld zolang in stand als wij hen nodig menen te hebben. Op dat moment verliezen zij hun macht over ons. Kortom, vanaf dat moment zijn ze machteloos!
Ik ben een goddelijk wezen – net als jij. Ik beschik over dezelfde krachten dan de meester Jezus en vele anderen, net als jij. Ik schaam me niet langer om oprecht door het leven te gaan. Ik eer mezelf in mij en in jou. Want jij bent mij en ik ben jou.
Motor
God is Liefde met een hoofdletter en die Liefde is de motor van mijn bestaan. Er bestaat niets buiten die Liefde of hoe je het ook noemen wilt, dus is het onmogelijk om dingen in te sluiten of uit te sluiten.
We worden niet verliefd vanwege uiterlijk, leeftijd of sekse. We houden niet van die ander vanwege het lichaam waar we een bepaalde leeftijd en een bepaalde sterfelijkheid aan hebben opgehangen – alsof er tijd zou bestaan!
We houden van elkaar vanwege onze spirit, die eeuwig is en onsterfelijk en waarin onze goddelijkheid zich meer en meer weerspiegelt naarmate wij onsZelf uitzuiveren, omarmen en volledig durven te erkennen.
Vanaf het moment dat ik meZelf durfde te (h)erkennen en omarmen, kon ik iedereen in de ogen kijken en overtuigend zeggen: Ik ben waardig, maar ik niet alleen, jij ook. En het maakt niet uit wat je ooit deed of wat je misschien nog doet. Je bent waardig NU en je hoeft jezelf niet te verbeteren want je bent al op zijn best!
Schuld
Ik zie mensen overal ter wereld eenzelfde weg bewandelen. We geven onze verantwoordelijkheid uit handen aan bronnen buiten onszelf. Kerken en opvoeders hebben ons het gevoel gegeven dat we niet goed genoeg zouden zijn. Dat er een God bestaat EN een duivel. Alsof niet alles een is. Door te geloven in goed en kwaad, creëren we goed en kwaad. Daar kunnen we zelfs God de schuld niet van geven! Ook kunnen we niet verwachten dat Hij ons zal verlossen, want Hij heeft geen oordeel dus vindt Hij het allemaal opperbest hoe wij hier op aarde aanmodderen. Want eerlijk gezegd, meer kun je het toch niet noemen, nietwaar?
Spel
Zolang we leven in deze zelfgecreëerde wereld van onzekerheid proberen we elkaar te overtroeven met woorden of met machten. Mijn Tribe is dan beter dan jouw Tribe. Mijn God is dan beter dan jouw God. Wat een grap! Helaas voor de meeste mensen bloedserieus en niet iets om grapjes over te maken! Afijn, ik ken het inmiddels zo’n beetje allemaal, de machtsspelletjes en de trukendozen, dus begrijpen doe ik het ook. Hoe kleiner we zijn, hoe groter we onsZelf wensen te maken. En zolang er zoveel mensen intrappen kunnen we ons spel met verve blijven spelen. Maar uiteindelijk overschreeuwen we alleen onszelf en zodra we onze mond dicht houden valt onze zelfgecreëerde werkelijkheid als een kaartenhuis in elkaar en storten we in de afgrond van zelfmedelijden en pure ellende, een proces wat op dit moment wereldwijd gebeurd en wat sommigen onder ons de hel zullen noemen!
Verbeter
Ik geloof dat ik me elke dag verbeter. Dat iedere dag waard is om ten volle te ervaren en geleefd te worden. Dat mijn lichaam zich voortdurend vernieuwt en verjongt. Dat de hobbels in mijn leven er uitsluitend zijn om me nog meer bewust te worden van mijZelf. Dat ik die hobbels gewoon mag nemen zonder te zeuren. En als ik af en toe knap zit te zeuren laat ik me dan ook maar bewust zijn dat ik knap zit te zeuren. Ook dat hoef ik niet te veranderen. Dat is gewoon dat moment en als ik het laat gaan is het net zo snel voorbij als de regenbui van deze morgen.
Rijkdom
Ik houd van meZelf. Jeetje, wat heb ik een prachtig leven gecreëerd, een prachtig lichaam geschapen. Wat heb ik een mooie omgeving gecreëerd en wat zijn er mooie mensen om me heen. Maar zelfs al zou dat allemaal wegvallen dan blijf IK overeind. Want binnen in mij is een rijkdom die onafhankelijk is van wie dan ook en zich niet laat uitdrukken in geld. Het manifesteert zich als een eeuwig veld met bloemen die voortdurend bloeien zonder ooit te verwelken. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Er is uitsluitend dankbaarheid…
Ik houd van mij – en daarom houd ik van jou…
Yasmin
– gevonden tussen mijn dagboekaantekeningen Kenia 2012
Ik sta op mijn balkon en kijk naar Mount Kenia. Een adelaar maakt zich los van de boomtop en cirkelt hoger en hoger. Mijn geest maakt een sprongetje en versmelt met de adelaar. Ik overzie de zin van het leven en voel me vrij – volledig vrij…
Afronden
Na een intense tijd van afronden van projecten, afscheid nemen van vrienden en een laatste Dennis-dag aan ons favoriete strand, ben ik aangekomen bij mijn verse vrienden in Meru. Zonder te weten waar ik terecht zou komen belandde ik wederom in het paradijs…
Meru is de tegenpool van het kustgebied. Dit gebied is niet afhankelijk van toeristen. De infrastructuur is goed en het land is vruchtbaar. Meru is de voorraadschuur voor export van tabak, koffie, marihuana, mira, fruit, groenten, maïs, cassave etc. Hier steken de olifanten zomaar de weg over…
Het klimaat is NU verrukkelijk. Koel in de nacht en warm overdag. De regen wordt elk moment verwacht en dat is hard nodig. De olifanten en de apen komen de leefgebieden binnen en de mensen stoken vuren en maken lawaai om hun oogsten te beschermen…
Majengo
Zodra je de hoofdstraat verlaat kom je puurheid en armoede tegen. Kinderen rennen door de bushpaadjes: ‘Muzungu’. Ik stap van de motor en knuffel groot en klein. In Majengo wordt illegaal alcohol gestookt. Ik voel me thuis in de chaos en de rotzooi ook al kun je hier beter niet in het donker ronddwalen.
Jezus
Ik exploreer de wonderschone natuur. Alleen, met mijn motorjongen en soms met rangers en geweren. Ik klim naar watervallen. We bezoeken het gebied bij Isiolo waar Jezus op zijn ezel op weg naar Ethiopië passeerde. Hij raakte met zijn staf de grond aan. Er ontstond een vruchtbare bron midden in de woestijn. Tot op de dag van vandaag komen herders hier om hun kudde te laten drinken.
Chuka
We gaan naar Chuka, het thuisland van mijn vrienden. Hier vind je het sobere Afrikaanse leven wat mijn vrienden achter zich gelaten hebben. Moeder van 90 staat spontaan op, pakt mijn handen en we dansen en zingen. Leven in een gemeenschap als deze betekent dat iedereen verantwoordelijk is voor iedereen en eenzaamheid een woord is wat niet geschreven staat…
Familiebanden zijn enorm belangrijk. Je hebt niet alleen je eigen gezin, kinderen en kleinkinderen. Al de kinderen van je broers en zussen zijn de jouwe. Je bent mede verantwoordelijk voor hun plek op school, etc. Als je jezelf daaraan wilt onttrekken ben je een outcast en kun je maar beter naar elders vertrekken…
Gevangenis
De gevangenis zit vol met mensen die kleine vergrijpen pleegden; het brouwen van bier, diefstallen. Tegenwoordig wordt er ook wel eens iemand verkracht en vermoord. Michael en ik hadden geluk toen we naar de watervallen klommen. We werden net op tijd gewaarschuwd en konden ontsnappen door razendsnel de rivier over te steken…
Karibu
Mijn gastheer is advocaat en kan daardoor een belangrijke taak vervullen in het naleven van de nieuwe constitutie. Al blijft hij in huis degene die de koers bepaalt, af en toe is de sfeer ronduit intiem en hebben we een pittige en inspirerende uitwisseling over datgene wat wezenlijk is. ‘Dank je wel meester’, zegt hij dan. ‘Karibu sana’ – welkom, antwoord ik…
De traditie gebiedt dat de vrouw niet buitenshuis werkt. Zij is de baas in huis en keuken. De laatste plek is verboden gebied voor mannen. De waarheid gebiedt te vertellen dat vrouwen hun plek van macht ook niet zo maar uit handen geven. Anderzijds zal een vrouw niet vragen wat haar man in de avonden uitspookt. Dat is zijn terrein. Tradities veranderen, langzaam maar zeker. Het heeft tijd nodig.
Ik ben veranderd. Heb veel meer ruimte. Laat de dingen gewoon gebeuren zonder ze te sturen. Ik neem waar en oordeel niet.
Rijk
Kenia is een rijk land. Bezit is hier normaal. Daar meet je jouw rijkdom niet aan af. Ook al verdient 52 procent minder dan 2 dollar per dag, als je een eigen stukje land hebt met een eigen hutje kun je daar goed van leven.
Wanneer de rijken stoppen hun eigen zakken te vullen en bereid zijn om te delen, dan komt het meer dan goed. Laten wij stoppen met Ontwikkelingshulp en onszelf ontwikkelen. Laten we stoppen met te bedenken wat goed is voor hen en ze eindelijk de kans geven om volwassen te worden. Ieder mens heeft het recht zijn eigen waardigheid te vinden. Ondersteunen uit medelijden werkt niet. Het geeft ons een superioriteitsgevoel maar maakt mensen daar lui en afhankelijk…
Slimme mensen maken mooie filmpjes in probleemgebieden. Wij denken dat dit Kenia is en trekken onze portemonnee omdat we het zo zielig vinden. Het geld wat wij doneren komt doorgaans niet terecht waarvoor het bedoeld is…
Grondwet
De nieuwe grondwet is uniek. Het verdeelt Kenia in provincies en de macht ligt nu bij het volk. Het zal nog wel even duren voordat de uitvoering in de praktijk vlekkeloos verloopt maar het komt, langzaam maar zeker.
Ik ben veilig geland en zit in de trein van Schiphol naar Den Bosch. De lucht is grauw en de mist is dik. In Utrecht breekt een waterig zonnetje door de wolken. Wouw, het voelt mystiek. Mijn HART springt open. Ik ben aangekomen – ik ben thuisgekomen. Thuis in mezelf…
Toen alle tekorten in mezelf waren opgevuld, ontdekte ik dat ik niet langer iets hoefde te doen. Ik hoefde alleen maar te zijn dat wat ieder mens in wezen is: een eeuwige bron van Liefde. Liefde zijn is overigens iets anders dan alles toedekken onder het mom van liefde en de schijn van heiligheid! Liefde legt alles bloot wat je zorgvuldig hebt verborgen. Liefde begint met jezelf vol-ledig te erkennen en te omarmen.
Het leger en de kerk zorgen voor voedsel. Er zijn tenten en dekens beschikbaar gesteld door de VN, er is een Rode Kruis post, bus en metro zijn gratis en er komen veelal jonge mensen via organisaties om te ondersteunen bij de voedsel- en kledingdistributie, Engelse les te geven aan- of te spelen met de kinderen. Sommige mensen hangen apathisch rond, andere families zoals Fathyia en haar gezin hebben een waarachter thuis gemaakt waar iedereen, vluchteling zowel als vrijwilliger zich op kan laden. Je krijgt overal iets aangeboden: thee, koffie, vruchtensap of vruchten. Mensen beginnen ons te kennen, kinderen stralen als ze ons zien en ik sla letterlijk en figuurlijk mijn armen om hen heen, groot en klein. Soms zijn we een wegwijzer voor nieuwe vrijwilligers…
Jafar uit Afghanistan is hier omdat er voor hem en zijn broer geen toekomst is in zijn land. Hij zorgt voor een grote groep Afghaanse jongeren en treedt samen met deze jongens op als beschermer voor Fatima en haar dochter Modisa. Hartverwarmend! Hij wil illegaal het land uit, onder een vrachtwagen, ook al riskeert hij daarmee zijn leven. Maar eerst wil hij een veilige plek vinden voor moeder en dochter. Wij helpen hem daarbij. Er is geen weg terug. In mijn hart reis ik met hem mee…
Zal het dan eindelijk gebeuren? De politie heeft de ronde gedaan en maandag moet de haven ontruimd worden. Er zijn deze week al veel gezinnen naar elders gebracht. Er is een kamp aangewezen voor Syriërs, daar krijgen Fathyia en haar familieleden een caravan. Er is een tentenkamp voor de Afghanen. Maar wat ze gaan doen met alle anderen – dat is tot nu toe een raadsel…
We gaan naar Chuka, het thuisland van mijn vrienden. Hier vind je het sobere Afrikaanse leven wat mijn vrienden achter zich gelaten hebben. Moeder van 90 staat spontaan op, pakt mijn handen en we dansen en zingen. Leven in een gemeenschap als deze betekent dat iedereen verantwoordelijk is voor iedereen en eenzaamheid een woord is wat niet geschreven staat…
De gevangenis zit vol met mensen die kleine vergrijpen pleegden; het brouwen van bier, diefstallen. Tegenwoordig wordt er ook wel eens iemand verkracht en vermoord. Michael en ik hadden geluk toen we naar de watervallen klommen. We werden net op tijd gewaarschuwd en konden ontsnappen door razendsnel de rivier over te steken…
Ik ben veranderd. Heb veel meer ruimte. Laat de dingen gewoon gebeuren zonder ze te sturen. Ik neem waar en oordeel niet.
De nieuwe grondwet is uniek. Het verdeelt Kenia in provincies en de macht ligt nu bij het volk. Het zal nog wel even duren voordat de uitvoering in de praktijk vlekkeloos verloopt maar het komt, langzaam maar zeker.
